Πέμπτη, Μαρτίου 31, 2011

Ανοιχτή συζήτηση για την λογοτεχνία


Η επιθεώρηση πολιτισμού Ένεκεν και οι Εκδόσεις/Περιοδικό Γραμμάτων & Τεχνών Βακχικόν (www.vakxikon.gr) σας προσκαλούν στην ανοιχτή συζήτηση


Τρεις συγγραφείς της νέας γενιάς συζητούν
για τη λογοτεχνία σήμερα
Γιώργος Αλισάνογλου
Ιορδάνης Κουμασίδης
Νίκη Χαλκιαδάκη

Συντονίζει η δημοσιογράφος Παυλίνα Εξαδακτύλου

Σάββατο, 9 Απρίλη στις 8.30 μ.μ. στην Ετεροτοπία
(Ίωνος Δραγούμη και Πτολεμαίων 42, 2ος όροφος)

Θα ακολουθήσει live με τους Εν Κατακλείδι

Αλέξης Ζορμπάς και Ζόμπις

Αν και έναν χρόνο πριν νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον και σας το παραθέτω.

Αλέξης Ζορμπάς και Ζόμπις
Tuesday, April 27, 2010 @ 09:28 AM
posted by Περιοδικό Bookmarks

από τον Γιάννη Πλιώτα

Στην Αγγλία μάλλον είναι δύσκολο για κάποιον συγγραφέα να εκδοθεί, ακόμα κι αν έχει γράψει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα. Μια κλασική περίπτωση που το αποδεικνύει είναι το προ τριετίας πείραμα του δημοσιογράφου Ντέιβιντ Λάσμαν, ο οποίος υπόβαλε προς έκδοση σε δεκαοχτώ εκδοτικούς οίκους και ατζέντηδες, βιβλία της Τζέιν Όστεν. Όπως δεν άργησε να διαπιστώσει, τα μυθιστορήματά της Όστεν παρότι έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα σ’ όλο τον κόσμο και έχουν μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο, σήμερα δεν θα έβρισκαν εκδότη.
Ο Λάσμαν δακτυλογράφησε και έστειλε τα αρχικά κεφάλαια από το «Αβαείο του Νορθάνγκερ» και την «Πειθώ», αλλάζοντας μόνο τοπωνύμια και ονόματα προσώπων. Οι απορριπτικές απαντήσεις έπεσαν σαν βροχή. Ο οίκος «Μπλούμσμπερι» του Χάρι Πότερ επισήμαινε ότι «παρ’ ότι διαβάσαμε τη δουλειά σας με ενδιαφέρον, δεν ταιριάζει στον κατάλογό μας», ενώ και οι ατζέντηδες της Ρόουλινγκ τον πληροφόρησαν ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προωθήσουν το έργο του.
Στη δεύτερη φάση του σχεδίου, ο Λάσμαν αποφάσισε να γίνει θρασύς. Επέλεξε το «Περηφάνια και Προκατάληψη», παράλλαξε ελάχιστα τα ονόματα των ηρώων και το έστειλε με τον τίτλο «Πρώτες εντυπώσεις» («First Impressions» ήταν ο αρχικός τίτλος που είχε δώσει ο Όστεν στο βιβλίο της). Φρόντισε μάλιστα να παραθέσει αυτούσιο τον πιο διάσημο πρόλογο της βρετανικής λογοτεχνίας: «Αποτελεί κοινή πεποίθηση πως όταν ένας άνδρας είναι ελεύθερος κι έχει αξιόλογη περιουσία, χρειάζεται και μία σύζυγο». Καμία έκπληξη. Οι απορριπτικές επιστολές έφτιαξαν και πάλι μια μικρή στοίβα στο γραφείο του Λάσμαν. Πάνω πάνω αυτή από τις εκδόσεις «Πένγκουιν», οι οποίες εκδίδουν στην Αγγλία τα έργα της Όστεν: «Οι “Πρώτες εντυπώσεις” φαίνεται να είναι ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο ανάγνωσμα».
Μόνον ο Αλεξ Μπόουλερ από τον οίκο «Τζόναθαν Κέιπ» αντιλήφθηκε τη λογοκλοπή. Στην απάντησή του έγραψε: «Οι πρώτες εντυπώσεις μου από το βιβλίο σας είναι δυσπιστία, ενόχληση και φυσικά στιγμές γέλιου. Θα σας συμβούλευα να επιστρέψετε στη βιβλιοθήκη το αντίτυπο του «Περηφάνια και Προκατάληψη», που στοιχηματίζω βρίσκεται δίπλα στη γραφομηχανή σας, και να προσπαθήσετε την επόμενη φορά ο πρόλογός σας να διαφοροποιείται κάπως από αυτόν της Όστεν».
Προχωρώντας σε πιο πρόσφατα νέα, το «Περηφάνια και Προκατάληψη» συνεχίζει να είναι δημοφιλές ανάγνωσμα για όλες τις ηλικίες, ακόμα και για όσους αρέσκονται να ξεριζώνουν κεφάλια απέθαντων στις οθόνες των υπολογιστών τους. Πέρσι κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία σε Αγγλία και Αμερική το βιβλίο «Pride and Prejudice and Zombies», μια παρωδία στηριγμένη εξ ολοκλήρου στο κείμενο του κλασικού μυθιστορήματος. Ο εικονοκλάστης συγγραφέας Σεθ Γκράχαμ-Σμιθ αποφάσισε να συνδυάσει τη ρομαντική εποχή της Όστεν με στοιχεία από ταινίες τρόμου και φυσικά ζόμπι. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό το απίθανο μυθιστόρημα, που διαβάστηκε πολύ από εφήβους και σύντομα ακολουθήθηκε από το εξίσου προβοκατόρικο «Sense and sensibility and sea monsters». Τα βιβλία αυτά θα τα δούμε μεταφρασμένα και στη χώρα μας, ενώ είναι βέβαιο ότι η ανάμειξη ακραία διαφορετικών λογοτεχνικών υλικών θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Πάντως πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το prequel των βιβλίων του Σεθ, με τίτλο «Pride and Prejudice and Zombies: Dawn of the Dreadfuls». Οι πιστοί προσέλθετε.

* Όπως καταλαβαίνετε ο τίτλος του editorial αποτελεί μια πρόταση για όποιον θέλει να δοκιμάσει την τύχη του σε αντίστοιχο ελληνικό φόντο.

http://e-bookmarks.gr/wordpress/?cat=4

Τετάρτη, Μαρτίου 30, 2011

Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ



Ιάκωβος Καμπανέλλης του Στεφάνου (1922) Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στη Νάξο στις 3 Δεκεμβρίου του 1922. Το 1935 η οικογένειά του έρχεται για μόνιμη εγκατάσταση στην Νίκαια. Στη κατοχή αναμείχθηκε στην αντίσταση αλλά όταν συνελήφθη από τους Γερμανούς (1943) οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι τις 5 Μαΐου 1945 οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.

Όταν γυρίζει στην Ελλάδα, οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, το χειμώνα του 1945-46, τον συναρπάζουν... «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Αν και δεν ολοκλήρωσε γυμνασιακή μόρφωση έδειξε ιδιαίτερη αφοσίωση στο γράψιμο. Τον Καμπανέλλη ανακάλυψε ο Αδαμάντιος Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν "ο Χορός πάνω στα στάχυα" που παρουσιάστηκε τη θερινή θεατρική περίοδο 1950 από το θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.

Παντρεύτηκε την ηθοποιό Τάνια Σαββοπούλου.

Από τα θεατρικά του έργα τα πλέον γνωστά είναι "Έβδομη μέρα της δημιουργίας", "Η Αυλή των θαυμάτων", "Ηλικία της νύχτας", "Παραμύθι χωρίς όνομα", "Γειτονιά των Αγγέλων", "Βίβα Ασπασία", "Οδυσσέα γύρισε σπίτι", "Αποικία των τιμωρημένων", "Το μεγάλο μας τσίρκο", "Ο εχθρός λαός" και "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα".


Απόσπασμα από το έργο του «Μάουτχάουζεν»:

Μια πολιτεία με θανατηφόρα σύνορα…

…Ταξιδεύουμε από τα χαράματα μέσα σε φορτηγά βαγόνια. Είναι θεοσκότεινα. Οι πιο πολλοί έχουμε κιόλας περάσει σαράντα μέρες στην απομόνωση και τέσσερις μήνες σ’ ένα μικρό στρατόπεδο κοντά στο Ζίμερινγκ. Ήταν κι ένας Εβραίος εκεί. Οι Ες-Ες σχηματίζανε έναν ανοιχτό κύκλο γύρω του και φωνάζανε: «Μπάλα». Ο Εβραίος άρχιζε να τρέμει απ’ τον έναν στον άλλο κι αυτοί τον κλοτσούσαν στα πόδια, στην κοιλιά, στα πλευρά, στο κεφάλι. Το ποδόσφαιρο σταματούσε όταν η «μπάλα» έμενε ασάλευτη πάνω σε λάσπη από χώμα και αίμα.

Όταν βαρέθηκαν να παίζουν κάθε μέρα το ίδιο παιχνίδι, τον πνίξανε σ’ ένα ρέμα που κυλούσαν μέσα οι οχετοί.

Το τραίνο που μας πάει σταματά σε πολλούς σταθμούς. Τα άλλα βαγόνια είναι κανονικά. Απ’ το ίδιο τραίνο ταξιδιώτες κατεβαίνουν. Άλλοι ανεβαίνουν. Σωπαίνουμε και κολλάμε τα αυτιά στα τοιχώματα. Ακούμε τέτοιες κουβέντες:

Μια γυναίκα: Να πεις στην Έλγκα να μη στεναχωριέται για την ομπρέλα…

Ένας άντρας: Πήρα τα ρέστα μου απ’ το μπαρ; Α, ναι εδώ είναι!

Άλλος άντρας: Έχετε άλλα πράγματα;

Άλλος άντρας: Εγώ κύριέ μου! Το όνομά μου είναι Γκάντερτ… Καλό σας ταξίδι…

Άλλη γυναίκα: Χέλμουτ, μη με γελάσεις…

Άντρας: Κουταμάρες, την Κυριακή θα μια πίσω…

Ακούμε τα παραγγέλματα και τη σφυρίχτρα του κάθε σταθμάρχη, αλλά ούτε που είμαστε καταλαβαίνουμε, ούτε που πάμε. Σταματάμε πάλι.

Ξεκλειδώνουν τις συρτές πόρτες και τις ανοίγουν. Είναι μέρα ακόμα. Ο ήλιος πέφτει καταπρόσωπο και μας στραβώνει. Όμως καλύτερα έτσι. Ο σταθμός είναι μικρός, επαρχιακός, με δέντρα, μπλοκαρισμένος από Ες-Ες. Ο αξιωματικός τους παρακαλεί τους ταξιδιώτες που κατεβαίνουν να περάσουν γρήγορα. Παρακαλεί κι αυτούς που είναι να μπουν στο τραίνο να περιμένουν λίγο.

Η παραλαβή μας από τους Ες-Ες του Μαουτχάουζεν γίνεται ονομαστικά. Ταυτόχρονα μπαίνουμε στη γραμμή πέντε-πέντε. Οι ταξιδιώτες που είναι στην πλατφόρμα και στα βαγόνια δεν μας πολυπροσέχουν. Ούτε οι σιδηροδρομικοί. Ένας μάλιστα ελεγκτής έχει καθίσει στη σκάλα, ανοίγει το «τέρμος» και πίνει καφέ. Αυτά μας φαίνονται σαν «καλά σημάδια». Η ελπίδα πιάνει να ριζώνει. Τη βοηθά κι ο απογευματινός ήλιος κι ένα τεράστιο γελαστό πρόσωπο σε μια διαφήμιση μπύρας που μας κλείνει πονηρά το μάτι. Ο διπλανός μου ψιθυρίζει «φαίνεται πως θα δουλέψουμε στο χωριό». Άλλος λέει «το πολύ-πολύ στα χωράφια». Κι ύστερα άλλος «οι Γάλλοι αιχμάλωτοι που δουλεύουνε στα χωράφια περνάνε καλά. Πολλοί το σκάνε».

Παίρνουμε το δρόμο του χωριού. Δεξιά κι αριστερά σπίτια. Λοξοκοιτούμε στα παράθυρα και βλέπουμε τα έπιπλα που είναι μέσα. «Καλά σημάδια».

Ένας άντρας ανεβασμένος σε μια καρέκλα βάφει τα παραθυρόφυλλα. Μια γυναίκα ακουμπά στο παράθυρο. Μαθήτριες περνάνε με ποδήλατα. Σταματούν. Τις ακούμε που κάτι λένε στα πεταχτά με τους Ες-Ες. Κάτι «για το έργο που ‘χει απόψε ο κινηματογράφος». Εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε μεταξύ μας, όμως συνεννοούμαστε κι έτσι… «Καλά σημάδια, καλά σημάδια».

Ο δρόμος περνά ανάμεσα σε μαγαζιά. Γυναίκες και άντρες κάνουν τα ψώνια τους. Οι πιο πολλοί χαιρετιούνται με τους Ες-Ες. Από ένα κουρείο βγαίνει κάποιος με τη σαπουνάδα στα μούτρα και λέει στον Ες-Ες αξιωματικό που υπόγραφε την παραλαβή μας: «Να μην ξεχάσεις ώρα εννέα απόψε, σπίτι, μαζί με την Άννυ. Σύμφωνοι;»

«Θα ναι παντρεμένος, σκεφτόμαστε όλοι. Άννυ θα ναι η γυναίκα του. Μπορεί να χει και παιδιά. Καλά σημάδια».

Φτάνουμε σε μια πλατεία. Αριστερά κυλά ο θόλος ο Δούναβης. Σ’ ένα στύλο είναι ένα πανό από λαμαρίνα: Ένα κεφάλι με κράνος φράζει το στόμα με το δάχτυλο κι από κάτω γράφει: «Μάθε να σιωπάς χωρίς να σπας».

Μόλις περνάμε την πλατεία ο αξιωματικός φωνάζει «αλτ». Ένα κουβάρι μαλλί κυλάει ανάμεσα στα πόδια της πεντάδας που είναι μπροστά μου. Ο Ες-Ες σηκώνει το πόδι του και κοπανά πολλές φορές με το τακούνι της μπότας τα δάχτυλα αυτών που πάτησαν το κουβάρι. Το σηκώνει και τυλίγοντάς το πλησιάζει στην πόρτα ενός φούρνου και το δίνει σε μια γυναίκα που στέκει εκεί.

«Εμπρός… μαρς». Τα σπίτια σιγά-σιγά- αραιώνουν, μπαίνουμε σ’ ένα πλατύ χωματόδρομο ανάμεσα στα χτήματα. Ο ήλιος έχει κατέβει, κάνει ψύχρα. Κάπου-κάπου βόδια μουκανίζουν. Αρχίζει η ερημιά. Δε βλέπουμε πια σπίτια. Ούτε ακούμε μουκανίσματα. Σ’ άλλο στύλο, άλλο πανό από λαμαρίνα:

«Μην προχωράτε πέρα απ’ αυτό το σημείο. Οι παραβάται συλλαμβάνονται. Εις περίπτωσιν αποπείρας διαφυγής, εκτελούνται επί τόπου».

Λίγο πιο πέρα ένας εσταυρωμένος απ’ αυτούς που φυλάνε τα σταυροδρόμια στη Γερμανία. Δίπλα, μια δεκαριά μπιτόνια για γάλα.

«Αλτ!…» Δεξιά κι αριστερά φυλάκια. Στη μέση μπάρα για τα τροχοφόρα. Πάνω η επιγραφή:

Ες-Ες. Στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν.

Απ’ τα πλευρά κάθε φυλάκιου φράχτης από πυκνή σειρά συρματοπλέγματα. Ψηλός ως τρία μέτρα, φεύγει και χάνεται μέσα στο δάσος και στη νύχτα που έχει πια έρθει.

Δεν έχουμε πια ψευδαισθήσεις. Στο βάθος βλέπουμε το «Μαουτχάουζεν» καθισμένο σαν κάστρο στην κορφή του λόφου. Μια μακριά σειρά ηλεκτρικοί γλόμποι δείχνουν το δρόμο. Όσο πλησιάζουμε, οι λεπτομέρειες φανερώνονται. Ψηλό πέτρινο τείχος. Συρματόπλεγμα στη ράχη με ηλεκτρικούς μονωτήρες. Ψηλοί πέτρινοι πύργοι με πολυβόλα. Το σήμα «νεκροκεφαλή» στην κορφή της στέγης. Μια καμινάδα που βγάζει φωτιά. Τιναχτή φωτιά έτσι όπως στα διυλιστήρια πετρελαίου.

Ο αέρας μυρίζει καμένο κρέας… προσέχουμε πως το χαλίκι του δρόμου είναι ανάμιχτο με αποκαΐδια. Ανάμεσά τους βλέπουμε κομμάτια κόκαλα. Κανείς δε μιλά… Ποιος τολμά να πει: «Έχεις ακούσει πως απ’ τους αθρώπους βγάζουν σαπούνι κι άλλα χημικά προϊόντα;»

Έχουμε φτάσει στον περιφερειακό δρόμο. Δεξιά μας παράγκες με βεράντες και πρασιές. Ες-Ες στρατιώτες κάθονται στα πεζούλια.

Αριστερά ένα γήπεδο ποδοσφαίρου χαραγμένο με άσπρες γραμμές. Δίπλα μια σειρά παράγκες φραγμένες με συρματόπλεγμα. Πάλι ηλεκτρικοί μονωτήρες. Επιγραφή: Νοσοκομείον.

Ανηφορίζουμε προς την κεντρική πύλη. Ο δρόμος εδώ είναι γεμάτος πινακίδες:

Ταχυδρομείον.

Λέσχη αξιωματικών.

Εστιατόριον.

Οδοντιατρείον.

Ιατρείον.

Διεύθυνσις Υποχρεωτικής Εργασίας.

Πολιτική διεύθυνσις.

Κομμαντατούρ.

Η πύλη ανοίγει. Είναι δίφυλλη. Ως τρία μέτρα το κάθε φύλλο. Από πίσω δύο πύργοι με πολυβόλα. Στο κεφάλι της πύλης μια ειδοποίηση:

«Εσείς που μπαίνετε αφήστε έξω κάθε ελπίδα».

Τρίτη, Μαρτίου 29, 2011

Έκκληση Βοήθειας για τη Ζωή




Η ηθοποιός, Κάτια Δανδουλάκη, φιλοξενήθηκε σήμερα στην εκπομπή ''Αξίζει να το ζεις'', όπου και μίλησε για την ζωή της μέχρι σήμερα, σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο. Έκανε όμως και μια έκκληση στον κόσμο μέσα από την εκπομπή της Τατιάνας να βοηθήσουν να σωθεί η ζωή της 25χρονης Ζωής!

Αφορμή στάθηκε το σημαντικό πρόβλημα υγείας της 25χρονης Ζωής, που θέλει να παλέψει για τη ζωή της και να τα καταφέρει. Το εμπόδιο όμως, σ' αυτήν της την προσπάθεια είναι οικονομικό...

Η 25χρονη Ζωή είναι μια φοιτήτρια, που αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στην Οξφόρδη για λόγους υγείας. Η Κάτια Δανδουλάκη την έχει γνωρίσει, την έχει συμπαθήσει κι επιθυμούσε να την βοηθήσει ο κόσμος. Στα 20 της χρόνια της παρουσιάστηκε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Σήμερα είναι 25 χρονών και πάσχει από ένα σπάνιο αυτοάνοσο νόσημα (αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο) . Εμφανίστηκε ως λύκος πολυσυστηματικός ,χτύπησε την καρδιά της (περικαρδίτιδα, νεφρά, αιματουρία) και τέλος δημιουργήθηκαν θρόμβοι σε όλο της το σώμα. Σύμφωνα με ειδικό ερευνητή του εξωτερικού πρόκειται για ανοσοανεπάρκεια . Μάλιστα το κορίτσι υποβλήθηκε σε κλινική δοκιμή (πειραματόζωο) και διαπιστώθηκε πως ο οργανισμός της αντέδρασε πολύ καλά στην αγωγή του συγκεκριμένου ερευνητή. Ο ερευνητής της έκανε έγχυση προϊόντος αίματος . Ωστόσο, το κόστος είναι δυσβάσταχτο για την ίδια και τη μητέρα της, που είναι μαζί της στο εξωτερικό και τη στηρίζει. Χρειάζονται πολλά χρήματα - πάνω από 50.000 ευρώ - για να μπει σε κλινική και να κάνει εξετάσεις.



Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει, θα επικοινωνεί με την εκπομπή της Τατιάνας
στα τηλέφωνα: 2111891970 και 71Δεν δημοσιεύουμε τον αριθμό του
λογαριασμού μετά από παράκληση της μητέρας της Ζωής γιατί υπάρχει
κίνδυνος να μπλοκάρει η τράπεζα το λογαριασμό και να πάει άδικα όλη η
προσπάθεια όπως είχε γίνει στο παρελθόν με τον μικρό Βασιλέλη στη Λέσβο
όπου είχε συγκεντρωθεί ένα μεγάλο ποσό που ποτέ δεν δόθηκε στην
οικογένεια.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Κάτια Δανδουλάκη,
είναι καλό να έχουμε περίσσευμα στην αγάπη, να ξεχειλίζει η ψυχή μας από
αγάπη, ώστε να δίνουμε και στους γύρω μας που την χρειάζονται. ''Είναι
κρίμα να έχουμε υστέρημα σε αυτή'' συμπλήρωσε.

Στην εκπομπή και
την έκκληση για βοήθεια, συμμετέχει και ο Πέτρος Φιλιππίδης, που
παρενέβει στην εκπομπή και είπε: ''Είναι μια πολύ ιδιαίτερη και ειδική
περίπτωση ενός πολύ νέου κοριτσιού και δυστυχώς, για ακόμα μία φορά, δεν
υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα. Κάθε άνθρωπος είναι πολύτιμος, αλλά
τώρα μιλάμε για μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, ένα εξαιρετικό κορίτσι, το
οποίο βρήκε αυτή η ασθένεια. Πρόκειται για ένα αυτοάνοσο νόσημα και η
ίδια δεν φέρει καμία ευθύνη γι' αυτό που της συνέβη. Όλοι εμείς, με
πρώτη την Κάτια Δανδουλάκη, προσπαθούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό, να
βρούμε τα χρήματα. Ήδη κάνουμε έναν εσωτερικό έρανο από τους κοντινούς
μας θιάσους, ο δικός μου, της Κάτιας, του Παύλου Χαϊκάλη, του Σταμάτη
Φασουλή. Αυτό που κάνετε σαν εκπομπή, νομίζω, ότι είναι Άγιο. Η
οικογένεια απευθύνθηκε σε οικογένειες με μεγάλη οικονομική άνεση και δεν
υπήρξε ανταπόκριση. Εμείς λοιπόν, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι,
θέλουμε να το ανατρέψουμε αυτό. Για καλό σκοπό είναι κι ελπίζω να έχουμε
αποτέλεσμα''.

Στη συζήτηση επενέβει και ο Παύλος ΧαΪκάλης, που
ανέφερε: ''Μ' έχει ενημερώσει ο Πέτρος για την ιστορία της Ζωής, εγώ δεν
την ξέρω προσωπικά όπως ο ίδιος και η Κάτια, αλλά κάνουμε μια
προσπάθεια, ώστε αυτό το κορίτσι να ξαναβρεί πάλι τον δρόμο του. Το
αξίζει, το χρειάζεται και πρέπει να σταθούμε όλοι δίπλα της''.

news-piper.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα: http://www.thegreeksenergy.com/t20086-topic#ixzz1I3IJHNRb

FACEBOOK
http://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%92%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%96%CF%89%CE%AE/135200759885632?ref=nf&sk=wall

Παρασκευή, Μαρτίου 25, 2011

Narayanan Krishnan ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ







Krishnan is the only Indian in a list of 10 heroes that CNN has picked worldwide to honour!
If you had not heard of Narayanan Krishnan, as I had not, it is a collective failure. This is one of the most incredible stories of personal commitment.
Narayanan Krishnan, all of 29 years old now, does what he was professionally trained to do as a chef. Feed people. Only Krishnan does not do this in the swanky confines of a 5-star hotel. Every day, he wakes up at 4 am, cooks a simple hot meal and then, along with his team, loads it in a van and travels about 200 km feeding the homeless in Madurai, Tamil Nadu.

Krishnan feeds, almost 400 destitute people every day.

According to CNN, eight years ago, this award-winning chef with a five-star hotel chain was all set to go to Switzerland for a high-profile posting. On a visit to a Madurai temple, he came across a homeless, old man eating his own human waste. That stark sight changed Krishnan's life.



Much to the dismay of his parents, CNN says, Krishnan abandoned his career plans and decided to spend his life and his professional training in looking after those who could not care for themselves. He has provided more than 1.2 million hot meals through his nonprofit organisation Akshaya Trust, and now hopes to extend this to shelter for the homeless too.

Krishnan is the only Indian in a list of 10 heroes that CNN has picked worldwide to honour. One of them will be chosen CNN Hero of the Year, selected by the public through an online poll. If many Indians get together to vote for this inspiring man, he can win by a long mile.

If Krishnan wins he will get $100,000 in addition to the $25,000 that he gets for being shortlisted for the Top 10. Akshaya Trust needs all the monetary support it can get to build on Krishnan's dream. Let's help him get there.




Νίκο ευχαριστώ http://www.facebook.com/profile.php?id=100000197136688

Τετάρτη, Μαρτίου 16, 2011

ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ



Τώρα πια ταξιδεύεις μακριά μας, τα τραγούδια αλλά και τα γραπτά σου όμως θα μείνουν για πάντα ανάμεσα μας.

http://www.rasoulis.gr/

http://rasoulis.blogspot.com/

Κυριακή, Μαρτίου 13, 2011

Αντιδραστήρες Fukushima I, II, III & Onagawa



Με λίγα λόγια...

Σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα αυτό που συμβαίνει είναι μια ελεγχόμενη αλυσιδωτή αντίδραση σχάσης πυρήνων Ουρανίου 233, 235 ή Πλουτωνίου 239. Οι συγκεκριμένοι 3 πυρήνες μπορούν να σχαστούν απο νετρόνια οποιασδήποτε ενέργειας. Το αποτέλεσμα της σχάσης είναι ένα τεράστιο ποσό ενέργειας μαζί με 2-3 νετρόνια τα οποία χτυπούν άλλους πυρήνες και παράγουν εκ νέου ενέργεια κ.ο.κ.

Όλη αυτή η ιστορία συμβαίνει μέσα σε υγρό (συνήθως νερό) το οποίο εκτελεί μια πολύ βασική λειτουργία που είναι η απαγωγή θερμοτητας και χρησιμοποίηση της για παραγωγή ατμού (και ηλεκτρικής ενέργειας κατ'επέκταση, μέσα απο διαδικασίες που δεν ειναι του παρόντος)

Πρακτικά φανταστείτε νερό να βράζει εξαιτίας των πυρηνικών αντιδράσεων. Οι ατμοί κινούν τουρμπινες παραγωγής ηλ. ενέργειας. Στη συνέχεια, υπάρχει ο συμπυκνωτής που συμπυκνώνει (ψύχει) τους "χρησιμοποιημένους" ατμούς (εκεί βρίσκεται και το ψυκτικό μέσο) και τους επανεισάγει στον "πυρήνα" του αντιδραστήρα κλείνοντας έτσι τον κύκλο.

Οι αντιδραστήρες Fukushima I, II, III που έχουν το πρόβλημα, είναι τύπου BWR (Βoiling Water Reactors) 2ης γενιάς (BWR-3 & BWR-4) που, χοντρικά, ακολουθούν την παραπάνω διαδικασία. Είναι κατασκευασμένοι απο το 1970 (Ι) ως το 1976 (ΙΙΙ) και παράγουν ισχύ 500-800 ΜW. Οι αντιδραστήρες Onagawa Ι, ΙΙ, ΙΙΙ ένας απο τους οποίους επίσης φέρεται να έχει πρόβλημα, ειναι BWR και νεότεροι όντας κατασκευασμένοι απο το 1984 (Ι) ως το 2002 (ΙΙΙ).

Ακόμα και αν ενας αντιδραστήρας σταματήσει για κάποιο λόγο, η ραδιένεργος διάσπαση του πυρηνικού καυσίμου παράγει αρκετή θερμότητα η οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να απαχθεί, δηλαδή να υπάρξει ψύξη.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα LOCA όπως είναι η συντομογραφία του προβλήματος που προκύπτει όταν έχουμε απώλεια ψυκτικού μέσου (Loss Of Coolant Accident). Για αυτό το λόγο υπάρχουν συστήματα εφεδρικής ψύξης ECCS (Emergency Core Cooling System) τα οποία πρέπει να δράσουν άμεσα ώστε να μην υπερθερμανθεί ο πυρήνας και αρχίσει η τήξη του, κάτι το οποίο μπορεί να αποβεί καταστροφικό.

Στην Ιαπωνία όμως, αναφέρεται ότι μπορεί να υπάρχει μερική τήξη του πυρήνα κάτι που κατατάσσει, μέχρι στιγμής, αυτό το ατύχημα στη βαθμίδα 4 της 7-βαθμιας κλίμακας πυρηνικών ατυχημάτων:
( http://en.wikipedia.org/wiki/International_Nuclear_Event_Scale )

Ατυχήματα αυτής της βαθμίδας (4) έχουν ξανασυμβεί το 1980 στη Γαλλία και το 1999 στην Ιαπωνία. Οι δόσεις ακτινοβολίας σε αυτή τη περίπτωση είναι σχετικά μικρές και τα αντίμετρα περιορίζονται στον έλεγχο των τροφίμων. Η δόση που παράγεται σε αυτή τη περίπτωση μπορεί να είναι κρίσιμη για εργαζομένους μέσα στο σταθμό την ώρα του ατυχήματος.

Ανάλογα με τη ποσότητα της ραδιενέργειας που θα ανιχνευτεί στο περιβάλλον, αυτό το ατύχημα μπορεί να ανελιχθεί στη βαθμίδα 5 ή 6. Η 7 είναι για το Τσέρνομπιλ.
Αναρτήθηκε από Αντί-Συμβατικ0ς στις 4:26 μ.μ.

http://antisimvatikos.blogspot.com/2011/03/fukushima-i-ii-iii-onagawa.html

Τετάρτη, Μαρτίου 09, 2011

Νεκροί τρεις άστεγοι από το κρύο!


Νεκροί εντοπίστηκαν από εργάτες της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων, τρεις άστεγοι στο Άλσος του Θησείου. Οι σωροί των άτυχων αντρών μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία προκειμένου να διενεργηθεί νεκροψία-νεκροτομή ώστε να διασαφηνιστούν τα ακριβή αίτια του θανάτου τους.


«Η τραγική αυτή εξέλιξη δείχνει με τον πιο έντονο τρόπο βασικές αδυναμίες της κοινωνίας μας και των οργανωμένων θεσμών μας. Το γεγονός ότι συνάνθρωποί μας έχουν φτάσει σήμερα να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, στα πεζοδρόμια, τις πλατείες και τα πάρκα της πόλης μας, είναι θέμα σοβαρότατο το οποίο μας αφορά όλους.


Όταν μάλιστα το κρύο, οι κακουχίες ή η εξάρτηση από ουσίες οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους σε έναν παγερό, ανώνυμο θάνατο στο δρόμο, τότε το φαινόμενο λαμβάνει διαστάσεις τραγωδίας», δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης.
Επιπλέον διαβεβαίωσε ότι «οι υπηρεσίες του Δήμου θα εντείνουν τις προσπάθειές τους να προσφέρουν βοήθεια σε όσους δοκιμάζονται από τις κακουχίες και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης».

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/nekroi-treis-astegoi-apo-to-kryo

Κυριακή, Μαρτίου 06, 2011

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ "Το τσίρκο των ψύλλων"







Παρασκευή, 11 Μαρτίου · 7:30 μ.μ. - 9:30 μ.μ.
Τοποθεσία: Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, Εθνικής Αμύνης 27 & Αλεξ. Σβώλου

Το βιβλίο του Απόστολου Λυκεσά "Το τσίρκο των ψύλλων", των εκδόσεων Μεταίχμιο, θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη,
Εθνικής Αμύνης 27, την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011, και ώρα 19:30.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Ηλίας Κουτσούκος, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Λέκτορας Ελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας
Ελισάβετ Γρηγοριάδου, Φιλόλογος, Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Δημιουργικής Γραφής

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΗ