Οι Βρετανοί ήρθαν, δεν πλήρωσαν και...έριξαν την Θάτσερ

Κινήματα αγανακτισμένων και απελπισμένων πολιτών που αποφασίζουν να αντισταθούν στις ανελέητες και αλλεπάλληλες φορολογίες των κυβερνήσεών τους, έχουν κάνει ουκ ολίγες φορές την εμφάνισή τους στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας.  

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντίσταση του βρετανικού λαού σε έναν "οικιακό" φόρο, που έγινε γνωστός με το όνομα poll tax, στα τέλη της δεκαετίας του '80.
Τον συγκεκριμένο φόρο, είχε επιβάλλει η κυβέρνηση Θάτσερ, ενώ το ποσό που έπρεπε να πληρώσει η κάθε οικογένεια, προέκυπτε από τον αριθμό των ατόμων που έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το εισόδημά τους.
Φυσικά, ο "παράλογος" αυτός φόρος, ανέδειξε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν, το οποίο ξεκίνησε από τη Σκοτία και επεκτάθηκε σε όλη την χώρα.
Ως συνέπεια, τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής του νόμου, περίπου το 30% των φορολογούμενων δεν πλήρωσε τον συγκεκριμένο φόρο.
Η άρνηση των πολιτών αφορούσε μόνο τον poll tax, ή community charge όπως επίσημα ονομάστηκε ο φόρος.
Η κυβέρνηση της "Σιδηράς Κυρίας" αμέσως πέρασε στην αντεπίθεση με κυριότερα όπλα τις απειλές, τη διαστρέβλωση, τις επιλεκτικές δίκες και καταδίκες καθώς και την απόπειρα καταστολής του κινήματος όταν έβγαινε στο δρόμο.
Αποκορύφωμα του κινήματος ήταν η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία και έχασε τον έλεγχο της πόλης.

 

I Fought the Law-Poll tax by amaliak

 

 

Μετά τα επεισόδια οι εργατικοί και η πιο επίσημη αριστερά καταδίκασαν τα επεισόδια, ο "εργατικός" Κίνοκ είπε πως τα έκαναν αναρχικοί χούλιγκαν.
Το κίνημα όμως απλώς διογκωνόταν μέρα με τη μέρα, οπότε κάποια στιγμή οι κατά τόπους αστυνομίες και δικαστικές αρχές αναγκάστηκαν να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να καλούν σε δίκη άλλους πολίτες, μιας και τα δικαστήρια και η αστυνομία είχαν κατακλυστεί.
Η αποτυχία του poll tax έριξε τελικά τη Θάτσερ, αφού η λαϊκή αγανάκτηση είχε φτάσει στο απροχώρητο, ενώ ακόμα και ψηφοφόροι της μαίνονταν εναντίον του φόρου.
Έτσι οι εσωκομματικοί αντίπαλοι της, την ανάγκασαν σε παραίτηση.
Και παρόλο που οι τόρυδες ξαναπήραν την εξουσία στις επόμενες εκλογές, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μαίητζορ, ο νέος αρχηγός των τόρυδων, ήταν να αποσύρει τον poll tax.
Ο βρετανικός λαός είχε νικήσει...

http://www.cosmo.gr/Epikairotita/Kosmos/Afieromata/oi-vretanoi-hrthan-den-plhrwsan-kai-eriksan-thn-thatser.1385952.html

Ήρθε, είδε και έγραψε πώς είναι να είσαι Έλληνας

 

Οι Έλληνες είναι μορφωμένοι, αλλά χωρίς δουλειά. Δουλεύουν τις περισσότερες ώρες από όλους τους Ευρωπαίους.  Τα διεθνή ΜΜΕ ωστόσο εμμένουν στις ελάχιστες προσπάθειες της Ελλάδας να ξεπεράσει την κρίση χρέους. Η επίσκεψη της Σουηδέζας Κάισα Έκις Έκμαν στη χώρα μας ήταν αρκετή για να σχηματίσει διαφορετική γνώμη.

 

Η Κάισα Έκις Έκμαν ήρθε το καλοκαίρι στην Ελλάδα και μόλις επέστρεψε στη Σουηδία, δεν έχασε χρόνο. Έκατσε κι έγραψε σε ένα άρθρο όλη την εμπειρία της, από μια Ελλάδα που περνάει τις πιο δύσκολες μεταπολεμικές στιγμές της. Το κείμενό της, δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου, στην εφημερίδα Dagens Nyheter και τις τελευταίες μέρες, άρχισε να κάνει την εμφάνισή του στο ελληνικό διαδίκτυο. Ελληνικά blogs, όπως το loutrakiblogspot.com αναδημοσίευσαν το άρθρο, το οποίο απέκτησε μια τεράστια δυναμική και αναγνώριση μέσα στα social media, αφού πρόκειται για μία από τις πιο «καθαρές» σκέψεις που έχουν γραφτεί για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και μία γραπτή στήριξη προς τους Έλληνες, από μια δημοσιογράφο, που απλώς ήλθε, είδε και έγραψε…
Και ιδού η γνώμη της για τις δραματικές εξελίξεις στο οικονομικό τοπίο της χώρας μας, αλλά και μερικές αλήθειες που κάποιοι… δυσκολεύονται να παρουσιάσουν.
«Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή», αναρωτιέται η συντάκτρια.
Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο.
Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα.
Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.
Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40″.
Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα».
Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;
Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε!
Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.
Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο.
Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος, ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.
Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.
Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.
Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο δυναστείες – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων.
Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες.
Ενα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.
Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.
Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού.
Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.
Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.
Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που Σημαίνει Εκουαδόρ.
Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.
Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;».

Πηγή: http://www.gr2day.com/117.htm

Νετρίνα ταχύτερα από το φως υποστηρίζουν ότι εντόπισαν επιστημόνες του CERN

Γενεύη

Μία σημαντική και για την ώρα ανεξήγητη ανακάλυψη που, αν επαληθευτεί, μπορεί να ταράξει συθέμελα το οικοδόμημα της μοντέρνας φυσικής δηλώνει ότι έκανε ομάδα επιστημόνων που εργάζεται στο CERN.

Μετά από τρία χρόνια μετρήσεων κατέγραψαν νετρίνα που κινούνται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, το απόλυτο όριο ταχύτητας στο σύμπαν.

Τα νετρίνα είναι υποατομικά σωματίδια με ελάχιστη μάζα και μηδενικό φορτίο τα οποία δεν αλληλεπιδρούν σχεδόν καθόλου με άλλα σωματίδια. Κινούνται με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, ενώ είναι επίσης δυνατόν να αλλάξουν αυθόρμητα από τον ένα τύπο στον άλλο.

Έτσι ένα νετρίνο, για παράδειγμα από τον Ήλιο μπορεί θεωρητικά να διασχίσει ολόκληρο τον πλανήτη χωρίς να προσκρούσει σε κανένα άτομο. Ωστόσο, μία τέτοια σύγκρουση δεν είναι εντελώς απίθανη και μπορεί να καταγραφεί.

Η ομάδα των επιστημόνων εξέπεμψε από το CERN μία δέσμη νετρίνων μ και μέτρησε πόσα νετρίνα τ έφτασαν στο ερευνητικό κέντρο του Γκραν Σάσο στην Ιταλία.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις τους, εντόπισαν νετρίνα που διένυσαν την απόσταση των 730 χιλιομέτρων 60 νανοδευτερόλεπτα ταχύτερα από το χρόνο που χρειάζεται το φως. Το περιθώριο λάθους είναι μονο 10 νανοδευτερόλεπτα.

Ένα από τα μέλη της ομάδας, ο Αντόνιο Ερεντιάτο, μιλώντας στο Reuters είπε ότι «έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στα αποτελέσματα μας. Χρειαζόμαστε όμως και άλλους συναδέλφους να κάνουν πειράματα και να τα επιβεβαιώσουν».

Τα μέλη της ομάδας θα δημοσιεύσουν τα δεδομένα του πειράματος στο Ίντερνετ ενώ προγραμματίζουν σεμινάριο στο CERN.

Η ταχύτητα του φωτός και το γεγονός ότι τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί ταχύτερα είναι ένα από τα θεμέλια της θεωρίας της σχετικότητας του Άλμπερτ Άινσταιν η οποία εδώ και περίπου 100 χρόνια έχει επιβεβαιωθεί και μάλιστα από πολύ μεγάλη ακρίβεια από πλήθος πειραμάτων.

Αν επαληθευτούν τα πορίσματα των ερευνητών του CERN όλη η μοντέρνα φυσική θα πρέπει μάλλον να αναθεωρηθεί, πιθανότατα εκ βάθρων.

Newsroom ΔΟΛ

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231129748

Μερικές πληροφορίες και εικόνες

http://esperos.ucoz.com/index/to_cern_sp_ei_swmat_dia_kai_rek_r/0-174

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ

Τώρα όλοι είμαστε σκυθρωποί, η φτώχεια και η ανέχεια απλώνονται πάνω από τους Έλληνες, επιστροφή σε προηγούμενες δεκαετίες, μετανάστευση του πιο πολύτιμου δυναμικού της χώρας. Αμέτρητες οι συζητήσεις στα ΜΜΕ για το πόσο εισόδημα θα χάσουμε, πολλές οι θέσεις και οι θεωρήσεις για την κρίση, τα αίτια της και την έξοδο από το τούνελ.

Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να ξεπεράσουμε τον θυμό που υπάρχει και τον κοινωνικό αυτοματισμό που ανακλαστικά έχει επέλθει στην κοινωνία. Η λύση είναι στην αλληλεγγύη, να νοιώσουμε τον διπλανό μας σαν φίλο, να συνεργαστούμε, να προχωρήσουμε μαζί. Ο δάσκαλος πρέπει να νοιαστεί τα παιδιά του, ο γιατρός τους ασθενείς του, ο έμπορος τον πελάτη και ο πελάτης τον έμπορο.
Επιβάλλεται να σκεφτόμαστε ΕΛΛΗΝΙΚΑ, να στηρίζουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Είναι απαραίτητο να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αξίες, οδηγώντας τα στην συνεργασία, στην αλληλεγγύη, στον αλτρουισμό. Η λογοτεχνία, η ποίηση, βοηθός μας. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε πως αυτός ο τόπος, ο κόσμος μας θα πάει προς το καλύτερο.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ

Γρηγόρης Μπέκος Αντιπολίτευση στο Ιράν με Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=420903#.TnqE4I9Z4Yo.facebook

Στο Μπενάκη το σπίτι του Πάτρικ Λη Φέρμορ στην Καρδαμύλη

Στέγη φιλοξενίας για ποιητές, πεζογράφους, ερευνητές

Αθήνα

«Ενας ήρωας μυθοποιημένος εν ζωή από την Ιστορία, ένας συγγραφέας καταξιωμένος διεθνώς από την αυστηρή κριτική των ομοτέχνων του, ένας άνθρωπος ακέραιος με σπάνια χαρίσματα και υψηλά ιδανικά» ήταν ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, όπως ανέφερε ο Αγγελος Δεληβορριάς το βράδυ του περασμένου Σαββάτου σε μία συγκινητική συνάντηση φίλων, που έγινε στο σπίτι του στην Καρδαμύλη, τρεις μήνες μετά από το θάνατό του. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Πάτρικ Λη Φέρμορ έχοντας ζήσει από τα 18 του χρόνια στην Ελλάδα «ήταν περισσότερο Καρδαμυλίτης και λιγότερο Εγγλέζος, ένας καθαρόαιμος δηλαδή Μανιάτης, ένας πραγματικός Ελληνας, ένας πατριώτης», όπως είπε ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, στο οποίο ο συγγραφέας είχε δωρίσει εν ζωή, το σπίτι του.

Εδώ και αρκετά χρόνια είχε συμφωνηθεί μάλιστα από τον δωρητή και το Μουσείο, ότι το σπίτι αυτό θα χρησιμοποιείται για τη φιλοξενία ερευνητών, ποιητών και πεζογράφων, που επισκέπτονται την Ελλάδα για να εργαστούν μερικούς μήνες. Παράλληλα το Μουσείο Μπενάκη θα έχει τη δυνατότητα ενοικίασης της κατοικίας για ορισμένα χρονικά διαστήματα, προκειμένου να εξασφαλίζει τα έξοδα συντήρησης και φιλοξενίας. Τους επόμενους μήνες εξάλλου, μόλις ολοκληρωθεί η πλήρης καταγραφή της βιβλιοθήκης και του αρχείου και πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης της οικίας θα γνωστοποιηθούν οι τρόποι λειτουργίας του χώρου. Η σχέση του με το Μουσείο Μπενάκη άλλωστε ήταν παλιά αφού είχε επαφές με τον Αντώνη Μπενάκη και την Ειρήνη Καλλιγά αργότερα, ενώ διατηρούσε στενούς φιλικούς δεσμούς με τον Αγγελο Δεληβορριά.

«Την αγάπη του για την Ελλάδα δεν την κατέγραψε μόνο σε όσα βιβλία της έχει αφιερώσει, αλλά και στην επιλογή του τόπου που επέλεξε για να ζήσει», ανέφερε ο κ. Δεληβορριάς στη βραδιά μνήμης στον Πάτρικ Λη Φέρμορ ο οποίος απεβίωσε στις 10 του περασμένου Ιουνίου σε ηλικία 96 ετών, στο Dumbleton της Αγγλίας. Ανάμεσα στους λίγους παρευρισκόμενους, ο πρέσβης της Βρετανίας δρ. Ντέιβιντ Λάντσμαν, ο διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου Ρίτσαρντ Γουόκερ, οι εκτελεστές της διαθήκης καθώς και η βιογράφος του Αρτεμις Κούπερ.

Για πολλά χρόνια έζησε στη Μεσσηνιακή Μάνη ο Πάτρικ Λη Φέρμορ σε σπίτι που κατασκεύασε ο ίδιος σε σχέδια του αρχιτέκτονα Νίκου Χατζημιχάλη. Ο «Paddy» για τους φίλους του είχε αγαπήσει και τους Ελληνες και την Ελλάδα. «Την Ελλάδα διάλεξε για να κατοικήσει και τους Ελληνες για να συγγενέψει. Γι΄αυτό ζωντανά θα παραμείνουν τα ίχνη των βημάτων του στην Κρήτη και την Πελοπόννησο, στην Αττική και τη Ρούμελη, όπως ζωντανές θα παραμένουν και οι αφηγήσεις των βιβλίων του, οι αναμνήσεις όσων τον έζησαν από κοντά, οι ιστορικές καταθέσεις του στους βωμούς της ελευθερίας, οι αύρες μιας προσωπικότητας συναρπαστικής» όπως είπε και πάλι ο Αγγελος Δελληβοριάς. 

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=420737#.TnqCpJV86TM.facebook

ΗΠΑ: Εκτελέστηκε στη Τζόρτζια ο θανατοποινίτης Τρόι Ντέιβις

Οι αρχές στην πολιτεία Τζόρτζια των ΗΠΑ προχώρησαν στην εκτέλεση του Τρόι Ντέιβις, ενός άνδρα που είχε καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών για την δολοφονία ενός αστυνομικού. Η υπόθεση είχε προσελκύσει διεθνή προσοχή και τέθηκε στο επίκεντρο των προσπαθειών να καταργηθεί η θανατική ποινή.

Ο Ντέιβις εκτελέστηκε στις 23:08 (06:08, ώρα Ελλάδας) με θανατηφόρο ένεση, σε φυλακή στο Τζάκσον της Τζόρτζια, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο -έπειτα από μία μαραθώνια συνεδρίαση- απέρριψε την τελευταία έφεση της υπεράσπισης.

Οι συνήγοροι του Ντέιβις, ο οποίος είχε καταδικαστεί για την δολοφονία ενός λευκού αστυνομικού το 1989, είχαν καταγγείλει ότι στοιχεία που ανέκυψαν μετά την καταδίκη στην εσχάτη των ποινών αποκάλυψαν πως πολλές από τις πληροφορίες που οδήγησαν στην απόφαση ήταν εσφαλμένες, παραπλανητικές και ανακριβείς, γεγονός που θέτει υπό «θεμελιώδη» αμφισβήτηση «την καταδίκη και την επιβολή της θανατικής ποινής».

Επιπλέον, οι επτά από τους εννέα μάρτυρες βάσει των καταθέσεων των οποίων κρίθηκε ένοχος είχαν ανακαλέσει ή αμφισβητήσει όσα είχαν πει.

Έξω από τη φυλακή είχαν ληφθεί δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, καθώς δεκάδες υποστηρικτές του Ντέιβις είχαν συγκεντρωθεί, ζητώντας να ακυρωθεί η εκτέλεση.

Σύμφωνα με το BBC, μέχρι το τέλος ο Ντέιβις αρνείτο τις κατηγορίες, λέγοντας ότι ουδέποτε είχε στην κατοχή του όπλο.

Στον τόπο της δολοφονίας του αστυνομικού Μαρκ ΜακΦέιλ δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε το όπλο του εγκλήματος ούτε DNA που να συνδέουν τον Ντέιβις με το περιστατικό.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Ντέιβις σε όλο τον κόσμο είναι ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ', καθώς και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αρνήθηκε να παρέμβει για να σταματήσει την εκτέλεση, καθώς σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου Τζέι Κάρνεϊ επρόκειτο για μια δικαστική υπόθεση η οποία αφορά «την πολιτεία της Τζόρτζια» και όχι την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. 

Πηγή: http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4658996

Έκτακτη έκκληση: Λιμός στην Ανατολική Αφρική

Η χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 60 χρόνων οδηγεί καθημερινά στην πείνα και στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους στο Κέρας της Αφρικής, μια τεράστια περιοχή που καλύπτει την Κένυα, τη Σομαλία, την Αιθιοπία, το Τζιμπουτί και την Ουγκάντα. 12,5 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν από την πείνα. Η Κένυα έχει κηρυχτεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ η Σομαλία βρίσκεται επίσημα σε κατάσταση λιμού.

Οι άνθρωποι μετακινούνται μαζικά σε αναζήτηση τροφής και πολλοί δεν καταφέρνουν να φτάσουν στο προορισμό τους. Οι γυναίκες στην Κένυα δένουν σκοινί γύρω από τη μέση τους σφίγγοντας το στομάχι τους για να μη νιώθουν την πείνα. Mια πρακτική που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο όταν λύνουν ξαφνικά τα σχοινιά επειδή βρήκαν τροφή. Συχνά η τροφή που βρίσκουν δεν είναι τίποτα άλλο από άγρια φρούτα που δεν πρέπει να καταναλώνονται διότι είναι δηλητηριώδη.



Η έλλειψη νερού και τροφής έχει σκοτώσει τα ζώα από τα οποία εξαρτάται η τροφή και το εισόδημα εκατομμυρίων. Η ξηρασία έχει καταστρέψει σε ορισμένες περιοχές τρεις σοδειές στη σειρά. Το αποτέλεσμα είναι 250.000 παιδιά να υποσιτίζονται. Ο υποσιτισμός τους οδηγεί στην καθυστερημένη σωματική και πνευματική ανάπτυξη και μέχρι και στο θάνατο. Κάθε μέρα χωρίς φαγητό κοστίζει στην ανάπτυξή τους και στο μέλλον τους. Και το μέλλον είναι δύσκολο.


Η ActionAid βρίσκεται ήδη δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους διανέμοντας τροφή και νερό. Η δράση μας έχει ανακουφίσει 220.000 ανθρώπους, αλλά οι ανάγκες είναι και θα είναι για καιρό τεράστιες. Έτσι, θα παραμείνουμε στην περιοχή με στόχο να φτάσει η βοήθειά μας σε άλλους 150.000 ανθρώπους.

Η προσπάθεια που γίνεται από όλη την οργάνωση είναι πολύ μεγάλη. Επικεντρωνόμαστε στους πιο ευάλωτους – παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους και ανάπηρους. Για τους επόμενους μήνες, και όσο θα υπάρχει ανάγκη, θα μοιράζουμε συστηματικά τροφή και νερό σε σχολεία και κοινότητες, τροφή για τα ζώα, πετρέλαιο για αντλίες νερού, σπόρους ανθεκτικούς σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης. Παράλληλα προστατεύουμε τις γυναίκες και τα παιδιά από τη βία που υφίστανται όταν μεταναστεύουν, ενημερώνουμε τον ευπαθή πληθυσμό για τα δικαιώματά τους, συμμετέχουμε σε επιτροπές αντιμετώπισης της βίας που ξεσπάει για την διεκδίκηση των περιορισμένων πόρων και πιέζουμε τις τοπικές κυβερνήσεις αλλά και τη διεθνή κοινότητα για άμεση αποδέσμευση χρημάτων για την αντιμετώπιση αυτής της πρωτοφανούς κρίσης.

Η ActionAid Ελλάς συμμετέχει στη συγκέντρωση πόρων. Γνωρίζουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι στη χώρα μας, αναγνωρίζουμε ότι όλοι με κάποιον τρόπο βιώνουμε την οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, αυτές τις ημέρες υπάρχουν συνάνθρωποί μας που δένουν τα στομάχια τους για να μην αισθάνονται πείνα, άνθρωποι που για μέρες δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους και άνθρωποι που πεθαίνουν γιατί τους λείπει το πιο αυτονόητο, λίγο νερό. Θεωρούμε ότι αυτό μας αφορά.


Εάν θέλετε να στηρίξετε την προσπάθειά μας, καλέστε στο 210-9212321.

Και η πιο μικρή εισφορά έχει αξία και μπορεί να κάνει τη διαφορά. 

http://www.actionaid.gr/Article/appeal2011/27-263.html

Διαβάστε και ένα σχετικό άρθρο για τις αιτίες του λιμού πλην της ξηρασίας
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=298876

Δεκάδες νεκροί από πυρκαγιά που σάρωσε παραγκούπολη στην Κένυα

Ναϊρόμπι, Κένυα

Τουλάχιστον 75 νεκροί και άλλοι τόσοι τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός πυρκαγιάς που ξέσπασε τη Δευτέρα σε παραγκούπολη του Ναϊρόμπι, όταν πετρέλαιο διέρρευσε σε ανοιχτό υπόνομο, και ανεφλέγη πιθανώς επειδή κάποιος πέταξε αναμμένο τσιγάρο στο αποχετευτικό δίκτυο.

Στην παραγκούπολη εκτυλίχθηκαν δραματικές σκηνές με τους Κενυάτες να προσπαθούν απεγνωσμένα να γλιτώσουν από τις φλόγες. Τα τοπικά δίκτυα κατέγραψαν εικόνες από αποτεφρωμένες σορούς στο ποτάμι της πόλης, εκεί όπου έτρεξαν ελπίζοντας να σωθούν.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της αστυνομίας, η φωτιά ξέσπασε όταν πετρέλαιο από δεξαμενή που ανήκει στην εταιρεία Kenya Pipeline Company διέρρευσε στο ανοιχτό αποχετευτικό δίκτυο που διασχίζει την παραγκούπολη.

Κάτοικοι προσπάθησαν να μαζέψουν με φτυάρια το πετρέλαιο, το οποίο πιθανότατα ανεφλέγη όταν κάποιος πέταξε αναμμένο τσιγάρο στο αποχετευτικό δίκτυο.

Τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι νεκροί είναι περισσότεροι από 100 από την έκρηξη που σημειώθηκε στη βιομηχανική περιοχή Λούνγκα Λούνγκα της πρωτεύουσας της Κένυας. Ωστόσο ο Ερυθρός Σταυρός αναθεώρησε προς τα κάτω τον αριθμό των νεκρών, ανακοινώνοντας ότι ήταν 75.

Δυνάμεις της αστυνομίας και άνδρες του στρατού απέκλεισαν την περιοχή, καθώς οι πυροσβέστες προσπαθούσαν να θέσουν υπό έλεγχο της φλόγες που περικύκλωσαν την παραγκούπολη -ανάμεσα στο κέντρο του Ναϊρόμπι και το αεροδρόμιο.

Στο νοσοκομείο έχουν μεταφερθεί τουλάχιστον 80 άτομα με βαριά εγκαύματα.

Newsroom ΔΟΛ

Πηγή: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231128004

Η δεκαετία της 11ης Σεπτεμβρίου - Aφιέρωμα του in.gr

http://reviews.in.gr/world/911aftertenyears/

«Έχω καρκίνο. Τι έχω πιά να χάσω»;‏

Του Μανόλη Αναγνωστάκη

Χαράματα της περασμένης Τρίτης σε ένα μέτριο ξενοδοχείο της Ιταλίας. Ξύπνησα με πονοκέφαλο.
Το slogan ‘’ταξιδεύοντας γνωρίζεις τον εαυτό σου», ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μπροστά στον καθρέφτη. Ζητούσα από τον εαυτό μου εξακρίβωση στοιχείων και, μάλιστα, μετά από ένα κουραστικό αγώνα δρόμου του μυαλού.
Το προηγούμενο βράδυ είχα διαβάσει στα κοινωνικά δίκτυα για την την αποχώρηση του Steve Jobs από την Αpple, και θυμήθηκα τη χαρά που ένιωσα όταν ο Roberto, από τους καλύτερους φωτογράφους, μου είχε χαρίσει το πρώτο laptop βαλιτσάκι που είχε σχεδιάσει η Αpple.
Μετά, χάθηκα μέσα στις αναρτήσεις του youtube, μέχρι που βρήκα το λόγο του στο Πανεπιστήμιο του Stanford την ημέρα της αποφοίτησής της τάξης του 2005. Το είδα πάνω από τέσσερις φορές. Καιρός, λοιπόν, να ξαναδούμε τον αληθινό πλούτο της ζωής, σκέφτηκα.
Να ξαναγίνουμε πρωταγωνιστές της ίδιας μας της ζωής. Να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως είμαστε Άτρωτοι. Να ..να…να…Γέμισα από ερωτήματα ουσίας, από αυτά που μας κάνουν να δραπετεύουμε απ’ τη μίζερη πραγματικότητά μας.
Αυτό ήταν. Όλη τη νύχτα ξέφυγα από την ησυχία του ύπνου.
Το πρωί ήθελα με κάποιον να τα μοιραστώ. Δεν άντεχα. Ποιος αντέχει την αλήθεια και πώς μετριέται;
Πέρασε η ώρα, θυμήθηκα και μια συνέντευξη του Αντονιόνι στο ‘’Βήμα της Κυριακής’’, για το φόβο του θανάτου και τη δημιουργία, στα μέσα του ’70. Οι ίδιες ανησυχίες, σκέφτηκα, και χάθηκα ακόμη μια φορά στο λόγο του Steve Jobs:
«Όταν ήμουν 17, διάβασα ένα απόσπασμα που έλεγε: «αν ζεις κάθε μέρα τη ζωή σου σα να είναι η τελευταία, κάποια μέρα τελικά θα επιβεβαιωθείς».
Μου έκανε τρομερή εντύπωση και από τότε και για τα τελευταία 33 χρόνια κοιτάζομαι στον καθρέφτη και αναρωτιέμαι: «αν αυτή είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου, θέλω να κάνω αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω;» και αν η απάντηση είναι «όχι» για πολλές μέρες στη σειρά, ξέρω ότι πρέπει κάτι να αλλάξω .
Η σκέψη ότι κάποια μέρα όλοι θα πεθάνουμε, με έχει βοηθήσει να πάρω τις σπουδαιότερες αποφάσεις. Γιατί σχεδόν όλα, όλες οι εξωγενείς προσδοκίες, κάθε περηφάνια ή ο φόβος της ντροπής ή της αποτυχίας, όλα ξεθωριάζουν μπροστά στο θάνατο, ενώ παραμένει μόνον ό,τι είναι πραγματικά σπουδαίο.
Η σκέψη ότι μια μέρα θα πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος για να μην πέσεις στην παγίδα να σκέφτεσαι ότι έχεις κάτι να χάσεις.
Έχεις ήδη απογυμνωθεί. Δεν υπάρχει λόγος να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου.
Πριν από έναν χρόνο οι γιατροί μου, διέγνωσαν καρκίνο…
Αυτή η εμπειρία με έφερε τόσο κοντά όσο τίποτε άλλο στο θάνατο και εύχομαι πως θα είναι η μόνη που θα έχω για τις επόμενες δεκαετίες. Έχοντας επιβιώσει από κάτι τέτοιο, μπορώ να σας πω με περισσότερη βεβαιότητα από τότε που ο θάνατος αποτελούσε χρήσιμη αλλά απλώς θεωρία του μυαλού: «Κανείς δε θέλει να πεθάνει. Ακόμη κι όσοι θέλουν να πάνε στον παράδεισο, δεν θέλουν να πεθάνουν».
Παρόλα αυτά, ο θάνατος είναι η κατάληξη που όλοι έχουμε. Κανείς δεν τον γλίτωσε κι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, γιατί ο θάνατος είναι η καλύτερη επινόηση της ζωής. Είναι η δύναμη της αλλαγής, ξεκαθαρίζει τα παλιά και δημιουργεί χώρο για τα καινούργια. Σήμερα, το νέο είστε εσείς. Μα, κάποια μέρα, όχι πολύ μακρινή, θα γεράσετε και θα «φύγετε». Συγνώμη που γίνομαι δραματικός αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Η ζωή σας είναι περιορισμένη, συνεπώς μην τη σπαταλάτε ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου.
Μην παγιδευτείτε σε δόγματα και ζήσετε με τον τρόπο που σκέφτονται άλλοι. Μην αφήσετε το θόρυβο των απόψεων των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή.
Και το πιο σημαντικό: να έχετε το θάρρος να ακολουθήσετε την καρδιά σας και τη διαίσθησή σας. Γιατί, με κάποιο τρόπο ξέρουν, αυτό που πραγματικά θέλετε να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι υποδεέστερα.
Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια φοβερή έκδοση με τίτλο «The Whole Earth Catalog» που θεωρείτο μία από τις βίβλους της γενιάς μου. Δημιουργήθηκε από έναν τύπο ονόματι Stewart Brand, όχι μακριά από εδώ, στο Menlo Park και το έβγαλε στη δημοσιότητα με μια ποιητική πινελιά… Ο Stewart, με την ομάδα του, εξέδωσαν διάφορα τεύχη και, όταν ο κατάλογος έκανε τον κύκλο του, τύπωσαν το τελευταίο. Ήταν στη μέση της δεκαετίας του ‘ 70 και ήμουν στην ηλικία σας. Στο πίσω μέρος υπήρχε μια φωτογραφία ενός επαρχιακού δρόμου, νωρίς το πρωί, σαν τους δρόμους που μπορεί να έχετε βρεθεί κάνοντας ωτοστόπ, αν είστε πολύ περιπετειώδεις. Κάτω από την φωτογραφία αναγραφόταν:
«Παραμείνετε αχόρταγοι, παραμείνετε τρελλαμένοι».
Αυτό ήταν και το αποχαιρετιστήριο μήνυμα, καθώς υπέγραφαν και αυτό εύχομαι πάντα κι εγώ στον εαυτό μου. Σας εύχομαι, λοιπόν:
«Μείνετε αχόρταγοι, μείνετε τρελλαμένοι »



Πηγή: http://www.aixmi.gr/index.php/exo-karkino-ti-exo-pia-na-xaso/

Ο πολυτάραχος βίος του Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση

Αθήνα

Η ίδια η ζωή του ήταν κινηματογραφική. Ένα μυθιστόρημα το οποίο έπρεπε να «ρουφήξει» ως την τελευταία σελίδα. Ο λόγος για τον Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ, τον συγγραφέα, πολεμιστή, πολεμικό ανταποκριτή (είχε καλύψει δημοσιογραφικά και τη Μικρασιατική καταστροφή), κυνηγό λιονταριών, διάσημο ψαρά, τρανό πότη και μανιώδη ταξιδευτή. Η έκθεση «Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ: Από τη ζωή στο έργο» που φιλοξενείται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση από τις 19 Σεπτεμβρίου εξερευνά τον μύθο του σπουδαίου λογοτέχνη, 50 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Εν έτει 1977 ο Βρετανός συγγραφέας, Άντονι Μπέρτζες, έγραφε: «Δεν αρκούνταν στο να είναι απλώς εξαιρετικός κυνηγός, ψαράς, πυγμάχος και αρχι-αντάρτης. Έπρεπε να μετατρέψει τον εαυτό του σε ομηρικό μύθο, κάτι που συνεπάγεται ότι έπρεπε να προσποιείται και να λέει ψέματα, αντιμετωπίζοντας τη ζωή σαν μυθοπλασία».

Ως έφηβος, ο Χέμινγκγουεϊ γράφει άρθρα στην εφημερίδα του σχολείου του στο Σικάγο, ενώ όταν ξεσπά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν διστάζει να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό. Ο έρωτάς του για την νοσοκόμα Άγκνες Φον Κουρόφσκι θα αποτελέσει έμπνευση για το βιβλίο του «Αποχαιρετισμός στα Όπλα».

Στις ΗΠΑ συναντά την πρώτη του σύζυγο, Ελίζαμπεθ Χάντλεϊ Ρίτσαρντσον, μια γυναίκα κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του, η οποία τον συντηρεί ενώ εκείνος ασχολείται με τις συγγραφικές του απόπειρες.

Σε ηλικία 23 ετών ο συγγραφέας έρχεται και στην Ελλάδα.

Φεύγει για το Παρίσι, όπου συναναστρέφεται καλλιτέχνες και λογοτέχνες. Σειρά έχει η Ισπανία, χώρα που κερδίζει την καρδιά του Χέμινγκγουεϊ. Το έργο του «Κι ο ήλιος ανατέλλει» είναι εμπνευσμένο από τα έργα και τις ημέρες του στην Παμπλόνα.

Ο Χέμινγκγουεϊ ταξιδεύει στην Αφρική με τη δεύτερη σύζυγό του -η ήπειρος φιλοξενείται σε μυθιστορήματα και διηγήματά του. Ακολουθεί ο τρίτος γάμος του με την δημοσιογράφο Μάρθα Γκέλχορν και η εγκατάσταση στην Κούβα.

Ακολουθεί ένας τέταρτος γάμος με την Μαίρη Ουέλς το 1946. Το ποτό έχει φανερές επιπτώσεις στον άλλοτε δυνατό άνδρα. Οι λογοτεχνικοί κύκλοι έχουν αρχίσει πλέον να τον θεωρούν καλλιτεχνικά «ξοφλημένο».

Ο Χέμινγκγουεϊ απαντά με τη νουβέλα «Ο γέρος και η θάλασσα», η οποία του χαρίζει βραβείο Πούλιτζερ.

Η κατάθλιψή του, όμως όλο και μεγάλωνε.

Στις 2 Ιουλίου του 1961, μόλις τρεις εβδομάδες προτού συμπληρώσει τα 62 του χρόνια, ο συγγραφέας σηκώνεται από το κρεβάτι, γεμίζει με σφαίρες το κυνηγετικό του δίκαννο, το τοποθετεί στο μέτωπό του και πυροβολεί, όπως ακριβώς κάνει και ο πατέρας του στις 6 Δεκεμβρίου του 1928.
Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, η Ελληνοαμερικανική Ένωση διοργανώνει μια έκθεση αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του διάσημου συγγραφέα.
Ο επισκέπτης της έκθεσης θα έχει την ευκαιρία να δει φωτογραφίες που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, καθώς και οπτικοακουστικό υλικό.
Το πρωτότυπο αρχειακό υλικό από την συλλογή του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ προβάλλει πτυχές από την πολυτάραχη ζωή του, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται και το ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου ο Χέμινγουεϊ επηρεάστηκε και έγραψε τα σημαντικότερα έργα του.
* Η έκθεση παρουσιάζεται στην Γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, από τις 19 Σεπτεμβρίου έως τις 18 Οκτωβρίου 2011. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Newsroom ΔΟΛ

Πηγή: http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231126627

100 καινούργια βιβλία για το φθινόπωρο

Κλασική μυθοπλασία, επανάκαμψη έπειτα από χρόνια γνωστών ελλήνων λογοτεχνών, προσωπικές αναμνήσεις, non fiction αφηγήσεις, βιογραφίες προκλητικών προσώπων που έγραψαν Ιστορία, περίεργα λεξικά, αναθεωρητικές ιστορικές απόψεις, αριστουργήματα της ξένης λογοτεχνίας που για πρώτη φορά κυκλοφορούν στη χώρα μας, γραμμένα όλα από γνωστά, αλλά και άγνωστα ονόματα, αποτελούν το μενού των φθινοπωρινών βιβλίων τα οποία συλλέξαμε και σας παρουσιάζουμε. Επιλέγουμε τους τίτλους που θα συζητηθούν περισσότερο και μιλάμε με έλληνες συγγραφείς και βιβλιοπώλες που δίνουν το στίγμα της εποχής.

Ελληνική Λογοτεχνία

Συγγραφείς που έχουν δημιουργήσει εθισμό στο κοινό τους κάνουν νέα εμφάνιση το εφετινό φθινόπωρο. Η Ιωάννα Καρυστιάνη γράφει διηγήματαμε μια διαφορετική ματιά στην ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων (Καστανιώτης), ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης με το «Περιπολών περί πολλών τυρβάζω»και ο Γιάννης Κιουρτσάκης με «Το ζητούμενο του ανθρώπου » (Πατάκης), ο Τάκης Θεοδωρόπουλος με το βιβλίο «Η επιδημία », ο Σωτήρης Δημητρίου με το δικό του «Οι άσκοποι » και η Ερση Σωτηροπούλου με διηγήματα (Πατάκης), η Ζυράννα Ζατέλη με ένα απάνθισμα κειμένων της που κείτονται διάσπαρτα σε επιφυλλίδες (Καστανιώτης), ο Δημήτρης Νόλλας με συγκέντρωση όλων των διηγημάτων του σε έναν τόμο (Καστανιώτης). Ο Περικλής Σφυρίδης με «Το πάρτι και άλλα διηγήματα» (Εστία). Στον χώρο των αστυνομικών ιστοριών επανακάμπτει η κυρία Αθηνά Κακούρη με νέα συλλογή διηγημάτων στις εκδόσεις Καστανιώτη και ο Πέτρος Μαρτινίδης με ατιτλοφόρητο αστυνομικό από τη Νεφέλη. Η Αγγελική Σμυρλή με το δικό της μυθιστόρημα «Η διάψευση», όπου αναφέρεται στο Κυπριακό και στα προβλήματα της συνύπαρξης Ελληνοκυπρίων- Τουρκοκυπρίων. Ο Γιώργος Ξενάριος δέκα χρόνια μετά το «Σμιλεύοντας το φως » με το «Στα όρια του κόσμου » για μια φανταστική Ελλάδα, τη Γη της Επαγγελίας. Η Ευρυδίκη Τρισόν-Μιλσανή με την «Καλλιτεχνική σκευωρία», ένα μυθιστόρημα με φόντο τον κόσμο της τέχνης (Κέδρος). Ο Τηλέμαχος Κώτσιας στο βιβλίο του «Ο χορός της νύφης » μεταφέρει ηπειρώτικο άρωμα από τα βάθη των αιώνων στο σήμερα (Ψυχογιός). Πρωτοεμφανιζόμενη η 28χρονη Βασιλική Πέτσα με τη νουβέλα της «Θυμάμαι» (Πόλις) γύρω από ένα φονικό σε μικρή επαρχιακή πόλη που φέρνει στο φως όλα τα ηθικά και ψυχολογικά αδιέξοδα που υπέβοσκαν ως τότε στη ζωή των ανθρώπων.

Επανέρχονται οι ευπώλητοι Μάρα Μεϊμαρίδη με μυθιστόρημαποταμό στα παράλια της Μικράς Ασίας και ο Μίμης Ανδρουλάκης («Οι γυναίκες που κρύβουν κάτι») με τις ονειροφαντασιώσεις ενός καθηγητή ειδικού στις οικονομικές προβλέψεις, και τα δύο στον Καστανιώτη. Ο Γιώργος Μανιώτης στο μυθιστόρημά του «Τώρα» παρωδεί τον καθημερινό παραλογισμό που βιώνουμε όλοι μας, στις εκδόσεις Ψυχογιός.

Μια σειρά βιβλίων επανασυστήνονται στο ελληνικό κοινό: Τα Απαντα του Νίκου Καχτίτση επανεκδίδουν οι εκδόσεις Κίχλη αρχίζοντας με τον «Εξώστη» του 1964, ενώ οι εκδόσεις Αγρα θα κυκλοφορήσουν σε μετάφραση της Τιτίκας Δημητρούλια το γαλλικό μυθιστόρημα «Republique Βastille» της Μέλπως Αξιώτη. Επανεκδίδεται το τελευταίο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Κοτζιά « Φανταστική περιπέτεια » (Κέδρος), το οποίο είχε τιμηθεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1986 και παραδόξως φαντάζει εξίσου επίκαιρο σήμερα. Επίσης επανεκδίδονται η «Φωνή » του Χρήστου Χωμενίδη και η συλλογή διηγημάτων «Από το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες » του Μισέλ Φάις (Πατάκης).

Μένης Κουμανταρέας

«Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ»

Κέδρος

«Είναι τελείως αυτοβιογραφικό. Είχε παραμείνει θαμμένο στο αρχείο από το 1959 ως σήμερα. Είναι η αποτύπωση της εμπειρίας μου στην Αγγλία όπου με είχε στείλει ο πατέρας μου το 1949, όταν ήμουν 18 χρονών. Οπωσδήποτε είναι ένα νεανικό έργο, το οποίο όμως έκρινα ότι θα μπορούσε να δει το φως της δημοσιότητας χωρίς να ντρέπομαι. Εχω κάνει πολλές αλλαγές αλλά καμία που να προδίδει το ύφος της εποχής».

Δοκίμια που προκαλούν

Ο Ουμπέρτο Εκο ξέρει να προκαλεί τη σκέψη ακόμη και όταν γράφει για ένα μικρό θέμα. Την τεχνική του αυτή θα βρούμε στη συλλογή δοκιμίων με τίτλο «Δημιουργώντας τον εχθρό» (Ψυχογιός) όπου συνυπάρχουν περιστασιακά κείμενα σχετικά με το Απόλυτο, τους λόγους για τους οποίους κλαίμε ως τον Β. Ουγκό και τα Wikileaks. Για τους εντρυφούντες στους κλασικούς της ψυχανάλυσης υπάρχει ο Ζακ Λακάν με τίτλο «Ακόμη, κι άλλο: σεμινάριο 20» (Ψυχογιός) και στην ίδια κατηγορία των «ψυ» βιβλίων υπάρχει η μελέτη του Ερβιν Γκόφμαν«Η παραφροσύνη της θέσης» (Αλεξάνδρεια), για τη θέση του ατόμου με ψυχικά προβλήματα, από τη στιγμή που παραμένει εκτός ψυχιατρείου. Η Τζούντιθ Μπάτλερ στο ρηξικέλευθο «Η αξίωση της Αντιγόνης» (Αλεξάνδρεια) ερμηνεύει την ηρωίδα ως έκφραση σεξουαλικής ελευθερίας, πολιτικής δράσης και ανυπακοής. Μια επαναστατική ερμηνεία του χριστιανικού Ευαγγελίου προτείνει ο Τerry Εagleton στο «Λογική, πίστη και επανάσταση » (Πατάκης) εξαπολύοντας δριμεία επίθεση στον θεσμικό χριστιανισμό. Τη θρησκευτική πίστη εξετάζει και η γλωσσολόγος και ψυχαναλύτρια Τζούλια Κρίστεβα στο «Αυτή η απίστευτη ανάγκη για πίστη» (Μεταίχμιο) αλλά και την ανάγκη για αγάπη στις «Ιστορίες αγάπης» (Κέδρος).

Ξαναβρίσκοντας την πολιτική και την οικονομία

Το φαινόμενο των ακροδεξιών κομμάτων στις ευρωπαϊκές χώρες στην εποχή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μελετά ο ολλανδός πολιτικός επιστήμονας Cas Μudde στο βιβλίο «Λαϊκιστικά ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα στην Ευρώπη» (Επίκεντρο), ενώ ο έλληνας ομόλογός του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ανδρέας Πανταζόπουλος ασχολείται με την ελληνική διάσταση του λαϊκισμού στη μελέτη «Λαϊκισμός και εκσυγχρονισμός 1965-2005» (Εστία). Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την πρόοδο θέτει το ερώτημα ο ιταλός ιστορικός Μassimo L. Salvadori στο βιβλίο του « Η ιδέα της προόδου » (Σαββάλας).

Η κρίση εμπνέει τους εκδότες. Από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος έχουμε το «RΕWΟRΚ: Στήσε τη δική σου επιχείρηση» των Jason Fried και David Ηeinemeier Ηansson ένα βιβλίο που στηρίζεται στην εμπειρία των δύο συγγραφέων, πώς να διατηρήσεις κερδοφόρα μια μικρή εταιρεία που βασίζεται στην τεχνολογία χωρίς να χρειαστεί να τη μεγαλώσεις και το «Μηδέν φόρος: Φορολογικοί παράδεισοι και οι άνθρωποι που κλέβουν τον κόσμο» του Νicholas Shaxson, ένα βιβλίο ερευνητικής δημοσιογραφίας. Την τρέχουσα οικονομική μας κατάσταση εξετάζουν ο καθηγητής Μάνος Ματσαγγάνης στο« Η κοινωνική πολιτική σε δύσκολους καιρούς» (Κριτική), και ο καθηγητής Νότης Μαριάς, στο «Το μνημόνιο της χρεοκοπίας και ο άλλος δρόμος» (Λιβάνης). Μετά το πολυδιαβασμένο περυσινό «Δόγμα του Σοκ» της Ναόμι Κλάιν οι εκδόσεις Λιβάνη εκδίδουν μια συλλογή άρθρων της ακτιβίστριας δημοσιογράφου με τίτλο «Φράχτες και παράθυρα . Ενα οικονομικο-κοινωνικό πρόγραμμα με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλονπροτείνει ο βρετανός οικονομολόγος Τim Jackson στο «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη» (Κέδρος).

Βιογραφίες, από τον Στιβ Τζομπς στον Μπαχ

Την πολυτάραχη ζωή και τη συναρπαστική προσωπικότητα του εμπνευσμένου ιδρυτή της Αpple, Στιβ Τζομπς, παρουσιάζει ο Γουόλτερ Αϊσακσον στο βιβλίο «Steve Jobs,O θρύλος της Silicon Valley» (Ψυχογιός). Ενδιαφέρον θα έχει και η αυτοβιογραφία του εριστικού Βρετανού Κristopher Ηitchens, « Ηitch- 22,Αμφισβητίας εκ πεποιθήσεως » (Μεταίχμιο) με πολλές ιστορίες από τις σχέσεις του με την οικογένεια, πολιτικούς, διανοουμένους και δημόσια πρόσωπα της εποχής μας. Ο διάσημος γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν γεννήθηκε από γονείς εβραϊκής καταγωγής που είχαν ζήσει πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Στο βιβλίο του «Ο Βιντάλ και οι δικοί του» (Επίκεντρο) αναφέρεται στα χρόνια που έζησε η οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 20ού αιώνα, αναπαριστώντας την ατμόσφαιρα της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης της εποχής. Η Κατίνα Τέντα-Λατίφη , παλιά αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού, γράφει τη βιογραφία του καθηγητή της Ιατρικής και αντιστασιακού Πέτρου Κόκκαλη «Ο καθηγητής Πέτρος Σ.Κόκκαλης (1896-1962)» (Εστία). Τέλος, η σημαντικότερη βιογραφία του Μπαχ των τελευταίων εκατό χρόνων, «Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Ο λόγιος μουσικός», του καθηγητή του Χάρβαρντ Christoph Wolff, θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Νεφέλη.

Ιστορία, μια καταφυγή για εξηγήσεις

Δύο ιστορικές μελέτες, έργο αναφοράς η καθεμία στον τομέα της, θα εκδώσει τους επόμενους μήνες το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης, την «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας» του καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Fritz Gschnitzer και το «Ο αρχαίος κόσμος μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, 323-30 π.Χ.» του καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ Graham Shipley. Μια άλλη πρόταση στην ιστορία είναι η προκλητική «Λαϊκή ιστορία του κόσμου» (Τόπος) του βρετανού σοσιαλιστή, ακτιβιστή και εκδότη Chris Ηarman. Αν ήταν αναπόφευκτη η πτώση της πολυσυζητημένης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και η άνοδος του ναζισμού εξετάζει ο ιστορικός Ηeinrich Α. Winkler στο «Βαϊμάρη, η ανάπηρη Δημοκρατία (1918-1933)» (Πόλις). Απολογισμό της κατάστασης στην Ανατολική Ευρώπη τον χειμώνα του 1989 επιχειρεί ο δημοσιογράφος και αυτόπτης μάρτυρας Βικτόρ Σεμπέστιεν στο «Η πτώση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας- Η επανάσταση του 1989» (Ψυχογιός). Ο Αντώνης Λιάκος μελετάει τις μεταμορφώσεις της ιστορικής συνείδησης στο «Αποκάλυψη,Ουτοπία και Ιστορία» (Πόλις).

Η φιλοσοφία στο προσκήνιο

Στο έργο του Θουκυδίδη αφιερώνεται ο τρίτος τόμος της « Ελληνικής ιδιαιτερότητας» (Κριτική) του Κορνήλιου Καστοριάδη , ανακαλύπτοντας στον αρχαίο ιστορικό έναν κόσμο που μοιάζει εκπληκτικά με τον δικό μας. Το τελευταίο έργο του έτερου σημαντικού έλληνα φιλοσόφου στη Γαλλία, του Κώστα Αξελού, θα κυκλοφορήσει από την Εστία, μια συλλογή κειμένων με τίτλο «Αυτό που επέρχεται, αποσπάσματα μιας προσέγγισης».

Αλέξης Πανσέληνος

«Σκοτεινές επιγραφές»

Μεταίχμιο

«Το 2009 ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο λίγο σαν πρωτάρης. Ποτέ δεν γράφω το ίδιο πράγμα, ποτέ με τον ίδιο τρόπο, πάντα αλλάζω τονικότητα, αλλά αυτό το βιβλίο δεν θυμίζει και πολύ τα παλαιότερα γραψίματά μου, μάλλον ακολουθεί τις αλλαγές μέσα μου. Οι αλλαγές έξω πήγαιναν μαζί, χέρι-χέρι. Η ανατροπή η δική μου σαν να ξέβαφε μέσα στην πραγματικότητα...».

Κώστας Μμουρσελάς

«Στην άκρη της νύχτας»

Πατάκης

«Είναι ένα θρίλερ που εξελίσσεται σε ερωτική ιστορία ή μάλλον μια ερωτική ιστορία που εξελίσσεται σε θρίλερ. Έχει κάποια σχέση με τον Παπαδιαμάντη και τι ανάγκασε αυτόν τον διάσημο συγγραφέα, στο πιο διάσημο διήγημά του, να βάλει ένα τόσο ασήμαντο και λάθος φινάλε; Ίσως φταίει μια γυναίκα. Πρόκειται για μια πολύ απλή ιστορία που για να τη διηγηθώ χρειάστηκα πάνω από διακόσιες τόσες σελίδες. Τόσο λίγες».

Ανέκδοτη Σωτηρίου

Μικρό δείγμα γραφής από το ανέκδοτο μυθιστόρημα της Διδώς Σωτηρίου «Τα παιδιά του Σπάρτακου, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κέδρος. Είναι από το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος,που διαδραματίζεται στο Σουφλί. Οι πέντε αδερφάδες του, ακόμη και η εννιάχρονη η Βασιλειώ, δούλευαν στα δυο μεγάλα εργοστάσια μεταξιού που είχαν αφεντικά Εβραίους. Αυγές ξεκινούσαν για τη δουλειά, μαζί με εκατοντάδες άλλες εργάτριες. Βάζαν τα τσοκαράκια τους και με τη μπουκιά στο στόμα παίρνανε δρόμο κι απόδρομο μη χαθεί δευτερόλεπτο από το δωδεκάωρο μεροκάματο. Ο Νεόφυτος έκλεινε τα μάτια του κι άκουγε εντυπωσιασμένος τον ρυθμικό χτύπο που κάναν τα τσόκαρα στα καλντερίμια.
“Νάτους! Νάτους ου στρατός τ΄ Σπάρτακου!”

Βασίλης Χατζηιακώβου

Ιανός

«Βλέπω ότι το βιβλιόφιλο κοινό συνεχίζει να κρατιέται γύρω από το βιβλίο.Το ανακαλύπτουν και άλλοι άνθρωποι που τώρα μπαίνουν στο βιβλιοπωλείο για να ενημερωθούν.Το βιβλίο είναι φάρμακο για καταφυγή εναντίον της κρίσης.Βλέπουν μερικοί ότι βοηθάει.Επίσης ανακαλύπτουν ότι το βιβλίο είναι ένα καλό και φθηνό δώρο.Σε αυτό έχουν συμβάλει και οι εκδότες που κρατούν τις τιμές χαμηλά.Πολλοί από αυτούς,αλλά και βιβλιοπωλεία,δημιουργούν τμήματα με προσφορές σε πολύ καλά βιβλία».

Σοφίκα Ελευθερουδάκη

Ελευθερουδάκης

«Θέλω να είμαι λίγο αισιόδοξη.Τα βιβλία έχουν φθηνύνει,οι εκδότες έχουν κάνει μια μεγάλη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση και ο κόσμος ανταποκρίνεται.Εμείς τον Αύγουστο ανοίξαμε το Βazaar στην Πανεπιστημίου 15,δίπλα στο νέο κεντρικό κατάστημά μας,και η είδηση μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα.

Εχουμε μαζέψει βιβλία που τους δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία,τα οποία είτε ήταν πολύ ακριβά στον καιρό τους είτε είχαν τυπωθεί σε μεγάλα τιράζ και τώρα δίνονται σε εξαιρετικά καλές τιμές.Βρίσκεις βιβλία με τριάμισι ακόμα και με ένα ευρώ».

Ξένη Λογοτεχνία

Καταξιωμένοι συγγραφείς, κλασικά κείμενα, από καιρό οφειλόμενες μεταφράσεις, αλλά και νεοεμφανιζόμενοι με ελκυστική γραφή και ενδιαφέρουσα θεματολογία συνθέτουν το πανόραμα της μεταφρασμένης λογοτεχνίας που θα διαβάσουμε τους επόμενους μήνες. Κυριαρχούν και εφέτος οι αγγλόφωνοι συγγραφείς, αξίζει όμως να σημειωθεί η μικρότερη αλλά σημαντική παρουσία και άλλων φωνών.

Τo αριστούργημα του Κάρλος Φουέντες, η «Τerra Νostra» του 1975, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Αγρα, είναι η μεγάλη άφιξη του φθινοπώρου στη μεταφρασμένη λογοτεχνία. Ο σπουδαίος μεξικανός συγγραφέας, που κατ΄ επανάληψη αναφέρεται στις συζητήσεις για τα βραβεία Νομπέλ, ερευνά τις μεσογειακές ρίζες του ισπανικού πολιτισμού προσπαθώντας να ανακαλύψει τι πήγε στραβά στον πολιτισμό αυτόν, ενώ στο τελευταίο του μυθιστόρημα «Η θέληση και η τύχη» (Καστανιώτης) μια κομμένη κεφαλή διηγείται τη σύγχρονη ιστορία του Μεξικού.

Την απάνθρωπη σταλινική Ρωσία των γκουλάγκ αναπαριστά, πριν από τον Αρθουρ Καίσλερ και τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, η καταγγελτική μυθοπλασία του Βικτόρ Σερζ στο «Μεσάνυχτα στον αιώνα» (Scripta) του 1939, ενώ ο Αλβανός Ισμαήλ Κανταρέ στο «Μοιραίο δείπνο» (Μεταίχμιο) μας μεταφέρει στο Αργυρόκαστρο του 1943.

Τo ποιητικό ερωτικό μυθιστόρημα «Το μουνί της Ιρέν» του σουρεαλιστή Λουί Αραγκόν και δύο αφηγήματα του Πεσσόα, το αστυνομικό «Υπόθεση Vargas» και η «Ωρα του Διαβόλου», θα κυκλοφορήσουν από τη Νεφέλη. Στον χώρο του φανταστικού, θα διαβάσουμε τον «Δράκουλα» του Μπραμ Στόουκερ σε ατμοσφαιρική μετάφραση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη από τις εκδόσεις Κίχλη και το πολυσυζητημένο διεθνώς αποκαλυπτικό «2666» (Αγρα), το τελευταίο μυθιστόρημα του ταλαντούχου και πρόωρα χαμένου Χιλιανού Ρομπέρτο Μπολάνιο.

Η μεγάλη κυρία της αμερικανικής δημοσιογραφίας Τζόαν Ντίντιον στο αυτοβιογραφικό «Η χρονιά της μαγικής σκέψης» (Κέδρος) δίνει ένα συγκινητικό χρονικό της απώλειας και του πένθους μετά τον θάνατο του συζύγου της. Από τους Αμερικανούς της νέας γενιάς μάς έρχεται το δεύτερο βιβλίο στα ελληνικά τού αυτόχειρα πεζογράφου και δοκιμιογράφου Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, η συλλογή διηγημάτων «Αμερικανική λήθη» (Κέδρος), όπως επίσης και το μυθιστόρημα «Αυτοκρατορικές απολαύσεις»του εκκεντρικού Μπρετ Ιστον Ελις που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Καλιφόρνια του πλούτου και της τρυφηλότητας. Από τον Νέο Κόσμο, επίσης, ο Ερικ Λάρσον στο μυθιστόρημά του «Στον κήπο με τα θηρία, ένα συναρπαστικό χρονικό της ανόδου του Τρίτου Ράιχ» (Μεταίχμιο) αναπαριστά το πολιτικό παρασκήνιο που οδήγησε στη δημιουργία του ναζισμού στη Γερμανία, ενώ ο βραβευμένος με Μπούκερ Αυστραλός Πίτερ Κάρεϊ μας ταξιδεύει στην Αμερική την εποχή του Αλέξις ντε Τοκβίλ με το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο παπαγάλος και ο Ολιβιέ στην Αμερική» (Ψυχογιός).

Οι Ευρωπαίοι

Από τις Βρετανικές Νήσους ο Σκωτσέζος Αντριου Ο΄ Χέιγκαν στο μυθιστόρημα «Η ζωή και οι απόψεις του σκύλου Μαφ και της φίλης του, της Μέριλιν Μονρόε» (Πόλις) αφηγείται τη ζωή της θρυλικής ντίβας με τη φωνή του σκύλου της. Ο Στίβεν Κέλμαν στα «Εγγλέζικα σπαστά» (Μεταίχμιο) παρουσιάζει τη δύσκολη προσαρμογή ενός νεαρού από την Γκάνα σε μια σκληρή γειτονιά του Λονδίνου. Ο Ιρλανδός Σεμπάστιαν Μπάρι στο «Εις γην Χαναάν» (Καστανιώτης) ανατρέχει σε στιγμές της ιρλανδικής ιστορίας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα και της μετανάστευσης στην Αμερική. Ο Αγγλος Αλαν Χόλινγκχερστ στο «Παιδί του ξένου» (Καστανιώτης) αποτυπώνει την κλυδωνιζόμενη αριστοκρατία της Βρετανίας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ενώ στις ίδιες εκδόσεις τον βραβευμένο Ισπανό Ενρίκε Βίλα Μάτας στην πρόσφατη «Δουβλινιάδα» απασχολεί το τέλος του κόσμου και της λογοτεχνίας.

Ενας διακεκριμένος νευρολόγος με διαταραχές μνήμης κατασκευάζει με τη φαντασία του την εναλλακτική βιογραφία του στο «Κορσακόφ» (Πόλις) του Ερίκ Φοτορινό . Στις ίδιες εκδόσεις ο πρωτοεμφανιζόμενος Τριστάν Γκαρσία αναφέρεται στο κίνημα της χειραφέτησης των ομοφυλοφίλων στη Γαλλία της δεκαετίας του ΄80 και στην εμφάνιση του ΑΙDS στο μυθιστόρημα «Η καλύτερη πλευρά των ανθρώπων». Από τη Γαλλία επίσης ο Λοράν Γκοντέ με το μυθιστόρημα «Στο έλεος του κυκλώνα» (Μεταίχμιο) ζωντανεύει τον πανικό και τη βία στην κοινωνία μιας Νέας Ορλεάνης που σπαράσσεται από τον κυκλώνα. Ο Ελβετός Μάρτιν Ζούτερ συνδυάζει εξωτισμό, χρήμα, ευζωία και αισθησιασμό στον «Μάγειρα του έρωτα»(Καστανιώτης).

Πορνογραφίας λεξικό κ.ά.

Το «Λεξικό της πορνογραφίας» (Καλέντης), θα εκπλήξει σίγουρα την εκδοτική αγορά. Πρόκειται για μια συλλογική έκδοση των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων της Γαλλίας υπό τη διεύθυνση του Ρhilippe di Folco που κωδικοποιεί μια αρχαία πρακτική που έχει αποκτήσει στις μέρες μας τεράστιες εμπορικές διαστάσεις.

Γι΄ αυτούς που αναζητούν το γιατί και το πώς στη φιλοσοφία υπάρχει ένα λεξικό που ταξινομεί την πολιτική και φιλοσοφική σκέψη. Είναι «Η πολιτική σκέψη στον 20ό αιώνα: Ενα λεξικό για τον 21ο αιώνα» (Σαββάλας) των Robert Βenwick και Ρhilip Green.

Ευγενία Φακίνου

«Το τρένο των νεφών»

Καστανιώτης

«Ηταν ένα στοίχημα για μένα.Ακριβώς επειδή δεν ταξίδεψα ποτέ στη Λατινική Αμερική,προσπάθησα να αναπληρώσω το κενό με πολύ διάβασμα.Το τρένο των νεφών είναι υπαρκτό στη Λατινική Αμερική,κάνει τώρα ένα ταξίδι τουριστικού ενδιαφέροντος,αλλά κάποτε ταξίδευε κατά μήκος των ορυχείων στις κορυφογραμμές των Ανδεων από την Αργεντινή ως τη Χιλή.Η υπόθεση έχει να κάνει με την Οδύσσεια του Κανένα ή του Καθένα.Είναι μια λατινοαμερικανική Οδύσσεια όπου σε κάθε βαγόνι συναντάς ένα κομμάτι της λατινοαμερικανικής ιστορίας και λογοτεχνίας».

Σώτη Ττριανταφύλλου

«Για την αγάπη της γεωμετρίας»

Πατάκης

«Είναι το πικρότατο χρονικό της νιότης.Κεντρική ηρωίδα η Ανατολή Μπότσαρη που μεγαλώνει όπως μπορεί σε μια μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας...Τα γεγονότα: ένας εφηβικός έρωτας,μια εγκατάλειψη,άλλη μία εγκατάλειψη,δύο αποτυχίες απανωτές,ύστερα αρρώστιες,αναρρώσεις: να γονατίζεις επτά φορές και να σηκώνεσαι οκτώ...Ακολουθούν μία αυτοκτονία,ο συνηθισμένος εφιάλτης του εγκλεισμού,ταπεινώσεις,απώλειες,συμβιβασμοί.Το πικρότατο χρονικό της νιότης».

Οι καθιερωμένοι

Γνωστοί συγγραφείς κάνουν την καθιερωμένη ετήσια εμφάνισή τους. Ο Καστανιώτης συνεχίζει την έκδοση των έργων του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ με το «Φράνυ και Ζούι» και οι εκδόσεις Πόλις επανεκδίδουν την «Πατρική κληρονομιά» του Φίλιπ Ροθ. Ενα ακόμη έργο του Ορχάν Παμούκ, το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Τζεβντέτ μπέη και υιοί», θα κυκλοφορήσει από την Ωκεανίδα, η οποία ετοιμάζει και το «Γιατί πράγμα μιλάω, όταν μιλάω για το τρέξιμο» του Ιάπωνα Χαρούκι Μουρακάμι, μια προσωπική εξομολόγηση για το τρέξιμο και τη συγγραφή. Από τις ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσει σε τρεις τόμους το ογκώδες αμφιλεγόμενο αλλά δημοφιλές μυθιστόρημα «Ο Ατλας επαναστάτησε» της Αμερικανίδας Αϊν Ραντ, μια φανταστική αφήγηση του 1957 για την προοδευτική κατάρρευση της κοινωνίας σε μια δυστοπική Αμερική.

Πηγή: http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=417773

Συνεχίζοντας το ίδιο βιολί

Στην Ινδία και στην Κίνα, πολλές δεκάδες εκατομμύρια πολίτες έχουν μπει στη μεσαία τάξη τα τελευταία 15 χρόνια. Εχουν δουλειές γραφείου, πανεπιστημιακή μόρφωση, εισοδήματα που φτάνουν για να αγοράσουν αυτοκίνητα και διαμερίσματα. Στον αραβικό κόσμο η «αραβική άνοιξη» είναι, για πολλούς, μια επανάσταση της μεσαίας τάξης. Τα πλήθη στο Ταχρίρ δεν ήταν εκεί γιατί πεινούσαν, αλλά γιατί ζητούσαν τις ατομικές ελευθερίες και το κράτος κανόνων που αρμόζει σε πολίτες ενημερωμένους και μορφωμένους. Στην κλίμακα του πλανήτη, δεν εξαφανίζεται η μεσαία τάξη.

Στις ανεπτυγμένες χώρες, όμως, πιέζεται και κινδυνεύει. Ούτε το φαινόμενο είναι απλό ούτε οι αιτίες του. Μια απλοϊκή ερμηνεία το αποδίδει στη συγκέντρωση του πλούτου στην κορυφή της πυραμίδας που προέρχεται από την κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αλλά η συγκέντρωση του χρήματος δεν είναι επαρκής αιτία για να εξαφανιστούν οι θέσεις εργασίας ή για να μη φτάνει το μέσο εισόδημα για να αγοράσεις αυτοκίνητο.

Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η ανάλυση που λέει ότι οι μεσαίες δουλειές στη Δύση χάνονται εξαιτίας τεχνολογικών αλλαγών ή/και επειδή μετακομίζουν στις αναδυόμενες οικονομίες. Πολλά μεσοαστικά επαγγέλματα εκτοπίζονται επειδή η παραγωγικότητά τους μένει στάσιμη, ενώ σε άλλες δραστηριότητες προχωρά με άλματα. Ενα ακραίο παράδειγμα είναι η μουσική: μια συμφωνική ορχήστρα χρειάζεται σήμερα ακριβώς τις ίδιες ανθρωποώρες για να παίξει ζωντανά την «Ερόικα» όπως και στην εποχή του Μπετόβεν, ενώ αντίθετα η αναπαραγωγή της κάθε ερμηνείας έχει γίνει όλο και πιο φθηνή. Συνεπώς, η ζήτηση για μουσική μετατοπίζεται από τη ζωντανή, η οποία θα απασχολούσε πολλούς μουσικούς, στην ψηφιακή, όπου κάθε ακρόαση ενσωματώνει ελάχιστο από τον χρόνο της ορχήστρας.

Οπως αλλάζει η σύνθεση της παραγωγής στη βιομηχανία (πόσα βυρσοδεψεία έχουν μείνει στην εποχή των συνθετικών υφασμάτων;), έτσι αλλάζει και η σύνθεση των επαγγελμάτων της μεσαίας τάξης. Αν προσπαθήσει το κράτος να κρατήσει ζωντανά και σε μεγάλους αριθμούς τα επαγγέλματα που τείνουν να χαθούν επειδή ο κόσμος στρέφεται σε νέες λύσεις, είναι σαν να προσπαθεί στην εποχή του mp3 να επιβάλει ζωντανή ορχήστρα σε κάθε πάρτι.

Η δική μας κρίση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιες αγκυλώσεις. Η μεσαία τάξη αναπτύχθηκε κυρίως σε επαγγέλματα προστατευμένα και ενισχυμένα με μύριους τρόπους, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Λίγοι έλληνες μεσοαστοί έχουν εισόδημα από παραγωγική εργασία που ζητείται σε μια ανοιχτή αγορά.

Η οικονομία δεν αντέχει πια να στηρίξει αυτή τη μεσαία τάξη. Χρειάζεται, όμως, στελέχη και επαγγελματίες σε νέες δραστηριότητες, εξωστρεφείς και με αυξανόμενη παραγωγικότητα. Πολλοί μεσοαστοί θα πρέπει να βρουν τον δρόμο προς τα εκεί, και άλλοι, οι νέοι, να ξεκινήσουν σωστά.

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο μεσοαστό και στον εργάτη όταν αλλάζουν κλάδο δραστηριότητας. Η δουλειά του εργάτη είναι λιγότερο ειδική, γι΄ αυτό και πιο κινητική (αλλά και πιο κοντά στη φτώχεια). Ο χειριστής του κλαρκ μπορεί εύκολα να μεταπηδήσει από μια αποθήκη εισαγωγέα ηλεκτρικών συσκευών σε μια αποθήκη εξαγωγέα τροφίμων. Ο ιατρός δεν μπορεί το ίδιο εύκολα να αλλάξει επάγγελμα, γιατί η αξία του βρίσκεται εν πολλοίς στην εξειδίκευση. Οι μετατοπίσεις των επαγγελματιών συχνά βιώνονται υπαρξιακά.

Σε μια οικονομία χωρίς μεγάλους εργοδότες στους παραγωγικούς κλάδους, δεν θα υπάρχουν πολλές έτοιμες θέσεις για στελέχη επιχειρήσεων με καλούς μισθούς. Οι νέες δραστηριότητες σε εμάς θα πρέπει να βρεθούν και να εφευρεθούν από τους ίδιους τους μεσοαστούς. Αυτό σημαίνει πολλή ανασφάλεια, πολλή ευρηματικότητα, πολλές αποτυχίες.

Δυστυχώς, το παλιό ελληνικό κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να δυσκολέψει την αναζήτηση νέων εργασιών για τη μεσαία τάξη. Με τις εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες νόμων και εγκυκλίων, κάθε νέος τύπος δουλειάς κάπου σκοντάφτει και απαγορεύεται. Με τα κατακερματισμένα ασφαλιστικά ταμεία, κάθε παλιό επάγγελμα οχυρώνεται στο δήθεν υγιές ταμείο του, που όμως είναι έτοιμο να καταρρεύσει μόλις συρρικνωθεί ο αριθμός των νέων που μπαίνει σε αυτό, όπως πρέπει να συμβεί, καθώς αλλάζει η δομή της οικονομίας - ενώ ένα ενιαίο σύστημα συντάξεων θα επέτρεπε τις μετατοπίσεις με κάποιο μίνιμουμ ασφάλειας.

Αυτή είναι η ουσία γύρω από τις περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές που μας ζητούν οι ευρωπαίοι εταίροι. Στις χώρες τους η μεσαία τάξη έχει και πιο καλή κοινωνική προστασία και πιο παραγωγική δραστηριότητα. Εμείς αντιστεκόμαστε. Ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα συνεχίσουν το ίδιο βιολί που έπαιζαν οι γονείς μας, στην ορχήστρα του κοσμικού κέντρου «Μπελ επόκ».

Ο κ. Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος. 

Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=417825&h1=true

Αυστραλία: Ανοίγει η πόρτα της μετανάστευσης σε Έλληνες

του ανταποκριτή μας Σ. Χατζημανώλη

Η Αυστραλία αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες της σε Έλληνες για να μεταναστεύσουν, λόγω της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η Ελλάδα, αλλά υπό πολλές και αυστηρές προϋποθέσεις. Μετά από εισήγηση της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, η οποία γνωρίζει τις ανάγκες και τις προοπτικές που υπάρχουν και προσπαθεί να βοηθήσει όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Αυστραλία, το υπουργείο Μετανάστευσης δέχθηκε να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία. Συγκεκριμένα το υπουργείο Μετανάστευσης θα διοργανώσει διήμερη εκδήλωση σε κεντρικό σημείο της Αθήνας στις 8 και 9 Οκτωβρίου. Εκεί θα παραστούν εκπρόσωποι αλλά και αξιωματούχοι τόσο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης όσο και των πολιτειακών κυβερνήσεων που θα εξηγήσουν στους ενδιαφερόμενους τις προοπτικές που έχουν, την σχετική νομοθεσία, επαγγέλματα που έχουν ζήτηση και να απαντήσουν σε κάθε απορία τους. Παράλληλα, θα καταβληθεί προσπάθεια να παραστούν και όσο το δυνατόν περισσότεροι εργοδότες ή εκπρόσωποι τους στην Αθήνα, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και να προσλαμβάνουν επί τόπου Έλληνες που ενδιαφέρονται να εργαστούν στην Αυστραλία. Μεταξύ άλλων, η Αυστραλία φέρεται να ενδιαφέρεται για μηχανικούς, ειδικευμένους εργάτες για οικοδομές, ηλεκτρολόγους και μια σειρά άλλων επαγγελμάτων. Με πρωτοβουλία του αυστραλιανού υπουργείου Μετανάστευσης θα δημιουργεί και ειδικό αρχείο όπου θα καταγράφονται οι ενδιαφερόμενοι να εργαστούν στην Αυστραλία και αν υπάρχει ζήτηση για το επάγγελμά τους θα ενημερώνονται αμέσως. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την ανταπόκριση του υπουργείου Μετανάστευσης.«Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για μετανάστευση από την Ελλάδα. Καθημερινά δεχόμαστε τέτοια αιτήματα στην Κοινότητα ενώ δεν είναι και λίγοι οι Έλληνες που έφτασαν στην Αυστραλία χωρίς βίζα και εγγυημένη εργασία, ούτε καν στέγη και ζητάνε τη βοήθειά μας. Με την πρωτοβουλία του υπουργείου Μετανάστευσης πιστεύω πως κάποιοι συμπατριώτες μας ίσως εξυπηρετηθούν» είπε. Το γραφείο της Κοινότητας που συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά με εξειδικευμένους επαγγελματίες που ενδιαφέρονται να έρθουν στην Αυστραλία και οι ειδικότητες των οποίων ικανοποιούν τις προϋποθέσεις του υπουργείου Μετανάστευσης συνεργάζεται με τις αυστραλιανές αρχές. Σύμφωνα με την ισχύουσα μεταναστευτική νομοθεσία της Αυστραλίας, μπορεί κάποιος να ταξιδέψει για διακοπές, σπουδές ή για εργασία στην Αυστραλία με: 1. Τουριστική βίζα Εκδίδεται για χρονικό διάστημα τριών μηνών από ταξιδιωτικά γραφεία και αεροπορικές εταιρείες κατά την έκδοση του εισιτηρίου με το σύστημα ηλεκτρονικής άδειας ταξιδιού (ΕTA), καθώς και από την ιστοσελίδα www.eta.immi.gov.au . Κατά την παραμονή στην Αυστραλία μπορεί να ζητηθεί παράταση της άδειας για επί πλέον μήνες με ειδική αίτηση στο υπουργείο Μετανάστευσης και συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για τους ταξιδιώτες που παίρνουν τη βίζα με το σύστημα ΕΤΑ δεν χρειάζεται να συμπληρώσουν αίτηση για τουριστική βίζα. Πληροφορίες για την έκδοση βίζας με το σύστημα αυτό παρέχονται στη διεύθυνση: www.eta.immi.gov.au Τονίζεται ότι όσοι επισκέπτονται την Αυστραλία με τουριστική βίζα δεν έχουν το δικαίωμα να εργασθούν. Επομένως, όσοι αποφασίζουν να επισκεφθούν την Αυστραλία θα πρέπει να έχουν μεριμνήσει και για την κάλυψη των εξόδων τους, έτσι ώστε να μην διακινδυνεύσουν την ακύρωση της τουριστικής τους άδειας εργαζόμενοι παράνομα ή πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης από διάφορους επιτήδειους. 2. Φοιτητική βίζα Η διάρκεια της φοιτητικής βίζας εξαρτάται από το χρόνο των σπουδών και η έκδοσή της μπορεί να γίνει σε διάστημα λιγότερο του μηνός για τους Ελληνες (Level 1). Επίσης δεν τίθεται όριο ηλικίας και ο κάτοχος τέτοιας βίζας έχει το δικαίωμα να εργάζεται ως 20 ώρες την εβδομάδα, ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών του και κατά την περίοδο των σχολικών διακοπών μπορεί να εργάζεται περισσότερες ώρες. Επίσης, η σχολή που θα φοιτήσει ο κάτοχος φοιτητικής βίζας θα πρέπει να είναι αναγνωρισμένη από το υπουργείο Μετανάστευσης, ενώ για τα προσφερόμενα μαθήματα υπάρχει και συγκεκριμένο κόστος, για το οποίο οι υποψήφιοι μπορούν να ενημερωθούν από την σχολή που ενδιαφέρονται να φοιτήσουν. Η φοίτηση σε ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αυστραλίας, δεν είναι δωρεάν. Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια των σπουδών ο φοιτητής έχει το δικαίωμα να προσκαλέσει και τα μέλη της άμεσης οικογένειάς του.

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του υπουργείου Μετανάστευσης της Αυστραλίας http://www.immi.gov.au/about/charters/client-services-charter/visas/2.0.htm © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε συνδρομητές μόνον για συγκεκριμένη χρήση.

Πηγή: http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=15216