Με το ποδήλατο για την "ΕΛΠΙΔΑ"

http://podilato-elpida.blogspot.gr/

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ - SUPPORT US

Για τις δωρεές σας με κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό είναι απαραίτητη η ενημέρωση μας με αποστολή e-mail στο podilatoelpida@gmail.com .
Η ενημέρωση θα πρέπει να γίνει μετά τη δωρεά σας προκειμένου να αποσταλεi ευχαριστήρια επιστολή.
Λεπτομέρειες λογαριασμού :
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος 080/480978-54
IBAN GR 38 0110 0800 000 0804 8097 854
SWIFT CODE-ETHNGRAA

Λεπτομέρειες για τον άθλο του Έλληνο - Αυστραλού 

http://www.protothema.gr/sports/article/?aid=187237

14χρονος Έλληνας νίκησε 1.000.000 μαθητές σε διεθνή διαγωνισμό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Έλληνας Χρυσός "Ολυμπιονίκης" ετών 14! Το γράμμα μαθητή από τα Γιαννιτσά στον Ρότζερ Φέντερερ κέρδισε ανάμεσα σε 1.000.000 συμμετοχές από 55 χώρες, σε διεθνή διαγωνισμό. Τι είπε για το tweet της Παπαχρήστου

Σοφία Κατσαρέλη

news247 Ιούλιος 27 2012 08:59

Ο 14χρονος μαθητής από τα Γιαννιτσά, Μάριος Χατζηδήμου, είναι ο νικητής του φετινού διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU).

Το θέμα του φετινού διαγωνισμού, λόγω της Ολυμπιάδας, ήταν "Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες".

Στον διαγωνισμό συμμετείχαν περισσότεροι από ένα 1.000.000 νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων των χωρών τους.

Όπως αναφέρει η "Δημοκρατία", ο μαθητής της Δευτέρας Γυμνασίου έγραψε στον αγαπημένο του τενίστα, Ρότζερ Φέντερερ.

"Στεκόσουν εκεί στεφανωμένος..."

"Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι, θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σε έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σε ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό", έγραψε στην αρχή της έκθεσής του ο 14χρονος.

"Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε, συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι να βλέπεις τη ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η  μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη με κρατούσε εκεί και συνέχιζα...".

Ο Μάριος περιγράφει, πώς με τη φαντασία του ταξίδεψε στην Αρχαία Ολυμπία, "στη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες του 776 π.Χ.".

Στη συνέχεια, περιγράφει τον διάλογο που είχε με το ίνδαλμά του, το οποίο η φαντασία του ήθελε εκεί.

"Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος και σε ρώτησα τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά. 'Άκου μικρέ μου, αγωνίζομαι σημαίνει νικώ, να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας είναι ήδη μία μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα από το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και τη φιλαυτία σου. Και κάτι ακόμα. Νικώ σημαίνει αγαπώ. Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που  μου έμαθε τον τρόπο να αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που  με στηρίζει στην προσπάθειά και τον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό που μου χαρίζει τη δυνατότητα να αγωνίζομαι και να νικώ".

"Ε ναι λοιπόν, για εμένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν ούτε αναβολικά ούτε πρωταθλητισμό ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για τη συμμετοχή, 'ευ αγωνίζεσαι', φιλία, ειρήνη και σε αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες",κατέληγε η έκθεσή του.

"Μάγεψε" την κριτική επιτροπή

Η αναφορά του Μάριου στις αξίες του ευ αγωνίζεσθαι και του πνεύματος που πρέπει να έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο μαθητής "μάγεψε" την κριτική επιτροπή, που τον έστεψε "Χρυσό Ολυμπιονίκη".

Η διεθνής επιτροπή επεσήμανε μάλιστα τον απλό και δημιουργικό τρόπο γραφής του Μάριου: "Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες".

Μιλώντας στην "Δημοκρατία", ο 14χρονος "Ολυμπιονίκης" είπε πως είναι πολύ χαρούμενος για την πρωτιά. "Αρχικά δεν το πίστευα", είπε, ενώ παραδέχθηκε πως δεν τον ενδιαφέρει πολύ, να ασχοληθεί επαγγελματικά με κάποιο άθλημα.

"Σκέφτομαι να γίνω ιστορικός και να έχω σαν χόμπι το τένις", είπε, ενώ για το tweet της Παπαχρήστου, είπε ότι "δεν είναι σωστό αυτό που είπε, όμως είναι μία καλή αθλήτρια που έκανε σκληρή προπόνηση για να πάει στην Ολυμπιάδα και ήταν πολύ άδικο να την διώξουν μία ημέρα πριν".

Ο νικητής θα βραβευθεί την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών.

Από την πλευρά τους, τα ΕΛΤΑ προσπαθούν να στηρίζουν τη γνώση και τη δημιουργική προσπάθεια των νέων και να μεταφέρουν το μήνυμα του Ολυμπιακού Ιδεώδους σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στο βάθος θησαυρός

Υπόγεια ύδατα 10.000 ετών 

«θα υδροδοτούν τη Ναμίμπια για αιώνες»

Η βόρεια Ναμίμπια τροφοδοτείται σήμερα από ένα κανάλι 40 ετών που φέρνει νερό 

από τη γειτονική Αγκόλα (Πηγή: GTZ 2006) 

Βίντχουκ, Ναμίμπια

Ένα μεγάλο απόθεμα υπόγειων υδάτων που ανακαλύφθηκε κάτω από τα σύνορα με την Αγκόλα θα μπορούσε να καλύψει της ανάγκες της βόρειας Ναμίμπιας για 400 χρόνια, εκτιμούν οι ερευνητές που εντόπισαν τον υδροφόρο ορίζοντα.

Το νερό του υδροφόρου ορίζοντα «Οκανγκβένα ΙΙ» εκτιμάται ότι παραμένει εγκλωβισμένο στο υπέδαφος εδώ και 10.000 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα δεν περιέχει ρύπους και είναι κατάλληλο για ύδρευση, εκτιμούν Ευρωπαίοι ερευνητές, οι οποίοι συνεργάζονται εδώ και μια δεκαετία με την κυβέρνηση της Ναμίμπιας για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας.

«Η συνολική ποσότητα νερού θα ήταν ισοδύναμη με τα αποθέματα που καταναλώνει σε 400 χρόνια αυτή η περιοχή της βόρειας Ναμίμπιας, η οποία φιλοξενεί περίπου το 40% του πληθυσμού της χώρας» δήλωσε στο BBC Μάρτιν Κουίνγκερ του γερμανικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Γεωλογίας και Φυσικών Πόρων (BGR).

Η βόρεια Ναμίμπια τροφοδοτείται σήμερα από ένα κανάλι 40 ετών που φέρνει νερό από τη γειτονική Αγκόλα. Μάλιστα η ροή του είναι τόσο μικρή ώστε οι αρχές έχουν επιβάλλει περιορισμούς στην αγροτική εκμετάλλευση της γύρω περιοχής.

Το τμήμα του υπόγειου αποθέματος που βρίσκεται εντός των συνόρων της Ναμίμπια έχει διαστάσεις 70 επί 40 χιλιόμετρα.

Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται κάτω από ένα στρώμα αλμυρού νερού, και οι ερευνητές ανησυχούν ότι τυχόν παράνομες γεωτρήσεις θα μπορούσαν να μολύνουν με αλάτι το πολύτιμο απόθεμα.

Newsroom ΔΟΛ

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231205996

20 Ιουλίου 1974, το χρονικό μιας θερινής ημέρας

Παραλία Αγ. Θεοδώρων Κορινθίας. Είχα τελειώσει την Τετάρτη Δημοτικού και θα πήγαινα στην Πέμπτη. Όπως κάθε καλοκαίρι , η μαμά μου εγώ και ο αδερφός μου, παίρναμε το τρένο Καλαμπάκα ΠαλαιοΦάρσαλα κι από εκεί ανταπόκριση για Αθήνα. Περνούσαμε τη γέφυρα αλλάζαμε πάλι τρένο προς Πελοπόννησο με τελικό προορισμό τους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας. Τρία τρένα για να μας πάνε στη θάλασσα! Στο σπίτι των γηραιών θείων που μας φιλοξενούσε τα καλοκαίρια.

Εκείνο το πρωινό θυμάμαι διάβαζα τις περιπέτειες του Φιλέα Φογκ και του Πασπαρτού δίπλα στο κύμα και ήταν η αγωνία μου το μεσημεριανό φαγητό. Πάντα με πίεζαν να φάω, ήμουν ανόρεχτη. Και αυτή η «θεία» μου έβαζε επίτηδες τα φαγητά που μισούσα για να τα συνηθίσω λέει. Και μετά σέρβιρε και το καρπούζι (που λάτρευα) επίτηδες παγωμένο, ξέροντας πως δεν μου άρεσε έτσι και μάλιστα στο ίδιο πιάτο του φαγητού! Ακόμα και το κόλπο μου να της λέω ψέματα πως δεν μου αρέσουν οι τηγανιτές πατάτες δεν έπιασε…
Βέβαια υπήρχαν και χειρότερα! Τον αδερφό μου, που ήταν αλλεργικός στο γάλα τον υποχρέωνε να πιει γάλα από την κατσίκα. Με την πέτσα! Στο χωριό μου είχαμε πρόβατα. Αλλά ποτέ κανείς δεν μας υποχρέωνε να πιούμε γάλα. Πίναμε όποτε θέλαμε και όσο θέλαμε από την καρδάρα. Ακόμα και ο αδερφός μου έπινε από αυτό το γάλα της αγάπης.

Η χειρότερη ώρα αυτής της θερινής διαβίωσης ωστόσο δεν ήταν το μεσημεριανό τραπέζι. Θες η πείνα που προκαλούσε το κολύμπι, θες τα καλομαγειρεμένα φαγητά της θείας (ας πούμε και κάτι καλό…) και αυτές οι συνωμοτικές ματιές που ανταλλάσσαμε με τον αδερφό μου πάνω από τα πιάτα…
Το χειρότερο λοιπόν ήταν η ώρα της κοινής ησυχίας. Που όλοι έπρεπε να ξαπλώσουμε για να κοιμηθούν οι υπερήλικες θείοι. Δύο τουλάχιστον ώρες ανίας που στριφογύριζα στο κρεβάτι ώσπου ν΄ ακούσω το τρένο! Ναι, γιατί ξυπνούσαν με το σφύριγμα του απογευματινού τρένου, συνήθως στις έξι η ώρα,. Και λέω «συνήθως» γιατί συχνά το τρένο είχε καθυστέρηση! Το σπίτι ήταν βλέπετε δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, μετά από ένα κακό (πού μάλιστα και δύο!) ακολουθεί ένα καλό. Κάθε απόγευμα ο θείος Στέλιος έφερνε ένα καφάσι πορτοκαλάδες και πίναμε όσες θέλαμε!

Η πετσέτα μου ήταν μικρή, ίσα που χωρούσε τα μακριά μου πόδια διπλωμένα σταυροπόδι. Ακριβώς δίπλα μου και κάτω απ ΄το αλμυρίκι η μαμά μου με μαγιό εμπριμέ με σχέδια γεωμετρικά, η θεία με την καπελαδούρα της και ο θείος Στέλιος με το ψαθί του και το τρανζιστοράκι του στ΄αυτί. Ο αδερφός μου μ΄ ένα σωσίβιο αλογάκι πλατσούριζε στα ρηχά.

Εκεί λοιπόν που στη θερινή παραζάλη αναρωτιόμουν γιατί κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο ο ήρωάς του με ακολουθεί και στη ζωή μου κι εκεί που ήμουν έτοιμη να επιβιβαστώ σ΄ ένα τρένο για την Ινδία άκουσα το θείο Στέλιο να φωνάζει έντρομος
«Κηρύχτηκε πόλεμος!» Ανέβασε την ένταση του τρανζίστορ, μαζεύτηκαν γύρω του κι άλλοι λουόμενοι. Άδειασε η θάλασσα όλη. Μόνο ο αδερφός μου πλατσούριζε ακόμη στα ρηχά.

΄Ετσι ματαιώθηκε το ταξίδι μου στην Ινδία εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου. Κι έτσι γλίτωσα και τη γκρίνια του μεσημεριανού φαγητού αλλά και της μεσημεριάτικης σιέστας, αφού ούτε φάγαμε, ούτε κοιμηθήκαμε. Έπρεπε να αποχαιρετήσουμε γρήγορα γρήγορα τη μαμά, να την πάμε να πάρει το τρένο πίσω για Αθήνα, μετά για ΠαλιοΦάρσαλα και μετά για Καλαμπάκα γιατί κηρύχτηκε λέει Γενική Επιστράτευση και ο μπαμπάς μου έπρεπε να παρουσιαστεί. Εκείνη έπρεπε να φύγει να προλάβει να κάνει όλες τις διαδικασίες που χρειαζόταν να τον απαλλάξει, γιατί ήταν ήδη πολύ άρρωστος.

Δεν ξέρω αν η λέξη «πόλεμος» άλλαξε τη ζωή όλων μας. Αν η μητέρα μου φεύγοντας εκείνη την ημέρα έγινε στη συνέχεια η σκιά του πατέρα μου, πολεμώντας με το δικό της τρόπο μια ολόκληρη ζωή. Αν εγώ μένοντας ως τα μέσα του Αυγούστου σ΄αυτό το παραθαλάσσιο χωριό μακριά από το σπίτι μου πρώτη φορά βίωσα αυτό το προοίμιο της απουσίας γράφοντας το πρώτο μου ποίημα. Ξέρω μόνο πως ο πόλεμος αλλάζει τους ανθρώπους. Πως ακόμα και η θεία μου τηγάνιζε κάθε μέρα πατάτες, σέρβιρε το καρπούζι σε θερμοκρασία δωματίου και για τα μεσημέρια μου αγόραζε από το περίπτερο φανταχτερές ιστορίες εικονογραφημένες για να περνάει ευχάριστα η ώρα μου. Ώσπου να σφυρίξει πάλι το τρένο. Το τρένο για την Ινδία…


Τζούλια Φορτούνη
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=4292222113516&set=a.1238511212652.2036063.1525422538&type=1&theater&notif_t=photo_reply

Μόλις γύρισα στο σπίτι από μια κουραστική μέρα στους δρόμους και στα εργοστάσια του ροδάκινου, στην Ημαθία και την Πέλλα και διάβασα αυτό το υπέροχο κείμενο της Τζούλιας. Μέσα στην παραζάλη της δουλειάς, είχα ξεχάσει αυτήν την ημέρα, στο δρόμο άκουσα από την ΝΕΤ για την θλιβερή επέτειο της εισβολής. Το θέμα με αγγίζει βαθιά γιατί υπηρέτησα στην Κύπρο τους 14 από τους 18 μήνες της θητείας μου. Περπάτησα δίπλα τα μνημεία, υπηρέτησα στα ίδια στρατόπεδα με τους αγνοούμενους και έζησα από κοντά το νησί και τους ανθρώπους του. Το καλοκαίρι του 1996 στην Κύπρο, ντυμένος στο χακί, έζησα τις δυο δολοφονίες των Κύπριων αγωνιστών του Σολωμού και του Ισαακ, τα επεισόδια και τους μήνες επιφυλακής και αγωνίας στο στρατόπεδο, μια ανάσα πριν τον πόλεμο. Μακριά από την Ελλάδα μα πάλι σε ελληνικά χώματα αυτά που υπερασπίστηκαν οι Έλληνες στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, οι καταδρομείς μας αυτοί που έπεσαν για την Πατρίδα.

ΔΩΡΙΣΕ: ΑΙΜΑ - ΟΜΦΑΛΙΟ ΑΙΜΑ - ΜΥΕΛΟ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ

http://eae.gr/new2/index.asp

Το διήγημα μου, οι κόκκινες στάλες της ζωής.
http://tasosv.blogspot.gr/2008_08_01_archive.html#248199500752542011

Don't Quit

Kάθε δευτερόλεπτο τραυματίζονται 10 άνθρωποι και κάθε 10 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος παθαίνει εξαιτίας κάποιου ατυχήματος.Τα σύγχρονα απιδημιολογικά δεδομένα μας πληροφορούν ότι θα μπορούσε να είχε διασωθεί το 45% περίπου των ατόμων που πεθαίνουν από ατυχήματα και το 25% των αναπήρων,εάν τους είχαν παρασχεθεί σωστά και έγκαιρα οι Πρώτες Βοήθειες..
Η γνώση λοιπόν των βασικών αρχών πρώτων βοηθειών μπορεί να κάνει την διαφορά ανάμεσα στην Ζωή και στον Θάνατο..Η συμβολή του κάθε ατόμου που παρέχει τις Πρώτες Βοήθειες, του ΔΙΑΣΩΣΤΗ, είναι πολύ σημαντική και εξαρτάται απο τη σωστή γνώση και την έγκαιρη εφαρμογή των μεθόδων των Πρώτων Βοηθειών..
Σκοπός της βασικής εκπαίδευσης Πρώτων Βοηθειών της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης (Ε.Ο.Δ) είναι,να σας βοηθήσει να αποκτήσετε τις δεξιότητες και τη αυτοπεποίθηση που χρειάζεται,για να παρέχετε αποτελεσματική επείγουσα φροντίδα όταν και όπου χρειαστεί,έως ότου να έρθει η επαγγελματική επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα το Ε.Κ.Α.Β.......

Οι λεμούριοι έτοιμοι για άλμα από το χείλος της εξαφάνισης

Ζοφερό διαγράφεται το μέλλον για το 91% των ειδών λεμούριου   (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

^{O λεμούριος Varecia rubra κατατάσσεται στα «απειλούμενα» είδη (Πηγή: AP)}

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231204997

00:34.66

Από Παρασκευή 6/7 μέχρι και 8/7/12  στο Ποσειδώνιο κολυμβητικό κέντρο διεξήχθη το πανελλήνιο πρωτάθλημα κατηγοριών τεχνικής κολύμβησης. Φέτος είναι ο 15 χρόνος που εργάζομαι ως χειριστής του συστήματος καταγραφών χρόνων. Με μεγάλη μου χαρά to Σάββατο 7/7/12 κατέγραψα ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Ο αθλητής της Αργώ, Ουίλιαμ Μπάλντουιν διάνυσε τα 100 μέτρα επιφάνειας ανδρών σε χρόνο 00:34.66 που αποτελεί νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον αθλητή μας που από ότι πληροφορήθηκα τον Μάιο στο πρωτάθλημα Open στο Περιστέρι έκανε επίσης παγκόσμιο ρεκόρ και στα 200 μέτρα επιφάνειας ανδρών.

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ 1.2012

Από η εκδήλωση για την ποίηση, των κέντρων ξένων γλωσσών Καραογλάνη τον Ιανουάριο του 2012 στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Τιμώμενο πρόσωπο ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου.