Δευτέρα, Φεβρουαρίου 25, 2013

Το συγκλονιστικό σχολείο της... γέφυρας!

http://36dimotiko.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html

Στο Νέο Δελχί, κάτω από μια γέφυρα του Μετρό, συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα.

Γύρω στα 70 παιδιά από τις γειτονικές παραγκουπόλεις παρακολουθούν μαθήματα στο υπαίθριο σχολείο που έχει στήσει εκεί ένας αφανής ήρωας: Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma. Πατέρας τριών παιδιών και ο ίδιος.




Και όπως παρατήρησε για τι ίδιο ακριβώς συνέβαινε με πολλά παιδιά στην περιοχή. Δεν πήγαιναν σχολείο γιατί οι οικογένειές τους δεν το άντεχαν οικονομικά. «Όποτε περνούσα από την περιοχή έβλεπα παιδιά να χασομεράνε από εδώ κι από 'κει, σπαταλώντας το χρόνο τους» είπε ο ίδιος, εξηγώντας πώς ξεκίνησε το όλο εγχείρημα. Σκέφτηκε λοιπόν να δημιουργήσει ένα δωρεάν σχολείο.


Και επειδή δεν είχε καν την οικονομική δυνατότητα να χτίσει - ή έστω να νοικιάσει - ένα μέρος για να κάνει μάθημα, έβαψε δύο τοίχους μαύρους για να τους χρησιμοποιήσει σαν πίνακα της τάξης και άρχισε να διδάσκει κάτω από μια γέφυρα. Παράλληλα, προσπάθησε να πείσει τους εργάτες και τους αγρότες της περιοχής, να επιτρέψουν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, αντί να δουλεύουν για να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα.


Και πράγματι. Σύντομα, άρχισαν να καταφθάνουν στο «υπαίθριο σχολείο» παιδιά που υπό άλλες συνθήκες θα δούλευαν από εδώ και από κει, χωρίς να έχουν την παραμικρή τύχη να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα της φτώχειας. Στο σχολείο τα μαθήματα ξεκινάνε από τα βασικά. Στόχος είναι να προετοιμαστούν τα παιδιά, για να συνεχίσουν σε κάποιο δημόσιο σχολείο. Όταν ξεκίνησε πέρσι το εγχείρημα, είχε 140 μαθητές.



Τώρα, τουλάχιστον τους μισούς από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος, κατάφερε να τους βάλει σε κανονικά σχολεία. Για να καταφέρει να κρατήσει το «σχολείο» του σε λειτουργία, ο Sharma, αφήνει για δυο ώρες την δουλειά του σε ένα εμπορικό κατάστημα στο Shakarpur, όπου τον αναπληρώνει ο αδερφός του και πάει να διδάξει. «Ο δάσκαλός μας, μας λέει πως για να αντιμετωπίσεις τη φτώχεια, πρέπει να ανοίγεις το μυαλό σου και αυτό γίνεται μόνο με τη μόρφωση», είπε στην τοπική εφημερίδα ένας 15χρονος μαθητής του Sharma.


Πέμπτη, Φεβρουαρίου 21, 2013

Η συνάντηση μας με την Μαρία Κουγιουμτζή

   Η βραδιά της Τρίτης 19.2.2013 ήταν κρύα και βροχερή όμως δεν στάθηκε εμπόδιο σε πάνω από 20 ανθρώπους να βρεθούμε στην οικεία γωνιά μας στην δημοτική βιβλιοθήκη Θεσ/νίκης "Γ. Ιωάννου". Η κυρία Μαρία Κουγιουμτζή συγγραφέας του βιβλίου "Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιο σου" δέχθηκε την πρόσκληση μας με την ευκαιρία της ανάγνωσης του βιβλίου της.   
  Η προσκεκλημένη μας αποδείχθηκε προσηνής και καθ' όλη την συνάντηση μας πρόθυμη να απαντήσει με ειλικρίνεια σε όλες τις απορίες αλλά και θετική να δεχθεί τις παρατηρήσεις μας για τα διηγήματα της. Με τον τρόπο της κέρδισε την συμπάθεια και την προσοχή μας. Η συζήτηση ενδιαφέρουσα, πολλές στιγμές ακόμα και έντονη - χαρακτηριστικό μας - μιας και εδώ οι διαφορετικές απόψεις συνδυάζονται με τις δυναμικές προσωπικότητες που της υποστηρίζουν με πάθος. Σίγουρα ήταν ακόμα μια επιτυχημένη βραδιά και η γνωριμία μας με την βραβευμένη συγγραφέα Μαρία Κουγιουμτζή άφησε πιστεύω σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις. 

 

                   Η συγγραφέας Μαρία Κουγιουμτζή


  Κλείνοντας να ευχηθώ εκ μέρους όλων, καλή συνέχεια στην ήδη επιτυχημένη λογοτεχνική σας πορεία και μια ανοικτή πρόσκληση για να τα πούμε και πάλι στο επόμενο σας βιβλίο.  
































Κυριακή, Φεβρουαρίου 17, 2013

Η ψηφιακή «ματιά του αετού»


Το Βήμα Science 
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=498680

Ένα υψηλής ευκρίνειας σύστημα επόπτευσης που ακούει στο όνομα «Άργος» και φέρει υπογραφή Έλληνα ερευνητή ετοιμάζεται να διαπρέψει στην παρακολούθηση από αέρος
Η ψηφιακή «ματιά του αετού»


Η αυταρέσκεια του ανθρώπου και ο κομπασμός του ότι είναι το τελειότερο δημιούργημα της πλάσης, σίγουρα έχουν να κάνουν με τον εξελικτικό θρίαμβο του εγκεφάλου του - και μόνο. Διότι, κατά τα λοιπά... ποιος άνθρωπος δεν έχει ζηλέψει την όραση του αετού; Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο συνειρμικός λόγος που το πτηνό αυτό κυματίζει ακόμη στις σημαίες πολλών χωρών του πλανήτη;

Πώς βλέπει ο αετός

Οι πραγματικοί λόγοι που οι αετοί έχουν ως και πέντε φορές καλύτερη όραση από τον άνθρωπο είναι συγκεκριμένοι: Κατά πρώτον, οι αμφιβληστροειδείς τους είναι πολύ πιο πυκνά επικαλυμμένοι με τα φωτοευαίσθητα κύτταρα που αναγνωρίζουν τα χρώματα και που ονομάζονται κωνία. Αυτό τους παρέχει πολύ μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα, με τον τρόπο που η υψηλότερη πυκνότητα εικονοστοιχείων (pixels) αυξάνει τη διακριτική ικανότητα των φωτογραφικών μηχανών. Κατά δεύτερον, τα μάτια των αετών έχουν πολύ βαθύτερο βοθρίο (fovea) - τη δομή που επικαλύπτεται με κωνία και που βρίσκεται στο πίσω μέρος του οφθαλμού, ανιχνεύοντας το φως από το κέντρο του οπτικού πεδίου. Ενώ το βοθρίο του ανθρώπινου οφθαλμού είναι σαν κούπα τσαγιού, στον αετό ή το γεράκι μοιάζει με βαθύ πηγάδι. Αυτό επιτρέπει στα μάτια τους να λειτουργούν ως τηλεφακοί, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα μεγέθυνσης στο κέντρο του οπτικού τους πεδίου.  

Πέρα από τη διακριτική και τη μεγεθυντική ικανότητα, τα μάτια των αετών βλέπουν και «πουσαρισμένα» τα χρώματα: Αφενός, τα βλέπουν όλα πιο έντονα, ώστε να διακρίνουν ακόμη και μέσα στις σκιές. Αφετέρου, βλέπουν ακόμη και το υπεριώδες φάσμα του φωτός (UV) - πράγμα που τους επιτρέπει να διακρίνουν και τις ανακλάσεις των... ούρων των λαγών σε αυτό το μήκος κύματος. Τέλος, η τοποθέτηση των ματιών των αετών σε γωνία 30 μοιρών μεταξύ τους, τους δίνει ένα σχεδόν πανοραμικό οπτικό πεδίο 340 μοιρών, ενώ το πεδίο της ανθρώπινης όρασης περιορίζεται στις 180 μοίρες. Το μόνο «μείον» των αετών είναι ότι χρειάζεται να κουνούν πιο συχνά το κεφάλι τους. Αρχικά ρίχνουν «πλάγιες ματιές», σαρώνοντας με το τηλεσκοπικό βοθρίο τους το τοπίο ώσπου να εντοπίσουν κάποιο θήραμα. Αφού το βρουν, το κοιτούν κατά μέτωπο, με στερεοσκοπική όραση ώστε να υπολογίσουν την απόσταση και να ρυθμίσουν την ταχύτητα με την οποία πρέπει να ορμήσουν στο ανυποψίαστο θύμα.

Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η περιζήτητη όραση των αετών έγινε πλέον μηχανή ανθρώπων, μέσω της επινοητικότητας ενός Ελληνα. Τα κακά νέα είναι πως όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί μπορούμε κάλλιστα να παίξουμε τον ρόλο του... θηράματος.

Η τεχνολογία υποκαθιστά τη φύση

Πριν από ακριβώς 100 χρόνια ο μόνος συντοπίτης μας που κατάφερε να δει τον κόσμο με τη «ματιά του αετού» ήταν ο Χρήστος Κάκαλος, που ανέβηκε πρώτος στο Πάνθεον του Ολύμπου (τον Μύτικα) στις 2 Αυγούστου 1913. Κοίταξε αριστερά και είδε όλο τον κορμό της Πίνδου ως τα Γιάννενα. Κοίταξε δεξιά και αντίκρισε και τα τρία πόδια της Χαλκιδικής να λούζονται στο αστραφτερό Αιγαίο, ως τον Αθω... Ομως στον υπόλοιπο κόσμο είχε ήδη αρχίσει η εποποιία της τεχνολογικής κατάκτησης μιας τέτοιας ματιάς. Το πρώτο βήμα έγινε με τα διπλάνα, το δεύτερο με τα ελικόπτερα, το τρίτο με τα αεριωθούμενα, το τέταρτο με τους δορυφόρους, το πέμπτο με τα «λεωφορεία του Διαστήματος». Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο άνθρωπος κοίταξε όχι μόνον από το ύψος που πετάει ο αετός αλλά και από πολύ μακρύτερα. Ωστόσο, ποιοτικά συνεχίζαμε να υστερούμε, καθ' ότι οι φωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποιούσαμε αιχμαλώτιζαν είτε «εικόνες τοπίου» ή «τηλεσκοπικά εστιασμένες λεπτομέρειες» - ποτέ και τα δύο ταυτόχρονα. Δηλαδή η ευελιξία του πανόπτη αετίσιου οφθαλμού ακόμη μας διέφευγε.


Συνδυάζοντας 368 φωτοαισθητήρες (αριστερά), σύμφωνα με τον κ. Ι. Αντωνιάδη (δεξιά), τέσσερις ψηφιακοί φακοί συνθέτουν την τελειότερη φωτογραφική μηχανή


Μας διέφευγε... ως εφέτος. Διότι έπειτα από πυρετώδεις δοκιμές πέντε χρόνων, τον Ιανουάριο που μας πέρασε αποκαλύφθηκε σε αμερικανικό κρατικό ντοκυμαντέρ το ψηφιακό υποκατάστατο ενός τέτοιου οφθαλμού. Οπως περιέγραψε ο εφευρέτης του και τεχνικός διευθυντής συστημάτων τηλεπισκόπησης της βρετανικής ΒΑe Systems δρΓιάννης Αντωνιάδης (βλ. www. youtube. com/watch?feature=player _embedded&v= QGxNyaXfJsA), η χρονική πίεση της ΓΓΕΤ του Πενταγώνου (DARPA) για γρήγορο αποτέλεσμα τον έκανε να σκεφθεί την πιο απλή λύση: πήρε 368 τσιπάκια φωτογραφικών μηχανών των 5 Megapixel, από αυτά που μπαίνουν στα κινητά μας τηλέφωνα, και τα ένωσε ανά 92 σε τέσσερα καρέ. Δημιούργησε έτσι μια φωτο-κυψέλη τεσσάρων ψηφιακών τηλεφακών εστιακού βάθους 90 mm, με ευκρίνεια 1,8 Gigapixel (δισεκατομμυρίων εικονοστοιχείων). Δεδομένου ότι η τελειότερη επαγγελματική φωτογραφική μηχανή ήταν ως τώρα μια σουηδική Hasselblad των 200 Megapixel (εκατομμυρίων εικονοστοιχείων), εύκολα λες ότι ο Αντωνιάδης εννεαπλασίασε την ποιότητα της ψηφιακής μας ματιάς. Το δύσκολο είναι να περιγράψεις τι σημαίνει μια τέτοια δυνατότητα...

Ο πανόπτης Αργος

Η φωτογραφική κυψέλη που έστησε ο Αντωνιάδης επιτρέπει ταυτόχρονα τη σάρωση μεγάλης έκτασης και την εστίαση σε απίστευτα μικρή λεπτομέρεια. Για παράδειγμα, από ύψος 17.500 ποδιών (5,33 χλμ.) μπορεί να διακρίνει αντικείμενα μεγέθους 15 εκατοστών, όπως το κινητό σας τηλέφωνο, σε μια έκταση 40 τετραγωνικών χιλιομέτρων! Αν το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στην τόσο μικρή λεπτομέρεια όσο στην κίνηση οχημάτων, από ύψος 46.000 ποδιών (14 χλμ.) μπορεί να σαρώσει έκταση 220 τετραγωνικών χιλιομέτρων - έναν κύκλο διαμέτρου 17 χιλιομέτρων. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Γιάννης Αντωνιάδης, μια τέτοια δυνατότητα αντιστοιχεί στο να έχεις συγκεντρωμένα πάνω από την ίδια πόλη 100 κατασκοπευτικά τηλε-αεροπλανάκια τύπου Predator.

Εκατό ήταν υποτίθεται και τα μάτια του πανόπτη Αργου της ελληνικής μυθολογίας, που φρουρούσε για λογαριασμό της Ηρας την ερωμένη του Δία Ιώ. Οπότε, ελληνοκεντρικά επόμενο ήταν να βαφτίσει ομώνυμα το σύστημά του ο Αντωνιάδης: ARGUS-IS (από το Autonomous Real-Time Ground Ubiquitous Surveillance Imaging System, που σημαίνει Πανταχού Παρόν Αυτόνομο Σύστημα Απεικονικής Επιτήρησης Εδάφους). Συνολικά, κόστισε 30 μήνες σε αυτόν να το αναπτύξει και 18,5 εκατομμύρια δολάρια στην DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency). Αν απορείτε για το χρονικό και χρηματικό ύψος του κόστους, σκεφθείτε ότι δεν πρόκειται απλά για την τελειότερη φωτογραφική μηχανή, αλλά για μια βιντεοκάμερα που υποστηρίζεται από υπολογιστικό σύστημα αντίστοιχο εκείνου της Διεύθυνσης Ασφάλειας μιας μεγαλούπολης. Kαταγράφει 12 ως 15 καρέ ανά δευτερόλεπτο και ο ενσωματωμένος επεξεργαστής της (Intel Pentium Core 2 Duo Single Board Computer) τα στέλνει στον συνεργαζόμενο Σταθμό Ελέγχου με ρυθμό 424 Gbits/sec.

Η ποσότητα των στοιχείων που «κατεβάζει» αυτός ο πανόπτης είναι τρομακτική. Γύρω στο ένα εκατομμύριο terabytes ανά ημέρα, δηλαδή το ισοδύναμο περίπου 5.000 ωρών βίντεο υψηλής ανάλυσης. Επιπλέον, το λογισμικό που υποστηρίζει τη διαχείριση αυτού του υλικού επιτρέπει τη διαμοίρασή του σε άνω των 100 διαφορετικών χρηστών ανά τον κόσμο, οι οποίοι μπορούν να ανοίγουν ακόμη και 65 «παράθυρα βίντεο» των 640x480 pixels. Οι χειριστές αυτής της ροής εικόνων μπορούν να «εγκλωβίζουν» με χρωματικά διαφοροποιημένα πλαίσια τους κινούμενους στόχους παρακολούθησης, ξεχωρίζοντας «εχθρούς» και «φίλους». Η παρακολούθηση γίνεται σε «ζωντανό χρόνο», αλλά οποτεδήποτε μπορεί να ανατρέξει κανείς σε παρελθόντα χρόνο. Ετσι, αν συμβεί κάποια ληστεία, τρομοκρατικό χτύπημα ή επίθεση από στρατιωτική μονάδα, μπορεί να δει κανείς πώς συνέβη, από πού προήλθε και πού κατέληξαν οι δράστες.


Ο τετρακέφαλος ARGUS (δεξιά) μπαίνει με τον υπολογιστή του σε πλωτήρα (αριστερά) και αγκιστρώνεται στην κοιλιά ενός τηλεκατευθυνόμενου (επάνω)

Πετάει, πετάει... ο Μεγάλος Αδελφός

Η τετρακέφαλη συσκευή λήψης του ARGUS-IS βρίσκεται τοποθετημένη σε έναν «πλωτήρα» που αγκιστρώνεται στην κοιλιά τηλεαεροπλάνου παρακολούθησης (drone στην καθομιλουμένη αγγλική). Οι όποιες δοκιμές της έγιναν στα χέρια του Πενταγώνου και της CIA, που την αξιοποίησαν κατά κόρον στο Αφγανιστάν. Τα αποτελέσματα ήταν τόσο συναρπαστικά που κατέδειξαν γρήγορα την ανάγκη για κατασκευή drone με μεγάλη αυτάρκεια πτήσης. Ετσι, στις 14 Σεπτεμβρίου 2010 η DARPA υπέγραψε σύμβαση με την Boeing για την ανάπτυξη του SolarEagle (Ηλιαετού): ένα τηλεκατευθυνόμενο ηλιακό αεροπλάνο που θα μπορεί να παραμένει εν πτήσει στα 60.000 πόδια (18.300 μέτρα) για πέντε ολόκληρα χρόνια! Το αεροσκάφος αυτό προβλέπεται να έχει ηλεκτροκινητήρες υψηλής απόδοσης, που θα φορτίζονται την ημέρα από τον ήλιο ώστε να συνεχίζουν τη νύχτα την πτήση. Για την απαιτούμενη επιφάνεια φωτοβολταϊκών τα πτερύγιά του θα έχουν μήκος 122 μέτρα έκαστο. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση του αναμένεται το 2014. Στο μεταξύ, η ομάδα του Γιάννη Αντωνιάδη στην BAe λέγεται ότι ετοιμάζει την επόμενη έκδοση του ARGUS, που θα βλέπει ακόμη και τη νύχτα, μέσω υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Επικοινώνησα με τον εφευρέτη ζητώντας επιβεβαίωση για το τελευταίο, αλλά και ρωτώντας τον για το πόσο συμφερότερος και αποδοτικότερος θα είναι ο συνδυασμός ARGUS-SolarEagle από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους. Επίσης, τον ρώτησα για το αν προβλέπεται η κατοπινή πώληση τέτοιων συστημάτων και σε τρίτες χώρες. Τέλος, μια και στο ντοκυμαντέρ εμφανιζόταν ως επίδειξη η παρακολούθηση αμερικανικής πόλης, τον ρώτησα πώς βλέπει το ενδεχόμενο να αξιοποιηθεί το ARGUS από κυβερνήσεις για την παρακολούθηση των ίδιων των πολιτών τους. Ο συμπατριώτης μας - που σπούδασε φυσικός στο Rensselaer Polytechnic Institute και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Meryland - αρνήθηκε ευγενικά να απαντήσει. Είπε ότι «σύμφωνα με τους κανόνες που οφείλω να ακολουθώ, κάθε πληροφορία σχετιζόμενη με το ARGUS που παρέχω σε άτομα εκτός των ΗΠΑ πρέπει να εγκρίνεται από την DARPA και την εταιρεία - πράγμα συνήθως χρονοβόρο».

Ενα drone να σε φυλάει...

Τους δισταγμούς αυτούς δεν είχαν διόλου οι κατασκευαστές τηλεαεροπλάνων, οι οποίοι παρουσίασαν τα τελευταία μοντέλα τους στο Farnborough Airshow της Βρετανίας (14-15 Ιουλίου 2012). Οπως δήλωσε στο CNN ο ιδιοκτήτης της ιταλικής Alpi Aviation, πιστεύει πως «το μέλλον τους είναι πολιτικό». Τι εννοεί; «Αντί να προσλαμβάνει κανείς δέκα νυχτοφύλακες για να φυλάνε τις εγκαταστάσεις του, θα του έρχεται πολύ φθηνότερο να χρησιμοποιεί δύο τηλελικοπτεράκια που θα τα ελέγχει υπολογιστής». Πόσο φθηνότερα; Η τιμή ενός καινούργιου drone, όπως το Penguin B της αμερικανικής UAV Factory, κοστίζει 50.000 δολάρια. Ακόμη φθηνότερα προβλέπεται να κοστίζει το διαστάσεων «αγκαλιάς» αεροπλανάκι iStart της βρετανικής Blue Bear Ltd. Αλλά κι αν θέλει κανείς προϊόν στρατιωτικών προδιαγραφών, δεν έχει παρά να παζαρέψει με τους Ισραηλινούς της Elbit Systems την τιμή αγοράς ενός καλοδιατηρημένου Hermes 450, έπειτα από 50.000 ώρες πτήσης στο Αφγανιστάν... Συνολικά η καναδέζικη εταιρεία ερευνών Global Research εκτιμά πως η παγκόσμια αγορά των drone θα φθάσει ως το 2014 το ύψος των 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων.  

Χαρακτηριστικό του ενδιαφέροντος είναι το ότι έχουν ήδη καταγραφεί εκατοντάδες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που κατασκευάζουν τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια παρακολούθησης και κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο οδηγίες κατασκευής ακόμη και ερασιτεχνικών μοντέλων από ιδιώτες. Γιατί όχι, άλλωστε, αφού στις 6 Φεβρουαρίου 2013 παρουσιάστηκε στους καθηγητές σχολείων των ΗΠΑ ένα ισραηλινού σχεδιασμού πακέτο διδασκαλίας Μαθηματικών και Φυσικής μέσω των κινήσεων τηλελικοπτέρου καιρομποτικού βραχίονα (www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=6PBgNRN9Ms8). Η γενιά των εικόνων ήταν ίσως θέσφατο να αρχίσει να μαθαίνει και να ζει με αυτούς τους «έξυπνους», ρομποτικούς και ιπτάμενους μηχανισμούς...



Βιντεοσκοπώντας από ψηλά τα πάντα, οι χειριστές του ARGUS παρακολουθούν πολλαπλότητα στόχων ταυτόχρονα

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ!
Η νέα εποχή παρακολούθησης

Τεχνολογικά, ο άνθρωπος του 21ου αιώνα μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος: κατασκεύασε συσκευές που πετούν ως αετοί και βλέπουν όπως αυτοί. Ομως κοινωνικά πού τον οδηγεί αυτή η πλήρης απώλεια της ιδιωτικότητας;  

Το θέμα έχει αποκτήσει ιδιαίτερη επικαιρότητα στις μέρες μας, στις ΗΠΑ, καθόσον ο υποψήφιος για αρχηγός της CIA είναι ο άνθρωπος που ως σταθμάρχης της CIA στη Σαουδική Αραβία ξεκίνησε το πρόγραμμα των τηλεκτελέσεων τρομοκρατών από αέρος. Κατά την ακρόασή του από τη Γερουσία κλήθηκε να εξηγήσει τους όρους υπό τους οποίους μπορούν να τηλεκτελούνται ακόμη και αμερικανοί πολίτες... Ωστόσο προτού φθάσουμε στη δολοφονική δράση των drone και το πώς ξεχωρίζουν «τον καλό από τον κακό», υπάρχει το στάδιο της παρακολούθησης και κατά πόσον αυτή επιτρέπεται να γίνεται όχι μόνον σε εχθρική χώρα αλλά και στο έδαφος της ίδιας της χώρας που υπερασπίζονται.

Οι υπέρμαχοι των θεσμών και της δυνατότητας ενός δημοκρατικού κράτους να ελέγχει την εφαρμογή των νόμων θα τόνιζαν εύκολα ότι, όπως ακριβώς τα δικαστήρια δεν δέχονται ως πειστήρια παρανομίας μια μαγνητοφώνηση άνευ αδείας, έτσι και οι από αέρος βιντεοσκοπήσεις ιδιωτικών στιγμών θα είναι απαράδεκτες. Ομως στην περίπτωση των ΗΠΑ ο Δούρειος Ιππος έχει ήδη βρεθεί. Σύμφωνα με απόφαση των Ανωτάτου Δικαστηρίου, το 1986, η από αέρος παρακολούθηση δεν συνιστά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν γίνεται από το ύψος δημόσιων αεροδιαδρόμων.

Αυτό σημαίνει πρακτικά πως, αφού τα ύψη πτήσεων των αεροπλάνων και ελικοπτέρων είναι «κούρσα θανάτου» για τα τηλεαεροπλανάκια, θα υποχρεώνονται να πετούν είτε μέχρι ύψος 100 μέτρων πάνω από τα σπίτια ή πάνω από το ύψος των αεροδιαδρόμων, στη στρατόσφαιρα. Για τις χαμηλές πτήσεις θα ισχύει το «παράνομες βιντεοσκοπήσεις». Για τη στρατόσφαιρα όμως, που εκτείνεται από τα 40.000 ως τα 150.000 πόδια ύψος, το πεδίο είναι ελεύθερο σε όποιον μπορεί τεχνικά και έχει τη δυνατότητα οικονομικά. Θυμίζουμε τον αναμενόμενο SunEagle της Boeing που θα μεταφέρει τον ARGUS αενάως, αλλά και τωρινά διαθέσιμα ηλιοπλάνα μεγάλου υψομέτρου, όπως το Zephyr της βρετανικής QinetiQ και το Solar Impulse που σχεδίασε και κατασκεύασε η École Polytechnique της Λωζάννης, στην Ελβετία. Ολα τα αμέτρητα αρχεία βίντεο που θα καταγράφουν τα μάτια των μελλοντικών Αργων, κρεμασμένα κάτω από τέτοια φτερά, θα είναι «νόμιμες παρακολουθήσεις»!

Πιθανώς να μη σας νοιάζει. Και πιθανότατα θα σας αρέσει το ότι κανένας διαρρήκτης δεν θα μπορεί μελλοντικά να μπει σε μαγαζί ή σπίτι χωρίς η αστυνομία να τον δει στο «replay» του ARGUS και να ακολουθήσει τα ίχνη του ως τη σύλληψή του. Αλλά το αντίτιμο θα είναι η συνειδητοποίηση της ζωής υπό συνεχή εποπτεία, μιας ζωής «χωρίς στιγμή ελευθερίας». Και αν αυτό στρώσει τον δρόμο για πλήρη εκφασισμό της δημοκρατίας... ίσως πάλι να μη σας νοιάζει. Αλλά θυμηθείτε τότε το τι δεν έχει ενσωματώσει ακόμη το ARGUS από την όραση του αετού: Στην υπεριώδη ακτινοβολία εκείνος βλέπει ακόμη και τα ίχνη του κατουρημένου λαγού.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 14, 2013

Μια οικογένεια στην Σελήνη


Έχουμε δει φωτογραφήσεις στην επιφάνεια της Σελήνης, έχουμε δει φωτογραφίες της Σελήνης. Αλλά τι δουλειά έχει μία οικογενειακή φωτογραφία στην επιφάνεια της Σελήνης; Χμ… η ιστορία έχει ως εξής.
Στις 23 Απριλίου 1972, ο αστροναύτης Charlie Duke, μέλος της αποστολής του Apollo 16, πραγματοποίησε την τελευταία του «βόλτα» στην επιφάνεια του δορυφόρου της Γης. Μαζί με τον συνάδελφό του John Young ανέβηκαν στο Rover της αποστολής για να εξερευνήσουν τα υψώματα Descartes. Εκεί και πριν εγκαταστήσουν ένα συλλέκτη Ηλιακού Ανέμου, ο Duke τοποθέτησε στο έδαφος της Σελήνης μία φωτογραφία της οικογένειάς του που είχε τυλίξει προσεκτικά σε καθαρό πλαστικό και την είχε στην τσέπη του. Αμέσως μετά, τη φωτογράφησε με την Hasselblad του, μερικά εκατοστά μακριά από ένα αποτύπωμα της διαστημικής του… μπότας.
Η φωτογραφία απεικονίζει τον ίδιο, τη σύζυγό του Dorothy και τους γιους τους Thomas και Charles. Μετά την φωτογράφηση, ο Duke άφησε την φωτογραφία εκεί. Να λοιπόν που μία ολόκληρη οικογένεια έχει πάει στη Σελήνη, έστω και με τη μορφή μίας εκτυπωμένης φωτογραφίας, 40 ετών.
Πηγή: PetaPixel

http://www.digitallife.gr/a-family-photograph-on-the-moon-85721


Πέμπτη, Φεβρουαρίου 07, 2013

"Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;" της Μαρίας Κουγιουμτζή






Το «Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;», είναι μία συλλογή από 35 σύντομα
διηγήματα με περίπου 5 σελίδες το καθένα.

Η κυρία Κουγιουμτζή σε συνέντευξή της αναφέρει ότι ο συνδετικός κρίκος των
διηγημάτων του βιβλίου αυτού είναι ο πόνος. Ο σταυρός που σηκώνει ο κάθε
άνθρωπος. Κανείς δεν γλιτώνει απ’ αυτόν.

Αυτό που χαρακτηρίζει τους ήρωες του βιβλίου της είναι το πάθος τους για τη ζωή
και για τον θάνατο. Τα αγαπούν και τα δυο εξίσου. Η ατμόσφαιρα των διηγημάτων
είναι συνήθως παράξενη, ξεφεύγει εντελώς από τη συνηθισμένη, όπως και η

συμπεριφορά των περισσότερων ηρώων. Τα πρόσωπά της είναι κυρίως άνθρωποι που
ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας και σπάνια καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη φύση
τους ή από τα όσα τους επιφυλάσσει η ζωή.

Βασικό γνώρισμα των διηγημάτων της είναι οι ακραίες καταστάσεις. Καταστάσεις
που αφορούν επιθετικές συμπεριφορές, απαγορευμένο ερωτισμό, βία, παραφυσικά
φαινόμενα, μυστικά που σκοτώνουν , την εγκατάλειψη, την έλξη και απώθηση για
τον ίδιο άντρα, το διαζύγιο, την προδοσία, την φθορά του σώματος, την δειλία,
τα αγκάθια της ψυχικής αναλγησίας, τον έρωτα που χάνεται και μέσω της τέχνης
ανακτάται. Ήρωες της αποτελούν το φάντασμα μιας αδικοχαμένης δασκάλας, ο
δραπέτης ενός γηροκομείου, ο άντρας που γοητεύει και μετά το θάνατό του, η
δολοφονία μιας γλύπτριας.

Συνήθως είναι γυναίκες μόνες, στερημένες από τον έρωτα, την οικογενειακή
θαλπωρή, τη φιλία . Τα όρια δεν τους πτοούν, δεν τους αποτρέπουν από το να
αποφασίσουν μια πράξη που θα τα ξεπεράσει. Οι ήρωες βλέπουν τη ζωή τους να
αλλάζει ριζικά τη στιγμή που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια απροσδόκητη, οριακή
κατάσταση (Στο ταξί), παρασύρονται σε αδιέξοδες σχέσεις που αδυνατούν να
ελέγξουν μέχρι την τελευταία στιγμή (Η Γλώσσα), βιώνουν μεταφυσικές συμπτώσεις
(Ταυτόχρονα), βιώνουν το ξύπνημα του ερωτισμού και τον έρωτα με τρόπο απότομο
και ασφυκτικό (Πτυχώσεις, Στην παραλία, Οι ξαδέρφες, Ο εραστής της λαίδης
Τσάτερλι). Οι τρεις σελίδες του «Πρέπει» συμπυκνώνουν δυο διαφορετικές στάσεις
ζωής (εκδίκηση – συγχώρεση) απέναντι σ’ έναν ανελέητο πατέρα – δυνάστη,
ανήμπορο πλέον στα χέρια των δυο του κοριτσιών. «Η ομορφιά που μορφάζει», «Το
κοριτσάκι» και «Η άτυχη» συμπυκνώνουν στις λιγότερες δυνατές σελίδες την πλέον
ανείπωτη βία.

Οι ιστορίες διακρίνονται για την ανθρωπιά που χαρακτηρίζει την συγγραφέα, την
νοσταλγία για τη ζωή που έχει περάσει, για αυτούς που δεν είναι πια κοντά μας, για
το κρύο που αφήνουν στο δωμάτιό μας, όπως αναφέρει και ο τίτλος της συλλογής.

Καλή ανάγνωση


Η Μαρία Κουγιουμτζή γεννήθηκε το 1945 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει.
Το «Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;», είναι το δεύτερο βιβλίο της με
διηγήματα. Το προηγούμενο βιβλίο της, το «Ά­γριο βελούδο», τιμήθηκε με τα
βραβεία διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω (2009) και του Ιδρύματος Κώστα
και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2010).



Η συλλογή διηγημάτων «Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;», της
Μαρίας Κουγιουμτζή θα παρουσιαστεί στη λέσχη ανάγνωσης «Το κίτρινο
περπάτημα στα χόρτα» της Περιφερειακής Βιβλιοθήκης Κάτω Τούμπας, την
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου στις 8:00 μ.μ. στη οδό Πυλαίας 59. Στην λέσχη θα
συμμετέχει και η συγγραφέας του βιβλίου κ. Μαρία Κουγιουμτζή.


Ευγενία Μυλωνά*

*Η κυρία Μυλωνά είναι βιβλιοθηκονόμος στην δημοτική βιβλιοθήκη ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ και μέλος της λέσχης μας. Την ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για την φιλοξενία της λέσχης μας στην βιβλιοθήκη υπό την ευθύνη της. 

Τρίτη, Φεβρουαρίου 05, 2013

19.2.2013 Η ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΜΑΣ



Με την ευκαιρία της αναγνώσεως από την λέσχη μας του βιβλίου της συγγραφέως Μαρίας Κουγιουμτζή "Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;"
Θα έχουμε την μεγάλη χαρά να την υποδεχθούμε στην φιλόξενη στέγη της δημοτικής βιβλιοθήκης κάτω Τούμπας "Γιώργος Ιωάννου".

Όπως πάντα είτε με την παρουσία, είτε χωρίς των δημιουργών οι συναντήσεις μας είναι ανοικτές σε όλους τους φίλους του βιβλίου. Έτσι και την Τρίτη στις 19 του Φλεβάρη και ώρα 19.30 θα χαρούμε να γνωρίσουμε και νέους φίλους στην συζήτηση μας με την κ. Μαρία Κουγιουμτζή.


Πληροφορίες για την συγγραφέα και το βιβλίο μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του εκδότη της: 

ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΗ