Ας δούμε μοναχά με απόλυτο σεβασμό αυτό το βίντεο. Εγώ ειλικρινά δάκρυσα. Νεοέλληνες ας ξυπνήσουμε από το βαθύ μας λήθαργο.
3 σχόλια:
Nick
είπε...
Τάσο μου, μακάρι να μην φτάσουμε (παγκόσμια) σε αυτό το σημείο... Τέτοιες "κρισεις" και κρίσεις, οδηγούν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και πολέμους... Όσο για τη χώρα μας, αυτή την έχουν ήδη πάρει χωρίς να χρειαστεί να ανοίξει μύτη. Οικονομικά εννοώ. Πώς διώχνεις τον εχθρό;
Συγνώμη για τη δευτερολογία. Παραθέτω ένα βίντεο, όποιος θέλει ας το δει, ειναι στο τέλος. Αισθάνομαι ομως την ανάγκη, προκειμένου να μην παρεξηγηθώ, να γράψω 2-3 πράγματα, οποιος τα διαβάσει θα καταλάβει γιατι.
1. θα δηλώσω εξ'αρχής οτι δεν πιστεύω σε καμμία φυλετική ομοιογένεια, καθώς και σε κανένα κράτος-έθνος, καθότι έννοιες φτιαχτές, προερχόμενες από τον Γαλλικό ρομαντισμό. Σε μια εποχή που η τωρινή Ελλάδα, τελούμενη υπό Οθωμανική κυριαρχία, δεν ειχε μια τέτοια συνείδηση, αλλά και η σύσταση του πληθυσμού της ήταν εντελώς διαφορετική - Βλάχοι, Σλάβοι στα βόρεια, Αρβανίτες, οι Οθωμανοί στα καινούργια αστικά κέντρα, και πολλοί ακόμα. Δεν ήταν κατακτητές, ήταν οι πληθυσμοί που ζούσαν επί αιώνες και ειχαν αναμιχθεί μετά απο πολλές μετακινήσεις, ήδη από την ακμη του Βυζαντίου, αποκτώντας τελικά αναλογως της περιοχής, ο καθένας μια δική του ταυτότητα, στο πλαίσιο μιας μεγάλης και συχνά απρόσωπης γι αυτούς, αυτοκρατορίας/κράτους, κυρίως φοροεισπρακτικό, με αντάλλαγμα την ειρήνη στην περιοχή του. Κυριο συλλογικό όργανο τότε, η εκκλησία και οι τοπικές συνελεύσεις στα χωριά και τις μικρές πόλεις. Οικονομιες αυτοκατανάλωσης, και μονο σε μεγάλα αστικα κέντρα εμποριο. Συνθήκες μεσαίωνα, αλλά με την καλώς εννοούμενη έννοια, την καθαρά ιστορική, και οχι την Ευρωπαϊκή.
2. Η εθνική συνειδηση, απαραίτητη για την συνοχή του νεοιδρυθέντος Ελληνικου κράτους, στο μοντέλο των Ευρωπαικών κρατών, ήταν απαραίτητη για τη συνοχή του. Το μοντέλο αυτό, αντικατόπτριζε εν πολλοίς και τη νέα οικονομία (τότε). Μικρά σε σχέση με τις προηγηθείσες αυτοκρατοριες κρατη, ξεπήδησαν μέσα από τα πρών φέουδα, σαν ανάγκη, αποκτώντας συστηματοποιημένες τις "δημοκρατικές" διαδικασίες, και πολιτική που όριζε κυρίως η οικονομική ευμάρεια και το κέρδος (κρατικό/ιδιωτικό). Επειδή εμεις ειμασταν "πίσω" (εντος εισαγωγικών) σε αυτό, στο όνομά της καλλιέργειας της ελληνικής εθνικής συνειδησης, έχει στηθεί μια μεγάλη επιχείρηση, αφομοίωσης του ελληνικού πληθυσμού, σε ένα πρότυπο, το Αθηναϊκό-αστικό, η οποία βεβαίως συνεχίζεται μεχρι σήμερα. Έχω την εντύπωση οτι ποτέ δεν το κατάφεραν, εδώ και τουλάχιστον 180 χρόνια τώρα... Προσπαθώντας να απεμπλακώ από αυτό το σκεπτικό, δεν φτάνω στο άλλο άκρο. Γεννήθηκα εδώ, είμαι μέρος ενός συνόλου, ειτε το αποδέχομαι ειτε οχι, το σύνολο αυτό έχει καλώς ή κακώς σύνορα (σε μια παγκοσμια ουμανιστική θεώρηση κακώς, αλλά οι άνθρωποι δεν ειναι ακομα ώριμοι για τέτοιες κοινωνίες), εν πάσει περιπτώσει, εντός αυτών των συνόρων κατ'αρχήν προσπαθώ για το καλύτερο, τοσο για μένα οσο και για τους γύρω μου.
3. Γι αυτό, βεβαίως και να απωθήσει κανείς τον εχθρό. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας και τιμής. Όπου εχθρός = οποιοσδήποτε θα θελήσει να επιβάλλει με τους δικούς του άδικους, ρατσιστικούς, κατακτητικούς κλπ όρους την θέλησή του, στον πληθυσμό αυτού που καλειται ελληνικό κράτος κατ'επέκταση και σε εμένα, που έχω αυτήν την επικτητη ταμπέλα. Είτε με τα όπλα, ειτε με άλλους, πιο ύπολους τρόπους. Όπως και αν έχει τώρα αυτός ο πληθυσμός, ο ελληνικός και με όποιες άσχημες διαδικασίες δεν αφήνεται στην δική του αυτοδιάθεση, ποτέ του δεν αφέθηκε, στη σύγχρονη ιστορία αυτής της περιοχής της γης. Ποτέ δεν αφέθηκε, ήδη από τον Φεβρουάριο του 1830, οποτε ιδρύθηκε το νεο ελληνικο κράτος. Και όσο για τον εχθρό, πρωτίστως αυτός είναι εσωτερικός, και επιπλέον εξωτερικός. Το 1940, ο εχθρος ήταν και εσωτερικός και εξωτερικός. Ο εσωτερικός ήταν η χούντα. Δεν το έβλεπαν ολοι έτσι, αλλά πολλοί το ήξεραν. Ο εξωτερικός ήταν η εισβολή μιας άλλης χώρας, προκειμένου να επιβάλλει μια νέα τάξη πραγμάτων. Για ένα περιεργο λογο, ο σκοπος της χούντας εδώ δεν ήταν ο ιδιος με των δυνάμεων του άξονα, αλλά σαν μια "μόδα" παγκοσμια, προκειμένου να φύγει η χώρα από την τοτε πολιτική και οικονομική κριση, έχοντας ομως αλλον σκοπό, όπως δήλωσε το "ΟΧΙ". Τώρα φαινεται περισσοτερο απο ποτέ, αυτό το διπλό χτύπημα. Εσωτερικός+εξωτερικός εχθρός, σε μια παγκόσμια κριση, που εν πολλοις ειναι και φτιαχτή.
Η τελευταια , τρίτη, παράγραφος αναφέρεται Τάσο και φίλοι στις αποψεις μου για το μεταλ συγκρότημα που εμπνεύστηκε από το έπος του '40. Επική και η μουσική, οπως τέτοια συγκροτήματα παιζουν. Όπως κάθε εμβατήριο, απλουστευμένα τα περιγράφει. Οι πρώτες δύο παράγραφοι όμως, είναι ένας πρόλογος, απαραίτητος για να διαχωρίσω τη δική μου θέση, απέναντι στην -κατά τα άλλα- αξέχαστη Μαλβίνα (διάολε ήμουν μόλις 11 ετών, πολλά απο αυτά που έλεγε τα νομιζα μπούρδες). Τυπικά διαφωνώ σχεδόν σε όλα στην προσέγγισή της. Στο βάθος όμως, συμφωνώ, αν και με το δικό μου τρόπο, που προσπάθησα στα πολύ γρήγορα να προλογίσω. Τέλος είναι εξοργιστικά επίκαιρο, κι ας είναι 14 (δεκατέσσερα) χρόνια πριν. Εξοργιστικά επικαιρο ομως......... Απολαύστε: http://www.youtube.com/watch?v=jYwPGooe1tI&feature=player_embedded
3 σχόλια:
Τάσο μου, μακάρι να μην φτάσουμε (παγκόσμια) σε αυτό το σημείο...
Τέτοιες "κρισεις" και κρίσεις, οδηγούν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και πολέμους...
Όσο για τη χώρα μας, αυτή την έχουν ήδη πάρει χωρίς να χρειαστεί να ανοίξει μύτη.
Οικονομικά εννοώ.
Πώς διώχνεις τον εχθρό;
Νίκος
Συγνώμη για τη δευτερολογία. Παραθέτω ένα βίντεο, όποιος θέλει ας το δει, ειναι στο τέλος. Αισθάνομαι ομως την ανάγκη, προκειμένου να μην παρεξηγηθώ, να γράψω 2-3 πράγματα, οποιος τα διαβάσει θα καταλάβει γιατι.
1. θα δηλώσω εξ'αρχής οτι δεν πιστεύω σε καμμία φυλετική ομοιογένεια, καθώς και σε κανένα κράτος-έθνος, καθότι έννοιες φτιαχτές, προερχόμενες από τον Γαλλικό ρομαντισμό.
Σε μια εποχή που η τωρινή Ελλάδα, τελούμενη υπό Οθωμανική κυριαρχία, δεν ειχε μια τέτοια συνείδηση, αλλά και η σύσταση του πληθυσμού της ήταν εντελώς διαφορετική - Βλάχοι, Σλάβοι στα βόρεια, Αρβανίτες, οι Οθωμανοί στα καινούργια αστικά κέντρα, και πολλοί ακόμα. Δεν ήταν κατακτητές, ήταν οι πληθυσμοί που ζούσαν επί αιώνες και ειχαν αναμιχθεί μετά απο πολλές μετακινήσεις, ήδη από την ακμη του Βυζαντίου, αποκτώντας τελικά αναλογως της περιοχής, ο καθένας μια δική του ταυτότητα, στο πλαίσιο μιας μεγάλης και συχνά απρόσωπης γι αυτούς, αυτοκρατορίας/κράτους, κυρίως φοροεισπρακτικό, με αντάλλαγμα την ειρήνη στην περιοχή του. Κυριο συλλογικό όργανο τότε, η εκκλησία και οι τοπικές συνελεύσεις στα χωριά και τις μικρές πόλεις. Οικονομιες αυτοκατανάλωσης, και μονο σε μεγάλα αστικα κέντρα εμποριο. Συνθήκες μεσαίωνα, αλλά με την καλώς εννοούμενη έννοια, την καθαρά ιστορική, και οχι την Ευρωπαϊκή.
2. Η εθνική συνειδηση, απαραίτητη για την συνοχή του νεοιδρυθέντος Ελληνικου κράτους, στο μοντέλο των Ευρωπαικών κρατών, ήταν απαραίτητη για τη συνοχή του. Το μοντέλο αυτό, αντικατόπτριζε εν πολλοίς και τη νέα οικονομία (τότε). Μικρά σε σχέση με τις προηγηθείσες αυτοκρατοριες κρατη, ξεπήδησαν μέσα από τα πρών φέουδα, σαν ανάγκη, αποκτώντας συστηματοποιημένες τις "δημοκρατικές" διαδικασίες, και πολιτική που όριζε κυρίως η οικονομική ευμάρεια και το κέρδος (κρατικό/ιδιωτικό).
Επειδή εμεις ειμασταν "πίσω" (εντος εισαγωγικών) σε αυτό, στο όνομά της καλλιέργειας της ελληνικής εθνικής συνειδησης, έχει στηθεί μια μεγάλη επιχείρηση, αφομοίωσης του ελληνικού πληθυσμού, σε ένα πρότυπο, το Αθηναϊκό-αστικό, η οποία βεβαίως συνεχίζεται μεχρι σήμερα. Έχω την εντύπωση οτι ποτέ δεν το κατάφεραν, εδώ και τουλάχιστον 180 χρόνια τώρα...
Προσπαθώντας να απεμπλακώ από αυτό το σκεπτικό, δεν φτάνω στο άλλο άκρο. Γεννήθηκα εδώ, είμαι μέρος ενός συνόλου, ειτε το αποδέχομαι ειτε οχι, το σύνολο αυτό έχει καλώς ή κακώς σύνορα (σε μια παγκοσμια ουμανιστική θεώρηση κακώς, αλλά οι άνθρωποι δεν ειναι ακομα ώριμοι για τέτοιες κοινωνίες), εν πάσει περιπτώσει, εντός αυτών των συνόρων κατ'αρχήν προσπαθώ για το καλύτερο, τοσο για μένα οσο και για τους γύρω μου.
3. Γι αυτό, βεβαίως και να απωθήσει κανείς τον εχθρό. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας και τιμής. Όπου εχθρός = οποιοσδήποτε θα θελήσει να επιβάλλει με τους δικούς του άδικους, ρατσιστικούς, κατακτητικούς κλπ όρους την θέλησή του, στον πληθυσμό αυτού που καλειται ελληνικό κράτος κατ'επέκταση και σε εμένα, που έχω αυτήν την επικτητη ταμπέλα. Είτε με τα όπλα, ειτε με άλλους, πιο ύπολους τρόπους.
Όπως και αν έχει τώρα αυτός ο πληθυσμός, ο ελληνικός και με όποιες άσχημες διαδικασίες δεν αφήνεται στην δική του αυτοδιάθεση, ποτέ του δεν αφέθηκε, στη σύγχρονη ιστορία αυτής της περιοχής της γης.
Ποτέ δεν αφέθηκε, ήδη από τον Φεβρουάριο του 1830, οποτε ιδρύθηκε το νεο ελληνικο κράτος.
Και όσο για τον εχθρό, πρωτίστως αυτός είναι εσωτερικός, και επιπλέον εξωτερικός.
Το 1940, ο εχθρος ήταν και εσωτερικός και εξωτερικός. Ο εσωτερικός ήταν η χούντα. Δεν το έβλεπαν ολοι έτσι, αλλά πολλοί το ήξεραν. Ο εξωτερικός ήταν η εισβολή μιας άλλης χώρας, προκειμένου να επιβάλλει μια νέα τάξη πραγμάτων. Για ένα περιεργο λογο, ο σκοπος της χούντας εδώ δεν ήταν ο ιδιος με των δυνάμεων του άξονα, αλλά σαν μια "μόδα"
παγκοσμια, προκειμένου να φύγει η χώρα από την τοτε πολιτική και οικονομική κριση, έχοντας ομως αλλον σκοπό, όπως δήλωσε το "ΟΧΙ".
Τώρα φαινεται περισσοτερο απο ποτέ, αυτό το διπλό χτύπημα.
Εσωτερικός+εξωτερικός εχθρός, σε μια παγκόσμια κριση, που εν πολλοις
ειναι και φτιαχτή.
Η τελευταια , τρίτη, παράγραφος αναφέρεται Τάσο και φίλοι στις αποψεις μου για το μεταλ συγκρότημα που εμπνεύστηκε από το έπος του '40. Επική και η μουσική, οπως τέτοια συγκροτήματα παιζουν. Όπως κάθε εμβατήριο, απλουστευμένα τα περιγράφει.
Οι πρώτες δύο παράγραφοι όμως, είναι ένας πρόλογος, απαραίτητος για να διαχωρίσω τη δική μου θέση, απέναντι στην -κατά τα άλλα- αξέχαστη Μαλβίνα (διάολε ήμουν μόλις 11 ετών, πολλά απο αυτά που έλεγε τα νομιζα μπούρδες).
Τυπικά διαφωνώ σχεδόν σε όλα στην προσέγγισή της. Στο βάθος όμως, συμφωνώ, αν και με το δικό μου τρόπο, που προσπάθησα στα πολύ γρήγορα να προλογίσω.
Τέλος είναι εξοργιστικά επίκαιρο, κι ας είναι 14 (δεκατέσσερα) χρόνια πριν.
Εξοργιστικά επικαιρο ομως.........
Απολαύστε:
http://www.youtube.com/watch?v=jYwPGooe1tI&feature=player_embedded
Δημοσίευση σχολίου