Ο Ι Κ Ο Υ Μ Ε Ν Ι Κ Ε Σ Α Ξ Ι Ε Σ Κ Α Ι Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
αβιταμίνωση
είναι όρος των στατιστικών δελτίων
η πείνα εξωραϊσμένη
αποπροσωποποιημένη
όπως θα τόνιζε και κάποιος διανοητής
λέξη χωρίς εικόνα
ένα παιδί είναι μονάκριβο
ένα παιδί πεθαίνει κάθε δευτερόλεπτο
με την κοιλιά πρησμένη
μάτια που δεν χωράνε πια στις κόγχες τους
σε χώρες που ονομάζονται εξωτικές
πεθαίνει στο κατώφλι του σπιτιού μου
όταν πεθαίνει ένα παιδί
πέφτει βαθύτατο σκοτάδι το ξημέρωμα
βρέχει μεγάλα δάκρυα λαμπερά
πέτρινα γίνονται τα φύλλα και τα δέντρα
όταν πεθαίνει ένα παιδί
ταράζεται ο ύπνος των αρχαίων νεκρών
κι από τη γη αναδύονται τα πρόσωπά τους
ενώ σαν χάλκινο πουλί
ο άνεμος τοξεύεται στο χώμα
όταν πεθαίνει ένα παιδί
οι λέξεις κι οι φωνές συντρίβονται
τριγύρω ο κόσμος καταρρέει
Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας τους ουτοπίας (1997)
.
Τόλης Νικηφόρου, Ο πλοηγός του απείρου. Ποιήματα 1966-2002
.
Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη 2004

Ο υποσιτισμός των 

παιδιών στον λεγόμε-

νο «Τρίτο Κόσμο», σε 

χτυπητή αντίθεση με την 

υπεραφθονία των αγαθών 

στις κοινωνίες της Δύσης, 

παραμένει ένα από τα πιο 

ντροπιαστικά προβλήμα-

τα της ανθρωπότητας. Ο 

Τόλης Νικηφόρου (γενν. 

1938) σχολιάζει το ζήτημα 

με ποιητική ευαισθησία 

αλλά και κριτική διάθεση 

για τις ευθύνες όλων μας 

απέναντι στο μέλλον της 

ανθρωπότητας.

Σελ 60

Από το βιβλίο Κείμενα Λογοτεχνίας
Γ´ Γυμνασίου - Τεύχος Α