ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 Χριστούγεννα ήρθαν ξανά

Χιόνισε το βράδυ αργά στην μικρή μας γειτονιά,

πόλεμο στήσαν τα παιδιά,

χιονόμπαλες για πυρομαχικά,

φωνές και γέλια θα αντηχούν παντοτινά,

Χριστούγεννα στην μικρή μας γειτονιά.

Στα τζάκια κάστανα ευωδιαστά,

όλοι γύρω απ' την φωτιά και

ο παππούς αφηγείται παραμύθια μαγικά.

Καλικάντζαροι, πλάσματα φοβερά,

και έπειτα για το αστέρι της Βηθλεέμ μιλά,

για το Βρέφος και την Παναγιά,

την φάτνη, τους μάγους και τα ζωντανά,

Χριστούγεννα και εμείς παιδιά.

Πέρα απ' τις ευτυχισμένες γειτονιές

χιόνισε και στις σκηνές.

Αδύναμες είναι οι φωτιές,

τα πρόσωπα τους σκυθρωπά,

χαραγμένα απ' την προσφυγιά.

Εδώ οι παππούδες σώπασαν πια

κι απ' τα χείλη τους κανένας

δεν θα ακούσει ιστορίες, παραμύθια μαγικά.

Ο δικός τους ο Χριστός, 

δάκρυα μετρά.

Μέσα στο χιονιά ζουν και εδώ παιδιά,

τα χέρια τους είναι ξυλιασμένα και γυμνά,

δεν έχουν σκούφους πολύχρωμους, κασκόλ πλεκτά,

στις σκηνές τους δεν λαμπυρίζουν φωτάκια γιορτινά.

Ορφανοί Χριστοί, τις χιονονιφάδες κοιτούν σιωπηλά,

πόλεμο δεν

θα παίξουνε ξανά,

δεν τον λαχταρά η δική τους η καρδιά,

μόνο ένα σπιτικό, μια νέα γειτονιά...

~ ~

Κύλησε ο χρόνος και οι ζωές

όμως ακόμα υπάρχουνε σκηνές,

παιδιά πνίγονται στις θάλασσες.

Ογδόντα και χρονών

μα σαν παιδί μικρό

απαρηγόρητος τον κόσμο μας κοιτώ,

θεριό ο άνθρωπος, ανήμερο.

Τι και αν μπαμπάκι γινήκαν τα μαλλιά,

Τι και αν παππού με φωνάζουν τα μικρά,

πάντα θα χιονίζει στην δική μου γειτονιά

~ ~

Χρόνια και χρόνια μετά

Χριστούγεννα ήρθαν ξανά

και εγώ είμαι μια μνήμη τώρα

μια νιφάδα του χιονιά

που επιστρέφω πάλι στην δική μου γειτονιά.

Λίγο πιο μακριά, η ίδια εικόνα σαν αλλοτινά,

δεν έχουν σκούφους πολύχρωμους, κασκόλ πλεκτά,

στις σκηνές τους δεν λαμπυρίζουν φωτάκια γιορτινά.

Πόλεμο δεν λαχταρά η δική τους η καρδιά,

μοναχά ακούγεται μια προσευχή στην άγια την νυχτιά,

για ένα σπιτικό, μια νέα γειτονιά...

 

Χριστούγεννα στο Αιγαίο

Χριστούγεννα, γύρω ομίχλη, σκοτεινιά

και ο μικρός Χριστός αγκαλιασμένος με την Παναγιά,

μέσα σε μια βάρκα, μαζί με των προσφύγων τα μωρά,

κλαίει, πεινασμένος, φοβισμένος σαν κι αυτά.

Μάγοι δεν φέραν δώρα ακριβά,

ούτε αστέρι φώτισε τον δρόμο του από ψηλά

ξεκίνησε απ' της Τουρκίας μια ακρογιαλιά

και ήρθε στον κόσμο μέσα σε ένα φουσκωτό,

κάπου απέναντι από την Μυτιλήνη,

την Σάμο, την Τήλο ή την Κω.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ

12.2015

Ντίνος Παπασπύρου: ΠΙΝΑΚΑΣ--ΤΟΠΙΑΤΟΠΙΑ--129, Παραμονή Χριστουγέννων του '43