Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΝΤ

Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο.

Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα 27-4-2010

Υπάρχουν και φιλέλληνες… Γερμανοί

www. zougla.gr Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 27 Απριλίου 2010, 14:51

Ονομάζεται Λεονόρα Ζέελινγκ είναι Γερμανίδα ιστορικός και συγγραφέας και σε αντίθεση με την πλειονότητα των συμπατριωτών της εξεγέρθηκε με τα επιτιμητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου για την Ελλάδα.

Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε, η κ. Ζέελινγκ ζήτησε να επιβληθεί ένας έκτακτος, πολιτιστικός φόρος για τη δημοσιονομική διάσωση της Ελλάδας.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κ. Ζέελινγκ δεν είναι κάποια από τους γνωστούς χειριστές ελληνικών θεμάτων στη Γερμανία.

Έχει διδάξει, όμως, σε γερμανικά και γαλλικά πανεπιστήμια ιστορία των μαθηματικών και της φυσικής, έχει εκδώσει λογοτεχνία, είναι γνώστης της Ελλάδας και τώρα «ξεσπάθωσε», εκδίδοντας ένα βιβλίο.

Το πόνημά της, που εκδόθηκε από το μικρό εκδοτικό οίκο της Στουτγάρδης «Αρύκανδα» (όπως ονομαζόταν η αρχαία πόλη της Λυκίας), είναι γραμμένο σε μορφή αγόρευσης προς τους πολίτες και φέρει τον τίτλο: «5 σεντ, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα».

Πρόκειται, δε, - σύμφωνα με το δημοσίευμα - «για μια άνευ όρων θερμή συνηγορία υπέρ της Ελλάδος από γερμανική γραφίδα».

Το «αντίο» ψυχής του Νίνη στον Aνδρέα...

Ο Σωτήρης Νίνης μαζί με τον μικρό Ανδρέα, στον οποίο χάρισε μια φανέλα του Παναθηναϊκού με τις υπογραφές του ιδίου και των συμπαικτών του


ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΛΗ
Xθες το πρωί στην Oρόκλινη Λάρνακας, στην Kύπρο, «έφυγε» από τη ζωή ο μικρός Aνδρέας Kαραπίττας. Eνα πραγματικό αγγελούδι -πριν καν συμπληρώσει 9 χρόνια ζωής- έπειτα από μία τεράστια μάχη δυόμισι ετών με τον θάνατο. Tον πολέμησε, αγωνίστηκε, χωρίς ποτέ να χάσει από το πρόσωπό του το αθώο παιδικό χαμόγελό του. Xωρίς να τον λυγίσει ποτέ ο όγκος που είχε παρουσιαστεί στο κεφάλι του από τον Oκτώβριο του 2007. Mέχρι χθες...

Tην πραγματικά συγκλονιστική ιστορία του μικρού Aνδρέα μας αποκάλυψε χθες το πρωί στον Sentra 103,3 και στο «Goal» ο θείος του Nικόλας. Γιατί πολύ απλά ήθελε με κάποιον τρόπο να πει ένα τεράστιο «ευχαριστώ» μέσα από την ψυχή του στην τεράστια καρδιά του Σωτήρη Nίνη, του Kώστα Aντωνίου, του Γρηγόρη Παπαβασιλείου και όλων όσοι αποτελούν την «οικογένεια» του Παναθηναϊκού, για όλα όσα έκαναν προσφέροντας λίγες ακόμη στιγμές ξεγνοιασιάς και πραγματικής χαράς στον μικρό άγγελό τους...

O μικρός Aνδρέας είχε δύο μεγάλες αγάπες από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Tον Παναθηναϊκό και τον Σωτήρη Nίνη. Για τον μικρό «μάγο» με την τεράστια καρδιά μιλούσε συνεχώς στους δικούς του, γεμίζοντας το δωμάτιό του αφίσες με τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα του «El Ninio».


Oι φωτογραφίες αυτές ήταν και η πιο γλυκιά παρηγοριά του σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές που βίωσε τα τελευταία χρόνια. Tους τελευταίους τρεις μήνες η κατάσταση της υγείας του, δυστυχώς, άρχισε να χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Mα ποτέ δεν έχασε το κουράγιο του. Eνα «μαράζι» όμως τον έτρωγε. Nα δει μία μέρα από κοντά τον αγαπημένο του Σωτήρη. Eνα πρωινό, πριν από περίπου δύο μήνες, έβγαλε αυτό το παράπονό του στη θεία του Eλενα.

«Θέλω πάρα πολύ να δω τον Nίνη. Θα προλάβω όμως να τον δω;» ήταν τα γεμάτα παράπονο λόγια του, με τη θεία του να του απαντάει: «Γιατί να μην προλάβεις;». H απάντηση του μικρού Aνδρέα ήταν αφοπλιστική, φανερώνοντας το μεγαλείο της παιδικής ψυχής του. «Δεν πειράζει. Aλήθεια δεν πειράζει. Kι αν δεν προλάβω, θα τον ονειρευτώ...». H θεία του, Eλενα, επικοινώνησε με τον ξάδερφό της Nικόλα, ο οποίος κίνησε αμέσως γη και ουρανό για να ικανοποιήσει την τεράστια επιθυμία του Aνδρέα.

Mέσω του ξαδέρφου τους, Kυριάκου Παύλου, σημερινού ποδοσφαιριστή του Διαγόρα και πρώην παίκτη του Πανιώνιου, κατόρθωσαν να έρθουν σε επαφή με τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου, μεταφέροντάς του όλη την ιστορία και την επιθυμία του μικρού Aνδρέα.

Tο μέλος του ποδοσφαιρικού τμήματος του Παναθηναϊκού κινητοποιήθηκε αμέσως, ενημέρωσε τον Kώστα Aντωνίου και τον Σωτήρη Nίνη και το βράδυ κάλεσε πίσω τον θείο Nικόλα. «Mη σας νοιάζει καθόλου, θα βρούμε τις πτήσεις και μετά την πρωινή προπόνηση της Δευτέρας, θα ταξιδέψει για να δει το μικρό και θα μείνει μαζί του όλη μέρα...», ήταν η απάντηση του Παπαβασιλείου, δίνοντας τεράστια χαρά στην οικογένεια του Aνδρέα.

Oπερ και εγένετο. Xωρίς να γνωρίζει κανείς το παραμικρό (αφού άπαντες το κράτησαν ως «επτασφράγιστο» μυστικό), το μεσημέρι της Δευτέρας ο Nίνης, δύο μέρες πριν πετάξει ο Παναθηναϊκός στη Pώμη για να δώσει τη ρεβάνς της χρονιάς με τη Pόμα, έκανε ταξίδι-αστραπή στη Λάρνακα για να βρεθεί κοντά στον μικρό Aνδρέα.

Στο αεροδρόμιο τον υποδέχθηκαν οι συγγενείς του παιδιού και τον πήγαν αμέσως στο σπίτι του. O μικρός Aνδρέας δάκρυσε από τη χαρά του όταν τον είδε στην πόρτα. Xώθηκε αμέσως στην αγκαλιά του Nίνη και πέρασε μαζί του μία ολόκληρη μέρα, παίζοντας videogames και ποδόσφαιρο στο πίσω μέρος της αυλής του.

O Nίνης του προσέφερε μία φανέλα του, με τις υπογραφές όλων των παικτών της ομάδας, με τον Aνδρέα να του χαρίζει μία ταυτότητα που είχε πάνω της έναν ποδοσφαιριστή που σουτάρει και την αφιέρωσή του «με αγάπη Aνδρέας». Eνα δώρο που ο Nίνης υποσχέθηκε να φυλάει πάντα ως κόρην οφθαλμού...

O μικρός Aνδρέας ζήτησε από τον άσο του Παναθηναϊκού και μία ακόμη χάρη, που δεν μπορούσε να του την αρνηθεί κανείς άνθρωπος στον κόσμο. Mία χάρη που φανερώνει το μεγαλείο της παιδικής ψυχής. Tον κάλεσε να πάνε μαζί στο νοσοκομείο, για να επισκεφθούν και το μικρό φίλο του τον Xριστόφορο, ο οποίος ταλαιπωρείται εδώ και καιρό από ένα παρόμοιο πρόβλημα υγείας.

Λίγη ώρα αργότερα όλοι μαζί βρίσκονταν στο νοσοκομείο κι έβγαζαν φωτογραφίες, με το μικρό Xριστόφορο να μην πιστεύει στα μάτια του. Tο ίνδαλμά τους ήταν κοντά τους για να τους δώσει ένα χαμόγελο ζωής.

O Nίνης αναχώρησε για την Aθήνα το ίδιο βράδυ, δίνοντας την υπόσχεση στον μικρό Aνδρέα ότι θα τον σκέφτεται και θα παίζει και γι’ αυτόν. Kαι τρία βράδια αργότερα στο «Oλίμπικο» της Pώμης τήρησε το λόγο του όπως έχει μάθει να κάνει πάντα...

Tα λόγια από εδώ και πέρα είναι περιττά... Aπλά ένα μεγάλο μπράβο απ’ όλους, στον Παναθηναϊκό, στον Kώστα Aντωνίου, στον Γρηγόρη Παπαβασιλείου και πάνω απ’ όλα στον Σωτήρη Nίνη, που απέδειξε για μία ακόμη φορά γιατί είναι ένα αληθινό κόσμημα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία...

Aς είναι όσο το δυνατόν ελαφρύτερο το χώμα που θα σκεπάσει σήμερα τον μικρό Aνδρέα. Kαι είναι βέβαιο πως κι από τον ουρανό δεν θα χάνει ποτέ αγώνα του αγαπημένου του «τριφυλλιού» και του λατρεμένου του Σωτήρη...



Πηγή: http://www.sentragoal.gr

Αν και σπάνια παρακολουθώ ποδόσφαιρο τέτοιες στιγμές με κάνουν να νοιώθω απέραντη συμπάθεια σε τέτοιους ποδοσφαιριστές και να θέλω να τους δω ειδικά με τα χρώματα της εθνικής ομάδας.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Επειδή η δουλειά του πωλητή δεν έχει μόνο - όπως και όλα στην ζωή μας - δυσκολίες αλλά και χαρές ορίστε μια από αυτές που την έζησα πριν από μερικές ημέρες.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε νωρίς το πρωί και περιελάμβανε επισκέψεις σε δυνητικούς και υπάρχοντες πελάτες στην ευρύτερη περιοχή από Πτολεμαϊδα μέχρι Φλώρινα. Ο καιρός όλη την ημέρα ήταν χειμωνιάτικος κάτι που εμένα μου αρέσει πολύ. Για να μην σας κουράζω αφού τελείωσε το πρόγραμμα των επισκέψεων βρισκόμαστε στην ευρύτερη περιοχή του Νυμφαίου.

Ο συνδυασμός των καταπράσινων βουνοπλαγιών με τις κιτρινοκόκκινες πινελιές, με τον βαρύ ουρανό και τα χαμηλά σύννεφα που έτρεχαν μανιασμένα ανάμεσα από τις βουνοκορφές ήταν εκπληκτικό. Η άνοιξη παλεύει ακόμη με τον χειμώνα στα μέρη αυτά. Προειδοποιητικές πινακίδες κάθε λίγο ανακοίνωναν ότι το μέρος είναι πέρασμα για τις αρκούδες. Κόντευε τις πέντε και η θερμοκρασία κολλημένη στους 8 βαθμούς όταν από το τηλέφωνο μας ενημέρωνε ένας φίλος ότι στην Αθήνα ο ιδρώτας του έτρεχε ποτάμι από την ζέστη.

Μαζί με τον συνάδελφο μου μέσα σε καταρρακτώδη βροχή ψάχνοντας να γευματίσουμε διαγράψαμε μια μεγαλούτσικη διαδρομή. Από τον Αετό και το κέντρο του Αρκτούρου μέχρι το Σκλήθρο και τα γύρω χωριά όπου όλα τα εστιατόρια ήταν κλειστά. Μπορεί σε όλη αυτήν την διαδρομή να μην βρήκαμε τίποτε φαγώσιμο όμως η διαδρομή ήταν εξαίσια. Στο τέλος αποζημιωθήκαμε πλήρως και σε αυτόν τον τομέα αφού καταλήξαμε στην όχθη μιας υπέροχης λίμνης που όχι μόνο συναντούσα αλλά και άκουγα πρώτη φορά.

Ήταν η πανέμορφη λίμνη Ζάζαρη στα εξακόσια μέτρα υψόμετρο. Στην μια της όχθη χείμαζε το γραφικό Λιμνοχώρι ενώ από τις άλλες είχε φυσικά σύνορα της, ψηλούς κατάφυτους λόφους που στην ουσία αποτελούν την προέκταση των προπόδων του Νυμφαίου. Στο έρημο από κόσμο εστιατόριο κάτσαμε σε ένα από τα τραπέζια που μας χάριζε θέα σε όλη την λίμνη. Η ομορφότερη εικόνα της ημέρας εν μέσω των λαχταριστών πιάτων ήταν όταν έκθαμβος ατένιζα από την καρέκλα μου τα νέφη να σαρώνουν τα βουνά και να ακουμπούν μέχρι σχεδόν τα νερά της ενώ υπέροχα είδη άγνωστων πουλιών - σε εμένα - κούρνιαζαν στις όχθες της μέχρι να σταματήσει ο χαλασμός. Τρία κύματα πέρασαν πάνω από την λίμνη Ζάζαρη αλλάζοντας διαδοχικά το σκηνικό, τα χρώματα, τις εικόνες.

Θα σταματήσω εδώ αφήνοντας σας να απολαύσετε μερικές φωτογραφίες και δίνοντας την υπόσχεση στον εαυτό μου - γιατί όχι και εσείς που δεν το έχετε κάνει - να τα επισκεφτώ ξανά και σίγουρα εκτός δουλειάς ώστε να απολαύσω αυτά και άλλα περισσότερα όμορφα μέρη της Μακεδονικής γης.




Με κλικ στις φωτογραφίες τις μεγενθύνετε.

Το χωριό Σκλήθρο από τον δρόμο προς Νυμφαίο.




Η Λίμνη Ζάζαρη από το ίδιο σημείο Πηγή: Panoramio χρήστης KaTeRiNa





Ο δρόμος προς Νυμφαίο επάνω από το χωριό Αετός





Λίμνη Ζάζαρη

"Κάποιοι τιμούν την πένα τους,υψώνοντας φωνή στην εκκωφαντική σιωπή.."

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/03/2010(εφημ."ΑΥΓΗ")
Από τον συγγραφέα Μήτσο Κασόλα


«Στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα», είπατε, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής μας Δημοκρατίας, που ο Θεός να την κάνει Ελληνική και Δημοκρατία.
Ναι, έτσι είπατε, τιμώντας τους φρουρούς του Άγνωστου Στρατιώτη, όταν τη νύχτα της 9ης Ιανουαρίου 2010, έσκασε μια βόμβα από ανεγκέφαλους κοντά τους, κι αυτοί από δική τους προγονική βούληση, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τη θέση τους! Που έτσι όμως και σκοτώνονταν, η αμαρτωλή μας Πολιτεία με πομπώδη λόγια θα τους έθαβε ως...ήρωες (σε χαλεπούς καιρούς οι ήρωες- ερήμην τους- τρέφουν και κραταιώνουν τις εξουσίες) και πομπωδέστερα θα τους ξεχνούσαν οι... « πατριώτες»!
Αυτών που ο «πατριωτισμός» τους ήταν και είναι πάντα το καταφύγιο για όλες τις απατεωνιές τους. Γιατί μόνο οι άγριες κονομισιές οι άγριες ληστείες του Δημοσίου χρήματος και ο χορός των σκανδάλων τους νοιάζει να κρατάνε γερά και πάντα χωρίς καμιά τιμωρία από την «Ανεξάρτητη Ελληνική μας Δικαιοσύνη» που ο θεός και πάλι να την κάνει Ελληνική και Ανεξάρτητη. Πώς όμως Ελληνική και πώς Ανεξάρτητη, όταν κανέναν κραταιό παρανομούντα δεν συλλαμβάνει; Πώς Ελληνική και πως Ανεξάρτητη όταν σε χαλεπούς καιρούς με τις αποφάσεις της πέρασε κάτω από το χώμα της Πατρίδας τον Αντιστασιακό της ανθό και φυλάκισε και εξόρισε χιλιάδες Έλληνες (και τους πνευματικούς της ανθρώπους) για να κραταιωθούν ποιοί κύριε Πρόεδρε; Οι προδότες εν πολλοίς του τόπου μας; Οι βιδωμένοι σε όλους τους αρμούς της πατρίδας από όλες τις κυβερνήσεις μας δηλητηριάζοντας χρόνια και χρόνια την ψυχή της. Πώς Ελληνική λοιπόν και ανεξάρτητη, όταν το ΠΑΣΟΚ είναι στην Αντιπολίτευση την κατηγορεί ως μη Ανεξάρτητη. Και όταν η Ν.Δ. είναι στην Αντιπολίτευση κάνει το ίδιο; Πώς Ελληνική και πώς Ανεξάρτητη όταν κανένας απ’ τους καταχραστές του Δημοσίου Χρήματος και της Δημόσιας Περιουσίας δεν μπαίνει ισόβια στη φυλακή, αλλά ως «ευυπόληπτοι πολίτες» συνωστίζονται κι αυτοί στο Προεδρικό Μέγαρο κάθε χρόνο για να... γιορτάσουν κι αυτοί την... αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας μετά την Χούντα. που κι αυτήν την Χούντα η Ελληνική μας Δικαιοσύνη και την υπηρέτησε και την κραταίωσε για εφτά ολόκληρα χρόνια με τις ευλογίες και της Εκκλησίας μας φυσικά. Είναι αλήθεια ή ψέματα αυτά κύριε Πρόεδρε, που και σεις λάβατε μέρος στην Εθνική μας Αντίσταση; Σ’ αυτήν την νεότερη αλλά ατίμητη ουσιαστικά δόξα του τόπου μας και όχι μόνο του τόπου μας; Μα θα μου πείτε: Δεν είναι όλη η Ελληνική μας Δικαιοσύνη μη ανεξάρτητη. Όχι, δεν είναι. Όμως πού είναι οι ανεξάρτητοι λειτουργοί της να συνταχθούν εναντίον των επίορκων λειτουργών της για να είναι η Δικαιοσύνη μας στήριγμα των Ελλήνων, η ελπίδα τους και όχι η απελπισία τους;
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα» Ποιών όμως Ελλήνων; Όλων των Ελλήνων, κύριε Πρόεδρε; Που συμβολικά (μόνο;) είστε ο Πρώτος Πολίτης της Χώρας μας; Και ως Πρώτος της Πολίτης ( συμβολικά μόνο και γιατί όχι και ουσιαστικά;) δεν θα έπρεπε συνταγματικά να είστε η ψυχή της πατρίδας; Η πυξίδα της; Η συνείδησή της; Η συνείδηση όλων εκείνων των Ελλήνων που δεν ληστεύουν τον πλούτο της χώρας τους, που δεν την ευτελίζουν και δεν την ταπεινώνουν με άδηλη σήμερα ακόμα και την εδαφική της ακεραιότητα; Ποιών Ελλήνων; Κι αυτών που δεν παύουν ούτε μια στιγμή, να μην μιλάνε για τις... «θυσίες» τους, για το ... «Χρέος» τους για την... πατρίδα, για το «Καθήκον» τους απέναντι στο... δημόσιο συμφέρον κ.λπ., καλώντας εμάς συνεχώς να κάνουμε θυσίες κι αυτοί να τρώνε το καταπέτασμα της χώρας μας; Με τις προμήθειές τους. Τους γάμους τους. Τα σκάφη τους. Τις of shore Εταιρείες τους. Και με το «κάτι τι» τους(εκατομμύρια) για τις... οικογένειές τους, τα... γεράματά τους. Με τις παράνομες καταθέσεις τους πολλοί, πάρα πολλοί, στην Ελβετία κι αλλού, παρακαλώντας τους μετά, οι κυβερνήσεις μας, να τις φέρουν πίσω στην Ελλάδα, ξεπλένοντας έτσι, με το αζημίωτο, το μαύρο τους χρήμα; Τι ωραίοι Έλληνες! Τι ωραίοι πατριώτες! Τι ωραίοι νόμοι! Αυτοί οι... «πατριώτες» είναι που αδειάζουν κάθε φορά τα ταμεία του Δημοσίου, καταχρεώνοντας εμάς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Αυτής της χώρας, δυστυχώς είστε ο Πρόεδρος κύριε Πρόεδρε. Αυτής που ρύθμισαν τα δυο μεγάλα μας κόμματα να είστε Πρόεδρός της. Αυτά, που δίνουν το ένα στο άλλο τη σκυτάλη διακυβέρνησης της χώρας, ρυθμίζοντας να είστε ακινδύνως γι αυτούς ο Πρόεδρός της. Κάνοντας όλο και πιο πολύ μπάχαλο τη χώρα μας: Με την σχιζοφρενική τους παιδεία. Την ασύλληπτη υποκουλτούρα τους. Την άθλια δημόσια Υγεία. Την καλπάζουσα ανεργία. Την απύθμενη γραφειοκρατία. Τις πυρκαγιές ! και τα ατέλειωτα δάνεια, ατελευτήτως παραμένοντες «Σωτήρες» μας! «Σωτήρες» ενός λαού «Πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου». Που δεν αρνήθηκε όμως ποτέ, αυτός ο προδομένος λαός, να μην είναι παρών με τη ζωή του και με το θάνατό του σ’ όλους τους κινδύνους της πατρίδας. Ενώ οι περισσότεροι των κρατούντων μας (ως «ατσίδες», ως «νταβατζήδες» ως «μάγκες») συμπεριφέρονται αλαζονικά απέναντι σε όλους εμάς τα «κορόιδα», που δεν θέλουμε να βλάψουμε τον τόπο μας. Αυτοί, κύριε Πρόεδρε- οι περισσότεροι- έχουν το ασύλληπτο θράσος («ανυποψίαστα πλάσματα μηδενικά και γι' αυτό προνομιούχα», να μιλάνε, να μιλάνε. Ενώ θα έπρεπε, επιτέλους, να βγάλουν τον σκασμό. Και όχι να ρίχνουν το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο, τις ευθύνες για την οικονομική και ηθική κρίση την ημερών μας. Και φυσικά όχι μόνο των ημερών μας. Χωρίς να μπορεί κανείς, δυστυχώς, να αφήσει έξω από τις επιμέρους ευθύνες της και την Αριστερά του τόπου μας, είτε δογματική είτε όχι, Που εν τω κατεστημένω Ναώ εργάζεται και πολιτεύεται κι αυτή. Και εν τω κατεστημένω Ναώ (με ανύπαρκτη πολιτιστική πολιτική που θα την έλαμπε και θα την ξεχώριζε) τροφίζεται. Χωρίς όμως αυτός ο αμαρτωλός ναός δυστυχώς να κινδυνεύει απ’ αυτήν. Τι θλίψη όμως! Τι συντριπτική θλίψη για τον τόπο μας, να μην είναι αυτή η πολλά παθούσα Αριστερά, πεπαιδευμένη πια και πεφωτισμένη πια να την εμπιστεύεται ο Έλληνας ατελευτήτως εμπαιζόμενος, ατελευτήτως καταληστευόμενος. Όλοι αυτοί οι κρατούντες, κύριε Πρόεδρε, δεν κουράζονται να μη σας θαυμάζουν, να μην σας επαινούν. Σκεφθείτε όμως, τι αναθεματισμούς και τι λοιδορίες θα ακούγατε αν εσείς τους λέγατε έξω από τα δόντια: «Σωπάστε επιτέλους. Ας ζητήσουμε επιτέλους όλοι συγνώμη απ’ τον Ελληνικό λαό, που τού φτάσαμε τη χώρα του στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στην περιστολή κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Αναλάβατε επιτέλους τις ευθύνες σας και δουλέψτε. Σταματήστε ακιζόμενοι να αλληλοκατηγορείστε. Έχει αηδιάσει ο κόσμος. Το ίδιο (ποιο λιγότερο, ποιο περισσότερο) δεν βλάψατε και τα δυο κόμματα την Ελλάδα; Και πάψτε επιτέλους να είστε υπηρέτες των μεγάλων συμφερόντων. Και νομοθετήστε επιτέλους να μπαίνει φυλακή ισόβια όποιος κλέβει το Δημόσιο Χρήμα και να δημεύεται η 'περιουσία' του. Και νομοθετήστε επιτέλους υπέρ των εργαζόμενων Ελλήνων, για να μην, ολοσχερώς, καταστραφεί ο πανάρχαιος τόπος μας και ο πολιτισμός μας. Όχι μόνο για μας, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.»
Αυτούς, κύριε Πρόεδρε, αν μπορούσε κανείς να τους στύψει, ούτε μια σταγόνα ΄πολιτισμού δε θα έβγαζε. Αν τολμήσετε, κύριε Πρόεδρε, εσείς ως ο Πρώτος Πολίτης και τους πείτε δημόσια όλα αυτά, θά 'χετε βέβαια την καταλαλιά τους, αλλά και θα βλέπατε όμως και τι λόγια ηχηρά και κούφια είναι οι έπαινοί τους και όλοι αυτοί οι πανηγυρισμοί τους για τη νέα θητεία σας. Μιλήστε κύριε Πρόεδρε. Προτιμήστε τον «έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τα ανεκτίμητα εύγε». Δεν είναι όλοι οι Έλληνες χαλασμένοι, άσκεφτοι, διεφθαρμένοι. Και τότε θα έχετε την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων και εντός και εκτός Ελλάδας. Τολμήστε, κύριε Πρόεδρε και ας σας κατηγορήσουν για «Επίορκο και για «Υπέρβαση», τάχα, των συνταγματικών σας καθηκόντων.! Ο Ελληνικός λαός (όσος δεν έχει διαφθαρεί από το να είναι μόνο ψηφοφόρος), σύσωμος θα συνταχθεί μαζί σας και θα σας νομιμοποιήσει
Τολμήστε, κύριε Πρόεδρε. Θα σας απολύσουν; Ε, και;
Στην Ελλάδα, και ασφαλώς το γνωρίζετε, υπάρχουν χιλιάδες Έλληνες που είναι πάμπλουτοι! Χιλιάδες που είναι πλούσιοι! Χιλιάδες που είναι εύποροι. Αυτοί πότε επιτέλους θα πληρώσουν;
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του ‘Έλληνα». Και φυσικά έχετε δίκιο να λέτε πως ενώπιον του κινδύνου να καταρρεύσει η χώρα μας πρέπει όλοι να ανασκουμπωθούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας συνεισφέροντας ανάλογα ο καθένας με τις δυνατότητές του. Και τι θα λέγατε, κύριε Πρόεδρε, αν για κάμποσες μέρες, υπό την Αιγίδα σας και με Διάγγελμά σας, όλα τα κανάλια μας κρατικά και ιδιωτικά, με όλα τα ραδιόφωνα και με όλες τις εφημερίδες, οργάνωναν μια μεγάλη και καλά οργανωμένη σε βάθος προσπάθεια με τίτλο: «Στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα», προκειμένου να συγκεντρωθούνε χρήματα, αντιστεκόμενοι έτσι οι Έλληνες στην ταπείνωσή της από τους τοκογλύφους; Απευθύνοντας εσείς προσωπική έκκληση, ως Πρόεδρος της Ελληνικής μας Δημοκρατίας προς όλους τους Έλληνες: Να συνεισφέρουν, κυρίως να συνεισφέρουν γενναιόδωρα οι έχοντες και κατέχοντες : Οι Τράπεζές μας. Οι βιομηχανίες μας, οι Επιχειρήσεις μας εντός και εκτός της Ελλάδας. Οι εφοπλιστές μας. Οι εργολάβοι μας. Οι μεγαλέμποροί μας. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά και εκδοτικά μας συγκροτήματα κ.λπ, κ.λπ. Θυμίζοντάς τους πως στον τόπο αυτόν, κατά καιρούς, υπήρξαν μεγάλοι άντρες, μεγάλοι πατριώτες, μεγάλοι ευεργέτες που τους θυμάται ο τόπος. Σε μια τέτοια προσπάθεια σωτηρίας της Ελλάδας, κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι θα ανταποκριθούν τα εκατομμύρια των Ελλήνων εντός και εκτός της χώρας μας. Και θα σημειωθεί από όλες τις Χώρες και από όλους τους λαούς του κόσμου, η Βούληση των Ελλήνων να αναγεννιούνται σε δύσκολους καιρούς. Όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για όλον τον κόσμο.
«Ναι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα» Και είμαι βέβαιος ότι όλοι οι Έλληνες θα κάνουν την υπέρβαση που πρέπει, δείχνοντας την άλλη όψη της ψυχής τους. Την Ιερή. Αυτήν που πάνω της ακουμπάει από πάντα το χρέος, η τιμή της πατρίδας η Ελευθερία της. Το Γένος μας, κύριε Πρόεδρε, από πάντα ήταν και ιερό και βέβηλο. Και όσες φορές λειτουργούσε στο ιερό έκανε εφόδους στους ουρανούς. Και όσες φορές λειτουργούσε το βέβηλο, γκρεμιζόταν. Τώρα είναι καιρός, για όλους μας να λειτουργήσει αυτή η άλλη μας όψη η Ιερή. Η περήφανη της ψυχής μας.

Αθήνα 21 Φεβρουαρίου 2010

"Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.."

Ένα αποκαλυπτικό άρθρο για την τακτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τις σχέσεις με τα ΜΜ”Ε” και την εποπτεία των ΗΠΑ. Με απλά λόγια, δείτε την ιστορία να επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα σε ένα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής.

"- Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία “αδέσποτη” αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας για το σπίτι του."
"-Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν… Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια τους.Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias… Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα drugs, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι… δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν. Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι… Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους…"
"-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Όλα τα ΜΜΕ” διατυμπάνιζαν την ανάγκη της “βοήθειας”. Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!"
"-Eίχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.
Eίχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες… Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.
Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες… Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες… δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε,την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες… μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.
Ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα “τρομοκράτες”. Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε…
Αυτές οι γυναίκες όμως… Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα… Οι γυναίκες με τα παιδιά στα χέρια…
Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες… Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους. Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινε επανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες."
Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων. Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία. 2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση. Τα ΜΜΕ” βεβαίως …απεργούσαν!).
Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της “ικανότατης και λαοπρόβλητης” κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν. Τα ΜΜΕ” απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την “πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων”.
Συντάξεις χάθηκαν. Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν.
Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με “υποχρεωτικές αργίες” είτε με μακροχρόνιες απεργίες.
Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής. Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις, την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην “ληστεία του αιώνα” όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους. Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οι κομματικές εξαφανίζονταν. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ.
Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών. Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί “Κόνδορες”. Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του “Κομμουνιστικού κινδύνου” στον ψυχρό πόλεμο. Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών.
Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις. Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες.
Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων αφού μπορεί ο αγώνας για “θεσμικά και οικονομικά αιτήματα” με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας. Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.
Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης. Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων. Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από την τραπεζική – χρηματοπιστωτική υποτέλεια.
Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.
Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με ένα αρχέγονο ένστικτο, επέβαλλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα αντιπραγμάτευσης. Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών.Ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα.Επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των “πόλεων της μιζέριας” που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση. Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της.
Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
Η ισοτιμία Πέσο – Δολαρίου “ξεκλειδώθηκε” και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης.

Πηγή: newworldorder-wakeup.blogspot.com αναδημοσίευση από antipliroforisi.blogspot.com
http://olympia.gr/2010/02/19/imf-greece/

Η Ελλάδα κινδυνεύει από δεύτερη άλωση κι εσείς θα το επιτρέψετε;

Ανοιχτή επιστολή του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου,
στους Έλληνες τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές κι αρχοντοδεσπότες.

«Κυρίες και Κύριοι, αδελφοί Συνέλληνες. Τώρα που πέσανε πια όλες οι μάσκες, τώρα που η χώρα αυτή, για άλλους Πατρίδα, για άλλους χώρος επιχειρήσεων και για άλλους κερδοσκοπικός παράδεισος, κινδυνεύει όχι πλέον να πτωχεύσει αλλά να σβηστεί απ τον παγκόσμιο χάρτη κυριολεκτικά, σε ελάχιστα μονάχα χρόνια, τώρα λοιπόν που οι κατεργάρηδες μέσα κι έξω απ τον τόπο, είναι τόσοι πολλοί ώστε να μην υπάρχουν πάγκοι για να καθίσουν, ας κοιταχτούμε στα μάτια, στα ίσα, κι ας κουβεντιάσουμε σταράτα και κάθετα.
Γνωριζόμαστε όλοι σ’ αυτό τον τόπο. Εννοώ κι εσάς τους 10.000 –δεν είσαστε περισσότεροι- κι εμάς που παροικούμε την Ιερουσαλήμ της Ενημέρωσης ως ένοικοι του Δημόσιου Βήματος αυτής εδώ της τραυματισμένης Δημοκρατίας.
Δεν ωφελεί κανέναν μας πια, η Οπισθοδακτυλοκρυψία, το Συναξάρισμα, η Επαγγελματική Υποκρισία και το Αλληλοπαραμύθιασμα. Η Ελλάδα έγινε Μπατεσκυλαλεσταρία. Απευθύνομαι σ’ εσάς, -με ξέρετε όλοι, περνάτε καλά μαζί μου όταν «τα χώνω» από τηλεοράσεως, έχετε διασκεδάσει με τα τραγούδια μου, κοντά μισόν αιώνα τώρα, και σε κάποιες εξαιρέσεις σας μάλιστα, έχετε επικοινωνήσει και με τον καθαρό ποιητικό μου λόγο, κλπ.
Απευθύνομαι σ εσάς, διότι εσείς κυβερνάτε εδώ και πολλά χρόνια τον τόπο. Αγοράζετε και εξαγοράζετε επίορκους, ανίκανους και φτωχομπινέδες πολιτικούς, -οι εξαιρέσεις, πασίγνωστες και φωτεινές δεν αρκούν να τουμπάρουν τη ζυγαριά- φτιάχνετε νόμους και καθιερώνετε διατάξεις σύμφωνα με τα κλειστά δικά σας συμφέροντα, γράφοντας στα παλιά σας τα παπούτσια το λαό αυτής της χώρας. Τον οποίο συχνά πυκνά φωνάζετε να σκύψει κι άλλο και να βγάλει απ τη μύγα το ξύγκι να το καταθέσει στις ατέλειωτες τεράστιες δεξαμενές χρημάτων που είτε κληρονομικά, είτε με τη δικιά σας μαεστρία και ικανότητα, έχετε αποθηκεύσει για πολλές-πολλές γενιές των οικογενειών σας.
Απευθύνομαι σ’ εσάς γιατί δεν είσαστε όλοι παλιοτόμαρα, η συντριπτική σας πλειοψηφία έχει σπουδάσει, συνήθως στο εξωτερικό, έχετε λάβει και ελληνική παιδεία, ξέρετε γλώσσες αλλά μιλάτε και την ελληνική πολύ καλά.
Έχετε διαβάσει ιστορία και μετέχετε των παραδόσεων στο βαθμό που οι τελετές τους σας εξασφαλίζουν ένα μίνιμουμ ψυχικής ευφορίας.
Πολλοί από σας είσαστε και αληθινά φιλοπάτριδες. Και βοηθάτε μακριά από τη δημοσιότητα με συγκεκριμένο φιλανθρωπικό έργο.
Κανείς δεν δικαιούται να σας βάλει σ' ένα καζάνι όλους μαζί, έτσι απλουστευτικά και αφελώς.
Απευθύνομαι λοιπόν σ εσάς, γιατί ετούτες τις μέρες η Ιστορία μας η Ελληνική, μας χτυπάει τα τζάμια των παραθύρων, έρχεται τη νύχτα στον ύπνο μας, κυκλοφορεί αμεταμφίεστη πλέον στους δρόμους μας, τη βλέπετε βουρκωμένη να κρεμιέται σαν την πρώτη τυχούσα πουτάνα στα περίπτερα...
Κατ αρχήν, εσείς οι τραπεζίτες μας. Όπως η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας ομολογεί, το ενεργητικό σας είναι 580 δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα τελευταία χρόνια μονάχα, κερδίσατε 350 δις!
Κι εσείς οι επιχειρηματίες μας. Τα «Νέα» γράφανε το Μάη του 09, αυτό που αποκαλύπτει το παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, ότι έχετε 10.000 οφ- σορ εταιρίες δικές σας και κάνετε κάθε χρόνο τζίρο, 500 δις!
6.000 από σας χρωστάτε 15 δις ευρώ στο κράτος! Αλλά τα ρέπος σας, γίνανε τα τελευταία χρόνια 277 δις ευρώ! Και οι προθεσμιακές σας καταθέσεις στις τράπεζες είναι άλλα 136 δις!
Και το επίσημο Ενεργητικό των επιχειρήσεών σας, (τα λέει η ICAP αυτά) έχει φτάσει στα 700 δις!
Την ίδια ώρα αυτή η κυβέρνηση, έχει κιόλας ανακοινώσει τη χρηματοδότησή σας με 10 δις ευρώ μέσω του ΕΣΠΑ, με άλλα 7,2 δις ευρώ μέσω του Επενδυτικού Νόμου, με άλλα 6 δις μέσω των «Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα», ενώ άλλα 4 δις ευρώ σας τα χαρίζει για τις πληρωμές των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλετε!
Τι άλλο θέλετε πια; ΄Ελεος!
Εσείς οι εφοπλιστές μας, πάλι, το έλλειμμα των 30 δις ευρώ για το οποίο πάμε να βουλιάξουμε έναν ολόκληρο λαό στη μιζέρια, ισοδυναμεί, («Καθημερινή» (8/9/2009)), με μια και μόνο παραγγελία σας για τη ναυπήγηση των νέων 777 ποντοπόρων πλοίων σας εντός του 2009!
Όσο για σας αρχοντοδεσπότες, με την αμύθητη περιουσία που δεν μπορεί να μετρηθεί καν, τι να πει κανείς, οι αριθμοί χλομιάζουν! Δισεκατομμύρια ευρώ, τεράστια φιλέτα της χώρας, χιλιάδες ακίνητα, κτήρια, μέγαρα, καταθέσεις, μετοχές, ΜΚΟ μαϊμούδες, λιβάδια, κοπάδια...
Λοιπόν; Τι θα κάνουμε Κύριοι; Βλέπετε ένα λαό στη συντριπτική του πλειοψηφία ολιγογράμματο, μαστουρωμένο απ τον μπανιστηρτζίδικο λαϊκισμό, και πανικόβλητο. Έχετε κι εσείς, -ξέρετε ποιοι- ευθύνη γι αυτή την κατάντια.
Βλέπετε αναρίθμητους προβοκάτορες να καταστρέφουν τα πάντα, να καίνε τη χώρα βάσει σχεδίου, να βομβαρδίζουν την όποια εναπομείνασα εθνική φυσιογνωμία, να διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.
Βλέπετε μια νεολαία ζαλισμένη, και με το δίκιο της. Βλέπετε την ξευτίλα, την υποτέλεια, την υποταγή, η Ελλάδα κινδυνεύει για πρώτη φορά μετά από την ΄Αλωση της Πόλης με μια καινούργια Άλωση.
Θα το επιτρέψετε; Τι σόι αίμα κυλάει στις φλέβες σας; Πόσο νομίζετε ότι θα ζήσετε; Μια μπριζόλα χωράει η κοιλιά σας κι αυτή μετά από άδεια του γιατρού. Για τους απογόνους σας φροντίσατε δεν κινδυνεύουν για πολλές γενιές, τα είπαμε.
Δεν υπάρχει ανάμεσα σας ένας Έλληνας μωρέ, μια αληθινή Ελληνίδα, να βουρκώσει επιτέλους, γαμώ τα λεφτά σας, γαμώ; Η πατρίδα κυλιέται σαν τσούλα στα πεζοδρόμια, οι κωλοσύμμαχοι βγάζουνε όλα τους τα κόμπλεξ, οι ανθέλληνες περιμένουν σαν κοράκια να μοιράσουν τις σάρκες μας, κι εσείς μετράτε τι ακόμα θα κερδίστε απ’ αυτό το σαρακοφαγωμένο «νεοελληνικό» κρανίο, που πάνε να του αφαιρέσουν εντελώς τη φαιά ουσία απ την κρανιακή κάψα;
Τα παιδιά μας μισογραμματιζούμενα, οι γέροι μας πανικόβλητοι, οι ψυχές μας πεταγμένες στα πεζοδρόμια, τα όνειρά μας σκέτοι εφιάλτες, ηγέτες δεν έχουμε, πολιτικούς δεν έχουμε, πνευματικούς ανθρώπους δεν έχουμε, μαλάκες οι περισσότεροι, τελεία ο τόπος και πάμε για την παύλα.


ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ:
Ε, όχι λοιπόν, όχι! Εσείς κυβερνάτε! Κάντε κάτι. Τη σκόνη μονάχα να δώσετε, σώθηκε η πατρίδα. ΄Εχετε και τον τρόπο και τη δύναμη. Κρατείστε την Ελλάδα, γιατί φεύγει! Και δεν το θέλετε ούτε εσείς, που διαβάζετε την ιστορία, να σας σκατοψυχάνε οι μεταγενέστεροι! Δώσετε στην Ελλάδα τη σκόνη από τα αμύθητα πλούτη σας, για να μην διαλυθεί η σκόνη της μνήμης σας κάποτε, στους πέντε ανέμους. Κάντε αυτό που πρέπει. Τώρα. Εσείς, και αμέσως!

Αντίο Μάνο

Επιτέλους ... φτωχοί !

του Γιάννη Ξανθούλη

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ...

Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.


ΠΗΓΗ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/

Εγώ απλώς να προσθέσω ότι λείπει πολύ από τις μέρες μας αυτή η ματιά, αυτή η πνοή του συγγραφέα απευθείας στην κοινωνία.

ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ, ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΑ...

ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΒΑΤΑΛΗ

Λέσχες ανάγνωσης με παιδιά, λέσχες με αποκλειστικά μέλη γυναίκες, λέσχες για ανάγνωση αστυνομικών βιβλίων, λέσχες που έχουν στηθεί από βιβλιοπωλεία, αλλά και λέσχες που έχουν τη σφραγίδα των κινήσεων πολιτών ή πολιτιστικών κέντρων των δήμων. Οπως και να 'χει, τα ραντεβού των μελών «κρύβουν» πολλή κουβέντα (όχι κατ' ανάγκη και αποκλειστικά για το βιβλίο!), γερές δόσεις καφέ και όρεξη για επικοινωνία.

Η πιο παλιά

Κι αν το ΕΚΕΒΙ αποφάσισε πριν από μερικά χρόνια να πάρει την πρωτοβουλία να οργανώσει τις λέσχες ανάγνωσης ανά την Ελλάδα, αυτό δε σημαίνει ότι τέτοιες λέσχες ή, καλύτερα, παρέες δεν προϋπήρχαν. Η μακροβιότερη ίσως λέσχη ανάγνωσης στη Θεσσαλονίκη είναι η «Παρέα του βιβλίου - Μυθιστορία», που κλείνει φέτος 16 ολόκληρα χρόνια ζωής.

Τη λέσχη εμπνεύστηκε η Κατερίνα Πανταζίδου, πρώην ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου. «Ολα ξεκίνησαν από τη μεγάλη μου αγάπη για το βιβλίο, για την ανάγνωση. Αυτό με παρακίνησε, άλλωστε, να ανοίξω και το βιβλιοπωλείο, όπου αρχικά γίνονταν οι συναντήσεις μας. Σήμερα, είμαστε περίπου 15 άτομα, κυρίως γυναίκες, που συναντιόμαστε μία φορά το μήνα στα σπίτια μας. Κάθε φορά ορίζουμε ένα βιβλίο, το οποίο συζητάμε στην επόμενη συνάντησή μας», τονίζει μιλώντας στον «ΑτΚ» η κ. Πανταζίδου. Η ομάδα φροντίζει να επιλέγει από μια ποικιλία βιβλίων. «Αλλοτε διαβάζουμε ποίηση, άλλοτε θεατρικό, άλλοτε λογοτεχνία, άλλοτε δοκίμιο. Φροντίζουμε να υπάρχει εναλλαγή», προσθέτει.

Σε δημοτική βιβλιοθήκη

Μια μεγάλη παρέα συγκεντρώνεται κάθε 15 με 20 ημέρες, συνήθως τα βράδια της Κυριακής, στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη 187. Μια παρέα που τα τελευταία 3 χρόνια έχει κάνει στέκι της τη βιβλιοθήκη του δήμου Θεσσαλονίκης στην Ανω Τούμπα κι έχει μετατρέψει σε κοινό χόμπι μια συνήθεια μάλλον ατομική: την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων.

«Ηταν Απρίλιος του 2007, όταν ξεκινήσαμε αυτήν την προσπάθεια, στην οποία μας παρακίνησε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Σήμερα στις συναντήσεις μας μετέχουν περίπου 30 άτομα, εκ των οποίων τα 15 είναι μαζί μας από την πρώτη λέσχη», εξηγεί η υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης, Λένα Παπαθανασίου.

«Σήμερα, μετέχουν άτομα από όλη τη Θεσσαλονίκη, άτομα όλων των ηλικιών. Συνήθως, συναντιόμαστε κάθε 15 με 20 μέρες, μετά τις 8 το βράδυ της Κυριακής και συζητάμε πάνω σε ένα βιβλίο το οποίο έχουμε διαβάσει. Η λέσχη δεν είναι μία κλειστή ομάδα. Αντίθετα, όποιος θέλει μπορεί να μετάσχει», τονίζει η κ. Παπαθανασίου. Για περισσότερες πληροφορίες στο lesxianagnosis.blogspot.com και στο τηλ. 2310/950.370.

Σε δήμους

Εδώ και δύο χρόνια λειτουργεί και η λέσχη ανάγνωσης Φιλύρου, με 24 μέλη. «Στη συντριπτική μας πλειοψηφία είμαστε γυναίκες, ενώ ενεργά μέλη είναι και δύο άντρες. Συναντιόμαστε μία φορά το μήνα σε καφέ της περιοχής και συζητάμε με τις ώρες είτε για τα χαρακτηριστικά του βιβλίου είτε για τα συναισθήματα που μας προκάλεσε», τονίζει η φιλόλογος Χαρούλα Αποστολίδου. Ευκαιρία για συνάντηση και συναναστροφή είναι για περίπου 40 άτομα οι τρεις λέσχες ανάγνωσης που λειτουργούν και στο δήμο Θέρμης.

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=1&artid=35615

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΣΤΥΛΙΑΝΑΣ ΓΚΑΛΙΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΑΝΩ ΤΟΥΜΠΑΣ ΣΤΙΣ 8/11/2009 ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ "Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν)". Η ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΟΝ "ΔΙΚΟ ΜΑΣ" ΠΟIΗΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ ΤΟΛΗ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.

"Μια αγκαλιά για την Φερστέ"

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης για την μικρούλα Φερστέ

Τράπεζα Πειραιώς, λογαριασμός 5011-046829-476

Όλοι μαζί μπορούμε να απαλύνουμε τον πόνο της μικρής Φερστέ. Η 10χρονη
Αφγανή, η οποία κινδυνεύει να χάσει την όρασή της από τη βόμβα που σκότωσε
τον αδερφό της στα Πατήσια, έχει την ανάγκη όλων μας. Η εφημερίδα «Πρώτο
Θέμα» και ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΘΕΜΑ 9,89» αναλαμβάνουν πρωτοβουλία να
υποστηρίξουν το κοριτσάκι που συγκλόνισε το πανελλήνιο και σας καλούν να
ενισχύσετε τον ερανικό λογαριασμό που άνοιξε υπέρ της οικογένειας Νατζάφι,
στην Τράπεζα Πειραιώς, υπ΄αριθμ. 5011-046829-476, αλλά και να
επικοινωνήσετε στο agaliaste.ti.ferste@protothema.gr για τα σχόλιά σας και
τη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε (παιχνίδια και ρούχα). Το «ΘΕΜΑ» θα
φροντίσει να φτάσουν στον προορισμό τους.

ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΑΡΙΑ ΜΟΚΑ

Η 9χρονη Μαρία Μόκα από την Κατερίνη ταλαιπωρείται εδώ και ένα χρόνο από σάρκωμα στη δεξιά παρειά της κεφαλής. Πρόκειται για μία σπάνια και ταχέως εξελισσόμενη μορφή καρκίνου!

Το Θεαγένειο νοσοκομείο και το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης δεν μπορούσαν να την αναλάβουν εξαιτίας του φόβου ακατάσχετης αιμορραγίας και την έστειλαν σε ειδικευμένο νοσοκομείο του Ισραήλ όπου της έγινε ειδική βιοψία και αποκαλύφθηκε η μορφή του καρκίνου. Από εκεί της είπαν ότι το πιο κατάλληλο κέντρο για την Ευρώπη βρίσκεται στην Στουτγάρδη στο Olga Hospital όπου και την πήγαν. Μετά από έξι μήνες ταλαιπωρίας, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες και 20000 ευρώ προσωπικά έξοδα της οικογένειας (πέρα από τα ποσά που δαπάνησε το ασφαλιστικό ταμείο-ΟΑΕΕ), ο όγκος επέδειξε μόνο μικρή βελτίωση, οι εκεί γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά και την έστειλαν πίσω χωρίς ελπίδες. Γύρισε ζυγίζοντας 17 κιλά και χωρίς καν δύναμη να περπατήσει αλλά, κυριότερα, απογοητευμένη για τη μικρή και άτυχη ζωή της. Και ξαφνικά, από το πουθενά, από την οικογένεια των ΑΧΕΠΑ και πιο συγκεκριμένα τις Φαιστυάδες, το τμήμα της Χαλκιδικής των Θυγατέρων της Πηνελόπης, γεννιέται μια ελπίδα:
Το νοσοκομείο MD ANDERSON στο Τέξας των ΗΠΑ, είναι το μόνο νοσοκομείο παγκοσμίως που την αναλαμβάνει και της δίνει ελπίδες ότι μπορεί να την θεραπεύσει καθώς λέει ότι μπορεί να βγάλει τον όγκο χειρουργικά.
Το χαμόγελο και η ελπίδα ξαναέλαμψαν στο πρόσωπο της μικρής Μαρίας!
Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό το ταξίδι σωτηρίας προϋπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 500.000 ευρώ!
Ναι καλά διαβάσατε, μισό εκατομμύριο ευρώ για να ξαναγεννηθεί μια ζωή που ξεκίνησε πριν 9 χρόνια !
Η οικογένεια της Μαρίας από την Κατερίνη, απευθύνει έκκληση σε όλους μας να βοηθήσουμε έτσι ώστε να μην χαθεί αυτή η τελευταία ελπίδα.

Όσοι επιθυμούν να καταθέσουν οποιοδήποτε χρηματικό ποσό για τη μικρή Μαρία Μόκα παρακαλούνται να χρησιμοποιούν τους παρακάτω αριθμούς λογαριασμού:

ASPIS BANK 0107211550002915
ΙΒΑN: GR 8604707210107211550002915 Swift Code: ASPBGRAA

Το περιστατικό είναι εξακριβωμένο!
Παρακαλούμε δώστε ότι μπορείτε και προωθήστε το μήνυμα αυτό ώστε να δώσουμε το χαμόγελο που αξίζει στην μικρή Μαρία και την οικογένειά της. Δυστυχώς κι εδώ πρέπει να υποκαταστήσουμε το ανήμπορο κράτος μας. Σκεφτείτε τέλος ότι θα μπορούσε να συμβαίνει σ' ένα δικό μας παιδί!

Σας ευχαριστούμε
Οι φίλοι της μικρής Μαρίας και των γονιών της Ιωάννη Μόκα και Ασπασίας Παλάγκα



Μαρία Μόκα

http://www.facebook.com/photo.php?pid=790080&op=1&o=global&view=global&subj=399548726807&id=1657931227#!/group.php?gid=399548726807

ΚΙΝΗΣΗ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΦΕΡΣΤΕ

Όλοι μαζί μπορούμε να απαλύνουμε τον πόνο της μικρής Φερστέ. Η 10χρονη Αφγανή, η οποία κινδυνεύει να χάσει την όρασή της από τη βόμβα που σκότωσε τον αδερφό της στα Πατήσια, έχει την ανάγκη όλων μας. Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΘΕΜΑ 9,89» αναλαμβάνουν πρωτοβουλία να υποστηρίξουν το κοριτσάκι που συγκλόνισε το πανελλήνιο και σας καλούν να επικοινωνήσετε στο agaliaste.ti.ferste@protothema.gr για τα σχόλιά σας, αλλά και για τη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στην οικογένεια (χρήματα, παιχνίδια και ρούχα). Το «ΘΕΜΑ» θα φροντίσει να φτάσουν στον προορισμό τους.

Στο Facebook υπάρχει ομάδα εδώ:

http://www.facebook.com/profile.php?id=1137620521#!/group.php?gid=105534029482242&ref=mf

Τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθεί το άνοιγμα λογαριασμού. Ας δείξουμε όλοι την έμπρακτη υποστήριξη μας σαν ελάχιστο φόρο τιμής σε ένα νεκρό 15χρονο αγόρι και το 10 χρονο αδελφάκι του που κινδυνεύει να χάσει το φώς του.
Ήρθαν στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και γνώρισαν την βία. Γνώρισαν την απανθρωπία των λίγων, ας γνωρίζουν επιτέλους και την ανθρωπιά των πολλών. Όλων μας.

ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΘΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ