του Γιάννη Ξανθούλη
Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.
ΠΗΓΗ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/
Εγώ απλώς να προσθέσω ότι λείπει πολύ από τις μέρες μας αυτή η ματιά, αυτή η πνοή του συγγραφέα απευθείας στην κοινωνία.
11 σχόλια:
Επιτέλους οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου αρχίζουν να δείχνουν σημάδια ζωής!
Όπως το έγραψα και στην ανάρτηση. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Σοαφιανέ μου.
Ελπίζω να είσαι καλά γερός και δυνατός.
Εμείς έτσι και αλλοιώς είμαστε "ΦΤΩΧΟΙ"
Κατα την αποψη μου,το κείμενο του συγραφέα,εκφράζει μια προσπαθεια να "δει" ν "ακουσει" και να "μυρίσει" τα όποια χαρακτηριστικά μιας άλλης κοινωνικής κατάστασης απο αυτής που βιώνουμε.Αν το διαβάσει κανείς κυριολεκτικά,το κείμενο ειναι διατρητο απο αντιφάσεις,εξωραισμούς,υπεραπλουστεύσεις και λάθη.Εκείνο που δεν μπορεί ακόμα η διανόηση να εκφράσει ειναι οι πραγηματικά νέες συντεταγμένες μιας ελπίδας.Στη καλύτερη περίπτωση θα στραφει στο παρελθόν εξωραιζοντάς το. Αν το κέιμενο διαβαστεί υπερβατικά και ψυχολογικά,ειναι ένα δείγμα υγείας και μια προσπάθεια να "δει" κάτι διαφορετικό.Εχει,εχουμε ,πολύ δρομο μπροστά μας ,οντας -ήδη-μερα με τη μερα πολύ φτωχοί και μεταφορικά αλλα και κυριολεκτικα...
Σε ευχαριστώ Γιώργο για την απάντηση σου και επιπλέον γιατί έγραψες εδώ μετά την παράκληση μου να μην γίνεται μέσα από email. Ελπίζω να βάλει εδώ και ο Νίκος το δικό του μήνυμα.
Πάντα, χαίρομαι να σε διαβάζω για την διαφορετική ματιά σου και την θεώρηση των πραγμάτων.
Ένα σχόλιο μόνο. Τουλάχιστον ο Ξανθούλης μίλησε..... ας τον μιμηθούν και οι άλλοι.
Η ουγγρική οικονομία έφτασε μια ανάσα πριν από τη χρεοκοπία το 2008.
Τότε επενέβησαν το ΔΝΤ και η ΕΕ, δανείζοντας 20 δισ. ευρώ. Σε αντάλλαγμα
η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση κλήθηκε να εφαρμόσει ένα δρακόντειο
πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο επέβαλλε εξοντωτικές περικοπές στη δημόσια
υγεία, «έφαγε» το 13ο μισθό, αύξησε τον ΦΠΑ κατά 5%, ανέβασε την ηλικία
συνταξιοδότησης κατά 3 χρόνια κ.λπ. Οι «εθνικοί στόχοι» (που παρόμοιους
έχει θέσει το ΠΑΣΟΚ) επιτεύχθηκαν: Το έλλειμμα έπεσε από το 9% στο 4%
και οι «αγορές» ηρέμησαν.
Αυτή η «επιτυχία» ρήμαξε τις ζωές εκατομμυρίων Ούγγρων και δημιούργησε
τις συνθήκες για τα αποτελέσματα-σεισμός στις 11 Απρίλη.
Οι σοσιαλδημοκράτες καταποντίστηκαν στο 19%. Η λαϊκή οργή, που βύθισε
την κυβέρνηση, δεν είχε αριστερή διέξοδο να εκφραστεί. Ο δυσμενής
κοινωνικός συσχετισμός και το κλίμα ήττας, που δημιούργησαν τα μέτρα,
επέτρεψαν στη Δεξιά να πάρει το 53% και στο δεύτερο γύρο να επιδιώκει
πλειοψηφία 2/3. Ακόμα χειρότερα, το νεοφασιστικό Γιόμπικ, με
παραστρατιωτική πτέρυγα την «Ουγγρική Φρουρά» που διεξάγει δολοφονικά
πογκρόμ στις συνοικίες των Ρομά και των Εβραίων, μπήκε στη βουλή με 17%Ο απερχόμενος Ούγγρος πρωθυπουργός δήλωσε:
«Ερχόμαστε από εκεί όπου κατευθύνεται τώρα η Ελλάδα"
Αυτά εκτός κειμένου.Και υπενθυμίζω:
"Πρέπει να ξαναγίνουμε φτωχοί"
Απόστολος Λυκεσάς,"Στυμφαλίδες όρνιθες",2003!!!
Αλλά,με την προυπόθεση πως..
"Αμετανόητοι εμείς.Θα περάσουμε και φέτος απέναντι όπου μοσχοβολούν φούλια αράπικα κι ας αστράφτουν απειλητικά γιορντάνια από μασέλες ανθρωποφάγων"
Ευχαριστώ Λένα πολύ για το σχόλιο σου και συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης μου.
Παρακάτω θα αναρτήσω το σχόλιο ενός φίλου από την Αθήνα που ήρθε με email καθώς και την απάντηση μου
Τάσο χωρίς να σημαίνει οτι δεν σέβομαι τη νοσταλγία σου για τα δύσκολα τα χρόνια της φτώχειας, δυστυχώς διαφωνώ σχεδόν σε όλα.
Θα μπορούσα να συμφωνήσω σε μια σκέψη που ίσως είναι στο πίσω μέρος του μυαλού όλων.
Καταλαβαίνω από τις διηγήσεις της γιαγιάς μου (70 χρονων σήμερα - αρκετά νέα δλδ για γιαγια), ότι πολλές γενιές έζησαν στη φτώχεια και φυσικά και η δική της. Σήμερα παραμένουμε φτωχοί, πλασματικά ομως μερικοί από εμάς ζούμε τη ζωή των πλουσίων. Άρα είμασταν πάντα φτωχοί μόνο που σήμερα δεν "φαίνεται" όπως φαινοταν τοτε.
Και πως να μην είμαστε φτωχοί αφού
Δεδομένου οτι ανήκουμε στην Ε.Ε, ως (κατ'έυφημισμό) καπιταλιστικό κράτος, άρα με καπιταλιστικούς όρους συμμετέχουμε, δεν διαθέτουμε ΚΑΝ σοβαρό πρωτο/δευτερογενή τομέα παραγωγής και φυσικά δεν λαμβάνουμε σε καμμία απολύτως σοβαρή (ξαναλέω) και φυσικά οργανωμένη δραστηριότητα μεταποιησης (τριτογενής τομέας) Μόνο στον τεταρτογενή (δλδ υπηρεσίες/τουρισμος κλπ), προσπαθούμε να αναπτύξουμε δραστηριότητα.
Σε σχέση με τον πληθυσμο μας, οι μεγάλες επιχειρήσεις ειναι ελάχιστες, η ανάπτυξη των μικροτερων ειναι δύσκολη άρα;
Το ονειρο του Τρικούπη δεν πραγματοποιήθηκε στην ουσία ποτέ, παρά μόνο σε πολύ σύντομες περιόδους.
Μάλιστα η φτώχεια του πληθυσμού στην Ελλάδα και η ανάπτυξη ισχυρής εργατικής τάξης, συνέπεσε με περιόδους βιομηχανικής ακμής (βλ. τέλη 19ου αιώνα, βλέπε δεκαετία '20, βλέπε τα χρονια μετά το '50).
Συνοψιζοντας (γιατι θέλει μεγάλη ανάλυση), δεν λειτουργήσαμε ποτέ με πραγματικά καπιταλιστικούς όρους στον ιδιωτικό τομέα, αλλά ταυτόχρονα, δεν δημιουργήσαμε ούτε τις προυποθέσεις για ενα ισχυρο οικονομικά κράτος.
Σήμερα, φυσικά κυριαρχεί η μίμηση, οπως συνέβαινε πάντα, ακομα και στα "νοσταλγικά τα χρονια"....
Θέλουμε να γινουμε σαν τους Σουηδούς, τους Αμερικάνους, σαν τους Γάλλους, ακόμα και σαν τους Ιταλούς στην απατεωνιά. Έτσι οπως τουλάχιστον τους έχουμε στο μυαλο μας, αυτούς τους λαούς, με τις απαραιτητες ισοπεδωτικές γενικεύσεις.
Πάντα στην ουρά των εξελιξεων της Ευρώπης, προσπαθούμε να μιμηθούμε άλλα συστήματα, να εφαρμοσουμε εντελώς επιφανειακά τα παραδειγματα άλλων χωρών, χωρίς να έχει βρεθει ούτε ένας πολιτικός που να έχει συγκεκριμένο σχέδιο (οικονομικο/πολιτικο/κοινωνικο/θεσμικό) για αυτήν την χώρα, τέτοιο, που να ταιριάζει στην ιδια μας την κουλτούρα, οπως έχει ανά τους αιώνες διαμορφωθεί. Ίσως θα εξαιρούσα τον Βενιζέλο, και τον Καποδίστρια. Βέβαια ακομα και τοτε οι πολιτικές και κοινωνικές μας αξιες του σημερα ήταν παρούσες.
Όχι λοιπόν, δεν θελω να επιστρέψω σε αυτά που περιγράφεις, γιατι αυτο, με τις σημερινές παγκοσμιες συνθήκες, θα σήμαινε μια χώρα ακομα πιο "πίσω" και από την Τουρκία. (δεν έχω τιποτε με την Τουρκια, απλώς σαν παράδειγμα το αναφέρω). Θα ήθελα ήδη μετά τον εμφύλιο, να ειχαμε εκμεταλλευτει σωστά όλες τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν, να λύσουμε τα αριστερο/δεξιά πολιτικά μας ζητήματα, και να αναπτύξουμε επιτέλους μια χώρα με ταυτοτητα ευκαιρίες, ανοιχτούς ανθρωπους, αγαθά απ όλον τον κόσμο μέσα απο το εμποριο, πλούσια, και με ΠΑΙΔΕΙΑ. (που σίγουρα δεν παραδίδεται με το ξύλο και τις old school μεθόδους διδασκαλίας).
Αντ'αυτού, η χώρα στη φτωχεια, να μαστιζεται από πολιτικάντηδες, ένα απέραντο προλεταριάτο, που διψουσε για εθνικά μεγαλεία και εξοριστοι αριστεροί στα νησιά.
Εν πάσει περιπτώσει, οι ήρωες των σημερινών παραμυθιών επουδενι δεν ειναι πορνες συνταξιούχες (για ρώτησε την γιαγιά μου, που μια ζωή πλήρωνε τα μαλλιοκεφαλά της, για μια αναπηρική σύνταξη και πάλι δεν την έχει).
« Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία »
Απ την στιγμή που δεν έχουν και δεν ειχαν δικαιωμα στον έρωτα και απ την στιγμή που και μόνο για να έχεις ένα τέτοιο (καθαρά ανθρώπινο) αξίωμα, πρέπει αναγκαστικά να είσαι καταπιεσμένος, τότε λογικό ειναι να βγάζεις την σεξουαλικότητά σου με αρκετά τέτοια φετιχ. Πάντα οι παιδοφιλοι υπάρχουν στις τάξεις του ιερατείου ακομα και στα ρομαντικά τα χρόνια.
« Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ. »
Κάπου στη δεκαετία του '60, τουλάχιστον η αστική τάξη ονειρευοταν σίγουρα την Μέρυλιν. Πρότυπα που απεικονιζονται και στον "αθάνατο ελληνικό κινηματογράφο", με τον χειροτερο τροπο-παρωδια σκέτη δλδ και μίμηση. Άσχετα αν οι ατάκες έγραψαν ιστορια (και τον λατρεύω κατά τα άλλα). Η αλήθεια να λεγεται ομως. Και σίγουρα και η ηρωική γυναικα της Πίνδου, αν ειχε τηλεοραση τοτε, θα γοητευοταν απ αυτούς τους ηθοποιούς, κακά τα ψέμματα.
«Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας.»
Για να κάνουμε πάλι στρατο 3 χρόνια; Εν έτει 2010. Ακόμα να κατασκευάζουμε όπλα; Να ονειρευομαστε ποσο άντρες έλληνες ειμαστε και ήρωες και τέτοια ωραια; Και γιατι να επιδιώκουμε να έχουμε εχθρούς;
«Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.»
Ίσως απ τα ελάχιστα που συμφωνώ.
«Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία.»
Αυτό παραδοξως ήταν απ τα ελάχιστα καλά που επέβαλλε ο δικτάτορας Μεταξάς στην Ελλάδα.
«Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.»
Από κοινωνική αλληλεγγύη καλά πάμε, αν εννοεις αυτο, σε προσωπικο επιπεδο ομως. Κατά τα άλλα, προτιμώ καθαρά, και αξιοπιστα νοσοκομεία και κυρίως ΟΛΑ τα φάρμακα ΔΩΡΕΑΝ.
«Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .»
Από τα υψιπεδα του Κιλκις, κοντά στη λίμνη της Δοιράνης, ο ακούραστος και ακαταμάχητος, ανθυπαστυνομος Ιωάννης Πετράκης, μετά απο απεινή μεν, μάταια δε καταδιωξη των ληστάρχων στις 7 Απριλιου 1923, γύρισε στο Κιλκις και έστειλε την εξής αναφορά:
«Λαμπυριζούσης, και σαλαγηζούσης της σεληνης, παραλιμνη της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε, "σταθείτε ρε πούστηδες γαμώ το σταυρό σας" και απαντησάντων "κλάστε μας τ αρχιδια", απέδρασαν.» Τουλάχιστον στην καθαρεύουσα οι βρισιές έχουν πιο πολύ πλάκα.
Κατά τα άλλα, συμφωνώ. Να μην λεμε μονο μαλακας. Υπάρχουν κι άλλες βρισιές. :-))
«Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .»
Άντε να ψιλοσυμφωνήσω.....
«Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.
Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...»
Αλήθεια το πιστεύεις αυτό;
Δηλαδή οτι προερχομαστε απ αυτούς τους προγονους. Πρέπει εμεις και οι Αβοριγινες, άντε και μερικές φυλές στην Αφρική να ειμαστε οι μοναδικοι παγκοσμιως που διατηρήσαμε καθαρή τη φυλή μετά απο 2500 χρονια! ΟΙ Ινδιάνοι δυστυχώς εξολοθρεύτηκαν.
Πιστεύεις ακόμα σε αυτόν τον Γαλλικό ρομαντισμο του 18ου - 19ου αιώνα, περι καθαροτητας της φυλής απτον οποίον προήλθαν τα "κράτη-έθνη" και κατασκευάστηκαν σύνορα, που μόνο στη φαντασια μας υπήρχαν; Η φάρα μου ειναι Αρβανίτες, δηλαδή καθαρά Βαλκάνιοι, και σιγουρα στενά συγγενεις με τους Αλβανούς, οι οποίοι μαζι με πολλά άλλα Βαλκανικά έθνη, απομονώθηκαν ή αφομοιώθηκαν στο πέρασμα του χρονου.
Αρβανιτες ήταν επισης και οι κάτοικοι των Αθηνών (ένα χωριο που το ανέστησε ο ρομαντικος Όθων) απ το 1650 περιπου και μετά. Επισης έχω καταγωγή και από τη Μικρά Ασία, και η μάνα μου ριζες από Κρήτη, Κέρκυρα, Σικελία και Αυστρία....
χμμμ και δεν νομιζω οτι ειμαι και τρελή εξαιρεση, απλώς απο περιεργεια τα ψάχνω αυτά.
Ίσως θα ηταν καλύτερα να λέγαμε "να γινουμε ξανά φορεις αυτών των ιδεών", αν και απ οσο ξέρω η παιδοφιλία στην αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ διαδεδομένη και καθόλου μα καθόλου ποινικά κολάσιμη.
Ας κοιτάξουμε μπροστά καλύτερα όποιοι κι αν είμαστε. Και εγώ θαυμάζω την αρχαία Ελλάδα, και κυρίως τον πολιτικό τρόπο σκέψης της, καθώς και την προσέγγιση των μαθηματικών πάνω στις φυσικές επιστήμες, προσέγγιση που σήμερα ειναι αδιανόητη, μιας που έχουμε ολοι μάθει να χρησιμοποιούμε την τεχνολογια των υπολογιστών, με ποσοτικό και οχι ποιοτικό τροπο, αν καταλαβαινεις τι εννοώ.
«ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν.
Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε.
Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων.
ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού;»
Εντούτοις ακομα και αυτή η κουλτούρα, ειναι κατά πολύ ανώτερη σε σχέση με το αντιστοιχο trash-TV των περισσοτερων Ευρωπαικών κρατών.....
Και επειδή το πιστεύω, θα το πω ακομα μια φορά.
Κάθε κουλτούρα μιας κοινωνιας, δεν την κρινεις απ την αφροκρεμα, αλλά πόσο χαμηλά μπορει να φτάσει η πάτος της. Εχουμε ακομα πολύ δρομο για να πέσουμε στον Ευρωπαικό μέσο όρο....
Κατά τα άλλα, ναι θα συμφωνήσω πως πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε τις αξίες μας. Η φτώχεια οριζεται διαφορετικά, αναλογως ποιο οικονομικο σύστημα αναφοράς λαμβάνεις υποψιν.
Το καπιταλιστικό;
Το σοσιαλιστικό;
Το κομμουνιστικό;
ποιό;
Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, χωρις επιστροφή (αποκλεισμένες ειναι βεβαια οι τριτες χώρες), έχει νοημα να μιλάμε για φτώχεια μεσα στην ιδια μας τη χώρα, ή πλέον για μια παγκοσμια φτώχεια που βεβαιως περιλαμβάνει και εμάς; Και μιας που η οικονομια (η παγκόσμια) οριζει και τις πολιτικές, ποιό το νόημα να μιλάμε ακομα για πολιτική στην χώρα μας; Αυτή έχει καταργηθει προ πολλού., και πιο πολύ γελοιο μου φαινεται το γεγονος να τσακώνονται ακομα αριστεροι και δεξιοι.
Και φυσικά ποιο το νοημα να αναπολούμε τα παλιά;
Ας αποκαταστήσουμε την πολύ κλονισμένη δημοκρατια μας, ας δώσουμε
(συμφωνώ) βάση και αξια στην ύπαιθρο, ας της δώσουμε λογο, ας δώσουμε σωστή μορφωση και παιδεία στα παιδιά, και ας σχεδιάσουμε το μέλλον μας ΑΥΤΟΝΟΜΑ και απ την αρχή. Αλλιώς, ας συνεχισουμε να χαιρομαστε που δανειστήκαμε, γιατι τα ιδια μας τα λεφτά μας τα τρώνε αυτοι που μας κυβερνάνε 30 χρονια τώρα και έχουν οδηγήσει τη χώρα να ειναι ενα απλό "δουκάτο" των υπολοιπων Ευρωπαιων.
Και να λέμε πάλι καλά.
Νίκος
Φίλε Νίκο καλησπέρα,
καταρχήν θέλω σε ευχαριστώ που απάντησες στο μήνυμα μου αν και θα ήθελα η συζήτηση και το σχόλιο σου να περαστούν στα σχόλια της ανάρτησης και αν δεν έχεις αντίρρηση σε παρακαλώ να το κάνεις ο ίδιος, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα το κάνω εγώ που το έχω καημό γιατί σχεδόν όλοι είτε για τα κείμενα μου είτε για τις αναρτήσεις του blog μου στέλνουν emails :-))). Τώρα περιμένω να ακούσω και την άποψη του Γιώργου ξέρεις ….του παλιού κεντρώου (Αθηνών). Στα σχόλια παρακαλώ.
Νίκο θέλω να σε συγχαρώ γιατί πραγματικά ο αντίλογος σου είναι εξαίρετος από όλες τις πλευρές και σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να αναπτύξεις την άποψη σου τόσο εκτενώς.
Συνεχίζοντας απλώς να τονίσω προς αποφυγή παρερμηνειών ότι ο γράφων και υπογράφων δεν είμαι εγώ αλλά ο γνωστός συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης του οποίου το άρθρο δημοσιεύθηκε πριν από ένα χρόνο 6-4-2009 εδώ: http://archive.enet.gr/online/online_text/c=11...id=24218620
Όσον αφορά την προσωπική μου άποψη δεν διαφωνώ ιδιαίτερα μαζί σου και σίγουρα δεν συμφωνώ σε κάποια σημεία και με τον Ξανθούλη. Πιστεύω (αν και δεν είναι πολιτικά ορθό να τον ερμηνεύω, ίσως αν θα ήθελε …) ότι και ο ίδιος δεν συμφωνεί ακριβώς με όλα που γράφει αλλά επειδή γράφεις και εσύ ξέρεις ότι για να σηκώσεις τον άλλον από τον καναπέ του, για να τον βγάλεις από το τέλμα, για να το προκαλέσεις και να προκληθεί ουσιαστική συζήτηση - αντιπαράθεση ιδεών πρέπει να του περάσεις σκληρές εικόνες και φράσεις. Εδώ λοιπόν είναι και το ζητούμενο τουλάχιστον για εμένα. Να μιλάμε για ουσιαστικά πράγματα και να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε (ψευδαισθήσεις θα πουν κάποιοι, ίσως και να συμφωνώ). Αλλά κάτι δεν πρέπει να κάνουμε έστω αυτό το λίγο αλλά ουσιαστικό που ίσως και να ωφελήσει λίγους, οι πολλούς από εμάς;
Το καλύτερο όμως για εμένα είναι να βλέπω τέτοια κείμενα. Ξέρεις γιατί; Γιατί αυτό ίσως και να σημαίνει πως ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας βγαίνει από τον λήθαργο του, είναι κάτι που το έχουμε μεγάλη ανάγκη – τουλάχιστον κάποιοι - έναντι του καταιγισμού ….. που δεχόμαστε καθημερινά από παντού.
Στο πολύ αγαπητό μου blog http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/ από το οποίο βρήκα το κείμενο και στο οποίο συμμετέχουν πολλά και αξιόλογα άτομα μπορείς να διαβάσεις στα σχόλια ιδέες που αναπτύχθηκαν εκεί για το κείμενο και φυσικά πολλά όμορφα ποιήματα.
Σε ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου