Ο Ιορδάνης Κουμασίδης συζητά με Χλόη Κουτσουμπέλη, Αλεξάνδρα Μπανονίκα και Αναστασία Γκίτση για την παραστασή τους. Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χλόη Κουτσουμπέλη, Αναστασία Γκίτση.
Τρεις από τις σημαντικότερες ποιήτριες της Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν την προσεχή Κυριακή τρεις μονολόγους παράλληλα με την προβολή εικόνων, μουσικής και κίνησης υπό τον τίτλο ‘Τρεις, εν μέσω δυο’. Λίγες μέρες πριν, συζητούν με τον Ιορδάνη Κουμασίδη περί της performance και άλλων τινών. Ένας δηλαδή, εν μέσω τριών κυριών.
Τι ακριβώς θα παρακολουθήσουμε την Κυριακή;
Αλεξάνδρα: Από τη μεριά μου ένα ερωτικό παραλήρημα στο μεταίχμιο ονείρου και πραγματικότητας
Χλόη: Τρείς γυναίκες-ποιήτριες, τρεις θεατρικούς μονολόγους με θέμα το όνειρο και την πραγματικότητα όπως το αντιλαμβάνεται και το βιώνει η κάθε μία, δύο χορευτές που μετατρέπουν τις λέξεις σε κινήσεις, μουσική γραμμένη πάνω στους θεατρικούς μονολόγους των τριών ποιητριών.
Αναστασία: Τρεις ποιητικούς μονολόγους που διαπραγματεύονται το όνειρο και την πραγματικότητα. Δύο χορευτές που ντύνουν με την κίνησή τους τόσο τις ποιητικές λέξεις όσο και τις σιωπές
Σε πολλές βιβλιοθήκες βλέπουμε την ποίηση να συνυπάρχει με το θέατρο. Μπορεί αυτό να συμβαίνει και στην ‘πραγματική’ τέχνη;
Χλ: Φυσικά, αρκεί να μην αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της κάθε τέχνης ξεχωριστά.
Αλ: Ναι, μπορεί γιατί και τα δύο αυτά είδη πραγματεύονται τον εσώτατο εαυτό μας, εξάλλου αυτός είναι ο καυτός ‘πυρήνας" της τέχνης και στα δύο αυτά είδη : το άδυτο των συναισθημάτων μας που μας συγκλονίζουν
Αν: Μόνο έτσι νομίζω πως θα μπορέσουμε να τολμήσουμε να πούμε, ότι αγγίζουμε λίγο παραπάνω την τέχνη στην ολότητά της. Τέρποντας όλο και περισσότερες τις αισθήσεις.
Η διακειμενικότητα (στην οποία συμπεριλαμβάνω και τις συνομιλίες μεταξύ των τεχνών) είναι εν τέλει μέθοδος παραγωγής τέχνης; ή απλώς μια διευκόλυνση για την αποφυγή παραγωγής πρωτογενούς υλικού;
Αλ: Θα μιλήσω συγκεκριμένα: είδα την παράσταση "Το τελευταίο ταξίδι" πάνω σε κείμενα του Βυζιηνού από τον θίασο Σφενδόνη πριν από χρόνια, το αποτέλεσμα ήταν ένα αριστούργημα. Βέβαια, σε άλλες περιπτώσεις το εγχείρημα δεν πετυχαίνει.
Χλ: Μα το ένα δεν αναιρεί το άλλο, η διακειμενικότητα ως συζήτηση και ανταλλαγή ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες τέχνες μπορεί να παράγει πρωτογενές υλικό, δημιουργείται ένα καινούργιο σώμα που έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά των γονέων όμως σίγουρα έχει και δική του οντότητα.
Αν: Η τέχνη ως πρωτογενές υλικό υφίσταται, από κει και έπειτα η διακειμενικότητα έπεται, το θέμα είναι κατά την γνώμη μου κατά πόσο αυτό που παράγεται αξίζει να καταχωρηθεί ως έργο τέχνης ή όχι...
Οργασμός λογοτεχνικών εκδηλώσεων αυτό το Φθινόπωρο στην Θεσσαλονίκη! Είναι ο πολιτισμός απάντηση στην κρίση; Κι επειδή υποψιάζομαι πως θα απαντήσετε και οι τρεις ναι, με ποιο τρόπο; Με ποιο τρόπο μπορεί να επενεργήσει περισσότερο ουσιαστικά από το να αποτελεί μια παρηγοριά;
λ.: Νομίζω ότι είναι παρηγοριά, γιατί πάντα η τέχνη επουλώνει πληγές και τρέφει την ψυχή, είναι ένα καταφύγιο σε δύσκολες ώρες. Το ίδιο είχε γίνει και στην Κατοχή άλλωστε-σε εκείνα τα σκοτεινά χρόνια, το θέατρο Τέχνης του Κουν τότε άρχισε…
Χλ.: Καταπληκτικές ερωτήσεις Δάνη. Ουσιαστικά επενεργεί κάτι ουσιαστικό, που αγγίζει τον βαθύτερο εαυτό μας, που μας κάνει να νιώθουμε πλήρεις, που δεν είναι κοινότοπο, επιφανειακό, κλιμακτηριακό, βαρετό, που φέρνει έναν καινούργιο αέρα, που μπορεί να ευαισθητοποιήσει κοινωνικά, να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε μία κατάσταση και ταυτόχρονα να μας διαπαιδαγωγήσει όχι διδακτικά αλλά βιωματικά. Έτσι μόνον η τέχνη μπορεί να είναι όχι παραμυθία αλλά ουσιαστική παρηγοριά.
Αν: Η λαχτάρα για πολιτισμό όταν γίνεται βίωμα σίγουρα λειτουργεί ως προζύμι για κάτι πραγματικά ουσιαστικό που πολλαπλασιάζεται και δημιουργεί. Αρχικά λειτουργεί σε εσωτερικό επίπεδο μεταμορφώνοντας τον κάθε άνθρωπο που στρέφεται στα πνευματικά και στα ποιοτικά και εν συνεχεία στο κοινωνικό επίπεδο. Η τέχνη νομίζω πάντα λειτουργούσε προφητικά. Με τον διττό της ρόλο και σκοπό να αποκαλύπτει τα "κακώς κείμενα" και ν' ανακαλύπτει τις ελπιδοφόρες προοπτικές.
Αλ.: Θα λειτουργήσει πιο ουσιαστικά όταν έχει ποιότητα και μπορεί να αγγίζει και να συγκινεί, τα ανοίγει ορίζοντες...
Συμπεραίνω πως συμφωνείτε ότι η τέχνη μπορεί να αποτελέσει αντίδοτο στο βαθμό που παραμένει ανθρωποκεντρική.
Υπάρχει πρόβλεψη επανάληψης της παράστασης ή παρουσίασης της εκτός Θεσσαλονίκης;
Αλ: Ασφαλώς ανθρωποκεντρική...εδώ στη Θεσσαλονίκη θα επαναληφθεί απ' ό,τι ξέρω.
Αν: Συμφωνώ όσο αφορά στο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της τέχνης. Ωστόσο να πούμε σε αυτό το σημείο πως η παράσταση γίνεται μέσα στα πλαίσια τους festival cross my art και πιο συγκεκριμένα της δράσης του cross my book της καλλιτεχνικής ομάδας sourloboom για την προώθηση της ανάγνωσης βιβλίων με μέγα υποστηρικτή τον ΙΑΝΟ. Στον ίδιο χώρο θα λειτουργήσει και ανταλλαγή μεταχειρισμένων βιβλίων. Μπορείτε να φέρετε βιβλία σας και να πάρετε άλλα που δεν έχετε διαβάσει.
Χλ: Ίσως και τους εραστές που βαρεθήκατε! (γέλια)
Αν: Η παράσταση θα επαναληφθεί στην Θεσσαλονίκη αλλά δεν έχει ακόμη οριστεί η ακριβής ημερομηνία.
Η παράσταση ‘Τρεις εν μέσω δύο – η ποιητική αφή αλλιώς’ θα παρουσιαστεί την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στις 7.00 μ.μ
στον πολυχώρο SourliBoom, Κλεισούρας 10, 2ος όροφος.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Σμαρώ Πλατιώτη
Ποιήτριες: Αναστασία Γκίτση / Χλόη Κουτσουμπέλη / Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Χορευτές: Γιάννης Βαρβαρέσος / Έλλη Παπαδάτου
Πρωτότυπη μουσική: Ηλίας Χατζόγλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου