Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2012

Το «Όχι» του 1940


Ενδεχομένως και να το έλεγε το «όχι» ο Ιωάννης Μεταξάς, αν είχε τα περιθώρια. Το γεγονός όμως είναι ότι ούτε «ναι» ούτε «όχι» είχε τη δυνατότητα να πει. Επειδή ούτε κόκκος διαπραγμάτευσης υπήρξε. Απλά, του ανακοινώθηκε ότι ξεκινά ιταλική εισβολή στην Ελλάδα. Η οποία Ελλάδα είπε έμπρακτα «όχι» στα πεδία των μαχών. Ένα οργισμένο «όχι» από το σύνολο των Ελλήνων που οι ίδιοι οι Ιταλοί φασίστες είχαν φροντίσει με την ηλιθιότητά τους να χαλυβδώσουν και να ενώσουν. Διότι ο Μουσολίνι κατάφερε να στρέψει εναντίον του και τους φασίστες και τους φιλοναζί Έλληνες. Με την απρόκλητη και θρασύδειλη επίθεση στην Τήνο και τον τορπιλισμό της «Έλλης», είχε προσβάλει και το θρησκευτικό και το πατριωτικό συναίσθημα του ελληνικού λαού και είχε μεταστρέψει εναντίον του ακόμα και τους πιο φανατικούς μοναρχοφασίστες. Ακριβώς όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Κλίντον, εξήντα χρόνια αργότερα, έστρεψε εναντίον του ακόμα και τους πιο φιλοαμερικανούς της ελληνικής Δεξιάς, χτυπώντας άνανδρα τη Σερβία.
Στα απομνημονεύματά του, ο τότε πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι γράφει:
«Το έγκλημα της Τήνου είχε ως αποτέλεσμα, για να μην πω έκανε το θαύμα, να δημιουργηθεί σε όλη την Ελλάδα μια απόλυτη ενότητα ψυχών. Μοναρχικοί και βενιζελικοί, οπαδοί και αντίπαλοι της 4ης Αυγούστου, πείστηκαν πως ένα μόνο αδυσώπητο εχθρό έχει η Ελλάδα: Την Ιταλία. Και πως θα ήταν προτιμότερο να αντιμετωπιστεί ο εχθρός με ανδρισμό παρά να υποχωρήσει το ελληνικό έθνος μπροστά σε έναν εχθρό που δε δίσταζε να μεταχειρίζεται τέτοια μέσα».
Το ότι η Ιταλία θα επιχειρούσε εισβολή στην Ελλάδα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα ήταν κοινή πεποίθηση για τους Έλληνες. Την ακριβή ημερομηνία αγνοούσαν. Ο Μεταξάς την έμαθε στις 23 Οκτωβρίου, όταν ο πρεσβευτής της Ελλάδας στη Ρώμη, Ιωάννης Πολίτης, του τηλεγράφησε ότι η εισβολή είχε προσδιοριστεί για το διάστημα ανάμεσα στις 25 και 28 του μήνα. Στην κρίσιμη στιγμή, ώρα 5.30 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, τα διατάγματα της επιστράτευσης του ναυτικού, της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας, της κήρυξης της αεροπορίας σε εμπόλεμη κατάσταση, της ανάληψης της γενικής αρχηγίας των ενόπλων δυνάμεων από τον βασιλιά Γεώργιο, του διορισμού του Αλέξανδρου Παπάγου ως αρχιστράτηγου των δυνάμεων ξηράς και όλα τα παρεπόμενα ήταν έτοιμα και απλά υπογράφτηκαν από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
Στην Ήπειρο, η 8η μεραρχία γνώριζε ακόμα και τη «διαδρομή» που οι Ιταλοί στρατηγοί είχαν επιλέξει! Πορεία προς τα Ιωάννινα και όχι προς τη Φλώρινα και τη Θεσσαλονίκη, επειδή αυτήν την είχαν αφήσει στη Βουλγαρία, καθώς οι επιτελείς του Μουσολίνι πίστευαν ότι οι Βούλγαροι θα εισέβαλλαν ταυτόχρονα με τους Ιταλούς. Οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά ότι, εκείνη τουλάχιστον τη στιγμή, από τους Βουλγάρους δεν κινδύνευαν. Σχεδίασαν μια σειρά από εκπλήξεις που αποδείχτηκαν οδυνηρές για τους εισβολείς. Και είχαν εκπονήσει σχέδιο μεταφοράς δυνάμεων από τα ελληνοβουλγαρικά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εφαρμόστηκε αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η ιταλική επίθεση.
Νύχτα Σαββάτου 26 προς 27 Οκτωβρίου, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι έδινε δεξίωση στην πρεσβεία με σκοπό «την αναθέρμανση των σχέσεων φιλίας, που ενώνουν τους δύο λαούς». Την ίδια νύχτα 26 προς 27 Οκτωβρίου, αρμόδιοι υπάλληλοι της ιταλικής πρεσβείας αποκρυπτογραφούσαν το κείμενο του τελεσιγράφου που σε δόσεις ερχόταν από τη Ρώμη και που ο Γκράτσι έπρεπε να επιδώσει στον Μεταξά. Δεξίωση και αποκρυπτογράφηση κράτησαν ως τις πρωινές ώρες. Ξημερώματα Κυριακής 27 Οκτωβρίου, ο Γκράτσι έμαθε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Έδωσε τις δέουσες εντολές και πήγε για ύπνο.
Ο Μεταξάς κατοικούσε σε ένα παλιό διώροφο αρχοντικό, στην Κηφισιά. Μαζί του έμενε ένας ακόλουθος που κοιμόταν σε δωμάτιο στο ισόγειο. Σε μια σκοπιά έξω από τη σιδερένια πόρτα του κήπου εναλλάσσονταν μέρα νύχτα χωροφύλακες φρουροί. Το πάτημα ενός κουμπιού στη σκοπιά έκανε ένα ηλεκτρικό κουδούνι να ηχήσει στο δωμάτιο του ακόλουθου.
Ο Γκράτσι κατοικούσε στο κτίριο της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα. Μεσάνυχτα Κυριακής 27 προς 28 Οκτωβρίου ειδοποίησε τον στρατιωτικό του ακόλουθο να πάει στην πρεσβεία με το αυτοκίνητό του. Ειδοποίησε και τον Αλβανό Ντεσάντο, επίσημο διερμηνέα του. Λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα, το αυτοκίνητο του στρατιωτικού ακολούθου έβγαινε από το κήπο της πρεσβείας. Οδηγούσε ο ίδιος ο ακόλουθος. Στη θέση του συνοδηγού ο Ντεσάντο. Πίσω, ο Γκράτσι. Είχε διαλέξει αυτόν τον τρόπο για να μην προκαλέσει ανησυχίες στους όποιους ξενύχτηδες θα τύχαινε να συναντήσουν. Η πρεσβευτική λιμουζίνα σίγουρα θα προκαλούσε υποψίες τέτοια άγρια ώρα.
Τρεις παρά δέκα, το αυτοκίνητο έφτασε έξω από την πόρτα του αρχοντικού στην Κηφισιά. Ο Ντεσάντο βγήκε και πλησίασε τον χωροφύλακα φρουρό. Ο πρεσβευτής της Ιταλίας επιθυμούσε να δει τον πρωθυπουργό για μια εξαιρετικά επείγουσα υπόθεση. Ο φρουρός πάτησε το κουμπί. Το κουδούνι ήχησε στο δωμάτιο του ακόλουθου. Ξύπνησε. Από το παράθυρό του, είδε το αυτοκίνητο του διπλωματικού σώματος. Είδε και το σημαιάκι με τις τρεις κάθετες λουρίδες. Χρώματα δεν αναγνώρισε στο σκοτάδι. Ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο του Μεταξά και τον ξύπνησε.

«Ήρθε κάποιος ξένος διπλωμάτης και σας γυρεύει. Μάλλον της γαλλικής πρεσβείας».
Ο Μεταξάς κοίταξε το ρολόι.
«Τέτοια ώρα;», μουρμούρισε υποψιασμένος. Πέρασε μια ρόμπα πάνω από τις πιτζάμες του και κατέβηκε στον κήπο. Από μια πλαϊνή πόρτα, έριξε μια ματιά στο αυτοκίνητο, αναγνώρισε την ιταλική σημαία και κατάλαβε. Ξαναμπήκε στον κήπο, πήγε στην κεντρική πόρτα, την άνοιξε, χαιρέτησε τον Γκράτσι και είπε στον χωροφύλακα να τους αφήσει να περάσουν. Ο Αλβανός και ο στρατιωτικός ακόλουθος προτίμησαν να μείνουν στον κήπο. Ο Γκράτσι κι ο Μεταξάς ανέβηκαν στο σαλονάκι του πρώτου ορόφου. Γνώριζαν και οι δύο γαλλικά και δεν χρειάζονταν διερμηνέα. Κάθισαν. Ο Γκράτσι μπήκε αμέσως στο θέμα:
«Με έχουν επιφορτίσει να σας επιδώσω αυτή τη διακοίνωση», είπε. Ο Μεταξάς πήρε το έγγραφο κι άρχισε να διαβάζει: Η Ιταλία κατηγορούσε την Ελλάδα ότι παραβίασε τις αρχές της ουδετερότητας, παραχώρησε διευκολύνσεις στον βρετανικό στόλο και καταπίεζε τους Αλβανούς της Τσαμουριάς. Για όλα αυτά, η Ιταλία ζητούσε να εγκατασταθούν ιταλικές δυνάμεις σε στρατηγικά σημεία, ώστε να διασφαλιστεί η ελληνική ουδετερότητα, ειδάλλως «κάθε αντίδραση θα καμφθεί δια των όπλων». Το τελεσίγραφο εξέπνεε στις 6 το πρωί της 28ης του Οκτώβρη του 1940. Ο Μεταξάς κοίταξε το ρολόι του. Περασμένες τρεις!
«Alors, c’ est la guerre» (λοιπόν, έχουμε πόλεμο), διαπίστωσε.
«Δεν είναι απαραίτητο», απάντησε ο Γκράτσι και συμπλήρωσε: «Η ιταλική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα αποδεχτείτε τους όρους της και θα επιτρέψετε να περάσει ο ιταλικός στρατός».
Με κάποια δόση ειρωνείας, ο Μεταξάς τον ρώτησε:
«Και πώς πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει αυτό; Λέτε ότι θα ξεκινήσετε επίθεση στις 6 το πρωί, σε λιγότερο από τρεις ώρες. Ακόμα και να το ήθελα, φαντάζεστε ότι σ’ αυτό το διάστημα προλαβαίνω να ξυπνήσω τον βασιλιά και να τον ενημερώσω, να ειδοποιήσω υπουργό Στρατιωτικών και γενικό επιτελείο, να θέσω σε κίνηση τις τηλεγραφικές υπηρεσίες, να συγκαλέσω υπουργικό συμβούλιο και να παρθούν οι σχετικές αποφάσεις; Και έστω ότι γίνονται όλα αυτά. Ποια είναι τα στρατηγικά σημεία που θέλει να καταλάβει η κυβέρνησή σας;».
«Δεν έχω ιδέα», απάντησε αυθόρμητα ο Γκράτσι.
«Επομένως, έχουμε πόλεμο», επανέλαβε ο Μεταξάς. Ο Γκράτσι ψέλλισε ότι ελπίζει πως όχι, και αποχώρησε. Κοντοστάθηκε ακούγοντας τον Μεταξά να σχολιάζει:
«Vous êtes les plus forts» (είστε οι πιο δυνατοί).
Γράφει στα απομνημονεύματά του ο Γκράτσι:
«Ένιωσα ντροπή. Με ευλάβεια υποκλίθηκα στον Έλληνα πρωθυπουργό και έφυγα με το κεφάλι σκυμμένο».
Με όλα αυτά, η ώρα είχε πάει 3.15’. Τηλεφώνησε να ξυπνήσουν τον Γεώργιο, τον οποίο και ενημέρωσε. Αμέσως μετά, τηλεφώνησε στον πρεσβευτή της Βρετανίας, Πάλερετ, που είπε ότι σπεύδει στην Κηφισιά. Ξύπνησε τον Παπάγο και τον αντιναύαρχο Σακελλαρίου, αρχηγό του ΓΕΝ, και συγκάλεσε υπουργικό συμβούλιο στο υπουργείο Εξωτερικών. Μετά, τηλεφώνησε στους Έλληνες πρεσβευτές στην Άγκυρα και στο Βελιγράδι. Στις 4, ο Πάλερετ του χτυπούσε την πόρτα. Τον διαβεβαίωσε ότι η Βρετανία θα τηρούσε τις δεσμεύσεις της. Κατέβηκαν στην Αθήνα. Το υπουργικό συμβούλιο ξεκινούσε τη συνεδρίασή του στις 5.30΄ το πρωί, ενώ η Αθήνα ακόμα κοιμόταν. Την ίδια ώρα, στα ελληνοαλβανικά σύνορα ξεκινούσαν οι βολές του ιταλικού πυροβολικού. Οι στρατηγοί βιάζονταν και δεν περίμεναν καν να εκπνεύσει το τελεσίγραφο.
Στα σύνορα έβρεχε κατακλυσμιαία. Αστραπές και βροντές σκέπαζαν τον κρότο από τις βολές του ιταλικού πυροβολικού με αποτέλεσμα οι φρουροί των συνόρων να αργήσουν να πάρουν χαμπάρι, τι ακριβώς συνέβαινε. Είχαν όμως σαφείς εντολές για την περίσταση. Από την Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου, είχαν εντοπίσει ότι οι Ιταλοί έπαιρναν επιθετική διάταξη, είχαν όλοι προετοιμαστεί και περίμεναν με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Στις 4 το πρωί ο μέραρχος της 8ης υποστράτηγος Κατσιμήτρος μάθαινε για το τελεσίγραφο και απαντούσε ότι οι Ιταλοί δεν επρόκειτο να περάσουν το Καλπάκι. Μόλις οι Έλληνες φρουροί των συνόρων συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν μόνο βροντές αλλά και πυρά, παράτησαν τις σκοπιές και συνέκλιναν στα προκαθορισμένα σημεία προκάλυψης.
Την πρώτη ώρα, οι Ιταλοί διέθεταν 100.000 άνδρες, άγνωστο αριθμό μελανοχιτώνων και κάμποσους στρατολογημένους Αλβανούς. Είχαν 135 πυροβολαρχίες και ένα τάγμα πολυβόλων, 150 άρματα μάχης και 18 ίλες ιππικού. Και υποστηρίζονταν από 400 αεροπλάνα.
Την ίδια ώρα, οι Έλληνες διέθεταν 35.000 άνδρες με 40 πυροβολαρχίες. Και η ελληνική αεροπορία είχε 130 αεροπλάνα που έπρεπε να καλύπτουν ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
Με το πρώτο φως, οι Ιταλοί άρχισαν να περνούν τα σύνορα: Μπροστά οι μοτοσικλετιστές, πίσω τα θωρακισμένα κι ακόμα πιο πίσω το πεζικό. Μετά τα πρώτα μέτρα, χάλασε η διάταξη. Τώρα, χτυπούσε το ελληνικό πυροβολικό. Φωλιές αραιά και πού, με οδυνηρή όμως ευστοχία, όπως παραπονιόταν αργότερα ο Ιταλός στρατηγός Πράσκα. Στη συνέχεια, άρχισαν να ανατινάζονται γέφυρες, οι πολλές με άρματα μάχης στις πλάτες τους. Έπειτα, σε διάφορα σημεία, άνοιγε η γη και κατάπινε τα θωρακισμένα καθώς οι Ιταλοί έπεφταν σε αντιαρματικές τάφρους καλά καμουφλαρισμένες.
Οι Ιταλοί μετρούσαν απώλειες πριν ακόμα να έρθουν σε κατά μέτωπο επαφή με τις ελληνικές δυνάμεις. Δεν κατάλαβαν ότι οι Έλληνες μαζεύονταν σε προκαθορισμένες θέσεις. Νόμισαν ότι ο ελληνικός στρατός υποχωρούσε και απλά το πυροβολικό, τα αντιαρματικά και οι ανατινάξεις γεφυριών αποσκοπούσαν σε επιβράδυνση της προέλασής τους. Αποφάσισαν να προχωρήσουν πιο συγκρατημένα.
Νύχτα, 29 Οκτωβρίου, όλοι οι Έλληνες βρίσκονταν στις προκαθορισμένες θέσεις τους, επανδρώνοντας κατά τα επιτελικά σχέδια την γραμμή άμυνας που η μεραρχία είχε καθορίσει. Οι Ιταλοί έφτασαν εκεί, πρωί 30 του μήνα. Ήταν στο Καλπάκι που μαζί με την Γραμπάλα δημιουργούν μια στενή δίοδο, ό,τι πρέπει για ενέδρα, και που ο μέραρχος είχε δηλώσει ότι δεν επρόκειτο να πέσει. Η ελληνική υποδοχή ήταν αντάξια της περίστασης. Οι Ιταλοί αιφνιδιάστηκαν, έσπασαν τα μούτρα τους, έκαναν πίσω.
Η γενική επίθεση των Ιταλών εκδηλώθηκε στις 4 το πρωί της 31ης Οκτωβρίου. Οι Έλληνες τους άφησαν να πλησιάσουν αρκετά, πριν να αρχίσουν τα πολυβόλα. Ως τη νύχτα, οι Ιταλοί δεν είχαν καταφέρει να κερδίσουν σπιθαμή. Και μετρούσαν βαριές απώλειες. Νέα γενική επίθεση αποκρούστηκε στις 2 Νοεμβρίου. Κι ακόμα μία, στις 5 του μήνα. Στις 8, ο Μουσολίνι αντικατέστησε τον στρατηγό Πράσκα.
Στις 12 Νοεμβρίου, το μέτωπο στην Ήπειρο ανέλαβε το Α’ Σώμα στρατού. Από τις 14, άρχισε αναγνωριστικές επιχειρήσεις. Τα σημάδια ήταν ευνοϊκά. Οι Ιταλοί έχαναν τις θέσεις τους, τη μια μετά την άλλη. Στις 18, ξέσπασε σαρωτική η ελληνική αντεπίθεση. Η κραυγή «Αέρα» αντήχησε στις βουνοκορφές. Καθώς ξημέρωνε 19 Νοεμβρίου, οι Ιταλοί βρίσκονταν στις θέσεις που κατείχαν πριν από τις 28 Οκτωβρίου. Και πια έπρεπε να τις υπερασπιστούν. Ουσιαστικά, σε ελληνικό έδαφος έμειναν μόλις 21 μέρες: Τρεις βδομάδες!
Περισσότερη ιστορία στο historyreport.gr

*Ο Κάρολος Μπρούσαλης είναι δημοσιογράφος 

Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης


Η είσοδος του Βασιλιά Γεώργιου στη Θεσσαλονίκη
Η είσοδος του Βασιλιά Γεώργιου στη Θεσσαλονίκη
Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α' Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.
Ο ελληνικός στρατός βάδιζε από νίκη σε νίκη στη Δυτική Μακεδονία. Όμως, από την αρχή των εχθροπραξιών σοβούσε σοβαρή διαφωνία μεταξύ του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο διάδοχος επιθυμούσε πρώτα την κατάληψη του Μοναστηρίου προς Βορρά, ενώ ο Βενιζέλος, βλέποντας την πιθανότητα να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το βουλγαρικό στρατό, πίεζε τον Κωνσταντίνο να κατευθυνθεί προς τη φυσική πρωτεύουσα της Μακεδονίας, μια περιοχή με στρατηγική σημασία, η απελευθέρωση της οποίας αποτελούσε διακαή πόθο του ελληνισμού. «Καθιστώ υμάς υπευθύνους διά πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής» του τηλεγραφεί επιτακτικά.
Τελικά, ο Κωνσταντίνος πείθεται με τη μεσολάβηση του πατέρα του βασιλιά Γεωργίου Α' και στις 25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 - 20 Δεκεμβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.
Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης.


Ο Ταξίν Πασάς υπογράφει τα πρωτόκολλα παράδοσης της Θεσσαλονίκης.
Ο Οθωμανός αξιωματούχος δέχθηκε, τελικά, τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς (ο κατοπινός δικτάτωρ και ο άνθρωπος του «ΟΧΙ») και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). Το πρωί της 27ης Οκτωβρίουεισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.
Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β' Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.
Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α' να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο του από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι που ήταν η πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ομάδα της πόλης δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/328#ixzz2Ac0OSc9m

Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2012

Πιλότος μαχητικού της ισραηλινής ΠΑ, πάνω στο ESTELLE!



Ένας πρώην πιλότος της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, που είχε αρνηθεί να βομβαρδίσει παλαιστίνιους, επιβιβάστηκε μαζί με τους δύο Έλληνες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στο Estelle, ανοιχτά της Κρήτης.

Πρόκειται για το Yonatan Shapira, ο οποίος από πιλότος μαχητικού στην ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία, έγινε ακτιβιστής και μάλιστα ενάντια στη χώρα του!

Το Estelle έχει πλέον πλησιάσει τις ακτές της Γάζας, για τα ισραηλινά δεδομένα βέβαια. Αν και δεν εντοπίζεται πλέον δορυφορικά ,υπολογίζεται ότι βρίσκεται περίπου 100 μίλια από τις ακτές, απόσταση πολύ μικρότερη από την απόσταση που οι ισραηλινοί είχαν επέμβει στο Mavi Marmara.

Είναι βέβαιο ότι τις επόμενες ώρες, το Estelle θα βρεθεί αντιμέτωπο με τις ισραηλινές δυνάμεις και όλοι ελπίζουμε ότι θα επικρατήσει ψυχραιμία.

Όλη η είδηση: http://www.onalert.gr/stories/estelle-pilotos-israel-activist

Πέμπτη, Οκτωβρίου 18, 2012

GHxxxxxxxxx ACTIONAID

Μια ζωγραφιά από την Γκάνα, ένα παιδί που μαθαίνει γράμματα με 22 € τον μήνα - τα μέχρι πρότινος ψιλά για όλους μας - για μια ευκαιρία σε έναν καλύτερο κόσμο για εκείνον και για όλους μας. Έτσι γίνονται οι αθόρυβες αλλά ουσιαστικές επαναστάσεις.....




http://www.actionaid.gr/

Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2012

Έδωσαν Νομπέλ στην …ΕΕ!



Posted: October 14, 2012 / in: Γ. Δελαστικ


Έδωσαν Νομπέλ στην …ΕΕ!
















Σύμφωνοι, όλοι οι αριστεροί ξέρουν ότι το Νομπέλ Ειρήνης είναι ένα βραβείο πολιτικής σκοπιμότητας, προώθησης εντελώς αντιδραστικής γραμμής συνήθως. Από τη στιγμή που έχει απονεμηθεί μέχρι και στον …Χένρι Κίσινγκερ, σφαγέα λαών στην εποχή του, στον Φινλανδό Μάρτι Άχτισάαρι επειδή κατόρθωσε να οδηγήσει σε επίσημη αναγνώριση του διαμελισμού της Σερβίας με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, στον Μπαράκ Ομπάμα επειδή …εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ και κλιμάκωσε τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, είναι προφανές ότι αυτό το βραβείο είναι μηδαμινού κύρους.
Δίνοντας όμως το Νομπέλ Ειρήνης φέτος στην …ΕΕ(!) το επονείδιστο ούτως ή άλλως βραβείο έσπασε κάθε όριο ανυποληψίας. Νομπέλ Ειρήνης στην ΕΕ αυτή την εποχή που η πολιτική της εξαθλιώνει λαούς κρατών – μελών της και αναβιώνει εχθρότητες και μίση του παρελθόντος μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών! Την ώρα που η πολιτική της προκαλεί πρωτόγνωρες κοινωνικές εντάσεις! Την ώρα που το διεθνές κύρος της ΕΕ είναι μικρότερο παρά ποτέ στην υπερπενηντάχρονη ιστορία της από το 1957 μέχρι σήμερα!
Ακριβώς όμως γι’ αυτό, για το γεγονός δηλαδή ότι η ΕΕ απαξιώνεται στις συνειδήσεις των ευρωπαίων πολιτών, έγινε το «σέρβις» των Νορβηγών προς τη Γερμανία. «Προφανώς είναι ένα βραβείο για την ειρήνη και την αρμονία στους δρόμους της Αθήνας και της Μαδρίτης», σχολίασε σαρκαστικά ο επικεφαλής των συντηρητικών ευρωβουλευτών της Βρετανίας. Στόχος της βράβευσης είναι να βελτιωθεί, όσο είναι δυνατόν, η απωθητική εικόνα της σημερινής ΕΕ. Μάταιος κόπος, αλλά το Βερολίνο κάνει ό,τι μπορεί.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2012

Στους Τζον Μπ. Γκόρντον και τον Σίνια Γιαμανάκα το Νόμπελ Ιατρικής 2012



Στοκχόλμη, Σουηδία
Στον Βρετανό Τζον Μπ. Γκόρντον και τον Ιάπωνα Σίνια Γιαμανάκα απονεμήθηκε τη Δευτέρα το Νόμπελ Ιατρικής για το 2012 για την έρευνά τους στον τομέα του πυρηνικού αναπρογραμματισμού, μίας τεχνικής που επιτρέπει την μετατροπή των ενηλίκων κυττάρων σε βλαστοκύτταρα, ικανά να σχηματίσουν κάθε είδους ιστού του ανθρωπίνου σώματος.

Κυριακή, Οκτωβρίου 07, 2012

Αυξήθηκαν οι πάγοι της Ανταρκτικής





Κόντρα στις προβλέψεις, οι πάγοι της Ανταρκτικής, όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις,όπως υποστηρίζουν Αυστραλοί επιστήμονες.
Πιο συγκεκριμένα, οι πάγοι της Ανταρκτικής παρουσίασαν τον περασμένο μήνα τη μεγαλύτερη αύξηση από τότε που άρχισαν οι επιστήμονες να τους παρακολουθούν και να καταγράφουν τον όγκο τους από δορυφόρους, πριν δηλαδή τριάντα χρόνια.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο στην όλη ιστορία, είναι ότι ενώ φέτος αυξήθηκε η έκταση που καλύπτουν οι πάγοι στην Ανταρκτική, στο Βόρειο Πόλο καταγράφηκε νέο ρεκόρ υποχώρησής τους!
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο όγκος των πάγων της Ανταρκτικής αυξάνεται κατά μία ποσοστιαία μονάδα κάθε δεκαετία κόντρα σε όλες τις προβλέψεις των ειδικών για τις κλιματολογικές αλλαγές και τις αιτίες που τις προκαλούν.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Αυστραλιανού Ερευνητικού Κέντρου του Χόμπαρτ που παρακολουθεί το οικοσύστημα της Ανταρκτικής, Rob Masson, οι επιστήμονες που ασχολούνται με τις κλιματολογικές αλλαγές, θα πρέπει να καταβάλουν περισσότερες προσπάθειες για να κατανοήσουν και ερμηνεύσουν τι ακριβώς συμβαίνει με την αύξηση και μείωση των πάγων.
«Οι μέχρι τώρα προβλέψεις ότι οι πάγοι της Ανταρκτικής θα μειωθούν κατά 30% μέχρι το τέλος του αιώνα δεν επαληθεύονται, αφού αντί να μειωθούν αυξάνονται» τόνισε ο ίδιος.
Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα και από το Κέντρο του Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών, που παρακολουθεί τα καιρικά φαινόμενα και τις χιονοπτώσεις στην Ανταρκτική, οι πάγοι στις 26 Σεπτεμβρίου, κάλυπταν μια επιφάνεια 19,44 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Ο αριθμός αυτός αποτελεί νέο ρεκόρ, για την τελευταία τριακονταετία που καταγράφεται ο όγκος των πάγων από αεροφωτογραφίες που στέλνουν οι δορυφόροι από το διάστημα, ενώ το προηγούμενο είχε σημειωθεί το 2006 όταν η έκταση που κάλυπταν οι πάγοι της Ανταρκτικής, είχε φτάσει τα 19,39 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι οι αυξομειώσεις των πάγων της Ανταρκτικής ακολουθούν τα καιρικά φαινόμενα που επικρατούν.



Πηγή: ΑΜΠΕ


Πηγή:www.capital.gr





Σάββατο, Οκτωβρίου 06, 2012

Αεροσκάφος-ιπτάμενο δίσκο σχεδίαζε η Αεροπορία των ΗΠΑ τη δεκαετία του '50


Υπερηχητικό και κάθετης απογείωσης


Εμφανής η ομοιότητα με τα UFO...  


Ουάσινγκτον
Το πειραματικό σχέδιο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για ένα αεροσκάφος που μοιάζει αρκετά με ιπτάμενο δίσκο, όπως τουλάχιστον τον θέλουν οι περιγραφές των ουφολόγων, ήρθε πρόσφατα στο φως μέσα από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των Δημόσιων Αρχείω των ΗΠΑ.

Το Project 1794, γράφει το Wired, ήταν έργο που είχε δοθεί με συμβόλαιο σε (εκτός λειτουργίας πλέον) καναδική εταιρεία για την κατασκευή υπερηχητικού δίσκου.

Το έργο έφτασε ως την κατασκευή ενός πρωτοτύπου.

Υπόμνημα του 1956, που επίσης αποχαρακτηρίστηκε, δείχνει μάλιστα πόσο είχε προχωρήσει ο σχεδιασμός και ποιες κατευθύνσεις θα έπαιρνε στη συνέχεια.

Ο δίσκος, που θα απογειώνονταν και θα προσγειώνονταν κάθετα (VTOL), θα κινούνταν με ταχύτητα τρεις με τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήχου σε ύψος ως και 100.000 πόδια και σε ακτίνα ως και 1.000 ναυτικά μίλια.

Το κόστος για την συνέχιση της παραγωγής ήταν μάλλον μικρό –λίγο πάνω από τρία εκατομμύρια δολάρια (ή 26,6 σε σημερινή αξία).

Τελικά οι απογοητευτικές επιδόσεις του πρωτοτύπου ανάγκασαν την Αεροπορία να διακόψει το πρόγραμμα το 1960.

Παρά θιν' αλός 2012

Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2012

ΠΑΠΑΖΗΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ


...καθώς οι τελευταίοι κόκκοι άμμου πέφτουν... 

http://press-gr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7588.html
(Επιμέλεια: Καλλιόπη Πασιά)
Η Τζώρτζια είναι μια νέα γυναίκα η οποία παλεύει με μια σοβαρή νευρολογική μορφή της χρόνιας νόσου του Λάιμ.
Μέχρι πρότινος, ζούσε μια φυσιολογική ζωή, ήταν χαρούμενη, έκανε όνειρα για δική της οικογένεια μαζί με τον σύντροφό της, ταξίδευε, απολάμβανε τη ζωή με τους φίλους της και χαιρόταν τα χάδια του τετράποδου φίλου της Πέπε.
Με σπουδές στη Ψυχολογία και με μια δεκάχρονη καριέρα στα τραπεζικά, η ζωή ήταν όλη μπροστά της μέχρι που προσβλήθηκε με την εν λόγω νόσο.
Εδώ και πέντε χρόνια, δίνει σκληρή μάχη βλέποντας το σώμα της να την εγκαταλείπει, ενώ η ψυχή της θέλει να ζήσει, να σταθεί και πάλι στα πόδια της, να βρει τη παλιά γνώριμη ΤζώρτζιαΞεκίνησε τον αγώνα της δημοσιοποίησης της κατάστασης της υγείας της στην προσπάθεια της να ανταπεξέλθει οικονομικά στο πολυδάπανο της θεραπείας της αλλά και θέλοντας να ενημερώσει τον κόσμο για μια, όχι τόσο σπάνια ασθένεια, αλλά σίγουρα πολύ άγνωστη στη χώρα μας, υποδιαγνωσμένη καθώς "μιμείται" συμπτώματα πολλών άλλων, αμφιλεγόμενη και καταστροφική. Όλη η πορεία της μέχρι σήμερα φιλοξενείται από την ίδια στην διαδικτυακή διεύθυνση:
http://mylymeupdates.blogspot.gr/.
"16 Ιουλίου 2011:
Το όνομά μου είναι Τζώρτζια.
Πριν από 4 χρόνια ήμουν μια δυναμική 35χρονη γυναίκα, με πτυχίο στην Ψυχολογία και μια δεκάχρονη καριέρα στα τραπεζικά, ζούσα με τον σύντροφο μου με τον οποίο σχεδιάζαμε την κοινή μας ζωή, οικογένεια και μια νέα, δική μας επιχείρηση. Ήμουν πρόσχαρη, μου άρεσαν τα ταξίδια, η μουσική, ο χορός, τα ψώνια, τρελαινόμουν για σινεμά και εκδρομές, απολάμβανα τις γυναικοκουβέντες με τις φίλες μου και τα πειράγματα με τους φίλους και «έλιωνα» παίζοντας με τον αγαπημένο μου Πέπε, που τότε ήταν ακόμα κουτάβι...
Μέχρι που η ζωή μου ανατράπηκε.
Τα τελευταία 4 χρόνια δίνω μια ολοένα και πιο σκληρή μάχη. Μια μάχη στην οποία πρωταγωνιστούν γιατροί, διαγνώσεις, θεραπευτικές αγωγές, φάρμακα, συμπληρώματα, έλεγχοι, εξετάσεις, παρακολουθώντας ανήμπορη την υγεία μου να φθίνει και το σώμα μου να ξεγλυστράει απ τον έλεγχο μου.
Τελικά, επικράτησε η διάγνωση (από τέλος Αυγούστου 2010) σύμφωνα με την οποία πάσχω από Χρόνια Νόσο Λαιμ (Μπορελλιωση) 3ου Σταδίου. 
Σήμερα, ζω εγκλωβισμένη μέσα σε ένα σώμα που απλά δεν συνεργάζεται. Δυσκολεύομαι να περπατήσω. Η αναπνοή μου έχει γίνει ρηχή. Δυσκολεύομαι στην κατάποση και η ομιλία μου είναι άναρθρη, έρρινη και μονότονη. Ο κατάλογος των συμπτωμάτων μου είναι μακρύς.
Εννοείται πως σταμάτησα να εργάζομαι. Στην πορεία η σχέση μου διαλύθηκε. Επέστρεψα στο σπίτι των γονιών μου. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής μου ζωής συμβαίνει στο διαδίκτυο.
Τ’ όνομά μου εξακολουθεί να είναι Τζώρτζια. Είμαι όμως ακόμα η ίδια γυναίκα;"
 
«26 Ιουλίου 2012 ή αλλιώς η χειρότερη μέρα της ζωής μου
Τέλος πάντων, δε θα μακρηγορήσω άλλο, ήταν ένα δύσκολο 2ημερο, ενώ περιμέναμε να φύγουμε μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία, μας ανακοίνωσαν ότι αν και η ακτινογραφία έδειξε ότι όλα πήγαν καλά και το port τοποθετήθηκε σωστά, έπρεπε να μείνουμε εκεί το βράδυ για να κάνω άλλη μια ακτινογραφία το πρωί πριν το εξιτήριο. Απροετοίμαστοι για κάτι τέτοιο, χωρίς φορτισμένα κινητά, σε ένα δωμάτιο με 3 δυστυχείς ηλικιωμένους καρκινοπαθείς που όλη νύχτα βήχανε, ψέλνανε, βογγάγανε, το ζήσαμε κι αυτό. Ο Θοδωρής ήταν όπως πάντα ο φύλακας άγγελος μου, κοιμήθηκε (;) ο καημένος στο αναπηρικό καρότσι και με τα πόδια σε μια καρέκλα και δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε δευτερόλεπτο. Ποτέ!
Βέβαια γελάσαμε πολύ, κυρίως από τα νεύρα μας για αυτό που ζούσαμε. Η δε χαρά μας όταν την επόμενη μέρα κατά τις 7 το απόγευμα (!) γυρίσαμε στο Nutech, δεν περιγράφετο. Θέλαμε να φιλήσουμε τις νοσοκόμες, να αγκαλιάσουμε το παιδί που μας έφερε βραδινό! Home sweet home φάση εντελώς όμως.
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν, αύριο θα ξεκινήσουν να χρησιμοποιούν το port μου, ας ελπίζουμε σε ένα νέο ορόσημο στη θεραπεία και να φυσήξει ένας νέος αέρας αισιοδοξίας. Έχω κουραστεί. Πολλοί το ξέρετε ήδη. Αλλά τι να κάνω; Εδώ. Τουλάχιστον τρώω εκπληκτικό παγωτό.» 

Δωρίστε by paypal μέσω του the link 
ή ΣΤΗΝ TΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 
IBAN: GR0601720310005031054086998
ΑΡ. ΛΟΓ/ΣΜΟΥ: 5031054086998
ΠΑΠΑΖΗΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
  

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να είμαι υγιής, μαζί με τους ανθρώπους που αγαπώ και μ' αγαπούν, με τον σκυλάκο μου και έναν σύντροφο, μακριά από νοσοκομεία. Ταξίδια και βόλτες. Και ωραία μουσική. Ζητάω πολλά;
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Η ελπίδα ότι κάτι θα κάνω ακόμα. Ένα βήμα παραπάνω. Ότι όντως θα σηκωθώ και θα είναι όλα καλύτερα. Χαζοαισιόδοξη; Ίσως. Αλλά αλλιώς πως;...
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Πριν από 5 λεπτά. Το' χω στο τσεπάκι μου το γέλιο ευτυχώς.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Είμαι δυνατή περισσότερο απ' όσο πίστευα ποτέ. Αντέχω γενικώς. Έχω πείσμα.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Πολύ ανυπόμονη. Και κτητική.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε αυτά που έγιναν πραγματικά "κατά λάθος". Που δεν έγιναν από βλακεία ή πονηριά, αλλά από καθαρή, αθώα άγνοια. 
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Πριν από ένα μήνα περίπου, όταν έφυγε από την Ινδία ο αγαπημένος μου φίλος/συνοδός/φύλακας-άγγελος Θοδωρής.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Δεν ξέρω, δεν το 'χω σκεφτεί ποτέ. Σίγουρα λατρεύω την Audrey Hepburn και συχνά λέω "άραγε τι θα έκανε η Audrey γι᾽αυτό;", αλλά δε θα το έλεγα ταύτιση. Ούτε ιστορική προσωπικότητα.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
ΟΛΟΙ όσοι πραγματικά παλεύουν καθημερινά για να αποκαταστήσουν την υγεία τους. Ο 22χρονος παραπληγικός που μου χαμογελάει κάθε μέρα στη φυσικοθεραπεία. Ο δίμετρος "βράχος" που δε μπορεί να κουνηθεί απ´ το λαιμό και κάτω, αλλά κάνει αστεία με τους θεραπευτές. Έχω δει και έχω ζήσει πολλούς ήρωες τελευταία εδώ.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Δεν θα έλεγα ότι με σημάδεψε κάποια ταινία. Έχω πολλές αγαπημένες όμως, και τον τελευταίο χρόνο βλέπω πολλές ινδικές. 
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Λατρεύω τα ταξίδια γι' αυτό και είναι όλα αγαπημένα. Από Αμερική μέχρι Ιταλία και τώρα Ινδία, όλα μου έχουν προσφέρει από κάτι πολύτιμο.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
J. Eugenides, S. King
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Τη δύναμη. Ψυχική κυρίως αλλά και σωματική. Και φυσικά, την ειλικρίνεια.
…Και σε μια γυναίκα;
Να είναι αληθινή και να μην έχει κόμπλεξ.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Ινδός. A.R Rahman. Τον λατρεύω.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Δε μπορώ να σφυρίξω πια. Από μέσα μου όμως τραγουδάω το Ain't No Mountain High Enough.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Δε θυμάμαι. Οπότε, μάλλον, δε με έχει σημαδέψει κάποιο βιβλίο.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο μικρός Νικόλας, γιος αγαπημένης τουιτεροφίλης μου, που ζωγράφισε την πόρτα προς το ουράνιο τόξο και τη βλέπω κάθε μέρα και χαμογελώ. Εντάξει, μου αρέσει πολύ και ο Modigliani.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Ανάλογα με τη διάθεση, όλα και κανένα. Μαύρο και πράσινο συνήθως είναι μέσα στα αγαπημένα.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Μέσα από τη γνωστοποίηση της ιστορίας μου, κατάφερα να βοηθήσω σημαντικά κάποιους ανθρώπους να βρουν τι έχουν, να απευθυνθούν στους κατάλληλους γιατρούς και σήμερα να είναι σχεδόν καλά. Έχω πολύ μέλλον όμως σ´αυτό. Θέλω να δυναμώσω για να μπορέσω να βοηθήσω πολύ κόσμο.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Τώρα δεν πίνω αλκοόλ. Αν μπορούσα όμως, θα προτιμούσα ένα μοχίτο.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Γενικά δε μετανιώνω για τίποτα. Ίσως μόνο αν ήξερα τι μου επιφύλασσε η ζωή, θα είχα υπάρξει λιγότερο γκρινιάρα στο παρελθόν και θα εκτιμούσα κάποιες καταστάσεις και κάποιους ανθρώπους περισσότερο. 
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Το ψέμα και τη μιζέρια. Τις μίζερες ψεύτικες ψυχές.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Τώρα αναγκαστικά το διαδίκτυο. Α! Και να ακούω αγαπημένα τραγούδια με κλειστά μάτια, φτιάχνοντας χορευτικά μ´ εμένα μέσα.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Ο θάνατος αγαπημένων προσώπων.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Αποφεύγω τα ψέματα. Τα μισώ. Συνήθως φέρνουν κι άλλα ψέματα και δημιουργούν χειρότερες καταστάσεις.
Ποιο είναι το μότο σου;
"Κι αυτό θα περάσει (this too shall pass)"
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Σε βαθύ ύπνο. Να μην πονέσω. Αρκετά.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
"Είδες Τζο;; Υπάρχω τελικά! Και είμαι έτοιμος να σου εξηγήσω γιατί είμαι τόσο άδικος"
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Πάντα καλή και αισιόδοξη. "Δε με παίρνει" διαφορετικά. ΠΡΕΠΕΙ να είμαι καλά πνευματικά για να μπορώ να παλεύω για το σώμα μου. Φυσικά, υπάρχουν στιγμές αδυναμίας, στενοχώριας και απελπισίας, αλλά προσπαθώ να τις ελέγχω (όσο γίνεται) και να "επανέρχομαι" στο συννεφάκι μου.

ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΗ