Τα υπνοδωμάτια 10 παιδιών σε διάφορα μέρη του κόσμου

Απο την Κένυα στο Κεντάκι και απο τα σκουπίδια σε ροζ δωμάτια. Παιδιά απο όλο το κόσμο , διαφορετικές κουλτούρες και κοινωνικές τάξεις, όλα μαζι κάτω απο τον φακό του φωτογράφου James Mollison .

Ενα σοκαρίστικο έργο που δείχνει την ανισότητα αναμέσα σε παιδιά. Αν είναι να κανουμε μια σημαντική αλλαγη πρεπει να ξεκινήσουμε απο τα παιδιά.
Το βιβλίο του ονομάζεται "Where Children Sleep"


Όταν ζητήθηκε από το φωτογράφο James Mollison να κάνει ένα project σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών, του ήρθε στο μυαλό το παιδικό του δωμάτιο. Η εξέλιξη αυτής της ιδέας ήταν το "Where Children Sleep". Οι φωτογραφίες που έβγαλε απεικονίζουν τη σκληρή πραγματικότητα.

indira (7 ετών) απο το Νεπάλ. Μοιράζεται το στρώμα της, το μοναδικό στο σπίτι, με τα αδέρφια της. Απο 3 χρονών δουλεύει 6 ώρες την ημέρα, πάει σχολειο και ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια.


Kaya(4 ετών) απο το Τοκυο.Μένει με τους γονείς της σε ένα μικρο διαμέρισμα και στο δωμάτιο της έχει πολλά φορέματα, παλτά, κούκλες και περούκες, Ονειρεύεται να σχεδιάζει κινούμενα σχέδια οταν μεγαλώσει.


Dong (9 ετών) απο Κίνα. Μοιράζεται το δωμάτιο του με την οικογένεια του. Αγαπάει το τραγούδι, και τα απογεύματα βλέπει λιγη τηλεόραση και κάνει τα μαθηματα του για το σχολείο. Το ονειρο του ειναι να γίνει αστυνομικός.


Joey (11 ετών) απο Κεντάκι, Η.Π.Α. Οταν ήταν 7 χρονών, πυροβόλησε το πρώτο του ελάφι. Του αρέσει να κυνηγάει με τον πατέρα του, και έχει 2 δικα του πιστόλια και ένα τόξο. Το κατοικίδιο του ειναι μια σαύρα με την οποία του αρέσει να βλέπουν μαζί τηλεόραση τα απογεύματα.


Jasmine (4 ετών) απο Κεντάκι, Η.Π.Α. Μένει με την οικογέεια της σε ένα μεγάλο σπίτι σε μια φάρμα. Έχει συμμετάσχει σε πάνω απο 100 διαγωνισμούς ομορφιάς και έχει κερδίσει πολλά βραβεία. Για τους διαγωνισμούς αυτούς εξασκείται καθημερινά με προσωπικό εκπαιδευτή.


Lamine( 12 ετών) απο τη Σενεγάλη. Μοιράζεται το δωμάτιο του με άλλα αγόρια. Τα κρεββατια δεν είναι άνετα και έχουν τούβλα αντί για πόδια σαν στήριγμα. Δουλεύουν κάθε μέρα απο τις 6 το πρωί σε χωράφια μέχρι το απόγευμα όπου διαβάζουν το Κοράνι.


Thais (11 ετών) απο την Βραζιλία. Μοιράζεται το δωμάτιο της με την αδερφή της. Είναι συνηθισμένη σε συμμορίες και χρήση ναρκωτικών στην γειτονιά. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μοντέλο όπως πολλά κορίτσια απο την Βραζιλία.


Douha (10 ετών) απο την Παλαιστίνη. Μένει σε kατασκήνωση προσφύγων με τα 11 αδέρφια της και μοιράζεται το δωμάτιο με τις 5 αδερφές της. Ο αδερφός αυτοκτόνησε σε επίθεση ενάντια στο Ισραήλ.


Jamie (9 ετών) απο την Νέα Υόρκη. Μένει σε ρετιρέ στην 5η λεωφόρο. Ονειρε΄θεται να γίνει δικηγορος σαν τον πατέρα του και πηγαίνει σε ιδώτικο δημοφιλές σχολείο όπου μαθαίνει οικονομικά. Κάνει μαθήματα τζούντο και κολύμβησης.


Roathy(8 ετών) απο την Καμπότζη. Το στρώμα του , όπου και μένει, είναι σε σκουπιδια και το κρεβάτι του είναι παλία λάστιχα αυτοκινήτου. Το μόνο του γεύμα είναι το πρωινο. Κάνει μπάνιο μαζί με άλλα παιδιά σε τοπικό φιλανθρωπικό κέντρο πριν να φύγει για τη δουλειά του όπου ψάχνει πλαστικά μπουκάλια και κονσέρβες τα οποια και πουλάει σε εταιρεία ανακύκλωσης.


Nantio (15 ετών) απο την Κένυα. Μέλος της φυλής Rendille . Μένει σε σκηνή φτιαγμένη απο πλαστικό. Θέλει να παντρευτεί με πολεμιστή αλλά πρώτα θα πρέπει να υποστεί κλειτoριδεκτομη.Κάθημερινά προσέχει τα πρόβατα και κόβει ξύλα.


Άστεγο παιδί απο τη Ρωμη, Ιταλία. Μένει σε στρώμα στην ύπαιθρο. Η οικογένεια του και αυτός δεν έχουν ταυτότητες και δεν μπορούν να βρούν κανονικές δουλειές. Οι γονείς του καθαρίζουν τζάμια αυτοκινήτων και κανείς τους δεν είναι μορφωμένος.

http://www.childit.gr/v2/index.php/worth/2351-ta-ipnodomatia-10-paidion-se-diafora-meri-tou-kosmou

μετάφραση /επιμέλεια: Natalie Sampas
www.childit.gr

Η ψηφιακή «ματιά του αετού»

Το Βήμα Science 

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=498680

Ένα υψηλής ευκρίνειας σύστημα επόπτευσης που ακούει στο όνομα «Άργος» και φέρει υπογραφή Έλληνα ερευνητή ετοιμάζεται να διαπρέψει στην παρακολούθηση από αέρος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

Η αυταρέσκεια του ανθρώπου και ο κομπασμός του ότι είναι το τελειότερο δημιούργημα της πλάσης, σίγουρα έχουν να κάνουν με τον εξελικτικό θρίαμβο του εγκεφάλου του - και μόνο. Διότι, κατά τα λοιπά... ποιος άνθρωπος δεν έχει ζηλέψει την όραση του αετού; Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο συνειρμικός λόγος που το πτηνό αυτό κυματίζει ακόμη στις σημαίες πολλών χωρών του πλανήτη;

Πώς βλέπει ο αετός

Οι πραγματικοί λόγοι που οι αετοί έχουν ως και πέντε φορές καλύτερη όραση από τον άνθρωπο είναι συγκεκριμένοι: Κατά πρώτον, οι αμφιβληστροειδείς τους είναι πολύ πιο πυκνά επικαλυμμένοι με τα φωτοευαίσθητα κύτταρα που αναγνωρίζουν τα χρώματα και που ονομάζονται κωνία. Αυτό τους παρέχει πολύ μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα, με τον τρόπο που η υψηλότερη πυκνότητα εικονοστοιχείων (pixels) αυξάνει τη διακριτική ικανότητα των φωτογραφικών μηχανών. Κατά δεύτερον, τα μάτια των αετών έχουν πολύ βαθύτερο βοθρίο (fovea) - τη δομή που επικαλύπτεται με κωνία και που βρίσκεται στο πίσω μέρος του οφθαλμού, ανιχνεύοντας το φως από το κέντρο του οπτικού πεδίου. Ενώ το βοθρίο του ανθρώπινου οφθαλμού είναι σαν κούπα τσαγιού, στον αετό ή το γεράκι μοιάζει με βαθύ πηγάδι. Αυτό επιτρέπει στα μάτια τους να λειτουργούν ως τηλεφακοί, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα μεγέθυνσης στο κέντρο του οπτικού τους πεδίου.  

Πέρα από τη διακριτική και τη μεγεθυντική ικανότητα, τα μάτια των αετών βλέπουν και «πουσαρισμένα» τα χρώματα: Αφενός, τα βλέπουν όλα πιο έντονα, ώστε να διακρίνουν ακόμη και μέσα στις σκιές. Αφετέρου, βλέπουν ακόμη και το υπεριώδες φάσμα του φωτός (UV) - πράγμα που τους επιτρέπει να διακρίνουν και τις ανακλάσεις των... ούρων των λαγών σε αυτό το μήκος κύματος. Τέλος, η τοποθέτηση των ματιών των αετών σε γωνία 30 μοιρών μεταξύ τους, τους δίνει ένα σχεδόν πανοραμικό οπτικό πεδίο 340 μοιρών, ενώ το πεδίο της ανθρώπινης όρασης περιορίζεται στις 180 μοίρες. Το μόνο «μείον» των αετών είναι ότι χρειάζεται να κουνούν πιο συχνά το κεφάλι τους. Αρχικά ρίχνουν «πλάγιες ματιές», σαρώνοντας με το τηλεσκοπικό βοθρίο τους το τοπίο ώσπου να εντοπίσουν κάποιο θήραμα. Αφού το βρουν, το κοιτούν κατά μέτωπο, με στερεοσκοπική όραση ώστε να υπολογίσουν την απόσταση και να ρυθμίσουν την ταχύτητα με την οποία πρέπει να ορμήσουν στο ανυποψίαστο θύμα.

Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η περιζήτητη όραση των αετών έγινε πλέον μηχανή ανθρώπων, μέσω της επινοητικότητας ενός Ελληνα. Τα κακά νέα είναι πως όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί μπορούμε κάλλιστα να παίξουμε τον ρόλο του... θηράματος.

Η τεχνολογία υποκαθιστά τη φύση

Πριν από ακριβώς 100 χρόνια ο μόνος συντοπίτης μας που κατάφερε να δει τον κόσμο με τη «ματιά του αετού» ήταν ο Χρήστος Κάκαλος, που ανέβηκε πρώτος στο Πάνθεον του Ολύμπου (τον Μύτικα) στις 2 Αυγούστου 1913. Κοίταξε αριστερά και είδε όλο τον κορμό της Πίνδου ως τα Γιάννενα. Κοίταξε δεξιά και αντίκρισε και τα τρία πόδια της Χαλκιδικής να λούζονται στο αστραφτερό Αιγαίο, ως τον Αθω... Ομως στον υπόλοιπο κόσμο είχε ήδη αρχίσει η εποποιία της τεχνολογικής κατάκτησης μιας τέτοιας ματιάς. Το πρώτο βήμα έγινε με τα διπλάνα, το δεύτερο με τα ελικόπτερα, το τρίτο με τα αεριωθούμενα, το τέταρτο με τους δορυφόρους, το πέμπτο με τα «λεωφορεία του Διαστήματος». Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο άνθρωπος κοίταξε όχι μόνον από το ύψος που πετάει ο αετός αλλά και από πολύ μακρύτερα. Ωστόσο, ποιοτικά συνεχίζαμε να υστερούμε, καθ' ότι οι φωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποιούσαμε αιχμαλώτιζαν είτε «εικόνες τοπίου» ή «τηλεσκοπικά εστιασμένες λεπτομέρειες» - ποτέ και τα δύο ταυτόχρονα. Δηλαδή η ευελιξία του πανόπτη αετίσιου οφθαλμού ακόμη μας διέφευγε.

Συνδυάζοντας 368 φωτοαισθητήρες (αριστερά), σύμφωνα με τον κ. Ι. Αντωνιάδη (δεξιά), τέσσερις ψηφιακοί φακοί συνθέτουν την τελειότερη φωτογραφική μηχανή


Μας διέφευγε... ως εφέτος. Διότι έπειτα από πυρετώδεις δοκιμές πέντε χρόνων, τον Ιανουάριο που μας πέρασε αποκαλύφθηκε σε αμερικανικό κρατικό ντοκυμαντέρ το ψηφιακό υποκατάστατο ενός τέτοιου οφθαλμού. Οπως περιέγραψε ο εφευρέτης του και τεχνικός διευθυντής συστημάτων τηλεπισκόπησης της βρετανικής ΒΑe Systems δρΓιάννης Αντωνιάδης (βλ. www. youtube. com/watch?feature=player _embedded&v= QGxNyaXfJsA), η χρονική πίεση της ΓΓΕΤ του Πενταγώνου (DARPA) για γρήγορο αποτέλεσμα τον έκανε να σκεφθεί την πιο απλή λύση: πήρε 368 τσιπάκια φωτογραφικών μηχανών των 5 Megapixel, από αυτά που μπαίνουν στα κινητά μας τηλέφωνα, και τα ένωσε ανά 92 σε τέσσερα καρέ. Δημιούργησε έτσι μια φωτο-κυψέλη τεσσάρων ψηφιακών τηλεφακών εστιακού βάθους 90 mm, με ευκρίνεια 1,8 Gigapixel (δισεκατομμυρίων εικονοστοιχείων). Δεδομένου ότι η τελειότερη επαγγελματική φωτογραφική μηχανή ήταν ως τώρα μια σουηδική Hasselblad των 200 Megapixel (εκατομμυρίων εικονοστοιχείων), εύκολα λες ότι ο Αντωνιάδης εννεαπλασίασε την ποιότητα της ψηφιακής μας ματιάς. Το δύσκολο είναι να περιγράψεις τι σημαίνει μια τέτοια δυνατότητα...

Ο πανόπτης Αργος

Η φωτογραφική κυψέλη που έστησε ο Αντωνιάδης επιτρέπει ταυτόχρονα τη σάρωση μεγάλης έκτασης και την εστίαση σε απίστευτα μικρή λεπτομέρεια. Για παράδειγμα, από ύψος 17.500 ποδιών (5,33 χλμ.) μπορεί να διακρίνει αντικείμενα μεγέθους 15 εκατοστών, όπως το κινητό σας τηλέφωνο, σε μια έκταση 40 τετραγωνικών χιλιομέτρων! Αν το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στην τόσο μικρή λεπτομέρεια όσο στην κίνηση οχημάτων, από ύψος 46.000 ποδιών (14 χλμ.) μπορεί να σαρώσει έκταση 220 τετραγωνικών χιλιομέτρων - έναν κύκλο διαμέτρου 17 χιλιομέτρων. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Γιάννης Αντωνιάδης, μια τέτοια δυνατότητα αντιστοιχεί στο να έχεις συγκεντρωμένα πάνω από την ίδια πόλη 100 κατασκοπευτικά τηλε-αεροπλανάκια τύπου Predator.

Εκατό ήταν υποτίθεται και τα μάτια του πανόπτη Αργου της ελληνικής μυθολογίας, που φρουρούσε για λογαριασμό της Ηρας την ερωμένη του Δία Ιώ. Οπότε, ελληνοκεντρικά επόμενο ήταν να βαφτίσει ομώνυμα το σύστημά του ο Αντωνιάδης: ARGUS-IS (από το Autonomous Real-Time Ground Ubiquitous Surveillance Imaging System, που σημαίνει Πανταχού Παρόν Αυτόνομο Σύστημα Απεικονικής Επιτήρησης Εδάφους). Συνολικά, κόστισε 30 μήνες σε αυτόν να το αναπτύξει και 18,5 εκατομμύρια δολάρια στην DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency). Αν απορείτε για το χρονικό και χρηματικό ύψος του κόστους, σκεφθείτε ότι δεν πρόκειται απλά για την τελειότερη φωτογραφική μηχανή, αλλά για μια βιντεοκάμερα που υποστηρίζεται από υπολογιστικό σύστημα αντίστοιχο εκείνου της Διεύθυνσης Ασφάλειας μιας μεγαλούπολης. Kαταγράφει 12 ως 15 καρέ ανά δευτερόλεπτο και ο ενσωματωμένος επεξεργαστής της (Intel Pentium Core 2 Duo Single Board Computer) τα στέλνει στον συνεργαζόμενο Σταθμό Ελέγχου με ρυθμό 424 Gbits/sec.

Η ποσότητα των στοιχείων που «κατεβάζει» αυτός ο πανόπτης είναι τρομακτική. Γύρω στο ένα εκατομμύριο terabytes ανά ημέρα, δηλαδή το ισοδύναμο περίπου 5.000 ωρών βίντεο υψηλής ανάλυσης. Επιπλέον, το λογισμικό που υποστηρίζει τη διαχείριση αυτού του υλικού επιτρέπει τη διαμοίρασή του σε άνω των 100 διαφορετικών χρηστών ανά τον κόσμο, οι οποίοι μπορούν να ανοίγουν ακόμη και 65 «παράθυρα βίντεο» των 640x480 pixels. Οι χειριστές αυτής της ροής εικόνων μπορούν να «εγκλωβίζουν» με χρωματικά διαφοροποιημένα πλαίσια τους κινούμενους στόχους παρακολούθησης, ξεχωρίζοντας «εχθρούς» και «φίλους». Η παρακολούθηση γίνεται σε «ζωντανό χρόνο», αλλά οποτεδήποτε μπορεί να ανατρέξει κανείς σε παρελθόντα χρόνο. Ετσι, αν συμβεί κάποια ληστεία, τρομοκρατικό χτύπημα ή επίθεση από στρατιωτική μονάδα, μπορεί να δει κανείς πώς συνέβη, από πού προήλθε και πού κατέληξαν οι δράστες.

Ο τετρακέφαλος ARGUS (δεξιά) μπαίνει με τον υπολογιστή του σε πλωτήρα (αριστερά) και αγκιστρώνεται στην κοιλιά ενός τηλεκατευθυνόμενου (επάνω)

Πετάει, πετάει... ο Μεγάλος Αδελφός

Η τετρακέφαλη συσκευή λήψης του ARGUS-IS βρίσκεται τοποθετημένη σε έναν «πλωτήρα» που αγκιστρώνεται στην κοιλιά τηλεαεροπλάνου παρακολούθησης (drone στην καθομιλουμένη αγγλική). Οι όποιες δοκιμές της έγιναν στα χέρια του Πενταγώνου και της CIA, που την αξιοποίησαν κατά κόρον στο Αφγανιστάν. Τα αποτελέσματα ήταν τόσο συναρπαστικά που κατέδειξαν γρήγορα την ανάγκη για κατασκευή drone με μεγάλη αυτάρκεια πτήσης. Ετσι, στις 14 Σεπτεμβρίου 2010 η DARPA υπέγραψε σύμβαση με την Boeing για την ανάπτυξη του SolarEagle (Ηλιαετού): ένα τηλεκατευθυνόμενο ηλιακό αεροπλάνο που θα μπορεί να παραμένει εν πτήσει στα 60.000 πόδια (18.300 μέτρα) για πέντε ολόκληρα χρόνια! Το αεροσκάφος αυτό προβλέπεται να έχει ηλεκτροκινητήρες υψηλής απόδοσης, που θα φορτίζονται την ημέρα από τον ήλιο ώστε να συνεχίζουν τη νύχτα την πτήση. Για την απαιτούμενη επιφάνεια φωτοβολταϊκών τα πτερύγιά του θα έχουν μήκος 122 μέτρα έκαστο. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση του αναμένεται το 2014. Στο μεταξύ, η ομάδα του Γιάννη Αντωνιάδη στην BAe λέγεται ότι ετοιμάζει την επόμενη έκδοση του ARGUS, που θα βλέπει ακόμη και τη νύχτα, μέσω υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Επικοινώνησα με τον εφευρέτη ζητώντας επιβεβαίωση για το τελευταίο, αλλά και ρωτώντας τον για το πόσο συμφερότερος και αποδοτικότερος θα είναι ο συνδυασμός ARGUS-SolarEagle από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους. Επίσης, τον ρώτησα για το αν προβλέπεται η κατοπινή πώληση τέτοιων συστημάτων και σε τρίτες χώρες. Τέλος, μια και στο ντοκυμαντέρ εμφανιζόταν ως επίδειξη η παρακολούθηση αμερικανικής πόλης, τον ρώτησα πώς βλέπει το ενδεχόμενο να αξιοποιηθεί το ARGUS από κυβερνήσεις για την παρακολούθηση των ίδιων των πολιτών τους. Ο συμπατριώτης μας - που σπούδασε φυσικός στο Rensselaer Polytechnic Institute και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Meryland - αρνήθηκε ευγενικά να απαντήσει. Είπε ότι «σύμφωνα με τους κανόνες που οφείλω να ακολουθώ, κάθε πληροφορία σχετιζόμενη με το ARGUS που παρέχω σε άτομα εκτός των ΗΠΑ πρέπει να εγκρίνεται από την DARPA και την εταιρεία - πράγμα συνήθως χρονοβόρο».

Ενα drone να σε φυλάει...

Τους δισταγμούς αυτούς δεν είχαν διόλου οι κατασκευαστές τηλεαεροπλάνων, οι οποίοι παρουσίασαν τα τελευταία μοντέλα τους στο Farnborough Airshow της Βρετανίας (14-15 Ιουλίου 2012). Οπως δήλωσε στο CNN ο ιδιοκτήτης της ιταλικής Alpi Aviation, πιστεύει πως «το μέλλον τους είναι πολιτικό». Τι εννοεί; «Αντί να προσλαμβάνει κανείς δέκα νυχτοφύλακες για να φυλάνε τις εγκαταστάσεις του, θα του έρχεται πολύ φθηνότερο να χρησιμοποιεί δύο τηλελικοπτεράκια που θα τα ελέγχει υπολογιστής». Πόσο φθηνότερα; Η τιμή ενός καινούργιου drone, όπως το Penguin B της αμερικανικής UAV Factory, κοστίζει 50.000 δολάρια. Ακόμη φθηνότερα προβλέπεται να κοστίζει το διαστάσεων «αγκαλιάς» αεροπλανάκι iStart της βρετανικής Blue Bear Ltd. Αλλά κι αν θέλει κανείς προϊόν στρατιωτικών προδιαγραφών, δεν έχει παρά να παζαρέψει με τους Ισραηλινούς της Elbit Systems την τιμή αγοράς ενός καλοδιατηρημένου Hermes 450, έπειτα από 50.000 ώρες πτήσης στο Αφγανιστάν... Συνολικά η καναδέζικη εταιρεία ερευνών Global Research εκτιμά πως η παγκόσμια αγορά των drone θα φθάσει ως το 2014 το ύψος των 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων.  

Χαρακτηριστικό του ενδιαφέροντος είναι το ότι έχουν ήδη καταγραφεί εκατοντάδες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που κατασκευάζουν τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια παρακολούθησης και κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο οδηγίες κατασκευής ακόμη και ερασιτεχνικών μοντέλων από ιδιώτες. Γιατί όχι, άλλωστε, αφού στις 6 Φεβρουαρίου 2013 παρουσιάστηκε στους καθηγητές σχολείων των ΗΠΑ ένα ισραηλινού σχεδιασμού πακέτο διδασκαλίας Μαθηματικών και Φυσικής μέσω των κινήσεων τηλελικοπτέρου καιρομποτικού βραχίονα (www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=6PBgNRN9Ms8). Η γενιά των εικόνων ήταν ίσως θέσφατο να αρχίσει να μαθαίνει και να ζει με αυτούς τους «έξυπνους», ρομποτικούς και ιπτάμενους μηχανισμούς...

Βιντεοσκοπώντας από ψηλά τα πάντα, οι χειριστές του ARGUS παρακολουθούν πολλαπλότητα στόχων ταυτόχρονα

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ!
Η νέα εποχή παρακολούθησης
Τεχνολογικά, ο άνθρωπος του 21ου αιώνα μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος: κατασκεύασε συσκευές που πετούν ως αετοί και βλέπουν όπως αυτοί. Ομως κοινωνικά πού τον οδηγεί αυτή η πλήρης απώλεια της ιδιωτικότητας;  

Το θέμα έχει αποκτήσει ιδιαίτερη επικαιρότητα στις μέρες μας, στις ΗΠΑ, καθόσον ο υποψήφιος για αρχηγός της CIA είναι ο άνθρωπος που ως σταθμάρχης της CIA στη Σαουδική Αραβία ξεκίνησε το πρόγραμμα των τηλεκτελέσεων τρομοκρατών από αέρος. Κατά την ακρόασή του από τη Γερουσία κλήθηκε να εξηγήσει τους όρους υπό τους οποίους μπορούν να τηλεκτελούνται ακόμη και αμερικανοί πολίτες... Ωστόσο προτού φθάσουμε στη δολοφονική δράση των drone και το πώς ξεχωρίζουν «τον καλό από τον κακό», υπάρχει το στάδιο της παρακολούθησης και κατά πόσον αυτή επιτρέπεται να γίνεται όχι μόνον σε εχθρική χώρα αλλά και στο έδαφος της ίδιας της χώρας που υπερασπίζονται.

Οι υπέρμαχοι των θεσμών και της δυνατότητας ενός δημοκρατικού κράτους να ελέγχει την εφαρμογή των νόμων θα τόνιζαν εύκολα ότι, όπως ακριβώς τα δικαστήρια δεν δέχονται ως πειστήρια παρανομίας μια μαγνητοφώνηση άνευ αδείας, έτσι και οι από αέρος βιντεοσκοπήσεις ιδιωτικών στιγμών θα είναι απαράδεκτες. Ομως στην περίπτωση των ΗΠΑ ο Δούρειος Ιππος έχει ήδη βρεθεί. Σύμφωνα με απόφαση των Ανωτάτου Δικαστηρίου, το 1986, η από αέρος παρακολούθηση δεν συνιστά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν γίνεται από το ύψος δημόσιων αεροδιαδρόμων.

Αυτό σημαίνει πρακτικά πως, αφού τα ύψη πτήσεων των αεροπλάνων και ελικοπτέρων είναι «κούρσα θανάτου» για τα τηλεαεροπλανάκια, θα υποχρεώνονται να πετούν είτε μέχρι ύψος 100 μέτρων πάνω από τα σπίτια ή πάνω από το ύψος των αεροδιαδρόμων, στη στρατόσφαιρα. Για τις χαμηλές πτήσεις θα ισχύει το «παράνομες βιντεοσκοπήσεις». Για τη στρατόσφαιρα όμως, που εκτείνεται από τα 40.000 ως τα 150.000 πόδια ύψος, το πεδίο είναι ελεύθερο σε όποιον μπορεί τεχνικά και έχει τη δυνατότητα οικονομικά. Θυμίζουμε τον αναμενόμενο SunEagle της Boeing που θα μεταφέρει τον ARGUS αενάως, αλλά και τωρινά διαθέσιμα ηλιοπλάνα μεγάλου υψομέτρου, όπως το Zephyr της βρετανικής QinetiQ και το Solar Impulse που σχεδίασε και κατασκεύασε η École Polytechnique της Λωζάννης, στην Ελβετία. Ολα τα αμέτρητα αρχεία βίντεο που θα καταγράφουν τα μάτια των μελλοντικών Αργων, κρεμασμένα κάτω από τέτοια φτερά, θα είναι «νόμιμες παρακολουθήσεις»!

Πιθανώς να μη σας νοιάζει. Και πιθανότατα θα σας αρέσει το ότι κανένας διαρρήκτης δεν θα μπορεί μελλοντικά να μπει σε μαγαζί ή σπίτι χωρίς η αστυνομία να τον δει στο «replay» του ARGUS και να ακολουθήσει τα ίχνη του ως τη σύλληψή του. Αλλά το αντίτιμο θα είναι η συνειδητοποίηση της ζωής υπό συνεχή εποπτεία, μιας ζωής «χωρίς στιγμή ελευθερίας». Και αν αυτό στρώσει τον δρόμο για πλήρη εκφασισμό της δημοκρατίας... ίσως πάλι να μη σας νοιάζει. Αλλά θυμηθείτε τότε το τι δεν έχει ενσωματώσει ακόμη το ARGUS από την όραση του αετού: Στην υπεριώδη ακτινοβολία εκείνος βλέπει ακόμη και τα ίχνη του κατουρημένου λαγού.

Έδωσαν Νομπέλ στην …ΕΕ!

Posted: October 14, 2012 / in: Γ. Δελαστικ

Σύμφωνοι, όλοι οι αριστεροί ξέρουν ότι το Νομπέλ Ειρήνης είναι ένα βραβείο πολιτικής σκοπιμότητας, προώθησης εντελώς αντιδραστικής γραμμής συνήθως. Από τη στιγμή που έχει απονεμηθεί μέχρι και στον …Χένρι Κίσινγκερ, σφαγέα λαών στην εποχή του, στον Φινλανδό Μάρτι Άχτισάαρι επειδή κατόρθωσε να οδηγήσει σε επίσημη αναγνώριση του διαμελισμού της Σερβίας με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, στον Μπαράκ Ομπάμα επειδή …εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ και κλιμάκωσε τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, είναι προφανές ότι αυτό το βραβείο είναι μηδαμινού κύρους.

Δίνοντας όμως το Νομπέλ Ειρήνης φέτος στην …ΕΕ(!) το επονείδιστο ούτως ή άλλως βραβείο έσπασε κάθε όριο ανυποληψίας. Νομπέλ Ειρήνης στην ΕΕ αυτή την εποχή που η πολιτική της εξαθλιώνει λαούς κρατών – μελών της και αναβιώνει εχθρότητες και μίση του παρελθόντος μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών! Την ώρα που η πολιτική της προκαλεί πρωτόγνωρες κοινωνικές εντάσεις! Την ώρα που το διεθνές κύρος της ΕΕ είναι μικρότερο παρά ποτέ στην υπερπενηντάχρονη ιστορία της από το 1957 μέχρι σήμερα!

Ακριβώς όμως γι’ αυτό, για το γεγονός δηλαδή ότι η ΕΕ απαξιώνεται στις συνειδήσεις των ευρωπαίων πολιτών, έγινε το «σέρβις» των Νορβηγών προς τη Γερμανία. «Προφανώς είναι ένα βραβείο για την ειρήνη και την αρμονία στους δρόμους της Αθήνας και της Μαδρίτης», σχολίασε σαρκαστικά ο επικεφαλής των συντηρητικών ευρωβουλευτών της Βρετανίας. Στόχος της βράβευσης είναι να βελτιωθεί, όσο είναι δυνατόν, η απωθητική εικόνα της σημερινής ΕΕ. Μάταιος κόπος, αλλά το Βερολίνο κάνει ό,τι μπορεί.

http://prin.gr/?p=51

Η ανέφικτη σεισάχθεια

Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος



Οταν ο Σόλων στην προκλασική Αθήνα επιστρατεύθηκε από την πολιτική Ανάγκη να δώσει λύση στα διοικητικά, πολιτικά, κοινωνικά και κυρίως στα οικονομικά προβλήματα του Αστεως, δεν φαινόταν φως στο βάθος του τούνελ, όπως λέμε σήμερα το πολιτικό σκότος και το κοινωνικό χάος. Ζήτησε για να δεχτεί να φέρει τα πάνω - κάτω να του δοθεί εν λευκώ η εντολή για μεταρρυθμίσεις. Του δόθηκε χωρίς αγκομαχητά και πολλές ρητορείες γιατί και τα δύο είχαν περισσέψει.
Ποια ήταν η κατάσταση που παρέλαβε. Μια αποθέωση της αυθαιρεσίας, της αδικίας, της ανομίας και της ηθικής έκπτωσης. Οι περισσότεροι Αθηναίοι ήταν χρεωμένοι σε πλούσιους γαιοκτήμονες, σε τοκογλύφους και ενεχυροδανειστές. Οσοι εργάζονταν, αμείβονταν με ψιχία και για να τα βγάλουν πέρα δανείζονταν ή ελάμβαναν χρήματα ως προκαταβολή ή «έναντι» της αμοιβής τους, με αποτέλεσμα να είναι αιχμάλωτοι στον εργοδότη, κυριολεκτικά δούλοι. Χωρίς να είναι σπάνιο φαινόμενο πολλοί μη έχοντας καμιά εγγύηση ή υποθήκη για να δανειστούν, έβαζαν ως ενέχυρο και υποθήκη το «σώμα» τους και όταν αδυνατούσαν να εκπληρώσουν τα χρέη τους και τις συμφωνημένες δόσεις μετατρέπονταν «νομίμως» (δηλαδή το επέτρεπαν οι ισχύοντες νόμοι) σε δούλους.
Σ' αυτή την περίπτωση ο χρεώστης που κατέστη δούλος έσερνε στη δουλεία και την οικογένειά του και τους δικούς του δούλους (τα έμψυχα όργανα - εργαλεία του Αριστοτέλη).
Ο Σόλων λοιπόν πριν μεταρρυθμίσει οτιδήποτε, πριν ψηφίσει νόμους που να αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη και τα χρηστά ήθη στις συναλλαγές, πριν αντιμετωπίσει αυτά που ονομάζουμε σήμερα κοινωνικά (και ως εκ τούτου ταξικά) ζητήματα, πριν ιδρύσει ένα κράτος δικαίου έπρεπε να απαλλάξει την πόλη και τους κατοίκους της από το άχθος, το βαρίδι των χρεών. Αρα και την εμπορία των αδυνατούντων ανθρώπων να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους άπληστους πλουτοκράτες, τους τοκιστές και το ανελέητο δημόσιο ταμείο. Ετσι που πρώτη πράξη της διακυβέρνησής του ήταν η ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ. Απάλλαξε τους πάντες από τις υποχρεώσεις καταβολής των χρωστούμενων και βεβαίως επανέφερε στην τάξη των πολιτών όλους όσοι είχαν δουλωθεί και καταστεί πράγματα, ανταλλάξιμα!
Ετσι ένα πρωί, τη μακαρία εκείνη ημέρα πριν από περίπου 2.600 χρόνια στην Αθήνα κανένας δεν χρώσταγε σε κανέναν και κανένας δεν διεκδικούσε τίποτε από κανέναν.
Αυτό το πολιτικό και κοινωνικό θαύμα μπορούσε να γίνει τότε, γιατί η Αθήνα ήταν μια κοινότητα πολιτών, με πολύ περιορισμένο εξαγωγικό εμπόριο και λίγους ξένους κεφαλαιούχους που είχαν επενδύσει στο κατ' εξοχήν εξαγωγικό προϊόν των Αθηνών, την αγγειοπλαστική. Σ' αυτόν τον οικονομικό τομέα η σεισάχθεια θα δημιουργούσε προβλήματα.
Αλλά ο μέγας εκείνος σοφός νομοθέτης δεν δίστασε. Προτίμησε να αδικήσει μια φούχτα πλούσιων εμπόρων κεφαλαιούχων και να απαλλάξει το μέγα λαϊκό πλήθος από το άχθος των χρεών και του δανεισμού «επί τοις σώμασιν»!
Αυτό θα πει μεταρρύθμιση από μηδενική βάση! Ολα τα υπόλοιπα: διοικητική οργάνωση, φορολογικό σύστημα, ποινικό δίκαιο, εμπορικές συναλλαγές, νομοθετική εξουσία, εξωτερική πολιτική και οργάνωση της καθημερινής ζωής (θρησκευτικές τελετές, εκπαίδευση, δημόσια θεάματα) ρυθμίστηκαν με ψυχραιμία με τη σειρά τους.
Ο Σόλωνας δεν ήταν ουτοπιστής, δεν επανίδρυσε μια αταξική κοινωνία. Οργάνωσε τον Δήμο και τις λειτουργίες του πολιτεύματος με κριτήρια οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Για να αποφύγει τις μεγάλες εντάσεις συμφερόντων ανέμειξε τα πολιτικά υποκείμενα έτσι ώστε κάθε μετέχουσα στο πολιτικό σύστημα ομάδα να περιέχει όλα τα αντιθετικά στοιχεία εν ισορροπία!
Η εμφάνιση σήμερα ενός Σόλωνος θα ήταν μια φιγούρα άκρως ουτοπική. Σήμερα μια πιθανή σεισάχθεια δεν θα έβλαπτε έναν τοκογλύφο ή έναν ενεχυροδανειστή, αλλά μια τράπεζα που τα κεφάλαιά της είναι κυρίως ξένα ομόλογα. Οταν δανείζομαι ακόμη και από τον γείτονα μπακάλη, εκείνος έχει λογαριασμό σε τράπεζα που χρηματοδοτεί τους πελάτες της παίζοντας με τις χρηματοπιστωτικές αξίες του διεθνούς χρηματιστηρίου.
Να γιατί σήμερα τρέμουν όλοι μια στάση χρεών, δηλαδή μια σολώνεια σεισάχθεια. Γιατί η επαναστατική αυτή πράξη τότε περιοριζόταν και έβλαπτε λίγα, αμελητέα θύματα, ξένους παροίκους επενδυτές, και έκτιζε νέες οικονομικές συναλλακτικές συνθήκες από μηδενική βάση.
Ρίξτε μια ματιά στο πορτοφόλι σας και εξετάστε ποιο και πόσο πλαστικό χρήμα διαχειρίζεστε. Ούτε μία από τις κάρτες που κουβαλάτε δεν είναι ελληνική. Αρα δανείζεστε, διακινείτε και χρωστάτε πολυεθνικό χρήμα.
Τώρα είμαστε έρμαια των αγορών, αυτού του αόρατου και σχεδόν μεταφυσικού μπαμπούλα. Ετσι είμαστε χειροπόδαρα δεμένοι ως δούλοι στο παζάρι της πολυεθνικής κερδοσκοπίας. Χρεωμένοι και με τα τιμαλφή μας ενέχυρα στους σαράφηδες των πέντε ηπείρων.

Πηγή: http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=4639382

Απ’ τη Νορβηγία με μίσος

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8006

του Άλκη Γαλδαδά

Από τα πιο εφιαλτικά σε περιεχόμενο πάρκα με έργα γλυπτικής που μπορεί να συναντήσει ένας ταξιδιώτης βρίσκεται στο Όσλο, την πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Ονομάζεται Vigelands Park, έχει έκταση 320 στρεμμάτων και τα 212 γλυπτά από ορείχαλκο και γρανίτη που βρίσκονται στο πάρκο και στο διπλανό Μουσείο φτιάχτηκαν σε διάστημα σαράντα ετών περίπου από τον Γκούσταφ Βίγκελαντ που πέθανε το 1943 (μια μικρή περιήγηση υπάρχει εδώ). Λέγεται μάλιστα ότι όταν μπήκαν οι Γερμανοί κατακτητές στη νορβηγική πρωτεύουσα του επέτρεψαν να συνεχίσει να ασχολείται με τη γλυπτική του διότι καθόλου δεν προσέβαλαν την αισθητική τους όλα εκείνα τα αγάλματα των πολύ δυνατών Αρείων ανδρών, ίδιων με παλαιάς κοπής παλαιστές, με το τρομακτικά χοντρό σβέρκο και τα ξυρισμένα κεφάλια και γυναικών που συνουσιαζόταν, έκαναν παιδιά με ανάλογη σωματοδομή και κοίταζαν προς το άπειρο με εμπιστοσύνη για μια ζωή κοντά στα πρότυπα των Γερμανών κατακτητών. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στη Νορβηγία οι Ναζί, θεωρώντας τους Νορβηγούς κατευθείαν απογόνους των Βίκιγκ ενθάρρυναν τους Γερμανούς στρατιώτες να κάνουν παιδιά με κοπέλες από το ντόπιο πληθυσμό και είχαν δημιουργήσει μάλιστα ειδικά σπίτια υποδοχής για τα 12 000 παιδιά που υπολογίζεται ότι γεννήθηκαν εκείνη την εποχή χάρη σ’ αυτές τις πέρα από κάθε λογική απόψεις των κατακτητών περί ευγονικής.

Σήμερα η Νορβηγία, μια πανέμορφη χώρα 4.8 εκατομμυρίων κατοίκων, με πολύ προσεκτικά διατηρημένη Φύση (αρκεί να αναφέρω ότι μέσα στο κέντρο του Όσλο υπάρχει ένας λόφος 417 μέτρων, χωρίς να έχει χτίσει κανείς εκεί, με την πιο εντυπωσιακή πίστα άλματος με σκι στον κόσμο, με έλατα και δασώδη βλάστηση) και μέσα σε ένα τέτοιο ονειρεμένο περιβάλλον, οι τυχεροί αυτοί άνθρωποι, από την Παρασκευή, ζουν το μεγαλύτερο συλλογικό εθνικό δράμα από τον καιρό της γερμανικής κατοχής. Κάποιος συμπατριώτης τους ηθελημένα έγινε αιτία να βρουν το θάνατο περισσότεροι από 85 άνθρωποι.

Οι Νορβηγοί στην πλειοψηφία τους είναι οπαδοί του απομονωτισμού. Αν μπορούσαν θα σήκωναν πανύψηλα τείχη, να μην μπαίνει κανείς ξένος στη χώρα τους. Δεν είχαν καμιά διάθεση να είναι μέλη μιας ενωμένης Ευρώπης και δεν κρύβουν την επιθυμία τους να ζήσουν και να ευτυχήσουν απολαμβάνοντας την ήσυχη ζωή τους κυρίως έξω από τις μεγάλες πόλεις και τρώγοντας μόνοι τους τα πλούτη τους, που δεν είναι λίγα. Αφού πέρα από το πετρέλαιο, διαθέτουν υπέδαφος πλούσιο σε μεταλλεύματα, πολύ δυνατή ναυτιλία, αλιεία, θα συμμετάσχουν στο μοίρασμα το πλούτου της Αρκτικής με το λιώσιμο των πάγων, ισχυρό νόμισμα και πολιτική σταθερότητα με το Εργατικό Κόμμα να είναι για πολλές δεκαετίες σε όλα τα κυβερνητικά σχήματα. Οι άλλοι λαοί της Βόρειας Ευρώπης, Φινλανδοί, Σουηδοί, Δανοί δεν τρέφουν μεγάλη συμπάθεια γι αυτούς διότι ακριβώς τους θεωρούν πολύ σωβινιστές και υπερόπτες χωρίς να έχουν διακριθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στον τομέα των ερευνών ή των καλών τεχνών. Όσο για τις συντηρητικές επιλογές τους σχετικά με το Νομπέλ Ειρήνης που έχουν την ευθύνη για την απονομή του συνήθως γελάει ο κόσμος με αυτές. Το χειρότερο όμως είναι αυτό τον καιρό η ξενοφοβία τους. Σκανδιναβοί πολιτικοί αναλυτές παρατηρούν ότι ναι μεν στη Σουηδία έχουμε τον τελευταίο καιρό άνοδο των φιλοναζιστικών ομάδων αλλά στη Νορβηγία έχουμε το πιο έντονο Αντι-ισλαμικό κίνημα και τη μεγαλύτερη ξενοφοβία.

Έχοντας όλα αυτά υπόψη η περίπτωση του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ έχει την εξήγησή της. Και μαζί έχει την εξήγησή της η αβάσταχτη θλίψη τους αφού πέρα από την απώλεια τόσων συμπατριωτών τους είναι υποχρεωμένοι να παραδεχτούν ότι αυτή την αποτρόπαια πράξη τη σχεδίασε και την εκτέλεσε ένας Νορβηγός και όχι ένας ξένος που ήλθε κάποτε στη χώρα τους και αποδείχθηκε αχάριστος.

Ο Άντερς Μπρέιβικ φαίνεται να ήταν ένας πολύ προικισμένος τρομοκράτης, υπέρμετρα μεθοδικός και αποτελεσματικός. Έχοντας σπουδάσει Οικονομικά και Θεολογία, γόνος ευκατάστατης οικογένειας, ανύπαντρος ο ίδιος , νοίκιασε ένα κτήμα έξω από την πρωτεύουσα και δημιούργησε μιαν εταιρεία για φυτά και κήπους. Έτσι μπόρεσε εύκολα να προμηθευτεί έξι τόνους νιτρικού αμμωνίου που χρησιμεύει για λίπασμα αλλά όταν το ανακατέψεις με πετρέλαιο ντίζελ μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εκρηκτικό. Εδώ να σημειωθεί πως οι γείτονες Σουηδοί, πολύ πιο προνοητικοί, ανακατεύουν το λίπασμα αυτό με ασβέστιο ακριβώς για να μην είναι τόσο καλό υλικό για την κατασκευή εκρηκτικών. Έφτιαξε ένα αυτοκίνητο-βόμβα με τρεις τόνους από αυτό το μείγμα μέσα, και το πάρκαρε έξω από τα κυβερνητικά κτήρια στο κέντρο της πρωτεύουσας. Πέρα από το να πλήξει συμβολικά την κυβέρνηση που μισούσε τους εκπροσώπους της αυτό χτύπημα είχε και άλλο σκοπό. Να σαστίσει την αστυνομία και να αποσπάσει την προσοχή της. Λίγο μετά την έκρηξη παρουσιάστηκε στις όχθες μιας μικρής λίμνης, μια ώρα απόσταση από το Όσλο, με στολή αστυνομικού και είπε στους φύλακες εκεί ότι θέλει να περάσει απέναντι για να ελέγξει αν όλα είναι ασφαλή στο νησάκι, στη μέση της λίμνης, όπου γινόταν παραδοσιακά κάθε χρόνο, ένα συνέδριο της νεολαίας του κυβερνητικού κόμματος. Φθάνοντας εκεί είπε στα νεαρά παιδιά να συγκεντρωθούν σε ένα σημείο και άρχισε το μακελιό. Σκότωσε όσους μπορούσε περισσότερους γιατί θεωρούσε πως έτσι έβγαζε από τη μέση τους μελλοντικούς πολιτικούς που θα συνέχιζαν το προδοτικό όπως πίστευε έργο των τωρινών αξιωματούχων.

Ήταν κυνηγός, είχε άδεια οπλοφορίας για πιστόλι Γκλοκ, έπαιζε με μανία ηλεκτρονικά παιχνίδια στο Διαδίκτυο, διέθετε εντυπωσιακή σωματοδομή φτιαγμένη με αναβολικά και έμενε μαζί με τη μητέρα του, δήλωνε εθνικιστής και ήταν αντίθετος σε κάθε μορφή διεθνισμού και πολύ-πολιτισμικοτητας. Αν και ήταν πολύ δραστήριος στο να κάνει αντι-ισλαμιστικές παρεμβάσεις σε διάφορους ιστότοπους για την αστυνομία, όπως έγραψαν Σκανδιναβοί δημοσιογράφοι, ήταν άγνωστος αφού της ερχόταν πολύ πιο εύκολο να παρακολουθεί τις κινήσεις ισλαμιστών και άλλων ξένων παρά των εθνικιστών σαν τον Μπρέιβικ που γι αυτούς ένιωθε παραδοσιακά περισσότερη συμπάθεια.

Ήταν φανατικός υποστηρικτής κάθε χριστιανικής μειονότητας, φοβικός με το Ισλάμ και οπαδός της θεωρίας ότι οι ισλαμιστές κινούνται μεθοδικά με σκοπό να διαβρώσουν την Ευρώπη και να εγκαταστήσουν δική τους πανευρωπαϊκή εξουσία, ήθελε το Σουδάν να αποκτήσει χριστιανική κυβέρνηση, δήλωνε συντηρητικός και αντιναζιστής ενώ στη διεύθυνση αυτή μπορούμε να τον δούμε και με τη χαρακτηριστική ποδιά των Ελεύθερων Τεκτόνων που, αντίθετα από ό,τι πιστεύεται, απαιτούν να δηλώνεις πίστη σε κάποιο θεό (αν και ένα υψηλόβαθμο στέλεχός τους δήλωσε ότι μετά την πράξη του τον διέγραψαν αμέσως). Η μόνη φράση που έστελνε μέσα από το Twitter ήταν του Τζον Στιούαρτ Μιλ, του Άγγλου φιλοσόφου (1806-1873) υπέρμαχου της ατομικής ελευθερίας απέναντι στην κρατική εξουσία: «Ένα άτομο με άποψη έχει τόση δύναμη όση 100 000 που έχουν μόνο συμφέροντα». Έτσι, αυτός, που είχε άποψη, ήταν σίγουρος ότι μπορούσε να τα βάλει και με 100 000 αν χρειαζόταν. Και δεν δίστασε να το επιχειρήσει. Τώρα η ανώτατη ποινή που θα πάρει για όλα αυτά θα είναι 21 χρόνια! Το μίσος όμως που εκτοξεύθηκε ξαφνικά από τη Νορβηγία θα κρατήσει ίσως περισσότερο και θα ανοίξει μεγάλες πληγές.

Μετά από 65 χρόνια εκκωφαντικής σιωπής ο Δήμος Θεσσαλονίκης ανακαλύπτει τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος των Εβραίων

Πηγή: http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/06/65.html?spref=fb
Τους 31 επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος τίμησε απόψε, για πρώτη φορά μετά 65 χρόνια, σε μια συγκινητική εκδήλωση ο Δήμος Θεσσαλονίκης, μετά από ομόφωνη απόφαση. Στην εκδήλωση εκτός από τον καθηγητή Γιώργο Αναστασιάδη, μίλησαν ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, οι επικεφαλής των παρατάξεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Δαυίδ Σαλτιέλ ο οποίος αναφέρθηκε στην πρόσφατη βεβήλωση του μνημείου για το ολοκαύτωμα στην πλατεία Ελευθερίας και ο κ. Χάιντς Κούνιο που ευχαρίστησε τον Δήμαρχο εκ μέρους των επιζησάντων. Το περιστατικό της βεβήλωσης του μνημείου του Ολοκαυτώματος σχολίασε ο δήμαρχος, Γιάννης Μπουτάρης, λέγοντας: "Το λέω για ακόμη μια φορά. Ο φασισμός σε αυτή την πόλη δεν θα περάσει. Η ισραηλιτική Κοινότητα είναι και θα παραμείνει ζωντανή για πάντα". Ο αντιδήμαρχος κ. Χασδάι Καπόν στην ομιλία του σημείωσε: «Είναι πολύ σημαντική για μένα η σημερινή ημέρα. Αισθάνομαι συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη για την απόφαση των γονιών μου να μην εγκαταλείψουν τη Θεσσαλονίκη», «Πατέρα σε ευχαριστώ» είπε συγκινημένος απευθυνόμενος στο γέρο Βενιαμίν Καπόν που ήταν ένας από τους τιμώμενους. Την εκδήλωση έκλεισε ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος οποίος επεσήμανε ότι μπορεί να τιμήσατε σήμερα τους επιζήσαντες, αλλά παραμένει ένα μεγάλο ανεξόφλητο χρέος στους χιλιάδες Θεσσαλονικείς Εβραίους που χάθηκαν. Και πρότεινε να ονομαστεί η πλατεία του παλιού Σιδηροδρομικού Σταθμού σε πλατεία «Άουσβιτς» και να μεταφερθεί ένα παλιό βαγόνι για να θυμίζει πάντα τη μεγάλη φυγή. Επιτέλους! Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ανακάλυψε και τίμησε τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Γιώργου Τσαρουχά κι απόψε το Ολοκαύτωμα.
Μια πόλη συμφιλιώνεται με την Ιστορία και το παρελθόν της. G.F. Του Φώτη Κουτσαμπάρη
fkoutsamparis@makthes.gr

“Από την κόλαση, που μόνο ο Δάντης μπορεί να περιγράψει, στην οποία βρέθηκαν 50.000 Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μόνο 1.100 σώθηκαν και γύρισαν στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ. Κάθε στιγμή της ημέρας δοξάζω τον ύψιστο Θεό και Τον ευχαριστώ που μου χάρισε τη δύναμη και την τύχη να παλέψω, να επιμείνω και να επιζήσω”.
Με αυτά τα συγκινητικά λόγια ο Χάιντς Κούνιο, Εβραίος Θεσσαλονικιός, ένας από τους επιζήσαντες από τα γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, άρχισε να περιγράφει χθες το απόγευμα στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης τη φρικτή κατάσταση την οποία βίωσε όταν σε μικρή ηλικία βρέθηκε ανάμεσα στους μελλοθάνατους του στρατοπέδου Άουσβιτς - Μπίρκεναου. Ο ίδιος κατάφερε να επιστρέψει στη γενέτειρα πόλη και να συνεχίσει τη ζωή του, αλλά “δεν ξαναβρήκα όμως ποτέ τα 22 μέλη της οικογένειάς μου και τους καλούς μου φίλους που χάθηκαν για πάντα. Η σκλαβιά μου σ’ αυτή την κόλαση ξεκίνησε από τις 15 Μαρτίου του 1943, όταν δακρυσμένοι, στριμωγμένοι ανά ογδόντα σε κάθε βαγόνι αποχαιρετούσαμε στις γραμμές του βαγονιού τη γενέτειρά μας, τη Θεσσαλονίκη. Στα στρατόπεδα παραμείναμε έως τις 6 Μαΐου 1945”.
Ο κ. Κούνιο είναι ένας από τους σήμερα 30 επιζώντες Εβραίους της Θεσσαλονίκης, τους οποίους τίμησε χθες ο δήμος Θεσσαλονίκης, μαζί με τη Βάσω Σταματίου, ορθόδοξη χριστιανή που βρέθηκε στην ίδια κόλαση των γερμανικών στρατοπέδων. Σε μια συγκινητική εκδήλωση, που ξύπνησε τραγικές μνήμες του Β’ παγκοσμίου πολέμου, απονεμήθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία της Θεσσαλονίκης τιμητικές πλακέτες στους επιζήσαντες, που επέλεξαν να επιστρέψουν στην πόλη τους ενώ “θα μπορούσαν να είχαν πάει στο Ισραήλ ή στις Ηνωμένες Πολιτείες, μακριά δηλαδή από την Ευρώπη που δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να τους προστατέψει, τους ίδιους, την κοινότητά τους και τη φυλή τους”, όπως είπε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης. “Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Με ικανοποιεί ιδιαίτερα ως δήμαρχο Θεσσαλονίκης που τιμούμε αυτούς τους ανθρώπους, και στο πρόσωπό τους τιμούμε και όλους τους επιβιώσαντες των στρατοπέδων, που δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας και που επέλεξαν να επιστρέψουν στη μητέρα-πόλη, τη Θεσσαλονίκη”, υπογράμμισε ο δήμαρχος.

"Πλατεία Άουσβιτς η πλατεία Ν. Σιδηροδρομικού Σταθμού"
Στα ιστορικά γεγονότα της εποχής του πολέμου αναφέρθηκε με ομιλία του ο συγγραφέας Γιώργος Αναστασιάδης, υπογραμμίζοντας ότι “η ιστορία των Εβραίων είναι συνυφασμένη με την ιστορία της Θεσσαλονίκης”, ενώ ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος πρότεινε τη μετονομασία της πλατείας Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού, απ’ όπου αναχωρούσαν τα τρένα για τα στρατόπεδα, σε πλατεία “Άουσβιτς”. Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ υπογράμμισε ότι “η τιμή αυτή υπογραμμίζει τη θυσία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και των 6 εκατ. Εβραίων του κόσμου”.
“Κάθε φορά που βρίσκεστε σε μια τέτοια εκδήλωση είναι σαν να ανάβετε ένα κεράκι στη μνήμη αυτών που κάποιοι αποφάσισαν βάναυσα να εξοντώσουν. Δεν είστε μόνο μάρτυρες αλλά και θεματοφύλακες της ιστορίας μιας ολόκληρης γενιάς”, ανέφερε ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Κωνσταντίνος Γκιουλέκας. “Τα σημάδια της καταπίεσης και του πολέμου είναι μπροστά μας”, είπε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης. “Ποτέ ξανά και πουθενά ξανά σε όλο τον κόσμο να μη συμβούν τέτοια εγκλήματα” ευχήθηκε ο Στέλιος Παπαθεμελής, ενώ ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης υπογράμμισε ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει το 2012 να έχει στην κατοχή της το αρχείο της εβραϊκής κοινότητας που διέσωσε ο σοβιετικός στρατός. Στους αγώνες για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας έκανε αναφορά ο Μάκης Στεργίου, και ο Χρήστος Μάτης θύμισε στον δήμαρχο τη δέσμευσή του να γίνει ολόκληρη η πλατεία Ελευθερίας μνημείο.
Εκτός από τους αναφερόμενους παραπάνω, στη χθεσινή εκδήλωση τιμήθηκαν οι: Ματίκα Αζαρία, Κορίνα Άντελ, Φλώρα Άντζελ, Ραφαήλ Βαρσάνο, Τζίλντα Γιομτώβ, Εύα Καράσσο, Ράσελ Κοέν, Στερίνα Κοέν, Ζωζέτ Κούνιο, Φλώρα Μίχαελ, Μπέλλα Μπαρζιλάι, Νίνα-Λίλη Μπενρουμπή, Ραχήλ Παρέντε, Ισάκ-Ίζη Ρεβάχ, Ράσελ Ρεβάχ, Ρίνα-Ρέινα Ρεβάχ, Άννα Σαατζόγλου, Δάριο Σαλτιέλ, Ρόζυ Σαλτιέλ, Μύριαμ-Αιμιλία Σαούλ, Ραούλ Σαπόρτα, Γράσια Σασσών, Σύλβια Σεβή, Αννέτα Σεβή-Ναχμία, Σουλτάνα Ταραμπουλούς, Κολόμπα Τζιβρέ, Όσκαρ Φλωρεντίν και Σαμουήλ Φρανσές.

“Είμαι ο πρώτος Θεσσαλονικιός Εβραίος που εκλέχτηκε στο δημοτικό συμβούλιο από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και νιώθω ικανοποίηση που οι γονείς μου αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα. Σ’ ευχαριστώ, πατέρα”, δήλωσε βουρκωμένος ο αντιδήμαρχος Οικονομικών Χασδάι Καπόν, απευθυνόμενος στον πατέρα του, Βενιαμίν Καπόν, έναν από τους επιζήσαντες των στρατοπέδων. “Η συλλογική μνήμη αυτής της πόλης όφειλε, έστω και με αδικαιολόγητα μεγάλη καθυστέρηση, αυτή την πράξη τιμής. Και η συλλογική μνήμη θεσμικά εκφράζεται από τη δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο”, τόνισε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Παναγιώτης Αβραμόπουλος.

Η φτώχεια είναι η πιο μεγάλη βία

Υπάρχει ένα ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, που το μελοποίησε, μάλιστα, ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Kι αυτό το ποίημα μου φέρνει στο νου, αυτόματα μόλις το διαβάσω, τη σημερινή Ελλάδα: «Μπατιρημένο κουρείο Σάββατο βράδι χωρίς δουλειά, μπατιρημένο κορμί Σάββατο βράδυ χωρίς έρωτα». Και θέλω να πω αμέσως ότι το μπατιρημένο κουρείο με πονάει περισσότερο από το μπατιρημένο κορμί. Γιατί γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια λαϊκή γειτονιά, κάτω από την πλατεία Κυριακού (Βικτωρίας, πια).

Kαι δεν μπορεί να φύγει απ’ το μυαλό μου, απ’ τη ψυχή μου, η εικόνα ενός κουρείου, Φυλής και Φωκαίας, που είχε ελάχιστους πελάτες ακόμη και το Σάββατο και ο φουκαράς ο κουρέας, με την άσπρη ποδιά, κοίταζε απεγνωσμένα από το παράθυρο του μαγαζιού του έξω στο δρόμο, μήπως εμφανισθεί κάποιος πελάτης, έστω για ένα ξύρισμα, έστω για μερικές δραχμούλες…

Χρόνια δύσκολα, της δεκαετίας του ’50. Μόλις τελειώσει ο Εμφύλιος (1949), δεν υπήρχε δουλειά-υπήρχαν, αντίθετα, πιστοποιητικά «κοινωνικών φρονημάτων». Γιατί, όμως, τα γράφω τώρα όλα αυτά; Γιατί είδα, προ ημερών, στο Σύνταγμα, σε ,ία από τις συγκεντρώσεις ων «αγανακτισμένων», ένα σύνθημα. Αυτό: «Η πιο μεγάλη βία είναι η φτώχεια». Ναι. Η πιο μεγάλη βία είναι η φτώχεια. Το απλήρωτο νοίκι, το απλήρωτο γραμμάτιο, η ανεργία. Και θυμάμαι μια συνταρακτική σκηνή, σε θεατρικό έργο: τέσσερις, πέντε άντρες κουβεντιάζουν σε ένα δρόμο. Ξάφνου, εμφανίζεται και ένας έκτος. Αδύνατος. Αξύριστος. Με τριμμένο παντελόνι. Κάποιος από την παρέα, κάνει να τον χαιρετήσει. Και κάποιος άλλος, του λέει αυστηρά: «Μην του μιλάς αυτουνού. Είναι άνεργος»! Δηλαδή, άνεργος ίσον άρρωστος, χανσενικός, χτικιάρης, αποσυνάγωγος.

Παρακολουθώ συστηματικά τις ειδήσεις που αναφέρονται στην ανεργία. Και ο καθηγητής Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής στη ΓΣΕΕ, είναι φίλος μου. Τρελαίνομαι κάθε φορά που βλέπω ότι οι δείκτες της ανεργίας παίρνουν τον ανήφορο. Και τρελαίνομαι περισσότερο, όταν αυτά τα απελπιστικά νούμερα της ανεργίας αφορούν στους νέους. Και τις γυναίκες. Αλήθεια, πώς μπορεί ένα παλικάρι 25 χρόνων, μια κοπελίτσα στα 22, να σχεδιάσουν το μέλλον τους; Πώς μπορούν ν’ ανοίξουν σπιτικό, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, να επιζήσουν, σ’ αυτό τον άθλιο κόσμο, αυτούς του σκουριασμένους, τους ελεεινούς καιρούς;

Διάφοροι, διάφορα λένε και γράφουν για τις λαοσυνάξεις στο Σύνταγμα και αλλού. Για το κίνημα των Αγανακτισμένων. Αναρωτιέμαι, όμως: ένας άνεργος νέος, μια άνεργη νέα, που τα βλέπουν όλα σκοτεινά μπροστά τους, τι θα κάνουν; Θα κάθονται μπρος στην τηλεόραση και θα κλαίνε τη μοίρα τους ή θα χαζογελάνε με τις «λάιφ στάιλ» εκπομπές; Το έδαφος σείεται κάτω από τα πόδια τους. Και σείεται συνεχώς. Ένας σεισμός διαρκείας, που σπάει νεύρα και αντοχές, που εξουθενώνει και διαλύει. Δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να αντιδράσουν; Να βγουν από τα σπίτια τους και να ενώσουν τη φωνή της διαμαρτυρία και της οργής τους με τη φωνή και άλλων που έχουν τα ίδια προβλήματα, γλιστράνε κάθε μέρα και πιο πολύ, στην απόγνωση;

Και να σκεφτεί κανείς, ότι μερικά χρόνια πιο πριν, τίποτα δεν έδειχνε ότι η Ελλάδα θα γκρεμιζόταν στην άβυσσο της ανυποληψίας και της οικονομικής κατάρρευσης. Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας αποδείχτηκαν ανάξιοι των περιστάσεων. Όσο για μας, τους πολίτες, αποχαυνωμένοι από τη ψεύτικη ευμάρεια και τη γκλαμουράτη ηλιθιότητα, δεν βγάζαμε κιχ. Το μόνο που μας ενδιέφερε, στη μέγιστη πλειοψηφία μας, ήταν το «πρώτο τραπέζι πίστα», δυστυχώς…

http://www.aixmi.gr/index.php/ftwxeia-einaih-piomegalh-via/

Να ελέγξουμε τις ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό, του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ

<<Η ελληνική φοροδιαφυγή μπορεί να βρεθεί στην Αυστρία, στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο, δήλωσε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Μήπως θα μπορούσαμε να ζητήσουμε ως ένα πρώτο μέτρο, να μπλοκάρουμε τους ελληνικούς λογαριασμούς σε αυτές τις χώρες και οι τράπεζες αυτών των χωρών να δηλώσουν στην ελληνική κυβέρνηση ποιες είναι οι καταθέσεις των Ελλήνων υπηκόων; Έτσι η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να διαπιστώσει εάν οι φόροι για αυτές τις καταθέσεις έχουν εισπραχθεί ή όχι. Εάν μπλοκάρουμε τους λογαριασμούς του κ. Καντάφι ή άλλων, γιατί να μην μπλοκάραμε και αυτούς τους λογαριασμούς, ώστε να έχουμε διαφάνεια και η ελληνική κυβέρνηση να μπορέσει να ξαναβρεί εν μέρει αυτά που της χρωστάνε;>>

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε χθες, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ αναφέρθηκε «στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει τους φόρους από όλους τους πολίτες εξ αιτίας της φοροδιαφυγής.Γιατί ναι μεν λέμε να σταματήσει η φοροδιαφυγή, αλλά οι τράπεζες στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο και την Αυστρία ζουν από τη φοροδιαφυγή. Πρόκειται λοιπόν για έναν φαύλο κύκλο».

Ο επικεφαλής των Πρασίνων άσκησε έντονη κριτική στη στάση του κ.Γιούνκερ, τόσο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του όσο και απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, επισημαίνοντας ότι η στάση του προέδρου του Eurogroup είναι αμφίσημη. Από τη μια πλευρά λέει ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να λειτουργήσει, αλλά από την άλλη μεριά δεν λέει ότι πρέπει επιτέλους στην Ευρώπη τα κράτη να γίνουν πιο υπεύθυνα απέναντι στο ζήτημα της φοροδιαφυγής. Ως επικεφαλής του Eurogroup τάσσεται υπέρ της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής αλλά ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, λέει "εγώ δεν το εννοούσα έτσι". Πρέπει να αποφασίσει ποιος είναι τελικά. Αυτός που προστατεύει τις τράπεζες τους Λουξεμβούργου ή αυτός που είναι υπέρ του ευρώ και θέλει να δώσει και χρήματα στην Ελλάδα;

Aπαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ελβετικής εφημερίδας, για τον τρόπο υλοποίησης της πρότασης του, δεδομένου «ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες καταθέτες στο εξωτερικό υποχρεωτικά και απατεώνες», ο Κον Μπεντίτ απάντησε: Κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει το "νοικοκυριό" της. Ένας από τους τρόπους είναι να μπορέσει να διαπιστώσει ποιές και πόσες είναι οι καταθέσεις των ελλήνων πολιτών στις τρεις χώρες που προανέφερα. Και μπορούμε εμείς τότε να επαληθεύσουμε εάν αυτές οι καταθέσεις ανταποκρίνονται σε ένα εισόδημα για το οποίο έχει καταβληθεί ο φόρος. Ένας από τους τρόπους να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή είναι να σπάσουμε το τραπεζικό απόρρητο. Από τη μια μεριά δίνουμε λεφτά στο ελληνικό κράτος για να πληρώνει και από την άλλη μεριά επιτρέπουμε τη φοροδιαφυγή.

http://tvxs.gr

Υπάρχουν λεφτά! ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Τετάρτη, 25 Μαΐου 2011
http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/05/blog-post_25.html

Όλοι θυμόμαστε την προεκλογική διαπίστωση του κ. Γ. Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε για να πείσει ότι δεν χρειάζονται μέτρα λιτότητας και περικοπών σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Μετά τις εκλογές και τα απανωτά μνημόνια, υπήρξαν πολλοί που τον κατηγόρησαν ότι έλεγε ψέματα. Όμως η αλήθεια είναι άλλη. Τα λεφτά πράγματι υπάρχουν και βρίσκονται συσσωρευμένα σε τεράστιες κινητές και ακίνητες ιδιωτικές περιουσίες.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Gredit Suisse, Global Wealth Databook, (Οκτώβριος 2010) οι ιδιωτικές περιουσίες των πιο πλούσιων Ελλήνων αυγαταίνουν διαρκώς και περισσότερο. Στο πίνακα 1 παρατηρούμε την εξέλιξη του συνολικού ιδιωτικού πλούτου στην Ελλάδα (κινητού και ακίνητου) από το 2000 έως και το 2010. Αισίως το 2010 ο συνολικός ιδιωτικός πλούτος στην Ελλάδα ήταν 3 φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της χώρας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα στοιχεία αυτά προέρχονται από τις εταιρείες διαχείρισης ιδιωτικού πλούτου και αφορούν όσους έχουν διαθέσιμο πλούτο τέτοιον που χρειάζονται επαγγελματίες διαχειριστές για να τον αξιοποιήσουν. Αυτό σημαίνει ότι στον πλούτο αυτό δεν περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που έχουν κάποια ομόλογα εν είδη αποταμίευσης, ούτε κάποια ακίνητα εν είδη εξασφάλισης. Τα στοιχεία που παραθέτουμε αφορούν περίπου 60 χιλιάδες Έλληνες κατοίκους και μιλάμε για εγχώρια περιουσία (κινητή και ακίνητη) που δεν εμφανίζεται, ούτε καταγράφεται πουθενά.
Ο κινητός πλούτος, που αποτελείται από μετρητά (ρευστά), χρεόγραφα (μετοχές, ομόλογα, κλπ.) και άλλα (χρυσός, κοσμήματα, κλπ.) ανήλθε για το 2010 σχεδόν σε 340 δις δολ., περίπου όσο το ΑΕΠ της χώρας. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ιδιωτικός κινητός πλούτος δεν φορολογείται στην Ελλάδα, ενώ η διάρθρωσή του καταγράφεται στον πίνακα 2. Να σημειώσουμε επίσης ότι πρόκειται για αποθεματικό πλούτο, δηλαδή για αποθησαυρισμό και δεν χρησιμοποιείται στην οικονομία με την μορφή επενδύσεων. Πρόκειται καθαρά για παρασιτική κερδοσκοπία.
Αν επιβαλλόταν ένας ελάχιστος φόρος της τάξης του 20% στον ιδιωτικό κινητό πλούτο, τότε θα μπορούσε να αποφέρει για το 2010 έσοδα της τάξης των 68 δις δολ., ή 49 δις ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα τακτικά φορολογικά έσοδα του προϋπολογισμού για το 2010 ήταν της τάξης των 50 δις ευρώ, καταλαβαίνει κανείς ότι μόνο με την φορολογία του ιδιωτικού κινητού πλούτου θα μπορούσαν να είχαν διπλασιαστεί σχεδόν τα τακτικά κρατικά έσοδα. Ή έστω θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί οι απανωτές αυξήσεις στο ΦΠΑ και στην άμεση φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Αντί γι’ αυτό η κυβέρνηση και η τρόικα προτίμησε να προσφέρει ασυλία στον παρασιτικό πλουτισμό και να βαθύνει την ύφεση της οικονομίας με τις φοροεπιδρομές.
Ανάλογη εικόνα διαμορφώνει κανείς και με τον ιδιωτικό ακίνητο πλούτο, ο οποίος αφορά σε ακίνητα και γη. Ο συνολικός ιδιωτικός ακίνητος πλούτος το 2010 ξεπέρασε το ΑΕΠ της χώρας σχεδόν 2,5 φορές και ανήλθε στα 736 δις δολ., ή 526 δις ευρώ. Πόσα από αυτά τα ακίνητα φορολογούνται; Ουσιαστικά κανένα, διότι έχουν περάσει κατά κύριο λόγο στην κυριότητα υπεράκτιων εταιρειών (offshore).
Αν υπήρχε η αναγκαία πολιτική βούληση, το καρκίνωμα των υπεράκτιων εταιρειών θα είχε εκλείψει. Οι εταιρείες offshore έχουν μόνο μια χρησιμότητα: να κρύβουν την ταυτότητα των κατόχων του κινητού και ακίνητου πλούτου που βρίσκεται στην κυριότητά τους. Δεν έχουν καμμιά άλλη χρησιμότητα στην οικονομία. Επομένως μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και δεν είναι αιχμάλωτη οικονομικών κυκλωμάτων, θα μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει στα εξής άμεσα μέτρα:
1ο Να απαγορεύσει την λειτουργία των offshore στην Ελληνική επικράτεια.
2ο Να δεσμεύσει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακίνητων) που βρίσκονται στην κυριότητα αυτών των εταιρειών.
3ο Να ζητήσει αποδείξεις κυριότητας και πόθεν έσχες αυτών των περιουσιακών στοιχείων από τα φυσικά πρόσωπα που θα τα διεκδικήσουν. Όποιος αποδείξει ότι είναι δικά του νόμιμα, τότε θα του αποδίδονται αφού φορολογηθούν δεόντως.
4ο Να κατασχέσει υπέρ του δημοσίου όλα τα περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν αποκτηθεί νόμιμα, ή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν νόμιμα.

Με βάση το ξέπλυμα χρήματος και περιουσιών στο οποίο επιδίδονται ντόπια και ξένα κυκλώματα της οικονομίας, της πολιτικής και του εγκλήματος, είναι μάλλον σίγουρο ότι μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν από τις καταργημένες offshore, θα καταλήξουν τελικά υπέρ του δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό μπορούν άμεσα να βρεθούν τα απαραίτητα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει το κράτος στον δανεισμό στις διεθνείς αγορές, ή να προχωρήσει σε μέτρα δραστικής λιτότητας και περικοπών σε αναγκαίες δαπάνες.
Πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα; Καθόλου δύσκολο, απλά χρειάζεται η κατάλληλη πολιτική εξουσία. Μπορεί να προκύψει μια τέτοια εξουσία από το υπάρχων πολιτικό σύστημα; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε καν από την αριστερή αντιπολίτευση, η οποία έχει ξεχάσει και έχει εγκαταλείψει τη σχέση της με τα λαϊκά και εργατικά στρώματα. Με εξαίρεση βέβαια το κυνήγι των ψήφων. Η πολιτική εξουσία που μπορεί να θεμελιώσει μια ριζικά διαφορετική πορεία για τη χώρα είναι μία. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από μια κυβέρνηση που θα εκφράζει την οργανωμένη και ενωμένη σε μέτωπο τύπου ΕΑΜ πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.


ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Κινητός και ακίνητος πλούτος στην Ελλάδα, εκτιμήσεις 2000-2010
ΕΤΟΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΙΝΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΕΗ
(δισ. $) % ΑΕΠ (δισ. $) % ΑΕΠ (δισ. $) % ΑΕΠ (δισ. $) % ΑΕΠ
2000 492,6 392,2% 218,2 173,7% 299,7 238,6% 25,3 20,1%
2001 470,3 359,0% 200,0 152,7% 301,8 230,4% 31,4 24,0%
2002 561,0 380,6% 222,0 150,6% 386,2 262,0% 47,3 32,1%
2003 759,5 392,7% 283,4 146,5% 544,7 281,6% 68,5 35,4%
2004 889,3 385,5% 343,9 149,1% 637,4 276,3% 91,9 39,8%
2005 903,8 372,1% 347,1 142,9% 654,9 269,6% 98,3 40,5%
2006 1.054,7 399,5% 419,4 158,9% 771,5 292,2% 136,2 51,6%
2007 1.224,1 395,0% 493,3 159,2% 914,4 295,1% 183,6 59,2%
2008 1.015,2 289,8% 382,8 109,3% 831,7 237,4% 199,4 56,9%
2009 988,5 299,6% 372,8 113,0% 809,9 245,5% 194,2 58,9%
2010 898,6 299,3% 338,9 112,9% 736,2 245,2% 176,5 58,8%
ΠΗΓΗ: Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010.


ΠΙΝΑΚΑΣ 2: Κινητός Πλούτος στην Ελλάδα (%)
Ρευστά Χρεόγραφα Άλλα
2000 43,4 42,6 14,0
2001 50,6 30,6 18,7
2002 52,5 24,6 22,9
2003 49,7 29,1 21,2
2004 50,9 29,8 19,4
2005 49,3 32,5 18,2
2006 48,7 33,2 18,1
2007 51,1 33,1 15,8
2008 71,6 9,8 18,6
2009 72,1 10,6 17,3
Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010.

"Χάσαμε τον Νίκο μας"

Του Απόστολου Λυκεσά
ΕΘΝΟΣ on line,18/04/2011
Απωλέσαμε τον Νίκο μας. Δραπέτευσε αμετάκλητα σε μια ρωγμή του χρόνου. Ζαλώθηκε τα μπαγιατλίδικα μεράκια του για το Ταξίδι, χαρίζοντάς μας χρόνια τα τραγούδια του, τους καημούς του, τα σεκλέτια και τις χαρές του. Το παρκάκι της ΜΕΝΤ ορφάνεψε ήδη χωρίς τον ίδιο στο γραφείο. Το στούντιο «Αγροτικόν» πέθανε νωρίτερα εξαιτίας της παγερής αδιαφορίας της πόλης που αγάπησε και ποτέ δεν εγκατέλειψε.

Ο τραγουδιστής της γυφτιάς που αρνήθηκε τις σειρήνες της πρωτεύουσας, με πείσμα ακατανόητο για όσους δεν καταλαβαίνουν τι αξίζει να συστοιχίζεσαι με φίλους σε Λοξή Φάλαγγα. Μας εγκαταλείπει σήμερα με έναν κόμπο στο μήλο του Αδάμ σαν να στραβοδέσαμε το φουλάρι του στον λαιμό μας. Χάσαμε τον Νίκο μας. Που γελούσε κελαρυστά ακόμη κι όταν μιλούσε για καταστάσεις που πονούσαν σαν πικράγκαθα της Νισύρου καρφωμένα στη σάρκα. Τόσα χρόνια μακριά από το Θέατρο Δάσους. Ποιος; Ο Νίκος μας. Την ίδια ώρα που οι μουσαφιραίοι χαλούσανε και χαλάνε τον κόσμο. Οπότε δώσ' του τα μερακλωμένα μακεδονίτικα στην Πλάτωνος μεσάνυχτα Αυγούστου ή τα νησιώτικα της αναστάτωσης στο Ασυλο, απέναντι από τα κοιμητήρια. Απωλέσαμε τον Νίκο μας. Που του `λεγες, «να κάνουμε Νικόλα το και το...» κι είχε αμέσως την προοπτική «όμορφο ακούγεται...». Κι έσκυβε πάνω στα καλώδια και τα ποντισιόμετρα. Υστερα αίφνης «πάμε για τηγανητές πατάτες και ρετσίνες στον καφενέ». Με μαράζι για τη χαμένη γενέθλια πλατεία Διοικητηρίου. Και να τριγυρνά με ένα ξεχαρβαλωμένο «παπάκι» έτοιμος να ραντίσει τον αέρα των στενών και να ραντιστεί παυσίλυπη νοσταλγία. Ριπές του Βαρδάρη τού ένευαν συνθηματικά στο Τσινάρι. Χάσαμε τον Νίκο μας. Ο Παναγιώτης βρήκε ένα τσίλικο μπαγλαμαδάκι να του το δώσει για τον δρόμο. Ακόμα και οι παράφωνοι θα τραγουδήσουμε το κατευόδιο. Ακλαφτο πώς να τον στείλουμε στο ταξίδι;

Πηγή: http://lesxianagnosis.blogspot.com/

Αλέξης Ζορμπάς και Ζόμπις

Αν και έναν χρόνο πριν νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον και σας το παραθέτω.

Αλέξης Ζορμπάς και Ζόμπις
Tuesday, April 27, 2010 @ 09:28 AM
posted by Περιοδικό Bookmarks

από τον Γιάννη Πλιώτα

Στην Αγγλία μάλλον είναι δύσκολο για κάποιον συγγραφέα να εκδοθεί, ακόμα κι αν έχει γράψει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα. Μια κλασική περίπτωση που το αποδεικνύει είναι το προ τριετίας πείραμα του δημοσιογράφου Ντέιβιντ Λάσμαν, ο οποίος υπόβαλε προς έκδοση σε δεκαοχτώ εκδοτικούς οίκους και ατζέντηδες, βιβλία της Τζέιν Όστεν. Όπως δεν άργησε να διαπιστώσει, τα μυθιστορήματά της Όστεν παρότι έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα σ’ όλο τον κόσμο και έχουν μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο, σήμερα δεν θα έβρισκαν εκδότη.
Ο Λάσμαν δακτυλογράφησε και έστειλε τα αρχικά κεφάλαια από το «Αβαείο του Νορθάνγκερ» και την «Πειθώ», αλλάζοντας μόνο τοπωνύμια και ονόματα προσώπων. Οι απορριπτικές απαντήσεις έπεσαν σαν βροχή. Ο οίκος «Μπλούμσμπερι» του Χάρι Πότερ επισήμαινε ότι «παρ’ ότι διαβάσαμε τη δουλειά σας με ενδιαφέρον, δεν ταιριάζει στον κατάλογό μας», ενώ και οι ατζέντηδες της Ρόουλινγκ τον πληροφόρησαν ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προωθήσουν το έργο του.
Στη δεύτερη φάση του σχεδίου, ο Λάσμαν αποφάσισε να γίνει θρασύς. Επέλεξε το «Περηφάνια και Προκατάληψη», παράλλαξε ελάχιστα τα ονόματα των ηρώων και το έστειλε με τον τίτλο «Πρώτες εντυπώσεις» («First Impressions» ήταν ο αρχικός τίτλος που είχε δώσει ο Όστεν στο βιβλίο της). Φρόντισε μάλιστα να παραθέσει αυτούσιο τον πιο διάσημο πρόλογο της βρετανικής λογοτεχνίας: «Αποτελεί κοινή πεποίθηση πως όταν ένας άνδρας είναι ελεύθερος κι έχει αξιόλογη περιουσία, χρειάζεται και μία σύζυγο». Καμία έκπληξη. Οι απορριπτικές επιστολές έφτιαξαν και πάλι μια μικρή στοίβα στο γραφείο του Λάσμαν. Πάνω πάνω αυτή από τις εκδόσεις «Πένγκουιν», οι οποίες εκδίδουν στην Αγγλία τα έργα της Όστεν: «Οι “Πρώτες εντυπώσεις” φαίνεται να είναι ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο ανάγνωσμα».
Μόνον ο Αλεξ Μπόουλερ από τον οίκο «Τζόναθαν Κέιπ» αντιλήφθηκε τη λογοκλοπή. Στην απάντησή του έγραψε: «Οι πρώτες εντυπώσεις μου από το βιβλίο σας είναι δυσπιστία, ενόχληση και φυσικά στιγμές γέλιου. Θα σας συμβούλευα να επιστρέψετε στη βιβλιοθήκη το αντίτυπο του «Περηφάνια και Προκατάληψη», που στοιχηματίζω βρίσκεται δίπλα στη γραφομηχανή σας, και να προσπαθήσετε την επόμενη φορά ο πρόλογός σας να διαφοροποιείται κάπως από αυτόν της Όστεν».
Προχωρώντας σε πιο πρόσφατα νέα, το «Περηφάνια και Προκατάληψη» συνεχίζει να είναι δημοφιλές ανάγνωσμα για όλες τις ηλικίες, ακόμα και για όσους αρέσκονται να ξεριζώνουν κεφάλια απέθαντων στις οθόνες των υπολογιστών τους. Πέρσι κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία σε Αγγλία και Αμερική το βιβλίο «Pride and Prejudice and Zombies», μια παρωδία στηριγμένη εξ ολοκλήρου στο κείμενο του κλασικού μυθιστορήματος. Ο εικονοκλάστης συγγραφέας Σεθ Γκράχαμ-Σμιθ αποφάσισε να συνδυάσει τη ρομαντική εποχή της Όστεν με στοιχεία από ταινίες τρόμου και φυσικά ζόμπι. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό το απίθανο μυθιστόρημα, που διαβάστηκε πολύ από εφήβους και σύντομα ακολουθήθηκε από το εξίσου προβοκατόρικο «Sense and sensibility and sea monsters». Τα βιβλία αυτά θα τα δούμε μεταφρασμένα και στη χώρα μας, ενώ είναι βέβαιο ότι η ανάμειξη ακραία διαφορετικών λογοτεχνικών υλικών θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Πάντως πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το prequel των βιβλίων του Σεθ, με τίτλο «Pride and Prejudice and Zombies: Dawn of the Dreadfuls». Οι πιστοί προσέλθετε.

* Όπως καταλαβαίνετε ο τίτλος του editorial αποτελεί μια πρόταση για όποιον θέλει να δοκιμάσει την τύχη του σε αντίστοιχο ελληνικό φόντο.

http://e-bookmarks.gr/wordpress/?cat=4

Δέκα χρόνια μετά το πρώτο Ανθρώπινο Γονιδίωμα, η επανάσταση ακόμα αργεί

Ουάσινγκτον
Μια δεκαετία συμπληρώνεται την Τρίτη 15 Φεβρουαρίου από την ολοκλήρωση της πρώτης ανθρώπινης γενετικής αλληλουχίας. Στα χρόνια που πέρασαν όμως, η ιατρική δεν έχει αλλάξει στην καθημερινή πράξη -κανείς εξάλλου δεν θα έπρεπε να περιμένει κάτι τέτοιο, επισημαίνει ένας από τους επικεφαλής της προσπάθειας. Άλλοι, όμως, δηλώνουν απογοητευμένοι.

«Η γενωμική είναι μια επιστήμη της πληροφορίας, και σήμερα έχουμε πλέον υπερφόρτωση πληροφοριών» σχολιάζει ο Έρικ Γκριν του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Έρευνας Ανθρώπινου Γονιδιώματος, το οποίο έπαιξε ηγετικό ρόλο στην διεθνή, πολυετή προσπάθεια.

«Η ικανότητά μας να παράγουμε αυτή την πληροφορία έχει ξεπεράσει την ικανότητά μας να την αναλύουμε» εξηγεί στο Reuters.

Οι επιστήμονες έχουν μεν συγκεντρώσει πολύτιμα δεδομένα, «αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα θεραπεύσουμε τον κόσμο ή θα αλλάξουμε την κλινική πράξη τα επόμενα δέκα χρόνια» προειδοποιεί.

Δύσκολο παζλ

Τη δεκαετία που πέρασε πολυάριθμες γενετικές μελέτες έχουν δείξει ότι πολλές ασθένειες και διαταραχές -από την παχυσαρκία και το διαβήτη μέχρι την κατάθλιψη και τον καρκίνο- δεν προκαλούνται από μεμονωμένα ελαττωματικά γονίδια.

Αντίθετα, οφείλονται σε περίπλοκες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε δεκάδες γονίδια και το περιβάλλον. Και αυτό σημαίνει ότι η ριζική αντιμετώπιση αυτών των ασθενειών δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.

Ο Δρ Γκριν επισημαίνει πάντως ότι έχουν υπάρξει και ορατά οφέλη. Για παράδειγμα, η γενετική εξέταση Oncotype DX, προϊόν της εταιρείας Genomic Health Inc., αναγνωρίζει τους ασθενείς με καρκίνο του μαστού που είναι απίθανο να ωφεληθούν από τη χημειοθεραπεία.

«Αυτά που θα μάθουμε για τον καρκίνο την επόμενη δεκαετία θα αλλάξουν την Ογκολογία» προβλέπει ο ερευνητής.

Αναφέρεται επίσης σε ασθένειες όπως η νόσος του Κρον στο πεπτικό σύστημα, για την οποία έχουν εντοπιστεί δεκάδες γονίδια που δημιουργούν προδιάθεση.

Παρόλα αυτά, «θεμελιώδεις βελτιώσεις στην αποτελεσματικότητα της περίθαλψης δεν μπορούν ρεαλιστικά να αναμένονται για πολλά ακόμα χρόνια» γράφει ο Δρ Γκριν σε αφιέρωμα του περιοδικού Nature. Ανάλογο αφιέρωμα δημοσιεύει και το Science.

Απογοήτευση

Στις 15 Φεβρουαρίου του 2001, οι υπεύθυνοι του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να διαβάσει ένα προς ένα τα τρία δισεκατομμύρια γράμματα στο ανθρώπινο DNA -μια τεράστια ακολουθία των βάσεων A, T, C, G.

Όμως, η διεθνής ερευνητική κοινοπραξία του Προγράμματος είχε χάσει την κούρσα για την πρωτιά. Η πρώτη πλήρης αλληλουχία του ανθρώπινου DNA είχε ολοκληρωθεί λίγο νωρίτερα από τη Celera Genomics, την εταιρεία του πρωτοπόρου αλλά αμφιλεγόμενου ερευνητή Κρεγκ Βέντερ.

Σε περσινή του συνέντευξη στην εκπομπή 60 Minutes του CBS, ο Βέντερ δήλωνε «απογοητευμένος» από την πρόοδο που έχει σημειωθεί στο μεσοδιάστημα.

«Νόμιζα ότι θα φτάναμε εκεί [στην επανάσταση] ταχύτερα. Έχω μείνει έκπληκτος από την απουσία ερευνών στο ανθρώπινο γονιδίωμα» παραδέχτηκε ο Βέντερ. Θεωρεί μάλιστα ότι το Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος είχε «υπερεκτιμηθεί» και κόστισε αδίκως «δισεκατομμύρια δολάρια» στους Αμερικανούς φορολογούμενους.

Σε ερώτηση για το πού οφείλεται η καθυστέρηση στην πρόοδο, ο Βέντερ εκτίμησε ότι μέρος του προβλήματος είναι η διάθεση υπερβολικών κονδυλίων στην έρευνα για τη «βιολογία του ζωολογικού κήπου»: την ανάλυση των γονιδιωμάτων πολλών διαφορετικών ζώων, με την ελπίδα ότι η μελέτη τους θα αποκαλύψει στοιχεία για τις ανθρώπινες ασθένειες.

Νέες τεχνολογίες

Οι σημαντικές ανακαλύψεις μπορεί να μην έρχονται με τον ρυθμό που θα θέλαμε, ωστόσο νέα γενετικά εργαλεία έχουν ήδη αρχίσει να επιταχύνουν την έρευνα.

Σημαντικός είναι ο ρόλος των μηχανημάτων που «διαβάζουν» το DNA και δίνουν την τελική αλληλουχία. Εταιρείες όπως οι Illumina, Life Technologies και Roche αναπτύσσουν νέα μοντέλα που ρίχνουν δραστικά το κόστος και αυξάνουν εντυπωσιακά την ταχύτητα.

Αυτό σημαίνει ότι οι ερευνητές θα μπορούν να συγκρίνουν τα γονιδιώματα πολλών διαφορετικών ανθρώπων, αντί να περιορίζονται στη μία και μοναδική αλληλουχία που δημοσιεύτηκε πριν από δέκα χρόνια.

Εκτός όμως από τα νέα μηχανήματα, οι γενετιστές έχουν πλέον στη διάθεσή τους νέα είδη ερευνητικών πρωτοκόλλων.

Μια σημαντική νέα τεχνική είναι για παράδειγμα οι μελέτες «γενωμικού συσχετισμού» (GWA), οι οποίες εξετάζουν χιλιάδες σημεία του γονιδιώματος σε χιλιάδες ανθρώπους ταυτόχρονα, προκειμένου να εντοπίζουν μεταλλάξεις που σχετίζονται με ασθένειες.

Ακόμα και με τη βοήθεια των νέων εργαλείων, πάντως, η εξερεύνηση αυτών των ωκεανών πληροφορίας σίγουρα θα απαιτήσει χρόνο.

Newsroom ΔΟΛ

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231078560

ΚΕΠΕΠ ΛΕΧΑΙΝΩΝ Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=gourmet.el.ellada&id=251922


Πάνω από τριάντα αθώες παιδικές ψυχές με ειδικές ανάγκες έχουν «δραπετεύσει», από το 1988 μέχρι σήμερα, από το «κολαστήριο» του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών Ηλείας, αθόρυβα χωρίς οι αρμόδιοι να δημοσιοποιήσουν τα αίτια και τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου τους. Και όσες φορές ο θάνατος πήρε δημοσιότητα και έγινε αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας, αποκαλύφθηκαν το δράμα που βιώνουν οι περιθαλπόμενοι στο ίδρυμα και η αναλγησία των αρμοδίων.

Τον Μάιο του 2006 η «Ε» αποκάλυψε τον φριχτό θάνατο ενός 15χρονου αγοριού που φιλοξενούνταν στο ΚΕΠΕΠ. Το παιδί βρέθηκε νεκρό στο κρεβάτι του και, σύμφωνα με την έκθεση νεκροψίας-νεκροτομής, ο θάνατός του προήλθε από πνιγμό λόγω της απόφραξης του λάρυγγά του από σπόγγο! Στο στομάχι του νεκρού παιδιού βρέθηκαν κομμάτια από αφρολέξ, σπάγγοι και μικρά σύρματα! Για εκείνο το περιστατικό παραπέμφθηκαν σε δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αμαλιάδας συνολικά είκοσι τρεις εργαζόμενοι με την κατηγορία της «ανθρωποκτονίας από αμέλεια περισσότερων προσώπων». Η εκδίκαση της υπόθεσης δεν έχει γίνει ακόμη καθώς η δίκη έχει αναβληθεί.

25 σε δίκη

Στις 7/9/2005 βρέθηκε στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών κακοποιημένο με κάταγμα στον μηρό ένα κοριτσάκι αλβανικής καταγωγής. Η ΕΔΕ που ακολούθησε δεν επέρριψε ευθύνες. Ομως η Δικαιοσύνη παραπέμπει σε δίκη συνολικά είκοσι πέντε άτομα με τις κατηγορίες της σωματικής βλάβης από αμέλεια από υπόχρεους κατά συρροή και μη και παράβαση καθήκοντος. Η εκδίκαση της υπόθεσης δεν έχει γίνει ακόμη καθώς η δίκη έχει αναβληθεί.

Αλλη μία δίκη σε βάρος δύο πρώην διοικητών του ιδρύματος και δύο στελεχών της διοίκησης για παράβαση καθήκοντος κατ' εξακολούθηση βρίσκεται ακόμη σε εκκρεμότητα. Η υπόθεση αφορά την άθλια εικόνα που παρουσίαζε το ίδρυμα σε όλα τα επίπεδα από το 2006 μέχρι το 2009 με βάση τις «εκθέσεις-φωτιά» της Διεύθυνσης Υγείας και Πρόνοιας, και συγκεκριμένα του Τμήματος Δημόσιας Υγιεινής και Υγειονομικού Ελέγχου, που συντάχθηκαν έπειτα από αυτοψία ειδικών υπαλλήλων στις 13/4/2007 και 1/4/2009.


«Πολλές φορές η τροφή σπρώχνεται μέσα στο στόμα τους»
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ

Η έκθεση της Αγγλίδας φυσιοθεραπεύτριας, αποφοίτου του Πανεπιστημίου Κάρντιφ, που εργάστηκε ως εθελόντρια στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων (ΚΕΠΕΠ) από τις 26 Ιουλίου έως και τις 18 Δεκεμβρίου 2009. Η ίδια, για λόγους σεμνότητας αλλά και επαγγελματικής ευσυνειδησίας, ζήτησε να μη δημοσιευτεί το όνομά της (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας)

Κατά τη διάρκεια της εθελοντικής μου εργασίας στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών στην Ελλάδα, σοκαρίστηκα από το μέγεθος του πόνου των παιδιών, πόνος που πιστεύω ότι μπορεί να εξαλειφθεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα.

Το ΚΕΠΕΠ έχει τρεις ορόφους για τα παιδιά, στο ισόγειο βρίσκονται αυτά με τα λιγότερα κινητικά προβλήματα και οι άλλοι δύο όροφοι είναι για τα παιδιά που βρίσκονται μέσα σε κλουβιά ή είναι δεμένα στα κρεβάτια τους.

Η καθημερινότητα στο ισόγειο ξεκινά με ένα υποτιμητικό γδύσιμο για όλα τα παιδιά, μαζί, στο διάδρομο, για να κάνουν ένα σύντομο ντους (συνήθως πλένονται μόνο 3 φορές την εβδομάδα) και το υπόλοιπο πρωινό μένουν μέσα στο κοινό σαλόνι. Πρόκειται για μια μεγάλη αίθουσα, με μοκέτα και τοίχους βαμμένους με αδιάφορα χρώματα- υπάρχει μία τηλεόραση, δεν υπάρχουν καρέκλες, παιχνίδια ή κάτι που να προσφέρει ερεθίσματα. Κάθε μέρα οι εργαζόμενοι αλλάζουν εκεί τις πάνες των παιδιών- όλα μαζί χωρίς καμία ιδιωτικότητα.

Σε ξύλινα κλουβιά

»Στους άλλους δύο ορόφους υπάρχουν παιδιά που έχουν διάφορα προβλήματα- από αυτισμό και σύνδρομο Ντάουν, παράλυση, εγκεφαλικές βλάβες και γενετικά προβλήματα. Τα παιδιά που έχουν κάποια κινητική δυνατότητα βρίσκονται μέσα σε ξύλινα κλουβιά με μόνο ένα στρώμα.

Ορισμένα από αυτά είναι αυτιστικά ή έχουν δυσκολίες οράσεως, παρ' όλα αυτά όμως κάποια έχουν συνείδηση και κατανοούν. Οταν αναγκάζονται να ζουν σε αυτές τις συνθήκες συχνά χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο ή ξεριζώνουν τα μαλλιά τους (ένδειξη σοβαρού ψυχολογικού τραύματος στα παιδιά). Συχνά ακούγεται μουσική από το ραδιόφωνο, που αποτελεί ένα κάποιο ερέθισμα, αλλά τα δωμάτια είναι γυμνά και πολύ ζεστά το καλοκαίρι.

Τα περισσότερα παιδιά παραμένουν στα κρεβάτια τους 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, εκτός από την ώρα που βρίσκονται στο ντους ή είναι τυχερά και τα επιλέγουν οι εθελοντές για να παίξουν μαζί τους.

Ορισμένα από τα παιδιά μασούν τα ρούχα τους και δαγκώνουν τα χέρια τους. Αυτό έχει αποτέλεσμα να τα δένουν στα κρεβάτια τους για να αποφευχθεί ο αυτοτραυματισμός- βέβαια έτσι προκαλούνται πληγές στα δεμένα άκρα. Ως θεραπεύτρια θεωρώ ότι αυτές οι συνθήκες δεν είναι μόνο μη αποδεκτές αλλά και ηθικά απαράδεκτες.

Τρώνε πολύ βιαστικά

»Τα απογεύματα στο ΚΕΠΕΠ είναι πολύ ήσυχα καθώς τα παιδιά είτε υποτίθεται ότι κοιμούνται ή μένουν στα δωμάτιά τους. Καθώς προχωρεί η μέρα, τα περισσότερα μεταφέρονται στο άχαρο σαλόνι μέχρι να φτάσει η ώρα του ύπνου. Τρώνε μεσημεριανό και βραδινό πολύ βιαστικά. Τα παιδιά έχουν διαφορετικά σωματικά και νοητικά προβλήματα, όμως και τα 75 βρίσκονται στο ίδιο ίδρυμα, στο οποίο εργάζονται ένας γιατρός, δύο φυσιοθεραπευτές και τρεις θεραπευτές.

Ως φυσιοθεραπεύτρια, έχω μάθει και το πιστεύω ότι η φυσιοθεραπεία είναι μια διαδικασία που προωθεί, διατηρεί και αποκαθιστά τη φυσική, ψυχολογική και κοινωνική βελτίωση των ανθρώπων, ανάλογα με τις διαφορές τις υγείας τους. Και τα 75 παιδιά στο ΚΕΠΕΠ θα ήταν καλύτερα αν έκαναν φυσιοθεραπεία.

Λίγα "τυχερά" παιδιά κάνουν ημίωρες συνεδρίες φυσιοθεραπείας την εβδομάδα, αλλά αυτό εξαρτάται από το εάν οι θεραπευτές επιθυμούν να εργαστούν με τα παιδιά και εάν οι εθελοντές θα τα πάνε στους θεραπευτές. Είναι απαράδεκτο ότι μόνο το 16% των παιδιών κάνουν φυσιοθεραπεία.

Φυσιοθεραπείες

»Η φυσιοθεραπεία που παρέχεται, δεν χαρακτηρίζεται από συμπόνια (αναγνώριση δηλαδή του παιδιού ως ανθρώπινου όντος), παραγωγικότητα και ενθάρρυνση. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας δεν υπάρχει και πολλή δραστηριότητα. Τα λίγα επιλεγμένα παιδιά, κάνουν θεραπεία μερικές φορές την εβδομάδα. Εχει παρατηρηθεί ότι μερικές φορές οι θεραπευτές βλέπουν τηλεόραση ή μαγειρεύουν για τον εαυτό τους ενώ τα παιδιά κάθονται μόνα τους στις καρέκλες. Ορισμένες φορές ζητείται από τα παιδιά να παίξουν με ένα παζλ ή να κάνουν μια ζωγραφιά αλλά δεν υπάρχουν προγραμματισμένες δραστηριότητες.

Το περιβάλλον στο οποίο εργάζονται οι θεραπευτές είναι ένα μικρό ασφυκτικό δωμάτιο στο οποίο βρίσκονται ένα τραπέζι και εξαρτήματα που βρίσκεις συνήθως στις κουζίνες, αντικείμενα που δεν αρμόζουν σε χώρο θεραπείας. Εχει παρατηρηθεί επίσης ότι πολλές φορές οι συνεδρίες ακυρώνονται για άγνωστους λόγους.

Δεν ασχολούνται μαζί τους

»Παιδιά με τόσο σοβαρές αναπηρίες χρειάζονται εντατική θεραπεία, και όμως τελικά τα παιδιά με τις λιγότερες ανάγκες είναι αυτά που κάνουν θεραπεία στο ΚΕΠΕΠ. Πιστεύω ότι η λύση είναι μεγαλύτερη επιμόρφωση και βελτίωση στους τρόπους διοίκησης στο ΚΕΠΕΠ, ώστε να παρέχεται ποιοτική φροντίδα. Κατά βάσιν το προσωπικό είναι καλοί άνθρωποι, αλλά το κέντρο μπλοκάρει με τις διαδικασίες και τη ρουτίνα (γραφειοκρατία) που σε καμία περίπτωση δεν αντανακλούν τα δικαιώματα και τις ανάγκες των συγκεκριμένων παιδιών.

Τα προβλήματα πολλών παιδιών έχουν χειροτερεύσει γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους. Το κέντρο χαρακτηρίζεται από την έλλειψη δημιουργικότητας και καινοτομίας, έχει ελάχιστους πόρους και τα παιδιά είναι σοβαρά παραμελημένα για μεγάλες περιόδους, γεγονός που επιδεινώνει την κατάστασή τους.

Οι εργαζόμενοι φοβούνται τα ατυχήματα σε τέτοιο βαθμό ώστε αυτός ο φόβος κυριαρχεί και μπαίνει σε δεύτερη μοίρα η φυσική και η πνευματική υγεία των παιδιών. Γνωρίζω ότι η θεραπεία δεν μπορεί να τα γιατρέψει, αλλά μπορεί να τους προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής - ακόμη και η προσπάθεια να μη χειροτερεύσει η κατάστασή τους και να ζουν με άνεση θα ήταν ένα σημαντικό βήμα.

Ελλειψη προσωπικού

»Η δουλειά της νοσοκόμας στο ΚΕΠΕΠ είναι πολύ δύσκολη -πολλές ώρες και πολλές δουλειές. Υπάρχει έλλειψη προσωπικού και αυτό συνεπάγεται ότι οι δουλειές είναι πολλές και δεν ολοκληρώνονται εύκολα. Οι νοσοκόμες, φαίνεται ότι, δεν έχουν κίνητρα και απλώς παρέχουν τις βασικές φροντίδες καθαρισμού των παιδιών, χωρίς να τους δείχνουν συμπάθεια ή να σέβονται την αξιοπρέπειά τους. Οταν οι βασικές δουλειές τελειώσουν, το προσωπικό επιστρέφει στα δωμάτιά τους και βλέπουν τηλεόραση, ενώ τα παιδιά δεμένα στα κρεβάτια τους κοιτάζουν τους τοίχους. Δεν υπάρχουν κίνητρα για το προσωπικό και καμία επαγγελματική εξέλιξη. Από το ΚΕΠΕΠ λείπουν η ενέργεια, η αγάπη και η ανθρωπιά, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους ίδιους τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί, και αυτή η κατάσταση έχει φυσικά αντίκτυπο στα παιδιά.

Συνεχή κατάγματα

»Ενα από τα παραδείγματα που θλίβει τους εθελοντές είναι αυτό ενός 9χρονου κοριτσιού. Υποφέρει από οστεοπόρωση- τα κόκαλά της είναι εύθραυστα και έχουν σπάσει αρκετές φορές. Το προσωπικό φοβάται τόσο πολύ ότι αυτό θα συμβεί και πάλι ώστε έχουν τοποθετήσει το παιδί ανάσκελα δεμένο σε ένα κλουβί, με τα χέρια του δεμένα στις δύο πλευρές του κλουβιού. Στους εθελοντές δεν επιτρέπεται να τη βγάλουν από το κλουβί και ποτέ δεν παίζει ούτε και βγαίνει από το κτίριο. Είναι ένα παιδί γεμάτο αγάπη που υποφέρει, αλλά γελά και ανταποκρίνεται όταν χοροπηδάμε μπροστά από το κλουβί της- δυστυχώς όμως αυτή είναι η μόνη ευχαρίστηση που μπορεί να αντλήσει για λίγα λεπτά κάθε μέρα. Ενα απλό αλλά σημαντικό βήμα για τη βελτίωση της καθημερινότητάς της θα είναι να υπάρχει μια τέτοια δραστηριότητα κάθε μέρα.

Με σύνδρομο Ντάουν

»Αλλο παράδειγμα είναι αυτό ενός νεαρού άνδρα (24 ετών) που έχει σύνδρομο Ντάουν και εγκεφαλικές βλάβες. Λόγω της κατάστασής του και της έλλειψης θεραπείας δεν μπορεί να στηριχθεί στα πόδια του - έχουν εξασθενήσει οι αστράγαλοι. Ομως, με βοήθεια μπορεί να περπατήσει και το χαμόγελό του όταν τα καταφέρνει είναι το πιο ξεκάθαρο σημάδι ότι μπορεί να πετύχει πράγματα και να βελτιωθεί. Οι φυσιοθεραπευτές δεν είναι βέβαιοι εάν θα πρέπει να επιτρέψουν στους εθελοντές να τον βοηθούν να περπατά, λόγω της αστάθειας. Κι όμως μια απλή διαδικασία, με χρήση ειδικών παπουτσιών για να σταθεροποιηθούν οι αστράγαλοί του, θα είχε αποτέλεσμα να μπορεί να περπατά σταδιακά μόνος του με ασφάλεια.

Οι θεραπευτές αναφέρουν ότι αυτό το παιδί περιμένει για ραντεβού σε νοσοκομείο για περισσότερο από ένα χρόνο. Δεν μοιάζει κανείς να βιάζεται ώστε να αποκτήσει ειδικά παπούτσια ή να κάνει φυσιοθεραπεία. Πώς θα καλυφθούν οι βασικές ανάγκες του παιδιού, και τα δικαιώματά του, ώστε να μπορεί να βαδίσει και να πετύχει ακόμη περισσότερα;

Δυνατότητες βελτίωσης

»Πολλά από τα «παιδιά» είναι πάνω από 20 χρόνων και οι πιθανότητες βελτίωσης φθίνουν με την ηλικία. Κι όμως υπάρχουν δυνατότητες για βελτίωση της καθημερινότητάς τους, και για να διασφαλιστεί ότι η κατάσταση των πιο νέων παιδιών βελτιώνεται. Για παράδειγμα, πολλά παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν τα χέρια τους και με ειδική θεραπεία θα μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα, όπως να τρώνε μόνα τους και να βγάζουν τα έντομα από το πρόσωπό τους. Ορισμένα μπορούν να κινούν σε κάποιο βαθμό τα πόδια τους και με θεραπεία θα μπορούν να κινούνται ή να μην πονούν τόσο, και γενικά να βελτιωθεί η ζωή τους.

Χωρίς παιχνίδι

»Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι υπάρχουν ελάχιστα ή σχεδόν καθόλου ερεθίσματα για τα παιδιά. Τι είδους ζωή είναι αυτή χωρίς παιχνίδι, ερεθίσματα, αλληλεπίδραση και προσωπική ικανοποίηση; Τα δωμάτια είναι βαρετά και στα παιδιά δεν επιτρέπεται να έχουν τα δικά τους πράγματα και παιχνίδια. Ο χρόνος με τους εθελοντές είναι το μόνο τους "παιχνίδι". Ακόμη και αυτό είναι περιορισμένο. Ως εθελοντές έχουμε περιορισμένους πόρους και χώρους. Για το καλοκαίρι, υπάρχει ένας χώρος εξωτερικός, στον οποίο υπάρχουν κούνιες. Για τους πιο κρύους μήνες, υπάρχει ένα δωμάτιο στο οποίο χωρούν το πολύ 6 άτομα τη ίδια στιγμή.

Λίγα μολύβια και χαρτιά, λίγα παζλ, από τα οποία λείπουν τα πιο πολλά κομμάτια, ορισμένα τουβλάκια και κάποια παιχνιδάκια, που αγόρασαν με δικά τους χρήματα οι εθελοντές. Το ίδρυμα έχει κάποια παιχνίδια, αλλά είτε είναι σπασμένα είτε τους λείπουν οι μπαταρίες. Ενα από τα βασικά προβλήματα είναι η έλλειψη χρημάτων, που δεν επιτρέπει την αγορά αντικειμένων και παιχνιδιών, τα οποία απαιτούνται για τις δραστηριότητες. Δεν θα έριχνε και έξω τον προϋπολογισμό η πρόβλεψη για βασικά πράγματα που θα έδιναν ερεθίσματα στα παιδιά.

Αγνοια για τη δουλειά τους

»Αλλο ένα θέμα είναι η άγνοια για το ΚΕΠΕΠ και τη δουλειά τους. Ακόμη και οι ντόπιοι, που ζουν 5 λεπτά μακριά από το ίδρυμα, γνωρίζουν ελάχιστα γι' αυτό. Οι Ελληνες σοκάρονται πραγματικά όταν μαθαίνουν για τις συνθήκες στο ορφανοτροφείο και μου έχουν πει ότι το θέμα του ΚΕΠΕΠ και όλα τα αρνητικά του προβάλλονται από τα Μέσα, κι όμως φαίνεται ότι οι ελληνικές αρχές δεν κάνουν τίποτε. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν κανέναν που θα νοιαστεί για τα δικαιώματά τους. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό για τους ανθρώπους να γνωρίζουν τι συμβαίνει και να παίρνουν θέση ώστε να βελτιώνονται οι ζωές αυτών των παιδιών. Δεν μπορώ να συνεχίσω αυτό το εγχείρημα ξέροντας ότι αυτά τα παιδιά είναι εδώ και δεν έχουν τίποτε, ενώ υπάρχουν άλλα στη γειτονιά που έχουν τα πάντα και δεν γνωρίζουν τίποτε για αυτά που είναι εδώ.

Δεν μπορώ να συνεχίσω την επαγγελματική μου καριέρα γνωρίζοντας ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν τίποτε, ενώ υπάρχουν άλλοι που θα ήθελαν να βοηθήσουν εάν ήταν ενήμεροι για την κατάσταση. Πώς μπορεί μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υποτίθεται αναπτυγμένη, να επιτρέπει τέτοιες συνθήκες;

Στερούνται το βασικό σεβασμό

»Και αυτό που ρωτάμε είναι: τι θα γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση στο ΚΕΠΕΠ; Αυτά τα παιδιά στερούνται το βασικό σεβασμό που αρμόζει σε όλα τα όντα. Καταπατούνται τα δικαιώματά τους, όπως αυτά ορίζονται από τη Συνθήκη της UNICEF για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Το γεγονός ότι έχουν σωματική και πνευματική αναπηρία δεν συνεπάγεται ότι δεν έχουν δικαίωματα στις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, στην ιδιωτικότητα, στη χαρά και στο παιχνίδι. Πρώτον και κύριον αυτά τα παιδιά χρειάζονται τα βασικά σε θέματα διατροφής, ένδυσης, παιχνιδιού.

Η βιασύνη είναι αυτό που χαρακτηρίζει το φαγητό τους και το γεγονός ότι πολλές φορές η τροφή σπρώχνεται μέσα στο στόμα τους.

Τα ρούχα είναι κοινά, τα παιδιά δεν έχουν δικά τους. Το νερό δίνεται συγκεκριμένες ώρες εκτός και αν κάποια παιδιά μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες τους. Τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν εκπαιδευτεί για να πηγαίνουν στην τουαλέτα και φορούν δύο πάνες ταυτόχρονα για να αποφεύγεται το συχνό άλλαγμα- αυτές οι πάνες συνήθως «πνίγουν» τα μικρότερα παιδιά. Εάν τα παιδιά δεν μπορούν να απολαμβάνουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, πώς θα μπορέσουν να προοδεύσουν ως ανθρώπινα όντα και να απολαύσουν τη ζωή τους.

Πώς γίνεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τον 21ο αιώνα, παιδιά με προβλήματα υγείας να στερούνται τα βασικά δικαιώματα για μια καλή ζωή; Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι πάνω από όλα ανθρώπινα όντα με δικαιώματα και επιθυμίες, είναι παιδιά που θα πρέπει να μπορούν να προσμένουν ένα καλύτερο μέλλον».

Δ. Ιατρόπουλος: “Η Ελλάδα, δεν πέθανε ακόμη!”

Δημοσίευση 19/01/2011 18:29 Ανανέωση 19/01/2011 18:37

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/opinions/story/d-iatropoylos-h-ellada-den-pethane-akomh


*Συνέλληνες, οφείλουμε Όλες και Όλοι, να αμυνθούμε! Ως μονάδες, ως μέλη της οικογένειάς μας, και ως κύτταρα της κοινωνικής ομάδας που ανήκουμε, εξοστρακίζοντας πρώτα-πρώτα από πάνω μας, τη στημένη φρίκη «Αυτών», με το καθεβραδινό τους τηλεπαραμύθιασμα.

*Πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους με τη συνείδηση μας. Και να θυμηθούμε ότι σε καιρούς Εθνικής Συμφοράς, όπως αυτή που τώρα πάλι μας ετοιμάζουν οι Εσχατοπροδότες, γινόμαστε οι Έλληνες μια γροθιά, ανοίγουμε την αγκαλιά μας στο διπλανό μας, σε μια πρωτόγνωρη συνάθροιση Πολιτών, και όχι πια «πελατών», οποιουδήποτε Αλήτη.

*Κι αυτή η «βουβή» κουβέντα μεταξύ μας, η εξαγριωμένη, (και όχι μελοδραματικά «παραπονεμένη»), θα ακουστεί ως χθόνιο ρεύμα ενός τεράστιου κύματος που πλησιάζει τα τείχη της πόλης υπόγεια, συγκλονιστικά, ορατό στα σκοτεινιασμένα μάτια και το ατσάλινο πρόσωπο του Έλληνα Πολίτη, που βλέπει πως έρχεται η ώρα του να μετρηθεί με τη μοίρα του.. Θα γίνει χιονοστιβάδα.

*Και οι κρατούντες όλων των θώκων και των αποχρώσεων του Σαπισμένου πια Συστήματος, που σφετερίστηκαν την Πατρίδα και κερδοσκοπώντας ξεσαλωμένοι, ασύστολα απειλούν, όχι πλέον μόνο το εισόδημα ή τον πολιτισμό μας, αλλά κυριολεκτικά την ίδια τη ζωή μας, θα νιώσουν ότι «Κάτι» πολύ μεγάλο «έρχεται».

*Πολλοί απ αυτούς θα αντιδράσουν σπασμωδικά, καρφώνοντας ο ένας τον άλλο και ικετεύοντας το Κοινόν των Ελλήνων για επιείκεια, άλλοι θα συνεχίσουν την πλύση εγκεφάλου από τα συγκεκριμένα Μίντια που ελέγχουν η συνεργάζονται, ενώ κάποιοι θα πασχίσουν δραπετεύοντας πανικόβλητοι, να εξασφαλίσουν εαυτούς και συγγενείς και φίλους.

*Όμως η Ώρα της Κρίσης, δεν θα ανήκει πια στις Ερινύες, όπως μέχρι σήμερα, αλλά στη Νέμεσι. Κι όσα εμπόδια κι αν μαγειρέψουν «Αυτοί», με όση καταστολή κι αν απειλήσουν, όσες δημοσκοπήσεις κι αν στήσουν, όσες προβοκάτσιες κι αν κατασκευάσουν, όσες ψευτοειδήσεις κι αν περάσουν μπροστά για ξεκάρφωμα, όσες «αυτοκριτικές» περί την «Κάθαρση» κι αν εφεύρουν, το βουβό ποτάμι τελικά θα ξεσπάσει σε χείμαρρο που δεν γυρίζει ποτέ πια πίσω!

*Όπου νάναι, θυμηθείτε με, θα εμφανιστούν αυθόρμητα, και θα ενωθούν μεταξύ τους καταλυτικά, νέοι άνθρωποι, νέοι εκπρόσωποι του λαού αυτού, καινούριοι, εμπνευσμένοι, άφθαρτοι πατριώτες, με αίσθηση των δεδομένων και γνώση των συγκυριών.

*Και θα στήσουν το εντελώς καινούριο σκηνικό που χρειάζεται αυτή η χώρα. Και θα αναγκάσουν τους πάντες να ακολουθήσουν το ρεύμα.

*Συνέλληνες, η Ελλάδα δεν πέθανε ακόμη! Ας την πάρουμε στα χέρια μας, Εδώ και Τώρα, γιατί είναι μόνο Δική μας, και καθόλου όλων αυτών των καθικιών, που αποπειρώνται να μας πετάξουν, στην καλύτερη περίπτωση στην άκρη της Ιστορίας, και στη χειρότερη, στο βάθος ενός τεράστιου ομαδικού τάφου..

*Μια Νέα Φιλική Εταιρία, είναι μονόδρομος πια, για τη μοίρα μας