Δευτέρα, Μαρτίου 21, 2016

Η παράγκα του μπάρμπα Γιάννη


15 Φεβρουαρίου 1948

  Το ψηλό φουγάρο του εργοστασίου σκορπάει την κάπνα του λιωμένου λάστιχου στον παγωμένο αέρα. Βρέχει με δύναμη και ο Βαρδάρης λυσσομανάει πάνω στις τενεκεδένιες σκεπές της παραγκούπολης, το ρέμα που κυκλώνει την γειτονιά έγινε ορμητικό απ' το νερό που κατεβαίνει από τους λόφους. Λιγοστό το φως κι ο αέρας αποπνικτικός, μολυσμένος, πηχτός σαν την λάσπη που έχει γίνει ένα με τις παράγκες της Χαριλάου, πλάι στο προπολεμικό εργοστάσιο της υποδηματοποιίας “Αλυσίδα”.
  Χειμώνας του 1947 - 48 κι τεράστια παραγκούπολη πιάνει από την Τούμπα και την Χαριλάου ίσαμε τα Καραγάτσια* με τις πελώριες Φτελιές και τα σπίτια των Εβραίων προς τα δυτικά. Φτώχεια ανείπωτη παντού, μικρά στενόχωρα σπιτάκια, γυμνά από ευκολίες που είναι φτιαγμένα από τούβλα και πλιθιές με παλιολαμαρίνες για σκεπή. Μια - δυο βρύσες κοινόχρηστες σε κάθε γειτονιά και το ηλεκτρικό ένα όνειρο αληθινό μόνο για τους αστούς της πόλης. Τις καλές μέρες στερημένα και κακοντυμένα τα παιδιά, με πόδια γυμνά παίζουν ένα τόπι φτιαγμένο από κουρέλια στις χορταριασμένες αλάνες, δίπλα στα λιγοστά κατσίκια που εξασφαλίζουν λίγο γάλα και ρυζόγαλο στα φτωχόσπιτα. Δρόμοι δεν υπάρχουν, χώμα, σκόνη και λάσπη, που φτάνει μέχρι και το γόνατο στο καταχείμωνο.
  Είναι 8 το βράδυ ο μπάρμπα Γιάννης ο Βαλμάς μαζί με τα παιδιά του τον Δημήτρη και τον Βασίλη κάθονται στο τραπέζι για το φτωχικό τους γεύμα. Η μάνα τους η κυρά Αθηνά είχε πεθάνει εδώ και χρόνια, λίγο πριν τον πόλεμο. Το λιτό γεύμα το είχε μαγειρέψει στην παλιά γκαζιέρα η μεγάλη αδελφή τους, η Πάτρα που ήταν καμιά εικοσαριά χρονών. Αυτή την ώρα λείπει, δουλεύει στο Φάληρο, στο σπίτι ενός πλούσιου Αρμένη, έμπορου καφέ. Ο μπάρμπα Γιάννης μόλις είχε γυρίσει από το άλλο παραγκάκι του, το μαγαζάκι του, ακριβώς δίπλα στο θρυλικό καφενείο του Αλέκου με την λατέρνα, όπου διασκέδαζαν και καυγάδιζαν όλοι οι νταήδες της περιοχής και τα πρωτοπαλίκαρα από τα γύφτικα, με τους μπαλτάδες στο ζωνάρι. Όλο του το εμπόρευμα ήταν μοναχά λίγες καραμέλες και τσιγάρα χύμα, τα πιο πολλά τα κάπνιζε ο ίδιος διαβάζοντας πάντα τον Ελληνικό Βορρά, βασιλικός μέχρι το κόκαλο.
“Άντε να φάμε, η Πάτρα θα αργήσει” είπε ο πατέρας τους, το φως της γκαζόλαμπας φώτιζε αμυδρά τον φτωχικό χώρο, ίσα να βλέπουν τα πιάτα με τις βραστές πατάτες, τα κρεμμύδια και τις ελιές, πλάι στα ξεροκόμματα του ψωμιού.
  Επάνω στις πρώτες μπουκιές η ξύλινη πόρτα της παράγκας χτύπησε απαλά, “κυρ Γιάννη” ακούστηκε η φωνή μιας γυναίκας. Ο μικρός του, ο Δημήτρης σηκώθηκε να ανοίξει μιας και ο πατέρας βάδιζε με δυσκολία αφότου είχε πάθει παράλυση στην μια του πλευρά από την σκληρή δουλειά στο καροποιείο. Σαν άνοιξε ο Δημήτρης στο ημίφως της γκαζόλαμπας διαγράφηκε η μορφή μιας γυναίκας,
“Κυρ Γιάννη, σε παρακαλώ, ώρες γυρνάμε μέσα στο κρύο. Με έδιωξε η αδερφή μου, δεν μπορεί άλλο, έχει οικογένεια και αυτή.” Η γυναίκα μιλούσε ασθμαίνοντας, έκλαιγε, φαινόταν πραγματικά απελπισμένη. Ο κυρ Γιάννης την γνώριζε απ’ την γειτονιά, λίγους μήνες πριν είχε έρθει στην Θεσσαλονίκη με τα παιδιά της, το χωριό τους είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά στην φωτιά του εμφυλίου. “Σε παρακαλώ, δεν έχω που να πάω, λυπήσου τα παιδιά μου.” Στο βάθος η μοναδική λάμπα του δρόμου ίσα που φώτιζε τέσσερα παιδάκια, αγόρια και κορίτσια. Ο Δημήτρης αναγνώρισε το ένα, ήταν ο ανιψιός της γειτόνισσας, ο Αχιλλέας. Ο μπάρμπα Γιάννης σηκώθηκε με δυσκολία και βάδισε μέχρι την πόρτα. Κοίταξε τα παιδιά που τουρτούριζαν απ’ το κρύο βρεγμένα ως το κόκκαλο απ’ το χιονόνερο. Για μια στιγμή χάθηκε, θυμήθηκε τον εαυτό του, την δική του μάνα. Παιδάκι ήταν κάπου στα 1905 σαν αναγκάστηκε η κυρά Ευμορφία να πάρει αυτόν και τα αδέρφια του μαζί με τον σακατεμένο από το ξύλο πατέρα τους και από το ορεινό χωριό τους το Λιβάδι, να κατεβούν στην Χαριλάου. Ο μεγάλος αδερφός του, ο Βασίλης είχε μια ομάδα ενόπλων παλικαριών και χτύπαγε στην περιοχή των Βασιλικών, στο Λιβάδι και την Περιστερά, τους Τούρκους και τους Βούλγαρους. Κάθε τόσο ερχόταν τα αποσπάσματα των κατακτητών και βασάνιζαν τον πατέρα του, ύστερα τον έπαιρναν μαζί τους στις γύρω βουνοκορφές για να τους προδώσει που κρυβόταν ο καπετάνιος. Στο τέλος τον αφάνισαν από τους ξυλοδαρμούς και η γυναίκα του βρήκε διέξοδο στην πόλη, στην προσφυγιά.  
“Προσφυγάκια σαν και εμένα είναι, φέρτα μέσα, έχω το δωματιάκι δίπλα. Να σας αφήσω να μείνετε μέχρι την άνοιξη, τότε θα απολύεται ο αρραβωνιαστικός της Πάτρας και θα το χρειαστούν το καμαράκι”
Η γυναίκα λύγισε “Να σ’ έχει ο Θεός καλά κυρ Γιάννη”




3 Απριλίου 2015


Στην κουζίνα ο Δημήτρης, η γυναίκα του Ελευθερία και ο Αχιλλέας έπιναν καφέ και θυμόταν τα παλιά. Ο Αχιλλέας είχε έρθει επίσκεψη να δει τον παλιό του φίλο. Λάτρεις και οι δυο του μπουζουκιού θυμόταν τα περασμένα. Χρόνια μετά, στην όγδοη δεκαετία της ζωής τους μιλούσαν για τα παιδιά τους. Ο Αχιλλέας ήταν μόνος αυτό το διάστημα η γυναίκα του είχε πάει ταξίδι στο εξωτερικό, στην κόρη τους. Πολλά τα χρόνια από εκείνη την μαύρη περίοδο του διχασμού, του εμφυλίου πολέμου, μα όσα χρόνια και αν περνούσαν εκείνος ποτέ δεν θα ξεχνούσε,

“Δημητρό, εκείνο το βράδυ, κοντά 70 χρόνια πριν μας έσωσε ο μπάρμπα Γιάννης. Κάτω από την λάμπα του δρόμου, μέσα στην παγωνιά και την βροχή καθόμασταν τέσσερα παιδιά και η μάνα μας. Μεγάλο καλό μας έκανε, μας άφησε να ξεχειμωνιάσουμε στο καμαράκι σας χωρίς να μας πάρει ούτε μια δραχμή. Έτσι πάει, ο φτωχός τον νοιώθει τον φτωχό, ο πρόσφυγας, τον πρόσφυγα. Τέτοια καλοσύνη δεν ξεχνιέται”




Αυτό το διήγημα είναι απολύτως αληθινό, τα πρόσωπα και τα ονόματα εξίσου.


Αφιερωμένο στον παππού μου, τον μπάρμπα Γιάννη.
Στον μεγάλο αδερφό του παππού, τον Μακεδόνα καπετάνιο Βασίλη Βαλμά από το Λιβάδι Θεσσαλονίκης που δεν πρέπει να ξεχαστεί γιατί αυτός τα θυσίασε όλα για την ελευθερία του τόπου του, για εμάς τους ελεύθερους Έλληνες.
Στην μικρή παράγκα που χωράνε πολλοί φτωχοί.
Στο καλό που δεν ξεχνιέται…



*Καραγάτσι στα τούρκικα Karaağaç ή Φτελιά στα Ελληνικά, Elm στην Αγγλική. Πελώριο δένδρο με βαθυπράσινο πυκνό φύλλωμα. 


ΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ ΠΙΝΑΚΑΣ-ΤΟΠΙΑ-111, Ο λάκκος στο Στρατηγείο (ανάμνηση),τέμπερα, 31Χ43 εκ., 1998*
*Η εικόνα έχει υποστεί επεξεργασία σε χρωματικό τόνο Grayscale.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ
Μάρτιος 2016 

56 σχόλια:

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Stephi Kondi

Συγκινητικό και πολύ πολύ όμορφο! Συγχαρητήρια για τη ευαίσθητη ματιά και τη ζωντανή πένα. Περιμένω και άλλα!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ντίνος Παπασπύρου

Συγκινητικά βιώματα Τάσο μου, όλοι έχουμε παρόμοια, καλά κάνεις και τα καταγράφεις τόσο όμορφα.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ηρώ Κων. Κόλλια

μολις τωρα το διαβασα. Θα πω τη γνωμη μου σαν κειμενο γιατι το μηνυμα ολοι το καταλαβαινουν με οσα ζουμε και δεν θα ηθελα πολιτικες κουβεντες κι αντιπαραθεσεις. Το γραψιμο σας ειναι απολυτα περιγραφικα ζωντανο...χρωματισμενο σωστα...μυριζει με άγνωστες για μας μυρουδιες....χαθηκα στο χωροχρονο και μεταφερθηκα εκει στην παραγκουπολη της Χαριλαου....αγνωστα για μενα γεγονοτα εγιναν οικεια...δυνατα κι ευαισθητα συναισθηματα διαχυτα παντου...νοσταλγικες δυσκολιες αγωνων ζωης κατα παραταξη...και λυτρωτικες λυσεις προβλημάτων εποχής...πιστευω εχει σχεδον ολα τα στοιχεία αληθινων γεγονοτων ...ομως ακομα και φαντασια να εμπεριεχει δενει υπεροχα με την πραγματικοτητα...να γραψετε καποτε κατι μεγαλυτερο σε ογκο πλοκης εννοω και ισαξιο μ αυτο... ισως ενα μυθιστορημα για τη ζωη αυτων των ταλαιπωρων ψυχων... συγχαρητηρια παντα ομορφα κειμενα!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Sissy Haitoglou

Τάσο μου, τί να πω! Συνέχισε να γράφεις... Όλοι εμείς των προσφύγων οι απόγονοι, γιατί με πρόσφυγες "χτίστηκε" η Θεσσαλονίκη, μέσα από διηγήσεις και διαβάσματα κουβαλάμε σαν "δώρο" την ιστορία μας!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Maria Poulopoulou

Πωω!!!Και συγκινητικό και πολύ επίκαιρο!! Ο πρόσφυγας νιώθει τη προσφυγιά. Θα το διαβάσω στην τάξη στους μαθητές μου. Καλημέρα Τάσο μου! Σε ευχαριστούμε!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ελπίδα Παπανίδου

Το διάβασα ωραίο θα μπορούσε να γίνει ένα βιβλίο.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ηρώ Κων. Κόλλια δεύτερο σχόλιο
Μαζεψτε τα ολα τα μικρα ...σ ενα μεγαλο... ειναι κριμα να μην σας χαρακτηρισουν ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ . Αλλοι με λιγοτερο αξιολογα εργα μπαινουν στον χαρακτηρισμο αυτον...
δεν διδασκεται η συγραφικη τεχνη...ειναι θεμα διανοητικου επιπεδου και ταλεντου εκφρασης!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Sofia Zachou

Μα τι περιγραφές Τάσο μου! Μέσα σε λίγες γραμμές τόσες πολλές εικόνες και συναισθήματα! Keep writting...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ράνια Φασουλα

Μπράβο Τάσο, δυστυχώς όμως η φτώχεια επέστρεψε...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

μινα χηρα

ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΒΡΩ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΗ... ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ....

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τόλης Νικηφόρου

Σωστά έδωσες την ατμόσφαιρα της εποχής, Τάσο μου, δεν ξέρω όμως αν μπορούν να την καταλάβουν τα σημερινά παιδιά. Χαίρομαι που υιοθέτησες τη μικρή φόρμα του διηγήματος, το γεγονός που περιγράφεις ήταν πράγματι βαθιά ανθρώπινο. Καλή δύναμη για τη συνέχεια (αν βέβαια σκοπεύεις να γράψεις κι άλλα για την εποχή εκείνη).

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Λίνα Χρήστου

Υπέροχο Τάσο!!!!!!!!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Χρυσα Παπαδοπουλου

Υπεροχο το κειμενο σου , νοσταλγικο ωραιες περιγραφες μας μετεφερες πισω σε κεινα τα δυσκολα χρονια....Συνεχισε να το κανεις!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Νίκη Κακουλίδου

Γειά σου Τάσο μου Το διάβασα το διήγημα σου .Είναι πολύ ανθρώπινο και ταυτιστηκα σε πολλά σημεία της ιστορίας σου με την παιδική μου ζωή .Ένα δωμάτιο, η γκαζιέρα που βουλωνε ,το λυτό τραπέζι , ο πατέρας μου που δούλευε στο γιαπί και πολλά άλλα ...... Δύσκολα χρόνια ....Αλλά γεμάτα ζεστασιά και αγάπη ...Να είσαι καλά και να μας γράφεις πάντα .....Μου ξυπνησες μνήμες !!!!!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Λένα Παπαθανασίου

σε ευχαριστώ για τις ακριβές "καταθέσεις ευαισθησίας",Τάσο. Μάζεψε και βγάλτα σε έναν σεμνό εκδοτικό οίκο. Νομίζω,είναι η ώρα...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μπρίνα Χατζηλεωνίδα

ανθρωπινο ο παπους ψυχουλα !!! και εγω ειπα !!!!!ποιον θα εμοιζες;;;; αγαπημενο μου παιδακι !!!μακαρι ολοι να ειμαστε ετσι ! τι να πω ..... φιλακια χαιρετισματα!!!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Anastasia Angeli

Πολυ ωραιο κειμενο ,περιγραφικο και οποιος ειναι απο προσφυγικη οικογενεια θα δει την δικη του οικογενεια....συνεχισε να γραφεις και ας ελπισουμε να τα δουμε σε ενα βιβλιο ολα τα κειμενα σου!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Εύα Κωστοπούλου

Υπέροχο Τάσο! Αισθαντικό όπως πάντα αλλά και αρκετά ώριμο. Πιστεύω ότι τα σύντομα διηγήματα σού πάνε πολύ.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΣΙΟΥΜΑΣ

Συνγκινητικό! Το διεθνές πλέον πρόβλημα του προσφυγικού, αγγίζει ιδιαίτερα εμάς του Ελληνες! Ξεδιπλώνει μνήμες του λαού μας και μας ξαναβαφτίζει! Η ασπρόμαυρη απόδοση του έργου του φίλου Ντίνου, ταιριαστή. Αγαπητέ Τάσο,ευχαριστώ που μου το έστειλες!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Elli Gianno

Πολύ όμορφο Τάσο! Ευχαριστούμε από καρδιάς!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μαίρη Γραμματικάκη

ευγε αγαπημενε μου Τασο! η σπορα της μεγαλοψυχιας του μπαρμπα Γιαννη εντος σου καρπισε ως δενδρι καλοσυνης κι ομοιως εισαι μεγαλοψυχος! ευγε για την γραφη και την επιμονη στα ομορφα!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ena Sturm

Τάσο... Με συγκίνησες για άλλη μια φορά! Αντεύχομαι τις υπέροχες ευχές σου... Τώρα καταλαβαίνω από ποιον πήρες!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Χριστίνα Λαζαρίδου

Τασο τωρα το δα μ ρωτησες αν διαβασα το υπεροχο διηγημα σου..κ φυσικα απο εκεινο το βραδυ κιολας κ μ ξυπνησες μνημες με τη Χαριλαου..εκει μεγαλωσα στην Μαντινειας στο ζαχ χαβαη Επισης δεν ξεχνω τη σταση ευκλιδη ελβιελα (αλυσιδα)...κ ολη τη διαδρομη απο το 10...Καθε καλοκαιρι 2 μηνες εκει καθομουν στη θεια μου ...Γεννηθηκα θεσσαλονικη αλλα μεγαλωσα Κατερινη...
Υπεροχο!!!χιλια Συγχαρητηρια

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Christos Vlachos

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑΣΟ ΜΟΥ ΟΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Sissy Haitoglou

Το κέρδος μας, Τάσο, είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ιστορία τους και αυτό κάνεις εσύ! Γιατί οι ρίζες μας και η ανθρωπιά είναι πολύτιμες!!! Να είσαι καλά και περιμένω το επόμενο διήγημά σου!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Alexandra Katrinaki

Τάσο συγχαρητήρια για το νέο σου διήγημα! Το γλαφυρό κείμενο σε μεταφέρει σε αλλοτινές εποχές και σου εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις να μας χαρίζεις νέα δημιουργήματα!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

μινα χηρα

ΜΠΡΑΒΩ ΤΑΣΟ, ΕΣΥ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ... ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΣΟΥ....

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Νικη Κακουλιδου

Το διήγημα σου είναι εξαιρετικό !!!!!Μου ξυπνάει μνήμες της παιδικής μου ηλικίας !!!!!Να είσαι καλά Τάσο μου !!!!Όμορφο Σαββατόβραδο να εχεις 😇

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Αγγελίκη Φατίση

Πολυ ομορφοΤασο!Δινει ενα τοσο ομορφο μηνυμα!Να εισαι γερος να θυμασαι και να τιμας τον παππου σου!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Giorgos Tependris

Υπεροχο !!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Aggeliki Skouteli

ΑΞΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ!!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Αθηνά Βαλμά

Ti na po ......
Mprabo taso ola bgalmena mesa ap ti zoi k ta gragis toso teleia

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Κωνσταντίνος Βογδανος

Μπράβο Τάσο αξίζει την κοινοποίηση στο προφιλ της κεντρικής δημοτικής βιβλιοθήκης.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ελένη Βασιλείου Αστερόσκονη

Πολύ όμορφο Τάσο....

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μαρία Γαϊτάνη

Το διάβασα στο κινητό μου, πολύ όμορφο !!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Κώστας Πλασταράς

ΤΡΥΦΕΡΟ, ΛΙΤΟ, ΜΕΣΤΟ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ,ΛΕΝΕ ΚΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ,ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ .ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ Η ΔΕΝ ΕΖΗΣΑΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ .ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.ΜΠΡΑΒΟ ΘΑΛΕΓΕ ΣΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΟΥ,ΑΝ ΖΟΥΣΕ Ο ΜΠΑΡΜΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Unknown είπε...

Με συγκίνησες Τάσο πολύ ήταν και η Γιαγιά μου Προσφυγοπούλα απο το Αϊβαλί και ξέρω ποσο δύσκολα Περάσανε

Unknown είπε...

Με συγκίνησες Τάσο πολύ ήταν και η Γιαγιά μου Προσφυγοπούλα απο το Αϊβαλί και ξέρω ποσο δύσκολα Περάσανε

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Να είσαι καλά Λία, εύχομαι πάντα να κουβαλάς στην καρδιά σου την δύναμη αλλά και την ανθρωπιά των προγόνων σου !!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Χριστίνα Γεωργιάδου

Πολύ ωραίο το διήγημά σου, ακόμη περισσότερο που είναι αηθινή ιστορία. Αλλά γιατί δεν το κάνεις μεγαλύτερο; Αυτό αξίζει να γίνει μέχρι και μυθιστόρημα, ή έστω αφήγημα, κάτι σαν τη Λωξάντρα της Ιορδανίδου, μια αληθινή ιστορία που έγινε μυθιστόρημα. Σκέψου το.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Δήμητρα Λέσχη ανάγνωσης

Τάσο ευχαριστώ για το διήγημα.
Την ώρα που το διάβαζα καταλάβαινα ότι ήταν αληθινό. Το έδωσες πολύ σωστά.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Theda Kaidoglou

διάβασα το διήγημα για τον παππού σου. Τι να πω πάλι? Είναι όλες εκείνες οι εποχές, οι αξίες και οι άνθρωποι που σε εμπνέουν και μέσα από τα κείμενά σου, εμπνέουν κι εμάς.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Θοδωρής Συμεωνίδης

Τάσο το διάβασα, πολύ καλό !!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ελένη Καπλάνη

Όσο για την παράγκα του μπαρμπα Γιάννη του παππού σου Θέλω να πω πως όλοι στα σπίτια μας έχουμε μια τέτοια ιστορία αλλά λίγοι μπορούν να την αποδώσουν και λέγοντας την να αγγίξουν καρδιές. Μπράβο συνέχισε. Και νομίζω οι αληθινές ιστορίες μου αρέσουν πιο πολύ.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Βίκυ Παπαπροδρόμου

Τάσο μου, σ' ευχαριστώ πολύ.

Νομίζω ότι απέδωσες σωστά το κλίμα και τις καταστάσεις εκείνης της εποχής χωρίς υπερβολές και μελοδραματισμούς.

Δυστυχώς, η ιστορία της ανθρωπότητας επαναλαμβάνεται και όλοι μας δείχνουμε να μένουμε μετεξεταστέοι στα μαθήματα που μας δίνει.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Elsa Economidou

Τάσο καλησπέρα,
Εμείς πρόσφυγες από Ανατολική Θράκη κ Μ. Ασία. Καταλαβαίνω λοιπόν απόλυτα...
πόσο δίκιο έχεις...
Σ' ευχαριστώ πολύ και καλό βράδυ!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Zoi Kousaki

Το διήγημα η παραγκα του μπαρμπα γιαννη φοβερο!!! Το διαβαζω συχνά ξανα και ξανά. Μου αρεσει το υφος που τα γράφεις. Με βαζει παντα σε σκεψεις για καλυτερα πράγματα

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μαριάννα Χαραλαμπίδου

Η Καλυβα του Μπαρμπα Γιαννη !!! Πολυ καλο. Μπραβο σου!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τάσος Τ&Τ FOODS

Μπράβο Τάσο μου θύμισες την Τούμπα και την Χαριλάου μιας άλλης εποχής. Μου θύμισες την δεκαετία του 1950 που για να πάμε από Τούμπα που ήταν το πατρικό μου για την Χαριλάου κατεβαίναμε στο ρέμα του κυβερνείου πατώντας σε πέτρες περνούσαμε στην απέναντι όχθη για την Χαριλάου όπου έμενε η γιαγιά, η μάνα του μπαμπά μου.

ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Φιλε Τασο,ελπιζω να μου επιτρεπεις αυτην την οικειοτητα αν και δεν γνωριζομαστε,ειλικριναμε ταρακουνησε το διηγημα σου..μου ξυπνησε αναμνησεις που ειχαν καταχωνιαστει σε τρισβαθα απυθμενα...συνεχισε,μπορειςκαθ καλλιτερα..θα σε παρακολουθω απο δω ξαι περα...
Υγ.ευχαριστω το σαιτ "Ολα Θεσσαλονικη"
Που μου εδωσε την ευκαιρια να σε γνωρισω...
Φιλικα Γιαννης

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Φίλε Γιάννη σε ευχαριστώ θερμά τα καλά σου λόγια και φυσικά για την ανάγνωση του πραγματικού αυτού περιστατικού που έγινε ένα σύντομο διήγημα για να τιμήσω την πράξη ανθρωπιάς του παππού μου, για τον φτωχό που στην παράγκα του χωράνε πολλοί, ενώ σε μια βίλα σήμερα ούτε ένας...

Unknown είπε...

Eva Markakis

Υπεροχο και τοσο τρυφερο! Αιωνια η μνημη του πατέρα σου!!

Unknown είπε...

Taxiarchis Mergias

Πάντα συγκινητικός και τρυφερός φίλε!!! Να σαι καλά!!!

Unknown είπε...

Ανθή Χατζηιωάννου

Με ωραία γραφή , ευαισθησία και συναίσθημα το αληθινό διήγημα σας με συγκίνησε !!! Η ιστορία της οικογένειας,η δύσκολη ζωή της εποχής ,τα γεγονότα ,η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.... Να είστε καλά, να θυμάστε τους αγαπημένους σας , συλλυπητήρια για τον πατέρα σας και να γράφετε ....Το συγγραφικό σας ταλέντο θα αναδειχθεί ....

Unknown είπε...

ΕΛένη Βασιλείου Αστερόσκονη

Θερμά συλλυπητήρια Τάσο μου. .. Άκρως συγκινησιακή η γραφή σου...
αιωνία η μνήμη τους, Μέσα από το γραπτό σου λόγο.

ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΗ