Του Απόστολου Λυκεσά
ΕΘΝΟΣ on line,18/04/2011
Απωλέσαμε τον Νίκο μας. Δραπέτευσε αμετάκλητα σε μια ρωγμή του χρόνου. Ζαλώθηκε τα μπαγιατλίδικα μεράκια του για το Ταξίδι, χαρίζοντάς μας χρόνια τα τραγούδια του, τους καημούς του, τα σεκλέτια και τις χαρές του. Το παρκάκι της ΜΕΝΤ ορφάνεψε ήδη χωρίς τον ίδιο στο γραφείο. Το στούντιο «Αγροτικόν» πέθανε νωρίτερα εξαιτίας της παγερής αδιαφορίας της πόλης που αγάπησε και ποτέ δεν εγκατέλειψε.
Ο τραγουδιστής της γυφτιάς που αρνήθηκε τις σειρήνες της πρωτεύουσας, με πείσμα ακατανόητο για όσους δεν καταλαβαίνουν τι αξίζει να συστοιχίζεσαι με φίλους σε Λοξή Φάλαγγα. Μας εγκαταλείπει σήμερα με έναν κόμπο στο μήλο του Αδάμ σαν να στραβοδέσαμε το φουλάρι του στον λαιμό μας. Χάσαμε τον Νίκο μας. Που γελούσε κελαρυστά ακόμη κι όταν μιλούσε για καταστάσεις που πονούσαν σαν πικράγκαθα της Νισύρου καρφωμένα στη σάρκα. Τόσα χρόνια μακριά από το Θέατρο Δάσους. Ποιος; Ο Νίκος μας. Την ίδια ώρα που οι μουσαφιραίοι χαλούσανε και χαλάνε τον κόσμο. Οπότε δώσ' του τα μερακλωμένα μακεδονίτικα στην Πλάτωνος μεσάνυχτα Αυγούστου ή τα νησιώτικα της αναστάτωσης στο Ασυλο, απέναντι από τα κοιμητήρια. Απωλέσαμε τον Νίκο μας. Που του `λεγες, «να κάνουμε Νικόλα το και το...» κι είχε αμέσως την προοπτική «όμορφο ακούγεται...». Κι έσκυβε πάνω στα καλώδια και τα ποντισιόμετρα. Υστερα αίφνης «πάμε για τηγανητές πατάτες και ρετσίνες στον καφενέ». Με μαράζι για τη χαμένη γενέθλια πλατεία Διοικητηρίου. Και να τριγυρνά με ένα ξεχαρβαλωμένο «παπάκι» έτοιμος να ραντίσει τον αέρα των στενών και να ραντιστεί παυσίλυπη νοσταλγία. Ριπές του Βαρδάρη τού ένευαν συνθηματικά στο Τσινάρι. Χάσαμε τον Νίκο μας. Ο Παναγιώτης βρήκε ένα τσίλικο μπαγλαμαδάκι να του το δώσει για τον δρόμο. Ακόμα και οι παράφωνοι θα τραγουδήσουμε το κατευόδιο. Ακλαφτο πώς να τον στείλουμε στο ταξίδι;
Πηγή: http://lesxianagnosis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου