Αντιδραστήρες Fukushima I, II, III & Onagawa

Με λίγα λόγια...

Σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα αυτό που συμβαίνει είναι μια ελεγχόμενη αλυσιδωτή αντίδραση σχάσης πυρήνων Ουρανίου 233, 235 ή Πλουτωνίου 239. Οι συγκεκριμένοι 3 πυρήνες μπορούν να σχαστούν απο νετρόνια οποιασδήποτε ενέργειας. Το αποτέλεσμα της σχάσης είναι ένα τεράστιο ποσό ενέργειας μαζί με 2-3 νετρόνια τα οποία χτυπούν άλλους πυρήνες και παράγουν εκ νέου ενέργεια κ.ο.κ.

Όλη αυτή η ιστορία συμβαίνει μέσα σε υγρό (συνήθως νερό) το οποίο εκτελεί μια πολύ βασική λειτουργία που είναι η απαγωγή θερμοτητας και χρησιμοποίηση της για παραγωγή ατμού (και ηλεκτρικής ενέργειας κατ'επέκταση, μέσα απο διαδικασίες που δεν ειναι του παρόντος)

Πρακτικά φανταστείτε νερό να βράζει εξαιτίας των πυρηνικών αντιδράσεων. Οι ατμοί κινούν τουρμπινες παραγωγής ηλ. ενέργειας. Στη συνέχεια, υπάρχει ο συμπυκνωτής που συμπυκνώνει (ψύχει) τους "χρησιμοποιημένους" ατμούς (εκεί βρίσκεται και το ψυκτικό μέσο) και τους επανεισάγει στον "πυρήνα" του αντιδραστήρα κλείνοντας έτσι τον κύκλο.

Οι αντιδραστήρες Fukushima I, II, III που έχουν το πρόβλημα, είναι τύπου BWR (Βoiling Water Reactors) 2ης γενιάς (BWR-3 & BWR-4) που, χοντρικά, ακολουθούν την παραπάνω διαδικασία. Είναι κατασκευασμένοι απο το 1970 (Ι) ως το 1976 (ΙΙΙ) και παράγουν ισχύ 500-800 ΜW. Οι αντιδραστήρες Onagawa Ι, ΙΙ, ΙΙΙ ένας απο τους οποίους επίσης φέρεται να έχει πρόβλημα, ειναι BWR και νεότεροι όντας κατασκευασμένοι απο το 1984 (Ι) ως το 2002 (ΙΙΙ).

Ακόμα και αν ενας αντιδραστήρας σταματήσει για κάποιο λόγο, η ραδιένεργος διάσπαση του πυρηνικού καυσίμου παράγει αρκετή θερμότητα η οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να απαχθεί, δηλαδή να υπάρξει ψύξη.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα LOCA όπως είναι η συντομογραφία του προβλήματος που προκύπτει όταν έχουμε απώλεια ψυκτικού μέσου (Loss Of Coolant Accident). Για αυτό το λόγο υπάρχουν συστήματα εφεδρικής ψύξης ECCS (Emergency Core Cooling System) τα οποία πρέπει να δράσουν άμεσα ώστε να μην υπερθερμανθεί ο πυρήνας και αρχίσει η τήξη του, κάτι το οποίο μπορεί να αποβεί καταστροφικό.

Στην Ιαπωνία όμως, αναφέρεται ότι μπορεί να υπάρχει μερική τήξη του πυρήνα κάτι που κατατάσσει, μέχρι στιγμής, αυτό το ατύχημα στη βαθμίδα 4 της 7-βαθμιας κλίμακας πυρηνικών ατυχημάτων:
( http://en.wikipedia.org/wiki/International_Nuclear_Event_Scale )

Ατυχήματα αυτής της βαθμίδας (4) έχουν ξανασυμβεί το 1980 στη Γαλλία και το 1999 στην Ιαπωνία. Οι δόσεις ακτινοβολίας σε αυτή τη περίπτωση είναι σχετικά μικρές και τα αντίμετρα περιορίζονται στον έλεγχο των τροφίμων. Η δόση που παράγεται σε αυτή τη περίπτωση μπορεί να είναι κρίσιμη για εργαζομένους μέσα στο σταθμό την ώρα του ατυχήματος.

Ανάλογα με τη ποσότητα της ραδιενέργειας που θα ανιχνευτεί στο περιβάλλον, αυτό το ατύχημα μπορεί να ανελιχθεί στη βαθμίδα 5 ή 6. Η 7 είναι για το Τσέρνομπιλ.
Αναρτήθηκε από Αντί-Συμβατικ0ς στις 4:26 μ.μ.

http://antisimvatikos.blogspot.com/2011/03/fukushima-i-ii-iii-onagawa.html