Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2012

Καλό ταξίδι σε έναν άγνωστο ήρωα της καθημερινότητας

Λίγα λόγια, κάτι σαν επικήδειο για αυτούς που έμειναν πίσω

Δευτέρα 24/9/2012 πρωί κατά τις δέκα μέσα στην ζαλάδα της δουλειάς στην πλοήγηση μεταξύ δεκάδων παραθύρων γεμάτα με emails *doc *xls *pdf προσφορές τηλέφωνα, η σκέψη να φεύγει σε αυτά τα διηγήματα που γράφω, σε αυτά που θέλω να γράψω, ξαφνικά η ματιά μου πέφτει στην είδηση του skai.gr.

Η αγάπη νικά τον καρκίνο: #TolislovedMaria

Αρχίζω να διαβάζω, σιγά σιγά η ήχοι του γραφείου σβήνουν. Η ζωή του Αποστόλη η επισκόπηση των 3 χρόνων της αρρώστιας του, τα πρωτινά χρόνια, οι σπουδές, το άγχος του και το σπάσιμο για την θητεία εμπρός μου. Σε απόσταση μερικών κλικ του ποντικιού μπορώ να δω την ζωή του να περνάει εμπρός μου, τον πρόωρο θάνατο της μητέρας του το 2003 στα 44 από καρκίνο, την εμφάνιση της δικής του ασθένειας το 2010 και την αρχική αισιοδοξία ότι όλα πέρασαν. Ξέρω ήδη την τραγική κατάληξη, τον άδικο χαμό του. Όχι δεν είναι μια ταινία, ούτε ένα δακρύβρεχτο διήγημα, ΕΊΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ, μια πραγματικότητα που μας δίνουν τα νέα μέσα της τεχνολογίας κάτι που θα φάνταζε τρελό πριν από χρόνια, που δεν θα μπορούσε να γίνει. Ήταν οι εποχές που οι κοινοί άνθρωποι της καθημερινότητας έφευγαν μόνοι και απαρατήρητοι από τους πολλούς, αφανείς ήρωες που οι πράξεις τους δεν θα μαθευόταν ποτέ.
Το "Καλό ταξίδι" ίσως ακούγεται κοινότυπο, όμως ένα ταξίδι είναι η ζωή, μικρό ή μεγάλο δεν έχει τόσο σημασία αρκεί να αξίζει η διαδρομή του......

Αναρτήσεις και σύνδεσμοι για να γνωρίσετε καλύτερα τον Αποστόλη. Μην ξεχνάτε ότι μια από τις τελευταίες επιθυμίες του ήταν να βοηθήσουμε όλοι και να φερθούμε όπως σε αυτόν την φίλη του http://mylymeupdates.blogspot.com

ΤΡΊΤΗ, 17 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2012

Σκέψεις

Φυσικά και σκέφτομαι το θάνατο. Τυπικά τουλάχιστον οι πιθανότητες επιβίωσης στον αγώνα μου είναι σημαντικά εναντίον μου. Σε στιγμές φιλοσοφίας όμως καταλαβαίνω το εξής: είμαστε όντα περίεργα αγαπητέ. Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου. Μάλλον. Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα. Τίποτα. Τότε τι φοβόμαστε; Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε; Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω. Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά. Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να "ζείται" -παθητική κι ας μην υπάρχει- αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο. Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω.

Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές. Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ.
Αναρτήθηκε από Moloch στις 3:39 μ.μ.

http://docamiok.blogspot.gr/

Μέσα στον πόνο και την κορύφωση της ασθένεια του είχε γράψει:

ΣΆΒΒΑΤΟ, 21 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2012

OpenIndia part2
Κάθομαι στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Πήρα το Irinotecan μου, με έχει ζαλίσει λίγο, τώρα θα μπει η πλατίνα. Κι εκεί που χαζολογάω στο Internet θυμήθηκα ότι είχα να κάνω κάτι σημαντικό. Να βοηθήσω ξανά τη Τζο. Όχι μόνο με κουβεντούλα και τουιτς. Αν και να πω την αλήθεια όποτε ανταλλάσσουμε μηνύματα στο twitter δημοσίως νιώθω ότι μόνο εκείνη καταλαβαίνει. Σαν τα μηνύματά μας να είναι μια εκκωφαντική κραυγή που ακούγεται σε όλο το timeline και το σκίζει στα δύο. Περάστε λοιπόν μια βόλτα από το blog της http://mylymeupdates.blogspot.com και ενισχύστε αν μπορείτε. Αν πάλι όχι πείτε της μια κουβέντα και δείτε πώς μπορείτε να βοηθήσετε.
Όπως είχα πει την 1η φορά που πήγε για θεραπεία, απαιτώ να δείξετε την ίδια αγάπη και βοήθεια που θα δείχνατε σε μένα.
Αναρτήθηκε από Moloch στις 7:13 μ.μ.

http://docamiok.blogspot.gr/

Η αγάπη νικά τον καρκίνο: #TolislovedMaria

23/09/2012 | 21:10Τελευταία Ενημέρωση: 21:10 23/09/2012

Όσοι έχετε twitter ίσως αναρωτιέστε τι είναι το hashtag #TolislovedMaria που εμφανίζεται σήμερα στο timeline σας.

Πρόκειται για την τελευταία επιθυμία του Αποστόλη Γκανά, ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο.

O 30χρονος Τόλης μοιράζονταν με τους διαδικτυακούς του φίλους στο twitter και στο blog του τη μάχη του με την επάρατη νόσο, αλλά και τις ελπίδες του.

Ο Τόλης ήθελε να δείξει σε όλο τον κόσμο πόσο αγαπά τη σύντροφό του Μαρία και δημιούργησε το hashtag #TolisLovedMaria.

Μπορεί να μην τα κατάφερε στη μάχη του, αλλά κατάφερε να κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα, καθώς το #TolislovedMaria έγινε δημοφιλές θέμα συζήτησης στο Twitter, φτάνοντας στην τρίτη θέση, και συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους...