Τετάρτη, Μαρτίου 25, 2020

Απαγόρευση Κυκλοφορίας


Ιστορίες της Απομόνωσης
αν είναι να χαθούμε για πάντα στο σκοτάδι,
τότε γιατί ανοίγει μέρα και νύχτα ο ουρανός.
γιατί η ψυχή μας δειλά προφέρει τα μυστικά
φωνήεντα, γιατί αλάνθαστα γνωρίζει την
πατρίδα.
αν είναι να χαθούμε για πάντα στο
σκοτάδι, γιατί ο δρόμος με τα χίλια αινίγματα,
η μουσική, τα χρώματα, η ποίηση γιατί. αν
είναι να χαθούμε για πάντα στο σκοτάδι,
τότε γιατί μας δόθηκε το φως

Τόλης Νικηφόρου

Απαγόρευση Κυκλοφορίας







   Ήταν η πρώτη μέρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Ποιος να το περίμενε λίγο καιρό πριν;
«Με εντολή της κυβερνήσεως απαγορεύεται η κυκλοφορία εκτός…»
   Αυτήν την πρωτάκουστη είδηση, την άκουσε το προηγούμενο βράδυ στο ραδιόφωνο, από τα χείλη ενός νεαρού μουσικού παραγωγού που αστειευόταν με το γεγονός, και εμψύχωνε τους ακροατές γιατί όπως έλεγε “ότι και να γίνει το ελληνικό καλοκαιράκι είναι δικό μας.”      
   Πέρα όμως από την επιπόλαιη αντιμετώπιση του νεαρού, το γεγονός ήταν πως από τις έξι το πρωί της επομένης, με εντολή του πρωθυπουργού είχε απαγορευθεί η ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών εκτός ειδικών εξαιρέσεων. Μετά την υιοθέτηση των αυξημένων περιοριστικών μέτρων που είχε λάβει η κυβέρνηση λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, σε όλη την χώρα απαγορεύονταν οποιαδήποτε άσκοπη κίνηση. Οι παραβάτες θα τιμωρούνταν με χρηματικό πρόστιμο 150 € και με αυστηρότατες διοικητικές κυρώσεις στην περίπτωση διασποράς του ιού. Λίγο αργότερα θα ανακοινώνονταν και οι ειδικές διαδικασίες που θα έπρεπε να ακολουθήσει κάποιος για να μπορεί να βγει για ειδικούς και μόνο λόγους.
   Για εκείνη ήταν σαν να μην άκουσε αυτή την είδηση, σαν να μην την αφορούσε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα πιθανά, ζωής ή θανάτου…

   Την πρώτη μέρα τήρησης του μέτρου, ξύπνησε αργά το πρωί με την ησυχία της, δεν εργαζόταν εδώ και καιρό εξάλλου. Ήπιε μόνο λίγο νερό μαζί με τις βιταμίνες της και ετοιμάστηκε για να βγει. Φόρεσε την αγαπημένη της, μαύρη φούστα και την κόκκινη μπλούζα που της είχε αγοράσει πριν δυο χρόνια η αδερφή της. Χτενίστηκε και βάφτηκε για να γίνει μια κούκλα,  περιποιήθηκε με επιμέλεια τον εαυτό της όπως πάντα, όπως έκανε απαρέγκλιτα πριν βγει έξω, έστω και για να πάει μέχρι το μικρομάγαζο της γειτονιάς.
   Κατά της 10 το πρωί βγήκε απ’ το σπίτι της και κατέβηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε πάρει στην τσάντα της και το σπαστό μπαστούνι πεζοπορίας μόνο σε περίπτωση που θα το χρειαζότανε. Έξω δεν κυκλοφορούσε ψυχή, ούτε πεζοί, ούτε τροχοφόρα. Αν και σίγουρα δεν είχε τόσο ζέστη, η μέρα ήταν υπέροχη, ανοιξιάτικη, μαγιάτικη. Φαινομενικά τουλάχιστον έμοιαζε με μια αυγουστιάτικη μέρα που οι πόλεις αδειάζουν για να γεμίσουν οι παραλίες. Και στην πραγματικότητα δεν απείχε και πολύ, όπως το ένοιωθε τώρα. Ο ήλιος θερμός, αγκάλιαζε απαλά μα ζεστά το σώμα της. Άνετα θα μπορούσε να βγάλει και την καφέ, μακριά ζακέτα της, αυτήν την σχεδόν καλοκαιρινή ημέρα.    
   Καθώς άρχισε σιγά σιγά να βαδίζει και να κοιτά τα κλειστά καταστήματα στην γειτονιά της, να μην συναντάει ούτε έναν αγαπημένο άνθρωπο, ένοιωσε ένα σφίξιμο στο στήθος. Ο κυρ Γρηγόρης ο γείτονας, με την γυναίκα του την Βιολέτα, συνήθως καθόταν στο πεζοδρόμιο στα καρεκλάκια τους και την καλημέριζαν καθημερινά. Τώρα όπως όλοι, κι αυτοί οι δυο ηλικιωμένοι φίλοι της είχαν κλειστεί στα σπίτια τους, σύμφωνα με  τις συστάσεις των γιατρών.
   Σκεφτόταν πως όχι μόνο η χώρα που είχε περάσει μια τραγική δεκαετία, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης ζούσε πρωτοφανείς στιγμές περιορισμού της προσωπικής ελευθερίας, σε περίοδο δημοκρατίας. Τα οργουελικά σενάρια και οι συνωμοσιολογίες κατέκλυζαν το διαδίκτυο. Η πραγματικότητα όμως ήταν απερίγραπτα τραγική. Στα 39 της χρόνια δεν είχε ξαναζήσει ποτέ τέτοια κατάσταση και ήταν σίγουρη ότι δεν θα ξαναζούσε κάτι ανάλογο. Μικρούλι κοριτσάκι, θυμόταν λίγο αμυδρά να μιλούν οι μεγάλοι έντρομοι για την ραδιενέργεια από το Τσέρνομπιλ, τον διατροφικό πανικό, κι ύστερα για τις γρίπες και τις άλλες μολυσματικές ασθένειες που απειλούσαν κάθε τόσο την ανθρωπότητα. Τώρα όμως ήταν κάτι το διαφορετικό, κάτι το ανεπανάληπτο. Ήταν τόσο άγριο όλο αυτό που γινόταν και στην Ελλάδα λόγω του ιού και των αυστηρότερων μέτρων, όμως άγριος ήταν και ο φόβος πως η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει τραγικά ανεξέλεγκτη όπως στην Κίνα, αλλά πια και στην γειτονική Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ. Αυτή η επιβεβλημένη καραντίνα, η απομόνωση, η απαγόρευση, η ερήμωση των δρόμων, ο φόβος της επίσκεψης στους αγαπημένους γονείς και παππούδες, η έλλειψη της αγκαλιάς, του χαμόγελου, της ματιάς τους, ανήκαν σε μια νέα και τόσο τρομακτική περίοδο.

***

    


   Κατηφόρισε την έρημη Παρασκευοπούλου. Λίγο κάτω από το Ράδιο Σίτυ στάθηκε ευλαβικά και άναψε ένα κεράκι στο μικρό παρεκκλήσιο της Αγίας Σολομονής, πλάι στην λεωφόρο. Βγήκε από το παρεκκλήσι και πέρασε απέναντι κι ύστερα κινούμενη αργά, ανέμελα, έφτασε στην επόμενη διασταύρωση όπου η Βασίλισσα Όλγα δίνει την σκυτάλη της κυκλοφορίας στον σύζυγο της τον Γεώργιο τον Ά. Λίγο πιο κάτω η θάλασσα λαμπύριζε στο βάθος, ανάμεσα σε δέντρα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, τις ψηλές πολυκατοικίες της παραλιακής και τον επιβλητικό όγκο του Μακεδονία Παλλάς.  Σ’ αυτή την διασταύρωση, δύο αστυνομικοί, ελέγχαν την κίνηση των πολιτών.
   Ο Στρατής, ήταν αστυνομικός στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ. Μόλις είχε συμπληρώσει τα 33 του χρόνια, δυναμικός τύπος, ψηλός, γεροδεμένος. Από τις έξι το πρωί ήταν με τον συνάδελφο του στην διασταύρωση της Αγίας Τριάδος με την Όλγας και την Γεωργίου, για να ελέγξουν την τήρηση των μέτρων απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Φαίνεται πως οι περισσότεροι που δεν είχαν να πάνε στην εργασία τους, είχαν παγώσει από την απαγόρευση, ίσως κάποιοι να είχαν μπερδευτεί και με την φόρμα για την μετακίνηση που έπρεπε να συμπληρώνουν κάθε φορά που ήθελαν να βγουν από το σπίτι. Έτσι οι αστυνομικοί είχαν ελέγξει κατά βάση οδηγούς αυτοκινήτων και δικύκλων και ελάχιστους πεζούς. Δεν έλλειπαν όμως και τα ευτράπελα, πριν λίγο ο Στρατής είχε κάνει αυστηρή σύσταση σε δυο νεαρούς που δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν τα περιοριστικά μέτρα και ήθελαν να πάνε λέει απλά για μονόζυγο στο πάρκο της ΧΑΝΘ. Κανονικά θα τους έκοβε από δυο εκατοπενηντάρια πρόστιμα, αλλά ήταν πρώτη μέρα και τους την χάρισε.

   Την είδε να έρχεται προς το μέρος του, ήταν μια κοπέλα μετρίου αναστήματος, καλοντυμένη. Σαν πλησίασε είδε καλύτερα το πρόσωπο της, χαμογελούσε, το βλέμμα της ήταν τόσο όμορφο…
- Καλημέρα σας,
- Καλημέρα του απάντησε εκείνη,
- Παρακαλώ μπορώ να ελέγξω την φόρμα μετακίνησης σας; Την ρώτησε ευγενικά ο Στρατής, θα χρειαστώ και την ταυτότητα σας πρόσθεσε. Την είχε σταματήσει για τον έλεγχο ακριβώς στο παρκάκι με τα κυπαρίσσια και τα δυο αγάλματα, κάτω από τα περίεργα βλέμματα του Γεωργίου και της Όλγας. Τα πουλιά που φώλιαζαν στα ψηλά κυπαρίσσια του πάρκου έκαναν φασαρία, σίγουρα θα κουτσομπόλευαν τους δυο τους με τις λεπτές φωνίτσες τους, κρυμμένα πίσω από τα βελονοειδή φυλλώματα και τα κουκουνάρια.
Εκείνη τον κοίταξε μέσα στα μάτια με ένα απελπισμένο, βλέμμα και του είπε,
-  Δεν έχω χρόνο…
Ο Στρατής την κοίταξε τώρα κάπως θυμωμένα,
- Δεν έχετε χρόνο να συμπληρώσετε μία φόρμα; Έστω να στείλετε ένα μήνυμα στο 13033;;; Δεν ακούσατε ότι πρέπει να συντρέχει ειδικός λόγος για να βρίσκεστε από σήμερα εκτός σπιτιού και ότι θα έπρεπε να ακολουθήσετε την ειδική διαδικασία; Την ρώτησε λίγο αυστηρά ο αστυνομικός.
- Μια μικρή βόλτα μόνο ήθελα να πάω, μέχρι την θάλασσα, να δω το γαλάζιο, τα γλαροπούλια, τα καραβάκια που κόβουν βόλτες, σας παρακαλώ είπε ικετευτικά τώρα εκείνη και χωρίς διακοπή συνέχισε.
- Το άκουσα… το άκουσα στο ραδιόφωνο μα δεν έδωσα άλλη σημασία, δεν βλέπω καν τηλεόραση.
- Είναι υποχρέωση σας, απάντησε εκνευρισμένος με την απάθεια της το όργανο της τάξης και έβαλε το χέρι του να τραβήξει το μπλοκ για το πρόστιμο.
- Έχετε δίκιο, όλοι πρέπει να κάτσουμε στο σπίτι μας, μα δεν μπορούσα να χάσω αυτή την βόλτα, δεν έχω άλλο χρόνο για να ακούω ειδικές διαδικασίες, να συμπληρώνω φόρμες του απάντησε εκείνη αφοπλιστικά. Δεν έχω χρόνο όπως οι περισσότεροι για να κλειστώ στο σπίτι μου, να βγω έξω δυο μήνες μετά, να χαρώ έστω το καλοκαίρι… καταλαβαίνετε… ΠΕΘΑΙΝΩ… του ψιθύρισε.
   Η ησυχία του πρωινού έσπασε με κρότο στα αυτιά του, διαλύθηκε εκκωφαντικά σε χιλιάδες μικρά κοφτερά κομμάτια. Τα χαρούμενα τιτιβίσματα των πουλιών εξαφανίστηκαν.   
    Το βλέμμα του όσο σκληρό μπορούσε να γίνει, τόσο μπορούσε να γεμίσει καλοσύνη και ανθρωπιά και αυτή την στιγμή η λέξη “ΠΕΘΑΙΝΩ” σε ενεστώτα χρόνο τον τράνταξε σαν σιδερογροθιά στο σαγόνι. Την κοίταξε με μια τεράστια απορία. Ως αστυνομικός απ’ το μυαλό του περνούσαν χίλια διαφορετικά σενάρια, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτή η όμορφη κοπέλα με την μαύρη εφαρμοστή φούστα, την κόκκινη μπλούζα και την καφέ ζακέτα που ήταν τόσο θελκτική, πέθαινε…  
- Είμαι βαριά άρρωστη, χρόνια πολέμησα με τον καρκίνο, μα τώρα πια οι γιατροί δεν μου δίνουν παρά λίγες μέρες, ίσως λίγες ώρες πριν χειροτερέψω, πριν να μην μπορώ καν να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Το Πάσχα είναι τόσο κοντά για τους περισσότερους, μα τόσο μακριά για μένα…
    Ο Στρατής ένοιωσε να πνίγεται, δεν ήταν δυνατόν, ήταν μια αστεία δικαιολογία. Αυτό ήταν, ναι σίγουρα, αυτό ήταν. Το βλέμμα όμως αυτής της κοπέλας δεν έλεγε ψέματα και το Πάσχα απείχε τόσο απελπιστικά κοντά…
- Ο Νάσος σου μοιάζει λίγο, του είπε και χαμογέλασε αμήχανα… ο αρραβωνιαστικός μου… ήταν… χαμογέλασε πάλι. Έφυγε πρώτα από κοντά μου όταν άρχισε η μάχη μου, πριν έξι χρόνια και ύστερα κι απ’ την χώρα, δεν άντεχε. Μου το έλεγε κάθε τόσο, δεν άντεχε τις μάχες, τα νοσοκομεία, τα χειρουργεία. Ήταν άδικο για μένα το παραδεχόταν όμως και για εκείνον, δεν είχε δυνάμεις να παλέψει στο πλάι μου. Λιποτάκτησε μια νύχτα, άνοιξε την πόρτα και έτρεξε όσο πιο μακριά μπορούσε… Και όμως παρά την προδοσία, τον αγαπούσα και συνέχισα να τον αγαπώ. Μα πως είναι δυνατόν θα μου πεις. Κι όμως είναι, πόσο θα ήθελα να ήταν εδώ τώρα, έστω να κάναμε αυτήν την τελευταία βόλτα μαζί… Δικό του δώρο είναι αυτή η ζακέτα για αυτό την φορώ, να τον νοιώθω… δεν πειράζει, έτσι είναι η ζωή…  ψέλλισε και χαμήλωσε το κεφάλι της για να μην φανούν τα δυο λαμπερά δάκρυα ...
     Ο νεαρός αστυνομικός είχε πραγματικά παγώσει και ας φορούσε την μαύρη, ενισχυμένη στολή των μοτοσικλετιστών της αστυνομίας και ας ήταν αυτό το πρωινό τόσο ζεστό. Τα μάτια του ήταν έτοιμα να βουρκώσουν κοιτώντας αυτό το κορίτσι. Οι φόρμες μετακίνησης, τα SMS είχαν χάσει κάθε σημασία. Τώρα έβλεπε καθαρά την λαβωμένη μορφή της, την πολεμίστρια που μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήθελε να παραδοθεί, λες και με αυτό το μακιγιάζ καμουφλαριζόταν από τον αδυσώπητο εχθρό, απ’ τα μάτια των ανθρώπων που δεν πονούν, μόνο διεκπεραιωτικά συλλυπούνται.
- Μισό λεπτό, περίμενε με, της είπε και έτρεξε μακριά της. Μίλησε στον συνάδελφο του που στεκόταν παραπέρα στην μοτοσυκλέτα τους. Εκείνος τον άκουσε κατάπληκτος… σε ένα λεπτό επέστρεψε κοντά της, όπως υποσχέθηκε.
- Ξέρω ότι το μόνο που μπορώ να κάνω και θα ήθελα τόσο πολύ αυτή την στιγμή, είναι να πάρω την θέση του Νάσου…
    Η Ευαγγελία αυτή η τόσο δυνατή πολεμίστρια, μα και τόσο ευάλωτη, λύγισε εμπρός στο μεγαλείο της ψυχής του. Ο Στρατής σήκωσε το δακρυσμένη πρόσωπο της και με ένα πλατύ χαμόγελο άπλωσε το δεξί του χέρι σε ορθή γωνία,
- Μου επιτρέπεις να σε συνοδέψω;

    Την πρώτη μέρα της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, οι δυο τους απομακρύνθηκαν αγκαζέ για να περπατήσουν μαζί στην τελευταία βόλτα της, που ήταν όμως η δική τους πρώτη. Καθώς χάνονταν προς το γαλάζιο, ο πρωινός ήλιος τους τύλιξε στην αγκαλιά του και τα πουλιά πέταγαν ψηλά πάνω από τα κυπαρίσσια, με τιτιβίσματα τρελά απ’ την χαρά τους. Τα λυγερά κυπαρίσσια υποκλίθηκαν καθώς τα δυο αγάλματα κοιτιόντουσαν σαν να είχαν ζωντανέψει από την παντοτινή τους λήθη… 


   Η συγγραφή αυτού του διηγήματος ξεκίνησε λίγο πριν την ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό της απαγόρευσης της κυκλοφορίας λόγω του πανδημικού ιού COVID 19. Eίναι εμπνευσμένο και αφιερωμένο στην Βασιλική Ξαρχάκου που πολεμάει τον καρκίνο με την αμέριστην συμπαράσταση της οικογένειας της εδώ και τουλάχιστον 6 χρόνια χρόνια. 
   Δυο μήνες πριν την συγγραφή της Απαγόρευσης Κυκλοφορίας, καθώς βρισκόμουν μέσα σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων, είδα την συνέντευξη της Βασιλικής στην δημοσιογράφου του Vice, Νιόβη Αναζίκου. Η Βασιλική εξιστορούσε την πορεία της ασθένειας της, των χειρουργείων, των θερπαπειών, του πόνου, μα και της δύναμης, της θέλησης για την ζωή, της αγάπης που στέκει πάνω από όλα. Η Βασιλική Ξαρχάκου ανέφερε στην συνέντευξη ότι ο γιατρός της, την προετοίμασε ότι ίσως δεν θα ζούσε μέχρι το Πάσχα του 2020. Ήταν τόσο τρομερό για μένα, να βλέπω έναν νέο άνθρωπο να λέει πως ίσως σε 2 - 3 μήνες, ούτε μέχρι το καλοκαίρι ακόμη, δεν θα βρισκόταν στην ζωή... Δυο μήνες μετά, καθώς όλοι συζητούσαν στην χώρα ότι θα απαγορευθεί η ελεύθερη κυκλοφορία μας και θα έπρεπε οικειοθελώς να κλειστούμε στα σπίτια μας, άγνωστο πόσο, η σκέψη μου έτρεξε σε εκείνη, στην Βασιλική που δεν γνώριζα τίποτα για εκείνη, ένοιωσα όμως την ανάγκη της μέσα στην απαγόρευση κυκλοφορίας να βγει από το σπίτι, να περπατήσει πλάι στην θάλασσα, ίσως για τελευταία φορά... 
   Ελπίζω με όλη μου την ψυχή και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ο Θεός να χαρίσει στην Βασιλική πολλά πολλά χρόνια ζωής…

  8/2021 Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί εδώ και αρκετό διάστημα - έστω μέσα από το διαδίκτυο - γνώρισα την υπέροχη Βασιλική αλλά και την εξαιρετική αδερφή της Νατάσα Ξαρχάκου. Η Βασιλική συνεχίζει με απίστευτη δύναμη τον αγώνα της για την ζωή και αποτελεί πρότυπο για πολλούς ανθρώπους. Αγαπάει με όλη της την ύπαρξη τα ζώα και νοιάζεται για τους ανθρώπους, για έναν καλύτερο κόσμο.
  
  Έναν χρόνο μετά την συγγραφή του διηγήματος, ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Ιατρικά θέματα
του ιατρικού συλλόγου Θεσσαλονίκης, πνευμονολόγος Αντώνιος Παπαγιάννης, με τίμησε με την επιλογή του διηγήματος αυτού για την ύλη του τεύχους 74.

https://isth.gr/wp-content/uploads/2021/05/ISTH74.pdf


Α.  Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ
21 - 25/3/2020


Ποίηση Τόλη Νικηφόρου
Ποίημα, τα μυστικά φωνήεντα  από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999

Ζωγράφική Ντίνος Παπασπύρου
1. ΠΙΝΑΚΑΣ-ΤΟΠΙΑ-213, Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, τέμπερα, 22Χ17 εκ., 1995, Κωδ. 528
2. ΠΙΝΑΚΑΣ "Κινηματογράφος Πατέ", τέμπερα 20Χ16 εκ., 2016, Κωδικός 1524.

71 σχόλια:

Ευα Μαρκακη είπε...

Υπεροχο οπως παντα! Με συγκινησες ειδικα επειδη η κοπελα της αφηγησεως σου, ειναι συνονοματη και καρκινοπαθης! Μα πως τα καταφερνεις και με συγκινεις καθε φορα! Νασαι καλα κι εσυ και η οικογενεια σου. Μια μπορα ειναι κι αυτος ο ιος και θα περαση. Χαιετισμους και φιλακια σε ολους. Συνεχισε το γραψιμο!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ντίνος Παπασπύρου

Το διάβασα Τάσο. Συγκινητικό !!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Χρήστος Τσιώνας

καταρχάς μπράβο για την ανθρωπιά και ύστερα για τα υπόλοιπα.Τώρα το διάβασα και λίγο πριν τελειώσει νόμιζα ότι το έγραψες για τη Λυδία!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Tolis Nikiforou

Μπράβο, Τάσο μου, πολύ ωραίο διήγημα. Επίκαιρο, ανθρώπινο, συγκινητικό αλλά και λιτό κι εύστοχο !!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ράνια Φασούλα

Μπράβο Τάσο πάλι μας έκανες και κλάψαμε

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Πέτρος Ζαβακόπουλος

👏👏 εξαιρετικό

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Γιώργος Πούλιος

Τάσο, μ άρεσε , αλλά το γράψιμο σου είναι τόσο παραστατικό που πραγματικά πάλι με προξένησε δάκρυα στα μάτια μου. Να είσαι καλά και πάντα δημιουργικός καλημέρα σου

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Veneta Coccou

Συνηθως δεν διαβάζω τετοια μακροσκελή κειμενα, και γενικα δεν διαβαζω κειμενα. Μονο ειδησεις !!! Συγκλονίστηκα !😢

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ίρμα Παρίδου

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ευθυμια Καρρα

Ελπίζω να ζεί και να είναι καλά.🥺

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Dimitris Mavridis

Εξαιρετικό 😔😔😔

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Olga Myska

Συγκλονιστηκα...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Maria Vromoulis Gaitani

Μπράβο Τάσο μου. Πολύ όμορφο και συγκινητικό. Τροφή για σκέψη για όσους γκρινιάζουν...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ευχαριστώ για το διήγημα, μου άρεσε πολύ.

Να είστε καλά, και καλή δύναμη.

Α. Παπαγιάννης

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Dimitrios Kentis

Μπραβο φίλε!!!👏👏👏👏

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Mary Grammatikaki

Εξαιρετικό, υπέροχε μου! Σε ευχαριστούμε!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ευχαριστώ Τάσο. Άλλο ένα συγκινητικό με επίκεντρο την ανθρωπιά διήγημα, που το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Μακάρι να βγούμε σύντομα από αυτή την απρόσμενη και αδιανόητη κατάσταση της επιδημίας.
Να είστε όλοι καλά.

Δήμητρα

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Καλησπέρα Τάσο,

Το διήγημα το διαβάσαμε με την Αγγελική.
Αν και στενάχωρο, πολύ καλό και βαθιά αληθινο.
Πιστεύω να βγούμε καλύτεροι και πιο ανθρωπινοι από την κρίση αυτή, διότι δοκιμάζονται αξίες και σχέσεις.

Φιλικά

Δημητρης Πατσιαβούρας

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Γρηγόρης Παπαδογιάννης

Συγχαρητήρια Τάσο μου. Ευαίσθητη και προσεγμένη γραφή όπως πάντα. Κάποτε θα μας θυμίζει αυτή την εποχή. Καλή δύναμη.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Dina Malaveta

Πολυ ωραίο Τάσο μου. Πόσο μας βάζουν σε σκεψη κατι τέτοιες περιπτωσεις. Γκρινιαζουμε, οκ εχουμε κ κάποιο δικιο, κ δεν σκεφτομαστε τους τοσους συνανθρώπους μας που ειναι κλεισμενοι στους τεσσερεις τοιχους ενος νοσοκομείου. Καθηλωμένοι σε ενα κρεββάτι με πόνους. Ποσο λυπηρο. Ποσο αληθινο. Ποσο ανθρωπινο.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Maria Evaggelidou

Όποιος διαβάσει το παραπάνω διήγημα ίσως και καταλάβει ότι ο δικός του εγκλεισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Eva Sturm

Νιώθω ακόμη έναν κόμπο στο λαιμό μου... Πάντα όταν διαβάζω ένα διήγημα σου σκέφτομαι: ναι, αυτό είναι από τα καλύτερα του... Αλλά αυτό ήταν το κάτι άλλο...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ανδρέα Καρακόκκινος

Πολύ ωραίο Τάσο και συγκινητικό.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Νίκος Καραγιαννακίδης

Εξαιρετικό φίλε Τάσο. Άκρως συγκινητική και βιωματική προσέγγιση. Το παν είναι η βιωματική προσέγγιση μιας ιστοριας!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Φιλιώ

Πολύ όμορφο για μια ακόμη φορά!!Να συνεχίσετε να γράφετε με τον ίδιο ζήλο!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τασουλη μπράβο σου πολύ ωραίο το διήγημα σου αλλά πολύς πόνος! Γράψε κάτι πιο χαρούμενο... Φιλιά

Ηλίας

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Σταθιάνα

Μπορεί να μου το έστειλες πριν πολλές μέρες, τώρα κατάφερα να κάτσω με ησυχία και να το διαβάσω.
Μπράβο σου Τάσο! Αν και προφανώς θα ήθελα όλο αυτό να ήταν μόνο παραμύθι και όχι η πραγματικότητα των ημερών μας, μολις διαβάζω μια ιστορία σου ταξιδεύω

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Λίνα

Εξαιρετικό με συγκίνησες πάλι μέρες που είναι, αλλά λίγο ήθελα λίγο παραπάνω άντε να σκεφτόμαστε και κανένα βιβλίο όλα τα προσόντα τα έχεις!!! Υπέροχο Τάσο μου όπως παντα.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Υπέροχο Τασο! Μια αλλη προσεγγιση των οσων ζουμε. Και μια υπενθυμιση των οσων εχουμε!

Eva Kostopoulou

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Αφροδίτη Φιλίντα

ΚΑΛΟ!!!

Καλημέρα Τάσο.

Σ’ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μου.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Στέφη Κόντη

Το διάβασα απνευστί. Με συγκίνησε αφάνταστα. Υπέροχο, όπως όλα σου τα διηγήματα και βέβαια τόσο επίκαιρο και ζωντανό. Συγχαρητήρια.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τάνια Γιαννετάκη

Υπεροχο!!! συγχαρητηρια. Εισαι τοσο ευαισθητος και τοσο τρυφερος που αυτο αντικατοπτριζεται και στα διηγηματα σου. Πολυ συγκινητικο αληθεια. Να εισαι καλα να μας συγκινεις...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ντίνα Παπαδοπούλου

Συγκλονιστικό Τάσο! Σ'ευχαριστώ πολύ!!!! Μακάρι να βγούμε ζωντανοί και υγιείς από όλη αυτή την τρέλα και όχι μόνο. Να αλλάξουν οι προτεραιότητες μας , πρώτα ο άνθρωπος!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Κούλα Αδαλόγλου

Καλημέρα, Τάσο. Με συγκίνησε πολύ το κείμενό σου, τόσο ευαίσθητο, Να έχουμε αντοχές, να τελειώσει γρήγορα η δύσκολη αυτή παραγματικότητα. Καλή Ανάσταση!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Δομνίκη Ανετάκη

Κλαιω αμαν βρε τασο ποσο ομορφα γραφεις

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μαρία Πασχαλίδου

Γραφεις πολυ καλα Τασο! Μπράβο !!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Νικόλαος Μαρκογιαννάκης

Τασο καλησπερα. Το διαβασα προσεκτικα, δυο φορες μαλιστα.Ειναι υπεροχο, ισως γιατι ειναι ανθρωπινο. Αρχικα δειχνει να οδηγει σε μια συνηθισμενη καθημερινη συγκρουση πολιτη με οργανο της ταξης, αλλα με μια μονο λεξη (καρκινος) αλλαζει πλοκη προς το δραματικο, με happy end τη αγαπη προς τον ανθρωπο να ξεπερνα το επαγγελματικο καθηκον και να προσφερει τη χαρα με τη βολτα στην παραλια χερι-χερι αντ'αυτου !!! Ομορφο και συγκινητικο!!! Καλο βραδυ !!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ελισάβετ Αθανασιάδου

Συγκινήθηκα. Ταυτίστηκα. Με άγγιξε συναισθηματικά. Γλυκό το τέλος, με ελπίδα για αγάπη και συμπόνια. Πολύ μου άρεσε.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Sofianos Tsantsaridis

Τα διάβασα..κοίτα σύμπτωση! κι εγώ 39 είμαι!

Συγκηνιτικά , τρυφερά κι ανθρώπινα...όπως πάντα! εύγε!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Έλλη Γιαννοπούλου ψυχολόγος

Το διάβασα Τάσο μου! Γεμάτο εικόνες και συναισθήματα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ήθελα να τελειώσει...
Πολλά πολλά ευχαριστώ και για το καινούριο δώρο! Είσαι καταπληκτικός.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Anna Doulia

σ ευχαριστώ πολύ!! το ξέρω το μπλογκ και μου αρέσει, το διήγημα αναφέρει και την περιοχή μου Β. Όλγας εγώ , Ράδιο Σίτυ οι γονείς και αφηγείται μια όμορφη ιστορία των ημερών, πρέπει να βγουν βιβλίο,και στο εύχομαι,οι ιστορίες σου ❤ Νομίζω θα της έδωσε δύναμη που αφηγηθηκες την ιστορία της και ο τρόπος σου στοχεύει κέντρο χωρίς μελοδραματισμο, γιατί είναι αληθινος

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Αγαπητέ μου άγνωστε κ Τάσο Βαλμά, μπράβο σας, 5 φορές μπράβο σας. Να που λέω και πιστεύω, ότι μέσα στον γενικό χαμό των σύγχρονων μορφών επικοινωνίας των ανθρώπων, ο καθένας με χιλιάδες φίλους, υπάρχουν υπέροχες γωνιές και αναρτήσεις, ατόμων, που ούτε προλαβαίνεις να επισκεφθείς έστω μια φορά τον χρόνο.. Μπράβο σας Συγχαρητήρια

Γιώργος Φιλιππούσης

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Γρηγόρης Χατζημαυρουδής μετά την δημοσίευση τον 4/2021 του διηγήματος στο περιοδικο του ΙΣΘ Ιατρικά θέματα.

θερμά - θερμά συγχαρητήρια για το διήγημα σου στο περιοδικό του Ιατρικού Συλλογου!!!
Όπως πάντα, ανθρώπινο, επίκαιρο, συγκινητικό, στεναχωρο αλλα και αισιόδοξο ταυτόχρονα!!!!
Πραγματικά πόσα συναισθήματα μπορούν να αναδυθούν μεσα απο την ανάγνωση των κειμένων σου!!!!
Να εισαι πάντα καλα, να μας προσφέρεις το πνευματικό νέκταρ!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Γιώργος Βαλάσης

Καλησπέρα Τάσο! Φαντάζομαι ότι είναι δικιά σου η γραφή στα ιατρικά θέματα... Είχα καιρό να συγκινηθώ διαβάζοντας...

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Δώρα Γαλάταλη

Πολυ ομορφο Τασο μου!!! Εξαιρετικη συγγραφη! Το εχουμε πει αλλωστε πολλες φορες...εχεις ταλεντο🙂
Ευχαριστω για την αποστολη!😊

linmak88 είπε...

Εγω γνωρίζω την Βασιλικουλα και την Νατάσσα την αδελφή της.
Δύο πλάσματα ονειρεμένα, μοναδικά, που η μία στηρίζει την άλλην και τούμπαλιν και μαζί και οι δυο τόσο κόσμο που τις αγαπάει.
Για μένα η Βασιλικουλα είναι το μάθημα της ζωής μου. Είναι ο άνθρωπος που μου άλλαξε την κόσμοθεωρία μου, το ίνδαλμα μου, τον τρόπο σκέψης μου. Μού έμαθε να βλέπω τη ζωή αλλιώς, κι όχι με φόβους, υστερίες και στενοχωριες που καμιά ουσία δεν έχουν και το μόνο που δείχνουν είναι πόσο αγνώμονες είμαστε εμείς οι άνθρωποι όταν ενώ δεν έχουμε σοβαρά προβλήματα, πνιγομαστε σε μια κουταλιά νερό ενώ άλλοι δίνουν μαχες ζωής και θανάτου...
Το χαμόγελο της που πάντα ειναι τοοοσο πλατύ και λαμπερό, ακόμα και τις μέρες που οι πόνοι της ειναι αφόρητοι, η θέληση της για ζωή, η αγωνιστικοτήτα και μαχητικοτητα που διαθετει... Όλα αυτά ήταν άγνωστα σε μένα και όλα μου τα δίδαξε η Βασιλική... Αυτό το θεσπέσιο, χαρισματικό πλάσμα, δώρο Θεού κι αγγέλων που ό,τι και να κάνω, ποτέ δεν πρόκειται να της ξεπληρωσω το καλό που μου κάνει, που την νοιάζομαι, που κάθε μέρα ξυπνάω με την σκέψη της και σηκώνομαι να δω αν ποσταρε κάτι στο Facebook, να μάθω τα νέα της, να ηρεμήσω μια μέρα ακόμα. Για μένα η Βασιλική και η Νατάσσα είναι υποδείγματα ανθρωπιάς, πίστης, ενσυναίσθησης, αισιοδοξίας, δοτικοτητας... Θα μπορούσα να τις χαρακτηρίζω για ώρες ατελείωτες και να μην σταματώ..
Ευχαριστώ που μπήκαν στη ζωή μου, ευχαριστώ που τις νοιάζομαι, ευχαριστώ που υπάρχουν.
Είναι πλέον καθημερινό μέλημα μου και τις αγαπώ και τις σέβομαι με όλη μου την καρδιά ♥ και την ψυχή μου!!!
Αδελφές Ξαρχάκου σας αγαπώ και πάντα θα περιμένω να βοηθήσω σε ότι χρειαστείτε. 💗💗

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Natassa Xarhakou

Tasos Valmas θυμάμαι το πρώτο διστακτικό μήνυμά σου. Θυμάμαι τα δάκρυά μας καθώς διάβαζα το διήγημα στη Βάσω. Τέτοια συγκίνηση, προσφορά αγάπη σε γραπτό λόγο. Είμαι ευγνώμων για τη προσφορά σου. Μας έδωσες πιο πολλά από όσα μπορείς να φανταστείς.
Ψυχικά και πνευματικά.
Ο γραπτός λόγος μένει.
Και εσύ μέσα στη καρδιά μας.
Με τεράστια εκτίμηση!💎

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Άκης Αραπάκης

Μπράβο Τάσο

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Νικολεττα Αποστόλου

Δάκρυσα όταν το διάβασα. Η δύναμη της πένας ‼️

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Vasiliki Xarhakou

Πανέμορφο

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Αγγελική Φατίση

Μπραβο Τασο! 👏💕

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τόνια Γαριβάλδη

Η Vasiliki Xarhakou είναι πραγματικά μια προσωπικότητα που εμπνέει με τη δύναμη της,τη μάχη της,το χαμόγελο της ακόμη κι όταν πονά φριχτά μα αγαπητέ Tasos Valmas είναι επίσης άκρως συγκινητικό που ακούγωντας μια συνέντευξη και την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας σε τελικό στάδιο καρκίνου έγινε η "μούσσα" σας για να πιάσετε τη πένα κι ας σας ήταν μια άγνωστη!Αυτό δείχνει ΑΝΘΡΩΠΙΑ και ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ,αυτό δείχνει ΟΤΙ ΛΕΙΠΕΙ απο τη σημερινή κοινωνία!Φυσικά ΠΑΝΤΑ δίπλα της η Natassa Xarhakou ,η φροντιστής της,η αδερφή της που πραγματικά είναι ο αφανής ήρωας άπειρες φορές! ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!🤝
Ο γραπτός λόγος μένει
"για πάντα".......❤
Να εμπνέεστε ΠΑΝΤΑ κατ'αυτό το τρόπο!!!
Μας συγκινήσατε...
Να είστε πάντα καλά!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Χριστίνα Σ. Λαζαρίδου

Συγχαρητήρια θερμά Τάσο !!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Christina Traptsiou

Μπράβο Τάσο!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Lina Christou

Καταπληκτικό!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Xristina Georgiadou

Μπραβο Τασο μου!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Γοργώ Τσαμαντάνη

Συγχαρητηρια‼️

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μερ Σόνικ

Βασιλική σε αγαπάμε! Αυτό το ατόφιο χρυσάφι που έχεις για ψυχή οι περισσότεροι δεν θα το φτάσουμε ποτέ. Με αυτή την ψυχή κορίτσι μου, θα ζήσεις για πάντα! Όπου κι αν βρίσκεσαι, θα πηγαίνεις για πάντα τις αγαπημένες σου βόλτες, όμορφη και λαμπερή.
Θα ήθελα περισσότερες Βασιλικές σ'αυτό τον κόσμο.. Και μόνο που έχουμε μιλήσει με τιμά. Σου στέλνω την βαθειά μου εκτίμηση. ❤️

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τόνια Γαριβάλδη 2

...το διάβασα μέρες τώρα...😉
Μεγάλη καρδιά διαθέτει ο άνθρωπος με ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ!!!
Μας συγκίνησε...
Το άξιζεις όμως ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΛΑΣΜΑ,ΕΙΣΑΙ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!!!❤😘

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Despoina Xrhstou

Είσαι έμπνευση καρδούλα μου μας δίνεις μαθήματα ζωης

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Natassa Xarhakou 2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ το διήγημα... πραγματικά. Είδε ο Τάσος τη ψυχή και την ΑΛΗΘΕΙΑ της.
Πέρα απο τις όμορφες φωτογραφίες, για να δώσει δύναμη σε όλους που παλεύουν. Πίσω απο αυτές... είδε και έγραψε.
Συγχαρητήρια Tasos Valmas 🤲

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Dimitris Marnas

Τασο μου ενα θα πω κιαυτο κλεμμενο..
"Καλε μου ανθρωπε"
Θ.βεγγος.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Anna Bikaki

Υπέροχο φαίνεται! !!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Despoina Kollia

Μόλις το διάβασα κ πραγματικά εκτός από την συγκίνηση κ τα δάκρυα αγαπημένη μου Βασιλικούλα χάρηκα που τελικά υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησία ψυχής.. Συγχαρητήρια στον κύριο Βαλμα..!!!!
Αλλά όλα τα Μπράβο αξίζουν σε σένα γλυκό μου κορίτσι, για τη δύναμη ψυχής που δείχνεις όχι μόνο παλεύοντας με αυτό το θηρίο, αλλά δίνεις κ σε εμάς μαθήματα ζωής.!!!!!
Κοπέλα μου όμορφη Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ♥️♥️♥️

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Paky Karali
Αξίζεις την κάθε λέξη...Θαύμασα την ευαισθησία και την ενσυναίσθηση του ανθρώπου...Ναναι καλά και συ κοριτσάκι μου το ίδιο...❤️

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Elena Kyriakou

Υπέροχο!!Θα το διαβασω οπωσδήποτε

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ελενη Βολκα

Είσαι έμπνευση για πολλούς ανθρώπους όσο και να μην το πιστεύεις εκείνη η συνέντευξη σου βοήθησε πολύ κόσμο ανάμεσα τους και μένα που εκείνη την περίοδο ξεκινούσα την μάχη μου με τον καρκίνο.
Σε ευχαριστούμε πολυ Βασιλική για την καθημερινή σου Καλημέρα και καληνύχτα μας δείχνεις ότι τίποτα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο και ούτε να αφήνετε στην τύχη του. Είσαι η προσωπική μου ηρωίδα❤

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Eva Papadopoulou

Πρότυπο είναι ο άνθρωπος ο οποίος είναι πηγή έμπνευσης για τους άλλους, Πρότυπα για εμένα ήταν η Μελίνα,η Μαλβίνα,η βασιλική,και η Περσεφόνη η οποία μας άφησε πέρσι,αλλά έκανε τον σύλλογο καρκινοπαθών Βορείου Ελλάδας

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ζδραβικλή χρυσα

Υπέροχο το διήγημα υπέροχη και αυτοί οι άνθρωποι που έχουν τόσο Θέληση για ζωή όπως η Βασιλική μας!!!

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Natassa Xarhakou 4/2022
Tasos Valmas εξαρχής είχα πει, την "είδες". Ορθά. Το διήγημα αυτό μας έφερε δάκρυα συγκίνησης καθώς της το διάβαζα... και εκείνη είδε τον εαυτό της. Και αισθάνθηκε πως όντως τη "βλέπουν". Τη κατανοούν. Είναι πολύ σημαντικό που στη παρακαταθήκη που άφησε βρίσκεται και μια τέτοιου είδους "μυθοπλασία" που αγγίζει τη πραγματικότητα. Είμαι προσωπικά ευγνώμων, όπως είμαι βέβαιη ήταν και εκείνη.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Διονύσης Αργυρόπουλος

Γειά σου Τάσο! Μόλις διάβασα την απαγόρευση. Πολύ τρυφερό και δυστυχώς η ζωή πολύ σκληρή για κάποιους συνανθρώπους μας. Μακάρι κάνεις να μη δοκιμάζεται έτσι σκληρά.Ήλπιζα ότι η Βασιλική θα τα είχε καταφέρει, αλλά δυστυχώς.. Το απεδωσες ωραία και παρόλο που αφορούσε σε ένα θέμα υγειας κυρίως που έχει άσχημη κατάληξη, έβγαζε το διήγημα μια ελπίδα.

ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΗ