Συνεχίζοντας το ίδιο βιολί

Στην Ινδία και στην Κίνα, πολλές δεκάδες εκατομμύρια πολίτες έχουν μπει στη μεσαία τάξη τα τελευταία 15 χρόνια. Εχουν δουλειές γραφείου, πανεπιστημιακή μόρφωση, εισοδήματα που φτάνουν για να αγοράσουν αυτοκίνητα και διαμερίσματα. Στον αραβικό κόσμο η «αραβική άνοιξη» είναι, για πολλούς, μια επανάσταση της μεσαίας τάξης. Τα πλήθη στο Ταχρίρ δεν ήταν εκεί γιατί πεινούσαν, αλλά γιατί ζητούσαν τις ατομικές ελευθερίες και το κράτος κανόνων που αρμόζει σε πολίτες ενημερωμένους και μορφωμένους. Στην κλίμακα του πλανήτη, δεν εξαφανίζεται η μεσαία τάξη.

Στις ανεπτυγμένες χώρες, όμως, πιέζεται και κινδυνεύει. Ούτε το φαινόμενο είναι απλό ούτε οι αιτίες του. Μια απλοϊκή ερμηνεία το αποδίδει στη συγκέντρωση του πλούτου στην κορυφή της πυραμίδας που προέρχεται από την κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αλλά η συγκέντρωση του χρήματος δεν είναι επαρκής αιτία για να εξαφανιστούν οι θέσεις εργασίας ή για να μη φτάνει το μέσο εισόδημα για να αγοράσεις αυτοκίνητο.

Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η ανάλυση που λέει ότι οι μεσαίες δουλειές στη Δύση χάνονται εξαιτίας τεχνολογικών αλλαγών ή/και επειδή μετακομίζουν στις αναδυόμενες οικονομίες. Πολλά μεσοαστικά επαγγέλματα εκτοπίζονται επειδή η παραγωγικότητά τους μένει στάσιμη, ενώ σε άλλες δραστηριότητες προχωρά με άλματα. Ενα ακραίο παράδειγμα είναι η μουσική: μια συμφωνική ορχήστρα χρειάζεται σήμερα ακριβώς τις ίδιες ανθρωποώρες για να παίξει ζωντανά την «Ερόικα» όπως και στην εποχή του Μπετόβεν, ενώ αντίθετα η αναπαραγωγή της κάθε ερμηνείας έχει γίνει όλο και πιο φθηνή. Συνεπώς, η ζήτηση για μουσική μετατοπίζεται από τη ζωντανή, η οποία θα απασχολούσε πολλούς μουσικούς, στην ψηφιακή, όπου κάθε ακρόαση ενσωματώνει ελάχιστο από τον χρόνο της ορχήστρας.

Οπως αλλάζει η σύνθεση της παραγωγής στη βιομηχανία (πόσα βυρσοδεψεία έχουν μείνει στην εποχή των συνθετικών υφασμάτων;), έτσι αλλάζει και η σύνθεση των επαγγελμάτων της μεσαίας τάξης. Αν προσπαθήσει το κράτος να κρατήσει ζωντανά και σε μεγάλους αριθμούς τα επαγγέλματα που τείνουν να χαθούν επειδή ο κόσμος στρέφεται σε νέες λύσεις, είναι σαν να προσπαθεί στην εποχή του mp3 να επιβάλει ζωντανή ορχήστρα σε κάθε πάρτι.

Η δική μας κρίση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιες αγκυλώσεις. Η μεσαία τάξη αναπτύχθηκε κυρίως σε επαγγέλματα προστατευμένα και ενισχυμένα με μύριους τρόπους, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Λίγοι έλληνες μεσοαστοί έχουν εισόδημα από παραγωγική εργασία που ζητείται σε μια ανοιχτή αγορά.

Η οικονομία δεν αντέχει πια να στηρίξει αυτή τη μεσαία τάξη. Χρειάζεται, όμως, στελέχη και επαγγελματίες σε νέες δραστηριότητες, εξωστρεφείς και με αυξανόμενη παραγωγικότητα. Πολλοί μεσοαστοί θα πρέπει να βρουν τον δρόμο προς τα εκεί, και άλλοι, οι νέοι, να ξεκινήσουν σωστά.

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο μεσοαστό και στον εργάτη όταν αλλάζουν κλάδο δραστηριότητας. Η δουλειά του εργάτη είναι λιγότερο ειδική, γι΄ αυτό και πιο κινητική (αλλά και πιο κοντά στη φτώχεια). Ο χειριστής του κλαρκ μπορεί εύκολα να μεταπηδήσει από μια αποθήκη εισαγωγέα ηλεκτρικών συσκευών σε μια αποθήκη εξαγωγέα τροφίμων. Ο ιατρός δεν μπορεί το ίδιο εύκολα να αλλάξει επάγγελμα, γιατί η αξία του βρίσκεται εν πολλοίς στην εξειδίκευση. Οι μετατοπίσεις των επαγγελματιών συχνά βιώνονται υπαρξιακά.

Σε μια οικονομία χωρίς μεγάλους εργοδότες στους παραγωγικούς κλάδους, δεν θα υπάρχουν πολλές έτοιμες θέσεις για στελέχη επιχειρήσεων με καλούς μισθούς. Οι νέες δραστηριότητες σε εμάς θα πρέπει να βρεθούν και να εφευρεθούν από τους ίδιους τους μεσοαστούς. Αυτό σημαίνει πολλή ανασφάλεια, πολλή ευρηματικότητα, πολλές αποτυχίες.

Δυστυχώς, το παλιό ελληνικό κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να δυσκολέψει την αναζήτηση νέων εργασιών για τη μεσαία τάξη. Με τις εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες νόμων και εγκυκλίων, κάθε νέος τύπος δουλειάς κάπου σκοντάφτει και απαγορεύεται. Με τα κατακερματισμένα ασφαλιστικά ταμεία, κάθε παλιό επάγγελμα οχυρώνεται στο δήθεν υγιές ταμείο του, που όμως είναι έτοιμο να καταρρεύσει μόλις συρρικνωθεί ο αριθμός των νέων που μπαίνει σε αυτό, όπως πρέπει να συμβεί, καθώς αλλάζει η δομή της οικονομίας - ενώ ένα ενιαίο σύστημα συντάξεων θα επέτρεπε τις μετατοπίσεις με κάποιο μίνιμουμ ασφάλειας.

Αυτή είναι η ουσία γύρω από τις περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές που μας ζητούν οι ευρωπαίοι εταίροι. Στις χώρες τους η μεσαία τάξη έχει και πιο καλή κοινωνική προστασία και πιο παραγωγική δραστηριότητα. Εμείς αντιστεκόμαστε. Ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα συνεχίσουν το ίδιο βιολί που έπαιζαν οι γονείς μας, στην ορχήστρα του κοσμικού κέντρου «Μπελ επόκ».

Ο κ. Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος. 

Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=417825&h1=true

Αυστραλία: Ανοίγει η πόρτα της μετανάστευσης σε Έλληνες

του ανταποκριτή μας Σ. Χατζημανώλη

Η Αυστραλία αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες της σε Έλληνες για να μεταναστεύσουν, λόγω της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η Ελλάδα, αλλά υπό πολλές και αυστηρές προϋποθέσεις. Μετά από εισήγηση της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, η οποία γνωρίζει τις ανάγκες και τις προοπτικές που υπάρχουν και προσπαθεί να βοηθήσει όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Αυστραλία, το υπουργείο Μετανάστευσης δέχθηκε να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία. Συγκεκριμένα το υπουργείο Μετανάστευσης θα διοργανώσει διήμερη εκδήλωση σε κεντρικό σημείο της Αθήνας στις 8 και 9 Οκτωβρίου. Εκεί θα παραστούν εκπρόσωποι αλλά και αξιωματούχοι τόσο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης όσο και των πολιτειακών κυβερνήσεων που θα εξηγήσουν στους ενδιαφερόμενους τις προοπτικές που έχουν, την σχετική νομοθεσία, επαγγέλματα που έχουν ζήτηση και να απαντήσουν σε κάθε απορία τους. Παράλληλα, θα καταβληθεί προσπάθεια να παραστούν και όσο το δυνατόν περισσότεροι εργοδότες ή εκπρόσωποι τους στην Αθήνα, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και να προσλαμβάνουν επί τόπου Έλληνες που ενδιαφέρονται να εργαστούν στην Αυστραλία. Μεταξύ άλλων, η Αυστραλία φέρεται να ενδιαφέρεται για μηχανικούς, ειδικευμένους εργάτες για οικοδομές, ηλεκτρολόγους και μια σειρά άλλων επαγγελμάτων. Με πρωτοβουλία του αυστραλιανού υπουργείου Μετανάστευσης θα δημιουργεί και ειδικό αρχείο όπου θα καταγράφονται οι ενδιαφερόμενοι να εργαστούν στην Αυστραλία και αν υπάρχει ζήτηση για το επάγγελμά τους θα ενημερώνονται αμέσως. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την ανταπόκριση του υπουργείου Μετανάστευσης.«Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για μετανάστευση από την Ελλάδα. Καθημερινά δεχόμαστε τέτοια αιτήματα στην Κοινότητα ενώ δεν είναι και λίγοι οι Έλληνες που έφτασαν στην Αυστραλία χωρίς βίζα και εγγυημένη εργασία, ούτε καν στέγη και ζητάνε τη βοήθειά μας. Με την πρωτοβουλία του υπουργείου Μετανάστευσης πιστεύω πως κάποιοι συμπατριώτες μας ίσως εξυπηρετηθούν» είπε. Το γραφείο της Κοινότητας που συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά με εξειδικευμένους επαγγελματίες που ενδιαφέρονται να έρθουν στην Αυστραλία και οι ειδικότητες των οποίων ικανοποιούν τις προϋποθέσεις του υπουργείου Μετανάστευσης συνεργάζεται με τις αυστραλιανές αρχές. Σύμφωνα με την ισχύουσα μεταναστευτική νομοθεσία της Αυστραλίας, μπορεί κάποιος να ταξιδέψει για διακοπές, σπουδές ή για εργασία στην Αυστραλία με: 1. Τουριστική βίζα Εκδίδεται για χρονικό διάστημα τριών μηνών από ταξιδιωτικά γραφεία και αεροπορικές εταιρείες κατά την έκδοση του εισιτηρίου με το σύστημα ηλεκτρονικής άδειας ταξιδιού (ΕTA), καθώς και από την ιστοσελίδα www.eta.immi.gov.au . Κατά την παραμονή στην Αυστραλία μπορεί να ζητηθεί παράταση της άδειας για επί πλέον μήνες με ειδική αίτηση στο υπουργείο Μετανάστευσης και συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για τους ταξιδιώτες που παίρνουν τη βίζα με το σύστημα ΕΤΑ δεν χρειάζεται να συμπληρώσουν αίτηση για τουριστική βίζα. Πληροφορίες για την έκδοση βίζας με το σύστημα αυτό παρέχονται στη διεύθυνση: www.eta.immi.gov.au Τονίζεται ότι όσοι επισκέπτονται την Αυστραλία με τουριστική βίζα δεν έχουν το δικαίωμα να εργασθούν. Επομένως, όσοι αποφασίζουν να επισκεφθούν την Αυστραλία θα πρέπει να έχουν μεριμνήσει και για την κάλυψη των εξόδων τους, έτσι ώστε να μην διακινδυνεύσουν την ακύρωση της τουριστικής τους άδειας εργαζόμενοι παράνομα ή πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης από διάφορους επιτήδειους. 2. Φοιτητική βίζα Η διάρκεια της φοιτητικής βίζας εξαρτάται από το χρόνο των σπουδών και η έκδοσή της μπορεί να γίνει σε διάστημα λιγότερο του μηνός για τους Ελληνες (Level 1). Επίσης δεν τίθεται όριο ηλικίας και ο κάτοχος τέτοιας βίζας έχει το δικαίωμα να εργάζεται ως 20 ώρες την εβδομάδα, ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών του και κατά την περίοδο των σχολικών διακοπών μπορεί να εργάζεται περισσότερες ώρες. Επίσης, η σχολή που θα φοιτήσει ο κάτοχος φοιτητικής βίζας θα πρέπει να είναι αναγνωρισμένη από το υπουργείο Μετανάστευσης, ενώ για τα προσφερόμενα μαθήματα υπάρχει και συγκεκριμένο κόστος, για το οποίο οι υποψήφιοι μπορούν να ενημερωθούν από την σχολή που ενδιαφέρονται να φοιτήσουν. Η φοίτηση σε ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αυστραλίας, δεν είναι δωρεάν. Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια των σπουδών ο φοιτητής έχει το δικαίωμα να προσκαλέσει και τα μέλη της άμεσης οικογένειάς του.

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του υπουργείου Μετανάστευσης της Αυστραλίας http://www.immi.gov.au/about/charters/client-services-charter/visas/2.0.htm © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε συνδρομητές μόνον για συγκεκριμένη χρήση.

Πηγή: http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=15216

Πάτρικ Λι Φέρμορ:«Πατρίδα είναι εκεί που έχει κανείς τα βιβλία του»

Αγνωστες λεπτομέρειες από τη ζωή, τη δράση και το έργο του βρετανού συγγραφέα ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, όπως τα αφηγείται ειδικά για «Το Βήμα» η δημοσιογράφος Χαρά Κιοσσέ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 02/07/2011, 05:45 http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=409189

Από την Πέμπτη 16 Ιουνίου ο σερ Πάτρικ Λι Φέρμοραναπαύεται στο μικρό κοιμητήριο που βρίσκεται στον περίβολο του ναού του Αγίου Πέτρου στο Ντάμπλτον της Αγγλίας, δίπλα στο μνήμα της συζύγου του Τζόαν. Είναι μια ήσυχη πράσινη πλαγιά περιτριγυρισμένη από ψηλά δέντρα.

Στη μυθολογία οι ήρωες δεν ήταν αθάνατοι- και κάπως είναι και στη σημερινή ζωή. Η μνήμη όμως του Πάτρικ Λι Φέρμορ, του Πάντι, όπως τον φώναζαν οι φίλοι του, του κυρ-Μιχάλη για τους Μανιάτες και τους Κρητικούς, θα μείνει αθάνατη. Συγγραφέας με πλατιά ανθρωπιστική μόρφωση, αυτοδίδακτος, ατίθασος, ήρωας, καλός και γενναιόδωρος φίλος με ιδιότυπο χιούμορ, άφοβος και παράτολμος, επίμονος ταξιδιώτης με ακόρεστη δίψα για να γνωρίσει τον κόσμο, πολύγλωσσος και γενικότερα άνθρωπος με βαθιά γνώση των κλασικών και της Ιστορίας, ο Φέρμορ κράτησε όλα αυτά τα στοιχεία ως το τέλος της ζωής του.

Ακόμη, είχε το χάρισμα να σαγηνεύει τους συνομιλητές του και ήταν εξαιρετικά αγαπητός σε όλες τις παρέες. Την τελευταία ημέρα του στην Καρδαμύλη, το μεσημέρι στο τραπέζι απήγγειλε με τη βραχνή πια φωνή του ένα μεγάλο ποίημα του Γουίτιερ. Ναι, είχε μνήμη! Οχι όμως μηχανική. Ακούγοντάς τον να απαγγέλλει και ταυτόχρονα να υποδύεται τον ήρωα του ποιήματος είχες τη βεβαιότητα ότι γνώριζε σε βάθος το νόημα κάθε στίχου, κάθε φράσης, κάθε λέξης.

Στο νοσοκομείο της Αθήνας την πρώτη φορά βαφτιστήρια και φίλοι από την Κρήτη και τη Μάνη βρέθηκαν δίπλα του, λες και είχαν ειδοποιηθεί με σήματα μορς. Ανάμεσά τους υπήρχε μια αυθόρμητη σχέση αγάπης και σεβασμού- όπως και εκείνος αγάπησε και σεβάστηκε την Ελλάδα. Ναι, το σπάνιο στοιχείο αυτής της σχέσης του με την Ελλάδα ήταν ο σεβασμός που έδειξε στον τόπο.

Μετά την πρώτη επέμβαση επέστρεψε στην Καρδαμύλη, ελπίζοντας ότι είχε ξεπεράσει για κάμποσο καιρό το πρόβλημα της υγείας του και ότι θα πρόφταινε να τελειώσει το βιβλίο του. Τρεις εβδομάδες αργότερα, την ημέρα που ο δήμαρχος της Καρδαμύλης θα του έδινε το χρυσό κλειδί της πόλης, χρειάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Και ύστερα από μια δεύτερη επέμβαση πήρε την απόφαση να γυρίσει στην Αγγλία, γνωρίζοντας πως δεν θα επέστρεφε ποτέ πια. Το ταξίδι είχε τελειώσει.

Ο Πάντι τιμήθηκε στη ζωή του όσο λίγοι συγγραφείς ή ακόμη και ήρωες. Την πρώτη φορά που θέλησαν να του απονείμουν τον τίτλο του ιππότη (ΟΒΕ), αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν τον άξιζε. Τελικά έγινε σερ το 2004, «κα θώς δεν θα ήταν... ευγενικό να αρνηθεί δεύτερη φορά». Πάντως ποτέ δεν ακούστηκε κάποιος να τον αποκαλεί «σερ». Ολοι τον φώναζαν Πάντι και στην Καρδαμύλη και στην Κρήτη «κυρ Μιχάλη»- ήταν το ψευδώνυμό του στα βουνά της Κρήτης και το δεύτερο χριστιανικό του όνομα, που κανείς δεν το ήξερε, παρ΄ όλα αυτά όμως οι Ελληνες το γιόρταζαν.

Διακρίσεις, διπλώματα- όσα δεν πήρε στα μαθητικά του χρόνια-, ασημένιες πλακέτες και πάλι διακρίσεις υπάρχουν στη Μάνη, περισσότερο ως έργα τέχνης, καδράκια σπαρμένα στα διάφορα δωμάτια. «Κυρ Μιχάλη, πρέπει να πιείτε αυτό το φάρμακο», «Κυρ Μιχάλη,έξω περιμένει ο τάδε, να έρθει;», «Κυρ Μιχάλη,ήρθε η βαφτιστικιά σου η Αγγλία»... Και ο κυρ Μιχάλης έγνεφε καταφατικά.

Του άρεσε να έχει κόσμο όταν δεν ήταν σκυμμένος στα χαρτιά του. Κατά βάθος του άρεσε και το «κυρ-Μιχάλης», καθώς στο πίσω μέρος του μυαλού του υπήρχαν πάντα η Κρήτη και οι συναγωνιστές του. Βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο, τις νύχτες έβλεπε πως ήταν στη σπηλιά στα Ανώγεια και έτρεχε στο μπαλκόνι να το σκάσει, και άλλοτε πως τον κυνηγούσαν και έτρεχε για να μην τον πιάσουν.

Υπό τους ήχους μιας γκάιντας

Εκείνη την Πέμπτη ο καιρός ήταν χαρούμενος στη μικρή πολίχνη του Ντάμπλτον. Ο ήλιος μπαινόβγαινε στα σύννεφα πάνω από την εκκλησία όπου συγκεντρώθηκαν φίλοι και συγγενείς και παλιοί συμπολεμιστές του. Οταν έφθασε η σορός σκεπασμένη με τη βρετανική σημαία, ο ιερέας βρισκόταν στην άκρη του φράχτη περιμένοντας να δώσει την τελευταία ευχή. Μετά προχώρησαν μαζί στην εκκλησία, όπου στην πόρτα περίμεναν να αποδώσουν τιμές βετεράνοι της Ιρλανδικής Φρουράς. Μέσα στον ναό η τελετή ήταν σύντομη, χωρίς λόγους.

Η σοπράνο Σάρα Γκάμπριελ τραγούδησε ασυνόδευτη ένα απόσπασμα από τον «Ντον Τζιοβάνι» του Μότσαρτ, το εκκλησίασμα έψαλε δύο ύμνους, διαβάστηκαν δύο σύντομα αποσπάσματα από την «Κήπο του Κύρου» του σερ Τόμας Μπράουν και από το «Απόκρυφο Βιβλίο» του Πρωτευαγγελιστή, και το εκκλησίασμα ακολούθησε τη σορό στον περίβολο της εκκλησίας υπό τους ήχους μιας γκάιντας. Κοντά στο μνήμα ένας μουσικός της Ιρλανδικής Φρουράς σάλπισε το σιωπητήριο. Αυτό ήταν. Η σημαία διπλώθηκε, η σορός κατέβηκε, ενώ την έραιναν ροδοπέταλα και μια χούφτα χώμα που ήρθε από την Ελλάδα. Μετά σιωπή.

Δίπλα στο μαξιλαράκι με τα παράσημα- ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο ελληνικός Φοίνικας- βρίσκονταν τα στεφάνια. Εκείνο από την Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο (άλλωστε ο πρέσβης κ. Α. Σάντης παρέστη στην κηδεία), ένα δάφνινο από το Μουσείο Μπενάκη με την ευχή «στο καλό Πάντι», ένα από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδος, ένα από τους Βυρωνιστές, άλλα από την οικογένεια του συναγωνιστή και φίλου του λόρδου Τζέλικο, από την Αδελφότητα των Ελλήνων Βετεράνων, από το Βritish Council της Αθήνας, από βαφτισιμιές... και πολλά μικρά μπουκέτα αγριολούλουδα από φίλους.

Καρδαμύλη, «το σπίτι του»

Τους τελευταίους μήνες της ζωής του ο Πάτρικ Λι Φέρμορ τούς πέρασε στην Καρδαμύλη της Μάνης. Εκεί ήταν «το σπίτι του». Οταν τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι ποια από τις δύο χώρες θεωρούσε πατρίδα του, ποιο από τα δύο σπίτια ένιωθε περισσότερο δικό του, εκείνο της Αγγλίας με τον παλιό μύλο, το ρυάκι και τα πανύψηλα δένδρα ή το άλλο, της Μάνης, «Πατρίδα είναι εκεί που έχει κανείς τα βιβλία του» απαντούσε. Και η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία του Ντάμπλτον δεν μπορούν να συγκριθούν με τις βιβλιοθήκες της Καρδαμύλης. Εφέτος, στις αρχές του χρόνου, ο Πάτρικ Λι Φέρμορ επέστρεψε στην Καρδαμύλη, όπου προσπάθησε απελπισμένα να τελειώσει τον τρίτο τόμο της τριλογίας του. Πρόκειται για το τελευταίο μέρος του οδοιπορικού ενός 18άρη που ξεκίνησε από την Ολλανδία για να διασχίσει με τα πόδια όλη την Ευρώπη, ως την Κωνσταντινούπολη. Οι πρώτοι δύο τόμοι που εκδόθηκαν με τις αναμνήσεις αυτής της περιπέτειας, «Α time of Gifts» (1977) και «From the Woods to the Water» (1986) - έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά-, γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.

Σε αυτό το ταξίδι ο Φέρμορ μόλις που πρόλαβε να γνωρίσει έναν κόσμο ο οποίος, με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα χανόταν για πάντα. Ενα συστατικό γράμμα σε κάποιον ευγενή στη Γερμανία άνοιξε τη μία μετά την άλλη τις πόρτες των αρχοντικών και των κάστρων της Μεσευρώπης με τις πολύτιμες συλλογές έργων τέχνης και τις παλιές βιβλιοθήκες. Λίγα χρόνια αργότερα, μετά τον Πόλεμο, τίποτε από αυτά δεν υπήρχε. Ολα είχαν χαθεί, μαζί και ο τρόπος ζωής των φεουδαρχών αρχόντων και του αγροτικού πληθυσμού. Οι βομβαρδισμοί και το σοβιετικό καθεστώς έσβησαν έναν ολόκληρο κόσμο από τον χάρτη της Οικουμένης.

Οι Βρετανοί είχαν από καιρό ανακηρύξει τον Πάτρικ Λι Φέρμορ τον μεγαλύτερο ταξιδιωτικό συγγραφέα τους- ίσως τον κορυφαίο σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Φέρμορ δεν ήταν όμως μόνο ένας εξαιρετικός ταξιδιωτικός συγγραφέας. Οι περιγραφές του δεν περιορίζονταν στη διαδρομή. Τον ενδιέφερε η φύση, αλλά και ο άνθρωπος, οι ιστορίες που έλεγαν οι πέτρες και τα κτίσματα. Τον σαγήνευαν οι μικρές αφηγήσεις που άκουγε στα καφενεία. Τον βοηθούσαν να καταλάβει τους ανθρώπους και να κατανοήσει ό,τι κράτησαν από τον πολιτισμό τους. Σε αυτό τον βοήθησε πολύ και η ευκολία του στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Ακόμη και πρόσφατα διόρθωνε εκφράσεις και λέξεις συνομιλητών του στα ρουμανικά. Και εκείνοι δεν πίστευαν στα αφτιά τους...

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ - Η ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ καταγόταν από προνομιούχο οικογένεια.Ο πατέρας του,ο σερ Λούις,ήταν διευθυντής του Γεωλογικού Ινστιτούτου στην Ινδία,με αποτέλεσμα αυτός και η γυναίκα του να κρατηθούν για ένα πολύ μεγάλο διάστημα μακριά από τον γιο τους.Παιδάκι τον εμπιστεύθηκαν σε μια αγροτική οικογένεια και μεγάλωσε ελεύθερος στη φύση.Σε αυτή την ελευθερία οφείλεται ίσως ο ατίθασος χαρακτήρας του,αλλά και μια περίεργη,αυστηρή πειθαρχία,προσαρμοσμένη όμως στους δικούς του όρους.

Οταν,μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζεύτηκε η οικογένεια,στο σπίτι γινόταν πολλή κουβέντα για πουλιά,για λουλούδια και για τόπους μακρινούς.Η μητέρα του,θέλοντας να του ανοίξει τους ορίζοντες- αφού το ένα μετά το άλλο τα σχολεία τον έδιωχναν-,του διάβαζε ποίηση και κλασικούς.Η οικογένεια τον προόριζε για στρατιωτικό.Γι΄ αυτό και εκείνος αποφάσισε να φύγει για την Ευρώπη.Χωρίς χρήματα,χωρίς χρονικούς περιορισμούς,σχεδόν χωρίς πρόγραμμα.Στο σακίδιό του είχε την κλασική ανθολογία ποίησης των εκδόσεων Οξφόρδης,τις Ωδές του Οράτιου,ίσως και κάποιο έργο του Σαίξπηρ.

Για να κρατά συντροφιά στον εαυτό του, όσο περπατούσε απήγγελε ποίηση,με αποτέλεσμα να τη μάθει απέξω,ενώ επαναλάμβανε όσα πρόφταινε να αρπάξει από τη γλώσσα κάθε τόπου από τον οποίο περνούσε.Κοιμόταν σε καπηλειά και αχυρώνες με την ίδια άνεση που έμενε σε πύργους και άκουγε τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντούσε αναζητώντας τις ρίζες και τους μύθους των τόπων τους.Για να κερδίζει κάποια χρήματα έκανε ό,τι δουλειά έβρισκε- ενώ σχεδίαζε και προσωπογραφίες.Κάποια στιγμή έφθασε στον προορισμό: την Πρωτοχρονιά του 1935 τη γιόρτασε στην Κωνσταντινούπολη.Αλλά κάπου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού οι σημειώσεις είχαν χαθεί.

Εφυγε από την Κωνσταντινούπολη με ένα ακόμη συστατικό γράμμα στην τσέπη.Αυτή τη φορά ήταν από τον έλληνα πρόξενο προς τον Πέτρο Σταθάτο στο Μόδι της Μακεδονίας.Υστερα από έναν σταθμό στο Αγιον Ορος,προχώρησε στο Μόδι.Η ατμόσφαιρα ενός ελληνικού σπιτιού και η αρχοντιά του οικοδεσπότη τού άνοιξαν τις πόρτες της Ελλάδας.Με ένα άλογο τριγύρισε στη Μακεδονία.Πλησίασε τους Σαρακατσάνους- για τους οποίους και έγραψε-,ώσπου κατέληξε στη Θεσσαλονίκη,όπου βρέθηκε στη μέση μιας σύρραξης ανάμεσα σε βασιλικούς και βενιζελικούς.Καθώς οι Σταθάτοι ήταν βασιλικοί και το άλογο ήταν δικό τους,προσχώρησε- πού αλλού;- στο στρατόπεδο των βασιλικών.Πάντως ο Φέρμορ δεν ήταν πολιτικοποιημένος.Αλλά ακόμη και αν ήταν,το έκρυβε τόσο καλά,ώστε κανείς δεν μπορούσε να τον τοποθετήσει σε «στρατόπεδο».

Το περιστατικό που τον σημάδεψε

Για τη ζωή και τις περιπέτειές του έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ειπωθεί περισσότερα.Για την ιστορία της Κρήτης ο ίδιος έχει μιλήσει πολύ λίγο,ενώ δεν έχει γράψει τίποτε.Επρεπε να βρίσκεται παρέα με πάρα πολύ στενούς φίλους και να έχουν πιει πολύ κρασί για να πιάσει τη διήγηση.Και πάλι όμως,έκανε την ιστορία του ελαφριά,σχεδόν διασκεδαστική και εξωπραγματική.

Υπάρχει ένα τραγικό περιστατικό σε αυτή την ιστορία,που χάραξε τη ζωή του Φέρμορ και για το οποίο ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ,ενώ ούτε ο υπαρχηγός του,στρατηγός Στάνλεϊ Μός,το αναφέρει στο βιβλίο του «Ιll met by moonlight» («Κακό συναπάντημα στο φεγγρόφωτο»),που είναι αφιερωμένο στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε.Το έψαξε η βιογράφος του Αρτεμις Κούπερ στα αρχεία του υπουργείου Πολέμου.

Στη Μάνη ο Φέρμορ διάβαζε και ξαναδιάβαζε το χοντρό ντοσιέ με τα χειρόγραφα και τις δακτυλογραφημένες σελίδες που ήταν γεμάτα διορθώσεις με τα τρεμουλιαστά και όπως πάντα δυσανάγνωστα γράμματά του.Ο τόμος είχε σχεδόν τελειώσει.Ηθελε ίσως κάποιο «χτένισμα» και υπολογιζόταν να κυκλοφορήσει πριν από τα Χριστούγεννα του 2011. Την επιμέλεια είχε η Αρτεμις Κούπερ,η οποία είχε επιμεληθεί και την έκδοση του «Words of mercury» το 2003.

Οι Βρετανοί έχουν από καιρό ανακηρύξει τον Πάτρικ Λι Φέρμορ τον μεγαλύτερο ταξιδιωτικό συγγραφέα τους- ίσως τον κορυφαίο στον κόσμο.Ο Φέρμορ δεν ήταν όμως μόνο ένας εξαιρετικός ταξιδιωτικός συγγραφέας.Οι περιγραφές του δεν περιορίζονταν στη διαδρομή.Τον ενδιέφερε η φύση,αλλά και ο άνθρωπος,οι ιστορίες που έλεγαν οι πέτρες και τα κτίσματα.Τον σαγήνευαν οι μικρές αφηγήσεις που άκουγε στα καφενεία.Τον βοηθούσαν να καταλάβει τους ανθρώπους και να κατανοήσει ό,τι κράτησαν από τον πολιτισμό τους.Σε αυτό τον βοήθησε πολύ και η ευκολία του στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.Ακόμη και πρόσφατα διόρθωνε εκφράσεις και λέξεις συνομιλητών του στα ρουμανικά.Και εκείνοι δεν πίστευαν στα αφτιά τους...

Συνέντευξη του Ιορδάνη Κουμασίδη στο Vakxikon.gr

Ιορδάνης Κουμασίδης. Ετών (σχεδόν) 32. Υπ. Διδάκτορας φιλοσοφίας, με δυο λογοτεχνικά βιβλία, δυο μεταφράσεις, πολλές δημοσιευμένες κριτικές, άρθρα και, εσχάτως, θεατρικά κείμενα.

"Στάχτη του Καλοκαιριου", 1 και 2 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη.







Στα 10 μέτρα λοιπόν!
Ή στις 10 ερωτήσεις.

Γιατί "Στάχτη του Καλοκαιριού";

Γιατί θα είναι πια 1 και 2 Σεπτέμβρη και θα έχει μείνει μόνο η στάχτη. Κι επειδή είναι ένα από τα ωραιότερα ελληνικά ποιήματα που έχουν γραφτεί.

Ποίημα;

Του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου. Ενός από τους 2-3 μεγαλύτερους ποιητές της ελληνικής γλώσσας. Και, όπως μου θύμισαν πρόσφατα, ενός ποιητή που κάποιος άλλος ποιητής, ζωντανός, δεν τον συμπεριέλαβε στην ανθολόγηση των 100 καλύτερων ποιητών του 20ου αιώνα! Συμπεριέλαβε βέβαια τον εαυτό του.

Γιατί θεατρικό αναλόγιο;

Επειδή είναι ολοκαίνουργιο κείμενο. Επειδή η απλότητα του αναλογίου – πρόκειται κυρίως για ανάγνωση- είναι δύσκολή και συνάμα ηδονική. Κι επειδή στη Θεσσαλονίκη σπανίως παρουσιάζονται θεατρικά αναλόγια.

Γιατί τρεις γυναίκες;

Γιατί πάντα περνούν πολλές γυναίκες απ τη ζωή μας, αλλά δε μένουν παραπάνω από δύο ή τρεις. Το διαπίστωσα σε κουβέντα με τον ποιητή Αντρέα Καρακόκκινο.

Γιατί ένας άνδρας;

Μπορεί να είναι τρεις. Ή και κανένας.

Τι σημαίνει σήμερα να γράφει κανείς;

Περίπου ότι σημαίνει και να αναπνέει. Και σίγουρα περισσότερα από το να μιλάει (ασκόπως).

Εν τέλει πεζογράφημα, ποίηση, θεατρικό έργο, κριτική ή φιλοσοφία;

Όλα! Ίσως και άλλα. Η γραφή είναι ενιαία. Οι αποκλίσεις και παρεκκλίσεις της μας δίνουν την ομορφιά.

Υπάρχει νέα λογοτεχνική γενιά;

Ασφαλώς! Στις ηλικίες 25 με 35 γίνεται χαμός. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη και ειδικότερα στην ποιητική γραφή. Επειδή όμως ζούμε σε εποχή έκρηξης της πληροφορίας, χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να ξεχωρίσουν από το χυλό του διαδικτύου και του marketing των οίκων. Και βέβαια να πάψουν να πληρώνουν για να βγάζουν τα βιβλία τους.

Ποιους λογοτέχνες θαυμάζεις;

Θα σταματούσα να γράφω εάν μου το ζητούσαν ο Μισέλ Ουελμπέκ, η Αμελί Νοτόμπ, η Έρση Σωτηροπούλου, ο Βασίλης Αλεξάκης, ή η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη. Νεκρούς δεν αναφέρω γιατί φτάνει πια με την παρελθοντολαγνεία. Κι επειδή είναι λίγο δύσκολο να μου το ζητήσουν.

Μπορεί η λογοτεχνία να αλλάξει τον κόσμο;

Πόσους τόμους έχω στη διάθεσή μου να απαντήσω; Δεν απαντά κανείς αποφθεγματικά και άσκεπτα σε τέτοιες ερωτήσεις. Ας απαντήσω αντίστροφα: τι μπορεί να αλλάξει οριστικά τον κόσμο; Το σίγουρο είναι ότι η λογοτεχνία αλλάζει τον εαυτό (επιμέλεια εαυτού, να σμιλέψουμε τον εαυτό μας σαν έργο τέχνης κλπ.), άρα αλλάζει ένα κομμάτι του κόσμου, μικρό αλλά υποψιάζομαι σημαντικότατο.

Η Στάχτη του καλοκαιριού θα παρουσιαστεί στο καφέ μπαρ Έντεχνο από τις Άννυ Τσολακίδου, Μάρα Τσικάρα και Δανάη Τίκου υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια της Αναστασίας Κουμίδου.

Πέμπτη 1 και Παρασκευη 2 Σεπτέμβρη στις 9μμ.
Είσοδος Ελεύθερη, κρατήσεις στο 2310280553

* Το αφήγημα του Ιορδάνη Κουμασίδη Ερωτικό Παραλήρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λογείον.

Πέθανε ο ηγέτης της Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος

Απεβίωσε τα ξημερώματα της Κυριακής σε ηλικία 87 ετών, ο ιστορικός ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς, Λεωνίδας Κύρκος, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό.

Γεννηθείς το 1924 στο Ηράκλειο Κρήτης, γιος του Μιχαήλ Κύρκου που μαζί με τον Ι. Πασαλίδη και άλλες προσωπικότητες της Αριστεράς ίδρυσαν την ΕΔΑ.

Πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτ. μέχρι τον Απρίλιο του 1987, οπότε εντάχθηκε στην Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) της οποίας εκλέχτηκε Πρόεδρος, ο Λεωνίδας Κύρκος εκλέχτηκε με την ΕΔΑ μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1961, 1963 και 1964. Στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθη και παρέμεινε στη φυλακή για 5 χρόνια. Μετά την μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής, το 1974 και το 1977, και ευρωβουλευτής το 1981 και το 1985.

Μαζί με το Χαρίλαο Φλωράκη, ίδρυσε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου υπήρξε γραμματέας μέχρι το Μάρτιο του 1991. Από το 1989 μέχρι το 1993 ήταν βουλευτής με τον Συνασπισμό. To 2000 προτάθηκε τιμητικά από
το κόμμα του Συνασπισμού για το αξίωμα του προέδρου της δημοκρατίας.

Το 2010, με επιστολή του δήλωσε στήριξή στο νέο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Η κηδεία του θα γίνει από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών, την Τετάρτη το απόγευμα.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=416771&h1=true

«Έφυγε» ο ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης

Αθήνα
Απεβίωσε το Σάββατο το πρωΐ ο Λυκούργος Καλλέργης. Ο σπουδαίος ηθοποιός, μεταφραστής, αλλά και βουλευτής του ΚΚΕ, το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην εντατική του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς».

Καταγόταν από οικογένεια Κρητικών οπλαρχηγών και ήταν γιος του πρωτοπόρου σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη, πρωτεργάτη της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε το 1914 στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Κρήτης. Σπούδασε στη δραματική σχολή της Λαϊκής Σκηνής του Καρόλου Κουν και έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1934 στον ρόλο του Πανάρετου στην Ερωφίλη του Χορτάτση.

Εξίσου, είχε ομολογήσει ότι στα νεανικά του χρόνια, τον είχε συγκλονίσει η ανάγνωση των έργων του Ντοστογιέφσκι και αργότερα στο θέατρο ο Τσέχωφ, του οποίου έπαιξε και μετέφρασε τα περισσότερα θεατρικά έργα.

Στην πολύχρονη διαδρομή του στην ελληνική θεατρική σκηνή, άνοιξε την καλλιτεχνική του βεντάλια, στην ελληνική και ξένη δραματουργία: αρχαία τραγωδία, Σαίξπηρ, Στρίντμπεργκ, Πιραντέλο, Γκόγκολ, Ο' Νιλ κ.α.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρωταγωνιστής του Θεάτρου Τέχνης, (1942-1950), όπου έμελε να γνωρίσει την πρώτη σύζυγό του, επίσης ηθοποιό, Μαρία Φωκά, η οποία βρέθηκε συγκατηγoρούμενη το 1952 στην δίκη Μπελογιάννη.

Μαζί της απέκτησε μια κόρη, ενώ από τον δεύτερο γάμο του με την ηθοποιό Τζένη Κολάρου, έναν γιο.

Πρωταγωνίστησε σε πολλούς θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου και επί 18 χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, του οποίου και διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής.

Συνεργάστηκε με όλα τα «ιερά τέρατα» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κατερίνα Ανδρεάδη, Αιμίλιο Βεάκη, Κατίνα Παξινού, Αλέξη Μινωτή κ.ά.

Εξίσου σημαντική ήταν η πορεία του στον ελληνικό κινηματογράφο που ξεκίνησε το 1949 με τον Κόκκινο βράχο του Γρηγόρη Γρηγορίου και τελείωσε το 2001 με τον Αλέξανδρο και Αϊσέ του Δημήτρη Κολλάτου.

Συμμετείχε επίσης στις τηλεοπτικές διασκευές του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975) και στους Πανθέους του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη (1977), παραγωγές που έγραψαν ιστορία στα τηλεοπτικά χρονικά.

Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών για μια δεκαετία από το 1956 και για μικρό διάστημα πρόεδρος.

Επίσης, υπήρξε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος-Ακροάματος καθώς και Αντιπρόεδρος του Ταμείου Συντάξεως Ηθοποιών.

Το 2007, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

* Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 30 Αυγούστου, στις 17.00, στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας, δημοσία δαπάνη.

Newsroom ΔΟΛ http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231125429

13χρονος αυξάνει την αποδοτικότητα των φωτοβολταϊκών κατά 20-50%

Πηγή: http://blogs.in.gr/blogger/post/?aid=1231124441&cid=660

Μόνο τα νέα ασυνήθιστα ακόμη στις συμβάσεις του κόσμου μυαλά μπορούν να δουν το περιβάλλον γύρω μας με άλλο μάτι. Ο 13χρονος Aidan Dwyer είναι ένα από αυτά τα νέα μυαλά.

Αντί να αρκεστεί στον συνηθισμένο τρόπο παράταξης των φωτοβολταϊκών το ένα δίπλα στο άλλο όπως κάνουν όλοι μελέτησε την κατανομή των κλαδιών των δένδρων που καλύπτονται και αυτά από μικρά ηλιακά εργοστάσια (τα φύλλα).

Έτσι ανακάλυψε (και πατεντάρισε την ιδέα) πως αν τα φωτοβολταϊκά τοποθετηθούν με την ίδια ακολουθία που χρησιμοποιούν και τα δένδρα (την ακολουθία Fibonacci) η απόδοσή τους αυξάνει κατά 20-50% ανάλογα με την περίσταση.

Νέα μυαλά, νέες ιδέες, νέος κόσμος.

http://inhabitat.com/13-year-old-makes-solar-power-breakthrough-by-harnessing-the-fibonacci-sequence/

«Έφυγε» από τη ζωή ο συγγραφέας Νίκος Θέμελης

Αθήνα
Την τελευταία του πνοή άφησε το απόγευμα του Σαββάτου ο συγγραφέας Νίκος Θέμελης, ο οποίος επί σειρά ετών υπήρξε συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου το 1975 έκανε και το Διδακτορικό του σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου Υπουργών στις Βρυξέλλες.

Από το 1981 υπήρξε συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, ακολουθώντας τον στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας και στα πρωθυπουργικά του καθήκοντα μεταξύ 1996-2004.

Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: Η αναζήτηση (1998), Η ανατροπή (2000), Η αναλαμπή (2003), Για μια συντροφιά ανάμεσά μας (2005), Μια ζωή δυο ζωές (2007) και Οι αλήθειες των άλλων (2008).

Θεματολογικά, στα μυθιστορήματά του αναφέρεται σε μια μεγάλη περίοδο του ελληνισμού των τελευταίων τριών αιώνων, τόσο στο χώρο της διασποράς όσο και στο χώρο της αναδυόμενης νεοελληνικής αστικής τάξης.

Η αναπαράσταση της εποχής -με πραγματολογικό υλικό και μυθοπλασία- αποτελεί τον καμβά όπου υφαίνεται η σύγκρουση ιδεών, η αμφισβήτηση και η ανατροπή στερεοτύπων, οι κοσμοϊστορικές αλλαγές της κεντρικής Ευρώπης, αλλά και τα μυστήρια της ψυχής, καθώς και ζητήματα που σχετίζονται με την ατομική και τη συλλογική ταυτότητα.

Τα συλλυπητήρια μηνύματα

Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, εξέφρασε τη λύπη του για το θάνατο του Νίκου Θέμελη, «ενός στελέχους με συνεπή παρουσία και μεγάλη συμβολή στην πολιτική ζωή της χώρας και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

» Ενός καταξιωμένου συγγραφέα, με πλούσιο και πρωτοπόρο έργο που παρακολουθεί με μια σύγχρονη ματιά την πορεία και τις αναζητήσεις της Ελληνικής κοινωνίας. Ενός ευαίσθητου και ικανού ανθρώπου του οποίου η απουσία θα είναι αισθητή. Στην οικογένειά του εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.»

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε σχετικά: «Ο Νίκος Θέμελης, ένας σπουδαίος Έλληνας, άνθρωπος του πνεύματος της πολιτικής και της επιστήμης, έφυγε σήμερα το απόγευμα από κοντά μας. Εκφράζουμε συλλυπητήρια στους συγγενείς και τους οικείους του. Θα τον θυμόμαστε για πάντα με αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση.»

Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Νίκος Θέμελης υπήρξε μια ξεχωριστή περίπτωση επιστήμονα, διανοούμενου και δημόσιου άνδρα, ο οποίος με την πορεία του κόσμησε τα ελληνικά γράμματα και την πολιτική ζωή.

» Διακρίθηκε για το ήθος και την εντιμότητά του και αποτέλεσε παράδειγμα συμπεριφοράς για τις κρίσιμες θέσεις εξουσίας που πέρασε.

» Με το έργο του ως συγγραφέας φώτισε με έναν ιδιαίτερο τρόπο τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και τις αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας. Εκφράζω στην οικογένεια του και στους φίλους του τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.»

Πηγή: http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231124560

Απαράδεκτη, δεδομένης της τεχνογνωσίας, θεωρεί ο ΟΗΕ την πείνα στην Αφρική

Η Σομαλία είναι στην κορυφή των χωρών που δοκιμάζονται από την πείνα και την απειλή του λιμού

Ρώμη
Ο διευθυντής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ Ζακ Ντιουφ χαρακτήρισε απαράδεκτο γεγονός την πείνα στο Κέρας της Αφρικής, δεδομένων των οικονομικών πόρων και της τεχνογνωσίας που διαθέτει η διεθνής κοινότητα, δήλωσε σήμερα ο διευθυντής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) Ζακ Ντιούφ.

«Είναι δική μας ευθύνη να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τους πληθυσμούς στο Κέρας της Αφρικής, γιατί είναι απαράδεκτο στην εποχή μας, με τους οικονομικούς πόρους, τις τεχνολογίες και την τεχνογνωσία που διαθέτουμε, τουλάχιστον 12 εκατομμύρια άνθρωποι να κινδυνεύουν σήμερα να πεθάνουν από λιμό» δήλωσε ο Ντιούφ στη Ρώμη.

Ο Ντιούφ μετείχε σε προπαρασκευαστική συνεδρίαση για την ξηρασία και την πείνα στο Κέρας της Αφρικής, στόχος της οποίας ήταν η ετοιμασία κυρίως της διάσκεψης της Αφρικανικής Ένωσης στην Αντίς Αμπέμπα, στις 25 Αυγούστου, στην οποία αναμένεται να μετάσχουν δωρήτριες χώρες.

«Πλήρη επενδυτικά προγράμματα και ήδη εγκεκριμένα διατίθενται αλλά η χρηματοδότησή τους είναι ελλιπής. Αν οι κυβερνήσεις και οι εταίροι τους δωρητές δεν επενδύσουν τώρα, ο φοβερός λιμός που προσπαθούμε τώρα να καταπολεμήσουμε, θα επανακάμψει και θα είναι μια ντροπή για τη διεθνή κοινότητα» πρόσθεσε ο Ντιούφ.

Την Τετάρτη τα μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ) δεσμεύτηκαν στην Κωνσταντινούπολη να καταβάλουν 350 εκατομμύρια δολάρια στη Σομαλία.

Τη Δευτέρα ο ΟΗΕ απηύθυνε επείγουσα έκκληση για μεγαλύτερη συνεισφορά στο ταμείο του για την καταπολέμηση της πείνας στο Κέρας της Αφρικής. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το ταμείο αυτό χρειάζεται βοήθεια 2,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

«Είναι ακόμη καιρός να βοηθήσουμε αυτούς τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά να βγουν μόνοι τους από την κρίση και να αντιμετωπίσουν τις αυριανές προκλήσεις, με πιο ασφαλείς πόρους, περισσότερο ποικίλους, ικανούς να αντέχουν στις μεγάλες κλιματικές αλλαγές» δήλωσε ο διευθυντής του FAO.

H Σάλι Κοσγκέι, η υπουργός Γεωργίας της Κένυας, υπογράμμισε ότι η χώρα της, που υποδέχεται μεγάλο αριθμό προσφύγων, «δεν διαμαρτύρεται, αλλά θέλει να υπενθυμίσει στον κόσμο τις ανάγκες της σε βοήθεια».

«Οι οικογένειες χάνουν τα ζώα τους και η κατάσταση επιδεινώνεται από την άφιξη των προσφύγων» τόνισε θυμίζοντας ότι το 60% της εδάφους της Κένυας είναι άνυδρο ή ημιάνυδρο.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Πηγή: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231124378

Τα χρήματα των Ελλήνων εφοπλιστών... αρμενίζουν σε ξένα πέλαγα

Μόνο ένα (!) πλοίο ναυγηπείται σήμερα στην Ελλάδα, από τα 654 νέα πλοία που ναυπηγούν ανά τον κόσμο Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι συνεχίζουν να ανανεώνουν τον Στόλο τους παρά την οικονομική κρίση, δείχνοντας μάλιστα προτίμηση στα ναυπηγεία της Ν. Κορέας και της Κίνας.



Πρώτη στη λίστα της προτίμησης των Ελλήνων πλοιοκτητών βρίσκεται η Ν. Κορέα (ανέκαθεν συνέβαινε αυτό), δεύτερη η Κίνα και ακολουθούν με μεγάλη διαφορά από τις δύο πρώτες χώρες η Ιαπωνία, η Ινδία και αμέσως μετά οι Φιλιππίνες. Όσο για τα δικά μας ναυπηγεία, βρίσκονται τελείως έξω από το παιχνίδι των παραγγελιών, αφού μόνο ένα πλοίο ελληνικών συμφερόντων ναυπηγείται στη χώρα μας!

Σύμφωνα με την έρευνα που έκανε πρόσφατα η εταιρεία χρηματοδοτικών συμβούλων ναυτιλίας XRTC, οι παραγγελίες για ναυπήγηση πλοίων ελληνικών συμφερόντων ανέρχονται στις 654, με συνολική χωρητικότητα 63,2 εκατ. τόνους.

Βάσει της έρευνας, στην Κορέα ναυπηγούνται 310 πλοία με συνολική χωρητικότητα 31,7 εκατ. τόνους που αντιπροσωπεύουν το 47,4% του συνόλου των παραγγελιών, 297 στην Κίνα χωρητικότητας 28,5 εκατ. τόνων που αντιπροσωπεύουν το 45,4% των παραγγελιών παγκοσμίως, 22 στην Ιαπωνία χωρητικότητας 1,3 εκατ. τόνων, 14 στην Ινδία χωρητικότητας 902 χιλ. τόνων, 2 στις Φιλιππίνες χωρητικότητας 359 χιλ. τόνων, 8 στο Βιετνάμ χωρητικότητας 264 χιλ. τόνων και 1 στην Ελλάδα χωρητικότητας 15 χιλ. τόνων.

Το 2007, όμως, επειδή οι παραγγελίες των νέων πλοίων είχαν αυξηθεί κατά πολύ, ο χρόνος παράδοσής τους διπλασιάστηκε, με αποτέλεσμα οι πλοιοκτήτες, ανάμεσά τους και οι Έλληνες εφοπλιστές, να στραφούν σε άλλα ναυπηγεία, με αυτά της Κίνας να κυριαρχούν, αφού η χώρα τα τελευταία χρόνια επένδυσε στην ανάπτυξη της ναυτιλιακής βιομηχανίας και σήμερα βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας λίστας.

Εξάλλου, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία της έρευνας της XRTC, η διαφορά που τη χωρίζει από τη Ν. Κορέα είναι πολύ μικρή, καθώς μόνο 13 πλοία περισσότερα έχουν παραγγείλει οι Έλληνες πλοιοκτήτες στα ναυπηγεία της Ν. Κορέας.

Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα οι Έλληνες πλοιοκτήτες ναυπηγούσαν περισσότερα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου και δεξαμενόπλοια. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όμως, έχουν ξεκινήσει και τις παραγγελίες πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), γιατί προσδοκούν οφέλη από τη συγκεκριμένη αγορά.

Ο ελληνόκτητος Στόλος αποτελείται σήμερα από 3.848 πλοία, αντιπροσωπεύοντας το 7,7% του παγκόσμιου Στόλου.

Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com/2011/08/blog-post_8524.html

'Στάχτη του Καλοκαιριου', θεατρικό έργο του Ιορδάνη Κουμασίδη

2 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Πέμπτη, 1 Σεπτεμβρίου στις 9:30 μ.μ.
Παρασκευή, 2 Σεπτεμβρίου στις 9:30 μ.μ


Καφέ-Μπαρ Έντεχνο Ι. Δέλλιου 4

Με τις
Άννυ Τσολακίδου
Μάρα Τσικάρα
Δανάη Τίκου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Αναστασία Κουμίδου

Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση,υπό μορφή αναλογίου,του θεατρικού κειμένου του Ιορδάνη Κουμασίδη 'Στάχτη του Καλοκαιριου'.Τρεις γυναίκες, 20, 30, και 40 ετών διηγούνται τη γνωριμία τους με τον ίδιο (;) μυστηριώδη νεαρό άνδρα.
Μετά το τέλος της παράστασης ακολουθεί συζήτηση με τους συντελεστές της.
Είσοδος Δωρεάν, κρατήσεις απο 17 Αυγούστου στο 2310280553

Πηγή: http://lesxianagnosis.blogspot.com/2011/08/blog-post_16.html
Facebook: http://www.facebook.com/event.php?eid=270846959596482

THAT's GREECE

Η ανέφικτη σεισάχθεια

Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος



Οταν ο Σόλων στην προκλασική Αθήνα επιστρατεύθηκε από την πολιτική Ανάγκη να δώσει λύση στα διοικητικά, πολιτικά, κοινωνικά και κυρίως στα οικονομικά προβλήματα του Αστεως, δεν φαινόταν φως στο βάθος του τούνελ, όπως λέμε σήμερα το πολιτικό σκότος και το κοινωνικό χάος. Ζήτησε για να δεχτεί να φέρει τα πάνω - κάτω να του δοθεί εν λευκώ η εντολή για μεταρρυθμίσεις. Του δόθηκε χωρίς αγκομαχητά και πολλές ρητορείες γιατί και τα δύο είχαν περισσέψει.
Ποια ήταν η κατάσταση που παρέλαβε. Μια αποθέωση της αυθαιρεσίας, της αδικίας, της ανομίας και της ηθικής έκπτωσης. Οι περισσότεροι Αθηναίοι ήταν χρεωμένοι σε πλούσιους γαιοκτήμονες, σε τοκογλύφους και ενεχυροδανειστές. Οσοι εργάζονταν, αμείβονταν με ψιχία και για να τα βγάλουν πέρα δανείζονταν ή ελάμβαναν χρήματα ως προκαταβολή ή «έναντι» της αμοιβής τους, με αποτέλεσμα να είναι αιχμάλωτοι στον εργοδότη, κυριολεκτικά δούλοι. Χωρίς να είναι σπάνιο φαινόμενο πολλοί μη έχοντας καμιά εγγύηση ή υποθήκη για να δανειστούν, έβαζαν ως ενέχυρο και υποθήκη το «σώμα» τους και όταν αδυνατούσαν να εκπληρώσουν τα χρέη τους και τις συμφωνημένες δόσεις μετατρέπονταν «νομίμως» (δηλαδή το επέτρεπαν οι ισχύοντες νόμοι) σε δούλους.
Σ' αυτή την περίπτωση ο χρεώστης που κατέστη δούλος έσερνε στη δουλεία και την οικογένειά του και τους δικούς του δούλους (τα έμψυχα όργανα - εργαλεία του Αριστοτέλη).
Ο Σόλων λοιπόν πριν μεταρρυθμίσει οτιδήποτε, πριν ψηφίσει νόμους που να αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη και τα χρηστά ήθη στις συναλλαγές, πριν αντιμετωπίσει αυτά που ονομάζουμε σήμερα κοινωνικά (και ως εκ τούτου ταξικά) ζητήματα, πριν ιδρύσει ένα κράτος δικαίου έπρεπε να απαλλάξει την πόλη και τους κατοίκους της από το άχθος, το βαρίδι των χρεών. Αρα και την εμπορία των αδυνατούντων ανθρώπων να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους άπληστους πλουτοκράτες, τους τοκιστές και το ανελέητο δημόσιο ταμείο. Ετσι που πρώτη πράξη της διακυβέρνησής του ήταν η ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ. Απάλλαξε τους πάντες από τις υποχρεώσεις καταβολής των χρωστούμενων και βεβαίως επανέφερε στην τάξη των πολιτών όλους όσοι είχαν δουλωθεί και καταστεί πράγματα, ανταλλάξιμα!
Ετσι ένα πρωί, τη μακαρία εκείνη ημέρα πριν από περίπου 2.600 χρόνια στην Αθήνα κανένας δεν χρώσταγε σε κανέναν και κανένας δεν διεκδικούσε τίποτε από κανέναν.
Αυτό το πολιτικό και κοινωνικό θαύμα μπορούσε να γίνει τότε, γιατί η Αθήνα ήταν μια κοινότητα πολιτών, με πολύ περιορισμένο εξαγωγικό εμπόριο και λίγους ξένους κεφαλαιούχους που είχαν επενδύσει στο κατ' εξοχήν εξαγωγικό προϊόν των Αθηνών, την αγγειοπλαστική. Σ' αυτόν τον οικονομικό τομέα η σεισάχθεια θα δημιουργούσε προβλήματα.
Αλλά ο μέγας εκείνος σοφός νομοθέτης δεν δίστασε. Προτίμησε να αδικήσει μια φούχτα πλούσιων εμπόρων κεφαλαιούχων και να απαλλάξει το μέγα λαϊκό πλήθος από το άχθος των χρεών και του δανεισμού «επί τοις σώμασιν»!
Αυτό θα πει μεταρρύθμιση από μηδενική βάση! Ολα τα υπόλοιπα: διοικητική οργάνωση, φορολογικό σύστημα, ποινικό δίκαιο, εμπορικές συναλλαγές, νομοθετική εξουσία, εξωτερική πολιτική και οργάνωση της καθημερινής ζωής (θρησκευτικές τελετές, εκπαίδευση, δημόσια θεάματα) ρυθμίστηκαν με ψυχραιμία με τη σειρά τους.
Ο Σόλωνας δεν ήταν ουτοπιστής, δεν επανίδρυσε μια αταξική κοινωνία. Οργάνωσε τον Δήμο και τις λειτουργίες του πολιτεύματος με κριτήρια οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Για να αποφύγει τις μεγάλες εντάσεις συμφερόντων ανέμειξε τα πολιτικά υποκείμενα έτσι ώστε κάθε μετέχουσα στο πολιτικό σύστημα ομάδα να περιέχει όλα τα αντιθετικά στοιχεία εν ισορροπία!
Η εμφάνιση σήμερα ενός Σόλωνος θα ήταν μια φιγούρα άκρως ουτοπική. Σήμερα μια πιθανή σεισάχθεια δεν θα έβλαπτε έναν τοκογλύφο ή έναν ενεχυροδανειστή, αλλά μια τράπεζα που τα κεφάλαιά της είναι κυρίως ξένα ομόλογα. Οταν δανείζομαι ακόμη και από τον γείτονα μπακάλη, εκείνος έχει λογαριασμό σε τράπεζα που χρηματοδοτεί τους πελάτες της παίζοντας με τις χρηματοπιστωτικές αξίες του διεθνούς χρηματιστηρίου.
Να γιατί σήμερα τρέμουν όλοι μια στάση χρεών, δηλαδή μια σολώνεια σεισάχθεια. Γιατί η επαναστατική αυτή πράξη τότε περιοριζόταν και έβλαπτε λίγα, αμελητέα θύματα, ξένους παροίκους επενδυτές, και έκτιζε νέες οικονομικές συναλλακτικές συνθήκες από μηδενική βάση.
Ρίξτε μια ματιά στο πορτοφόλι σας και εξετάστε ποιο και πόσο πλαστικό χρήμα διαχειρίζεστε. Ούτε μία από τις κάρτες που κουβαλάτε δεν είναι ελληνική. Αρα δανείζεστε, διακινείτε και χρωστάτε πολυεθνικό χρήμα.
Τώρα είμαστε έρμαια των αγορών, αυτού του αόρατου και σχεδόν μεταφυσικού μπαμπούλα. Ετσι είμαστε χειροπόδαρα δεμένοι ως δούλοι στο παζάρι της πολυεθνικής κερδοσκοπίας. Χρεωμένοι και με τα τιμαλφή μας ενέχυρα στους σαράφηδες των πέντε ηπείρων.

Πηγή: http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=4639382

Για πρώτη φορά γονιδιακή θεραπεία έχει επιτυχία στην αντιμετώπιση της λευχαιμίας

Αθήνα
Για πρώτη φορά, επιστήμονες στις ΗΠΑ κατάφεραν με γονιδιακή θεραπεία να καταστρέψουν καρκινικούς όγκους σε ασθενείς που βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο λευχαιμίας, ένα επίτευγμα που απαίτησε 20 χρόνια προσπαθειών.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Πέρελμαν του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάικλ Καλό και τον καθηγητή Καρλ Τζουν, που παρουσίασαν τη σχετική εργασία ταυτόχρονα στα ιατρικά περιοδικά New England Journal of Medicine και Science Translational Medicine, τροποποίησαν γενετικά τα κύτταρα-Τ του ανοσοποιητικού συστήματος προκειμένου να καταστρέψουν ένα συγκεκριμένο μόριο πρωτεΐνης (CD-19) που βρίσκεται στην επιφάνεια των λευχαιμικών κυττάρων.

Τα τροποποιημένα κύτταρα-Τ αναπτύχθηκαν έξω από τον οργανισμό των ασθενών και στη συνέχεια -με τη βοήθεια ενός ιού ως «οχήματος»- εισήχθησαν σε άτομα που έπασχαν από προχωρημένη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία.

Μετά την θεραπεία σε δύο ασθενείς με μικρό προσδόκιμο ζωής, παρουσιάζουν πλέον πλήρη ύφεση της πάθησης εδώ και ένα χρόνο περίπου (κανένα ίχνος λευχαιμίας στο αίμα τους), ενώ και σε τρίτο ασθενή ο όγκος παραμένει υπό έλεγχο. Οι ερευνητές σχεδιάζουν πιλοτικές θεραπείες σε τέσσερις ακόμα ασθενείς, πριν προχωρήσουν στην επόμενη «φάση 2» των κλινικών δοκιμών σε μεγαλύτερο δείγμα ασθενών.

«Τοποθετήσαμε ένα κλειδί στην επιφάνεια των κυττάρων-Τ, το οποίο ταιριάζει σε μια κλειδαριά που μόνο τα καρκινικά κύτταρα έχουν» δήλωσε ο Καλός, που εκτίμησε ότι η τεχνική θα μπορούσε μελλοντικά να αξιοποιηθεί και σε άλλες μορφές καρκίνου, όπως των πνευμόνων, των ωοθηκών, του μελανώματος, του μυελώματος κ.α.

Η νέα μέθοδος διαφέρει από άλλες θεραπείες του καρκίνου, οι οποίες επίσης αποσκοπούν στην αξιοποίηση του ίδιου του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς. Η νέα θεραπεία εμφανίζεται ασφαλής, χωρίς παρενέργειες όπως σε άλλες μεθόδους, αν και θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες.

Κάθε τροποποιημένο κύτταρο-Τ επιδεικνύει εκπληκτική ικανότητα εξόντωσης χιλιάδων καρκινικών κυττάρων (κατά μέσο όρο κατέστρεψαν πάνω από ένα κιλό όγκου σε κάθε ασθενή και με μεγάλη ταχύτητα), κάτι που ούτε οι επιστήμονες δεν περίμεναν.

Τα πρώτα συμπτώματα καταστροφής των καρκινικών κυττάρων (κρυάδες, ναυτία, πυρετός) εμφανίστηκαν μόλις δύο εβδομάδες μετά την έναρξη της γονιδιακής θεραπείας. Τα τροποποιημένα κύτταρα-Τ αρκούν να χορηγούνται μόνο μια φορά και όχι περιοδικά όπως η χημειοθεραπεία, καθώς πολλαπλασιάζονται μόνα τους.

Έτσι, παρέμειναν στο αίμα των ασθενών για αρκετούς μήνες στη συνέχεια, αν και δεν είναι γνωστό ακόμα για πόσο χρόνο μπορεί να διαρκέσει το θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα είναι κατά πόσο τα εναπομένοντα στο σώμα τροποποιημένα κύτταρα-Τ θα συνεχίζουν να δρουν προστατευτικά και να εμποδίζουν την επαναδημιουργία του όγκου.

Μόνο οι περαιτέρω δοκιμές θα δείξουν αν όντως έχει γίνει μια σημαντική πρόοδος στην μακροπρόθεσμη θεραπεία της λευχαιμίας, με απτά κλινικά αποτελέσματα.

Η αντικατάσταση του μυελού των οστών ουσιαστικά αποτελεί την μόνη θεραπεία των ασθενών με λευχαιμία, αλλά εμπεριέχει ένα όχι αμελητέο ρίσκο θανάτου κατά τη διαδικασία, ενώ το ποσοστό θεραπείας βρίσκεται γύρω στο 50%.

Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία είναι η πιο συχνή μορφή λευχαιμίας στους ενήλικους, μαζί με την χρόνια μυελογενή λευχαιμία.

ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΠΕ/Γαλλικό

Πηγή: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231123612

Τις 30.000 φτάνουν τα παιδιά που πέθαναν από πείνα στη Σομαλία

Ουάσινγκτον
Περίπου 29.000 παιδιά πέθαναν από την πείνα τους τελευταίους τρεις μήνες στη Σομαλία, εξαιτίας της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης που πλήττει το Κέρας της Αφρικής εδώ και πολλές δεκαετίες.

Τα στοιχεία αυτά έδωσε στη δημοσιότητα η Νάνσι Λίντμποργκ της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης (USAID), στη διάρκεια ακρόασης στο αμερικανικό Κογκρέσο, ζητώντας από τη διεθνή κοινότητα να δράσει.

«Βασιζόμενοι σε εκθέσεις που αφορούν τη διατροφή και τη θνησιμότητα, εκτιμούμε ότι πάνω από 29.000 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών πέθαναν τις τελευταίες 90 ημέρες στη Σομαλία» τόνισε η Λίντμποργκ.

«Πρόκειται για τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων 20 ετών. Δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι στη Σομαλία, την Αιθιοπία, την Κένυα, το Τζιμπουτί και άλλες γειτονικές χώρες, αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας» δήλωσε από την πλευρά του ο γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος Κρις Κουνς.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η ξηρασία στην ανατολική Αφρική απειλεί περίπου 12 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ στη Σομαλία 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανάγκη από άμεση ανθρωπιστική βοήθεια.

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη στη Σομαλία όπου οι ισλαμιστές σεμπάμπ εμποδίζουν από το 2009 την πρόσβαση των ανθρωπιστικών οργανώσεων του ΟΗΕ και ορισμένων διεθνών μη κυβερνητικών οργανώσεων στα εδάφη που ελέγχουν.

Και παρόλο που η πείνα σήμερα μπορεί εν δυνάμει να ξεπεράσει εκείνη στην Αιθιοπία το 1984 όσον αφορά το εύρος της -ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τότε τη ζωή τους- η διεθνής κοινότητα καθυστερεί ν' αντιδράσει.

Σύμφωνα με τον Κουνς, που επικαλέστηκε εκτιμήσεις του ΟΗΕ, μέχρι στιγμής έχουν εξασφαλιστεί μόνο τα μισά από τα δυο δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της κατάστασης,

Πηγή: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231122792
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Αντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ το βίντεο πριν τις δολοφονίες

Video by Anders Behring Breivik by newsview

Απ’ τη Νορβηγία με μίσος

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8006

του Άλκη Γαλδαδά

Από τα πιο εφιαλτικά σε περιεχόμενο πάρκα με έργα γλυπτικής που μπορεί να συναντήσει ένας ταξιδιώτης βρίσκεται στο Όσλο, την πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Ονομάζεται Vigelands Park, έχει έκταση 320 στρεμμάτων και τα 212 γλυπτά από ορείχαλκο και γρανίτη που βρίσκονται στο πάρκο και στο διπλανό Μουσείο φτιάχτηκαν σε διάστημα σαράντα ετών περίπου από τον Γκούσταφ Βίγκελαντ που πέθανε το 1943 (μια μικρή περιήγηση υπάρχει εδώ). Λέγεται μάλιστα ότι όταν μπήκαν οι Γερμανοί κατακτητές στη νορβηγική πρωτεύουσα του επέτρεψαν να συνεχίσει να ασχολείται με τη γλυπτική του διότι καθόλου δεν προσέβαλαν την αισθητική τους όλα εκείνα τα αγάλματα των πολύ δυνατών Αρείων ανδρών, ίδιων με παλαιάς κοπής παλαιστές, με το τρομακτικά χοντρό σβέρκο και τα ξυρισμένα κεφάλια και γυναικών που συνουσιαζόταν, έκαναν παιδιά με ανάλογη σωματοδομή και κοίταζαν προς το άπειρο με εμπιστοσύνη για μια ζωή κοντά στα πρότυπα των Γερμανών κατακτητών. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στη Νορβηγία οι Ναζί, θεωρώντας τους Νορβηγούς κατευθείαν απογόνους των Βίκιγκ ενθάρρυναν τους Γερμανούς στρατιώτες να κάνουν παιδιά με κοπέλες από το ντόπιο πληθυσμό και είχαν δημιουργήσει μάλιστα ειδικά σπίτια υποδοχής για τα 12 000 παιδιά που υπολογίζεται ότι γεννήθηκαν εκείνη την εποχή χάρη σ’ αυτές τις πέρα από κάθε λογική απόψεις των κατακτητών περί ευγονικής.

Σήμερα η Νορβηγία, μια πανέμορφη χώρα 4.8 εκατομμυρίων κατοίκων, με πολύ προσεκτικά διατηρημένη Φύση (αρκεί να αναφέρω ότι μέσα στο κέντρο του Όσλο υπάρχει ένας λόφος 417 μέτρων, χωρίς να έχει χτίσει κανείς εκεί, με την πιο εντυπωσιακή πίστα άλματος με σκι στον κόσμο, με έλατα και δασώδη βλάστηση) και μέσα σε ένα τέτοιο ονειρεμένο περιβάλλον, οι τυχεροί αυτοί άνθρωποι, από την Παρασκευή, ζουν το μεγαλύτερο συλλογικό εθνικό δράμα από τον καιρό της γερμανικής κατοχής. Κάποιος συμπατριώτης τους ηθελημένα έγινε αιτία να βρουν το θάνατο περισσότεροι από 85 άνθρωποι.

Οι Νορβηγοί στην πλειοψηφία τους είναι οπαδοί του απομονωτισμού. Αν μπορούσαν θα σήκωναν πανύψηλα τείχη, να μην μπαίνει κανείς ξένος στη χώρα τους. Δεν είχαν καμιά διάθεση να είναι μέλη μιας ενωμένης Ευρώπης και δεν κρύβουν την επιθυμία τους να ζήσουν και να ευτυχήσουν απολαμβάνοντας την ήσυχη ζωή τους κυρίως έξω από τις μεγάλες πόλεις και τρώγοντας μόνοι τους τα πλούτη τους, που δεν είναι λίγα. Αφού πέρα από το πετρέλαιο, διαθέτουν υπέδαφος πλούσιο σε μεταλλεύματα, πολύ δυνατή ναυτιλία, αλιεία, θα συμμετάσχουν στο μοίρασμα το πλούτου της Αρκτικής με το λιώσιμο των πάγων, ισχυρό νόμισμα και πολιτική σταθερότητα με το Εργατικό Κόμμα να είναι για πολλές δεκαετίες σε όλα τα κυβερνητικά σχήματα. Οι άλλοι λαοί της Βόρειας Ευρώπης, Φινλανδοί, Σουηδοί, Δανοί δεν τρέφουν μεγάλη συμπάθεια γι αυτούς διότι ακριβώς τους θεωρούν πολύ σωβινιστές και υπερόπτες χωρίς να έχουν διακριθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στον τομέα των ερευνών ή των καλών τεχνών. Όσο για τις συντηρητικές επιλογές τους σχετικά με το Νομπέλ Ειρήνης που έχουν την ευθύνη για την απονομή του συνήθως γελάει ο κόσμος με αυτές. Το χειρότερο όμως είναι αυτό τον καιρό η ξενοφοβία τους. Σκανδιναβοί πολιτικοί αναλυτές παρατηρούν ότι ναι μεν στη Σουηδία έχουμε τον τελευταίο καιρό άνοδο των φιλοναζιστικών ομάδων αλλά στη Νορβηγία έχουμε το πιο έντονο Αντι-ισλαμικό κίνημα και τη μεγαλύτερη ξενοφοβία.

Έχοντας όλα αυτά υπόψη η περίπτωση του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ έχει την εξήγησή της. Και μαζί έχει την εξήγησή της η αβάσταχτη θλίψη τους αφού πέρα από την απώλεια τόσων συμπατριωτών τους είναι υποχρεωμένοι να παραδεχτούν ότι αυτή την αποτρόπαια πράξη τη σχεδίασε και την εκτέλεσε ένας Νορβηγός και όχι ένας ξένος που ήλθε κάποτε στη χώρα τους και αποδείχθηκε αχάριστος.

Ο Άντερς Μπρέιβικ φαίνεται να ήταν ένας πολύ προικισμένος τρομοκράτης, υπέρμετρα μεθοδικός και αποτελεσματικός. Έχοντας σπουδάσει Οικονομικά και Θεολογία, γόνος ευκατάστατης οικογένειας, ανύπαντρος ο ίδιος , νοίκιασε ένα κτήμα έξω από την πρωτεύουσα και δημιούργησε μιαν εταιρεία για φυτά και κήπους. Έτσι μπόρεσε εύκολα να προμηθευτεί έξι τόνους νιτρικού αμμωνίου που χρησιμεύει για λίπασμα αλλά όταν το ανακατέψεις με πετρέλαιο ντίζελ μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εκρηκτικό. Εδώ να σημειωθεί πως οι γείτονες Σουηδοί, πολύ πιο προνοητικοί, ανακατεύουν το λίπασμα αυτό με ασβέστιο ακριβώς για να μην είναι τόσο καλό υλικό για την κατασκευή εκρηκτικών. Έφτιαξε ένα αυτοκίνητο-βόμβα με τρεις τόνους από αυτό το μείγμα μέσα, και το πάρκαρε έξω από τα κυβερνητικά κτήρια στο κέντρο της πρωτεύουσας. Πέρα από το να πλήξει συμβολικά την κυβέρνηση που μισούσε τους εκπροσώπους της αυτό χτύπημα είχε και άλλο σκοπό. Να σαστίσει την αστυνομία και να αποσπάσει την προσοχή της. Λίγο μετά την έκρηξη παρουσιάστηκε στις όχθες μιας μικρής λίμνης, μια ώρα απόσταση από το Όσλο, με στολή αστυνομικού και είπε στους φύλακες εκεί ότι θέλει να περάσει απέναντι για να ελέγξει αν όλα είναι ασφαλή στο νησάκι, στη μέση της λίμνης, όπου γινόταν παραδοσιακά κάθε χρόνο, ένα συνέδριο της νεολαίας του κυβερνητικού κόμματος. Φθάνοντας εκεί είπε στα νεαρά παιδιά να συγκεντρωθούν σε ένα σημείο και άρχισε το μακελιό. Σκότωσε όσους μπορούσε περισσότερους γιατί θεωρούσε πως έτσι έβγαζε από τη μέση τους μελλοντικούς πολιτικούς που θα συνέχιζαν το προδοτικό όπως πίστευε έργο των τωρινών αξιωματούχων.

Ήταν κυνηγός, είχε άδεια οπλοφορίας για πιστόλι Γκλοκ, έπαιζε με μανία ηλεκτρονικά παιχνίδια στο Διαδίκτυο, διέθετε εντυπωσιακή σωματοδομή φτιαγμένη με αναβολικά και έμενε μαζί με τη μητέρα του, δήλωνε εθνικιστής και ήταν αντίθετος σε κάθε μορφή διεθνισμού και πολύ-πολιτισμικοτητας. Αν και ήταν πολύ δραστήριος στο να κάνει αντι-ισλαμιστικές παρεμβάσεις σε διάφορους ιστότοπους για την αστυνομία, όπως έγραψαν Σκανδιναβοί δημοσιογράφοι, ήταν άγνωστος αφού της ερχόταν πολύ πιο εύκολο να παρακολουθεί τις κινήσεις ισλαμιστών και άλλων ξένων παρά των εθνικιστών σαν τον Μπρέιβικ που γι αυτούς ένιωθε παραδοσιακά περισσότερη συμπάθεια.

Ήταν φανατικός υποστηρικτής κάθε χριστιανικής μειονότητας, φοβικός με το Ισλάμ και οπαδός της θεωρίας ότι οι ισλαμιστές κινούνται μεθοδικά με σκοπό να διαβρώσουν την Ευρώπη και να εγκαταστήσουν δική τους πανευρωπαϊκή εξουσία, ήθελε το Σουδάν να αποκτήσει χριστιανική κυβέρνηση, δήλωνε συντηρητικός και αντιναζιστής ενώ στη διεύθυνση αυτή μπορούμε να τον δούμε και με τη χαρακτηριστική ποδιά των Ελεύθερων Τεκτόνων που, αντίθετα από ό,τι πιστεύεται, απαιτούν να δηλώνεις πίστη σε κάποιο θεό (αν και ένα υψηλόβαθμο στέλεχός τους δήλωσε ότι μετά την πράξη του τον διέγραψαν αμέσως). Η μόνη φράση που έστελνε μέσα από το Twitter ήταν του Τζον Στιούαρτ Μιλ, του Άγγλου φιλοσόφου (1806-1873) υπέρμαχου της ατομικής ελευθερίας απέναντι στην κρατική εξουσία: «Ένα άτομο με άποψη έχει τόση δύναμη όση 100 000 που έχουν μόνο συμφέροντα». Έτσι, αυτός, που είχε άποψη, ήταν σίγουρος ότι μπορούσε να τα βάλει και με 100 000 αν χρειαζόταν. Και δεν δίστασε να το επιχειρήσει. Τώρα η ανώτατη ποινή που θα πάρει για όλα αυτά θα είναι 21 χρόνια! Το μίσος όμως που εκτοξεύθηκε ξαφνικά από τη Νορβηγία θα κρατήσει ίσως περισσότερο και θα ανοίξει μεγάλες πληγές.

ΟΗΕ: Λιμός και ξηρασία πλήττουν τη νότια Σομαλία

Ξηρασία και λιμός μαστίζουν δύο περιοχές της νότιας Σομαλίας που ελέγχονται από τους ισλαμιστές αντάρτες Σεμπάμπ, ανακοίνωσε σήμερα ο ΟΗΕ.



Ο λιμός πλήττει το νότιο Μπακούλ και το Κάτω Σαμπέλ της νότιας Σομαλίας, σύμφωνα με το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων (Ocha) του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Σομαλία.

Όπως δε προειδοποίησε ο Μαρκ Μπόουντεν, συντονιστής ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ για τη Σομαλία: "Αν δεν κινητοποιηθούμε, τώρα ο λιμός θα εξαπλωθεί και στις οκτώ περιοχές της νότιας Σομαλίας μέσα στους επόμενους μήνες, εξαιτίας της κακής σοδειάς και της εμφάνισης μολυσματικών ασθενειών".

Επίσης, όπως εκτιμά το Ocha, περίπου το 50% του πληθυσμού της Σομαλίας ζει στο Νότο και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.

Περισσότεροι από δέκα εκατομμύρια άνθρωποι στο Κέρας της Αφρικής πλήττονται από την ξηρασία, την χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών, τονίζει ο ΟΗΕ. Το Τζιμπουτί, η Αιθιοπία, η Κένυα και Ουγκάντα αντιμετωπίζουν επίσης σοβαρά προβλήματα, καθώς και η Ερυθραία. Όμως στη Σομαλία η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη εξαιτίας των μόνιμων ένοπλων συγκρούσεων που αναγκάζουν τους Σομαλούς να μεταναστεύουν κατά χιλιάδες στην Αιθιοπία και την Κένυα.

Aργότερα σήμερα ο πρόεδρος της Αφρικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης Ντόναλντ Καμπερούκα τόνισε ότι είναι αναγκαίο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προκειμένου να προβλεφθεί γενικευμένος λιμός. Συγκεκριμένα ο πρόεδρος υπογράμμισε ότι ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος και όχι μόνο η ξηρασία οδήγησαν τη Σομαλία στο λιμό, γιαυτό και εκτίμησε ότι οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει και μία συμφωνία ειρήνευσης.

"Εκπλήσσομαι που οι άνθρωποι βλέπουν (το λιμό) ως συνέπεια της έλλειψης βροχής και τροφίμων", διευκρίνισε ο Καμπερούκα και συνέχισε "ελπίζω αυτή τη φορά η διεθνής κοινότητα να συνεργαστεί για την εξεύρεση λύσης τριών σημείων. Η Σομαλία έχει ανάγκη μία λύση βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη για να σταθεροποιήσει την οικονομία της, τη χρηματοδότηση και την κτηνοτροφία".

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) έκανε έκκληση σήμερα για μία ανθρωπιστική εκεχειρία στη Σομαλία και ο γενικός γραμματέας του Εκεμελεντίν Ιχσάνογλου ζήτησε "σε όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές να κηρύξουν άμεση κατάπαυση του πυρός και να επιτρέψουν την είσοδο ανθρωπιστικών οργανώσεων".


Ο οργανισμός του ΟΗΕ για τα Τρόφιμα και τη Γεωργία (FAO) ζήτησε σήμερα επιπλέον 120 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει τις χώρες της Ανατολικής Αφρικής -τη Σομαλία, την Κένυα, την Αιθιοπία και το Τζιμπουτί-, όπου 12 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται από την ξηρασία και το λιμό.

Όπως αναφέρεται σε σημερινή ανκοίνωση του οργανισμού "για να αντιμετωπίσει την κρίση στην περιοχή ο FAO ζητά επιπλέον 120 εκατομμύρια δολάρια για το Κέρας της Αφρικής, από τα οποία 70 εκατομμύρια για τη Σομαλία, 50 εκατομμύρια για την Αιθιοπία, την Κένυα, το Τζιμπουτί και την Ουγκάντα".


Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=294890

Στο «σφυρί» σπάνιο χειρόγραφο ανέκδοτου έργου της Τζέιν Όστεν

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Το παλαιότερο διασωθέν χειρόγραφο έργου της Bρετανίδας συγγραφέως Τζέιν Όστεν πουλήθηκε την Πέμπτη σε δημοπρασία στο Λονδίνο στην τιμή του 1,6 εκατομμυρίου δολαρίων, ανακοίνωσε ο οίκος δημοπρασιών Sotheby's.

Το χειρόγραφο του έργου της με τίτλο The Watsons φέρει πολλές διορθώσεις και χρονολογείται από το 1804.

Το έργο αυτό δεν εκδόθηκε όσο ζούσε η συγγραφέας και, σύμφωνα με ειδικό του Sotheby's, αποτελεί μία εντυπωσιακή ματιά τόσο του τρόπου γραφής της Όστεν, όσο και της εξέλιξής της σε μία από τις
σπουδαιότερες συγγραφείς της Βρετανίας,.

Η Τζέιν Όστεν έγινε παγκοσμίως γνωστή με τα έργα της Έμμα, Περηφάνια και Προκατάληψη, Λογική και Ευαισθησία και Πειθώ.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γερμανικό

BOOK