Ο ΛΟΥΚΑΝΙΚΟΣ ΕΓΙΝΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

David Rovics - The Riot Dog by Stefanelonikitelo

Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΣΚΥΛΟΣ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ

Video from Adespoto.tv.

Μετά από 65 χρόνια εκκωφαντικής σιωπής ο Δήμος Θεσσαλονίκης ανακαλύπτει τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος των Εβραίων

Πηγή: http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/06/65.html?spref=fb
Τους 31 επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος τίμησε απόψε, για πρώτη φορά μετά 65 χρόνια, σε μια συγκινητική εκδήλωση ο Δήμος Θεσσαλονίκης, μετά από ομόφωνη απόφαση. Στην εκδήλωση εκτός από τον καθηγητή Γιώργο Αναστασιάδη, μίλησαν ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, οι επικεφαλής των παρατάξεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Δαυίδ Σαλτιέλ ο οποίος αναφέρθηκε στην πρόσφατη βεβήλωση του μνημείου για το ολοκαύτωμα στην πλατεία Ελευθερίας και ο κ. Χάιντς Κούνιο που ευχαρίστησε τον Δήμαρχο εκ μέρους των επιζησάντων. Το περιστατικό της βεβήλωσης του μνημείου του Ολοκαυτώματος σχολίασε ο δήμαρχος, Γιάννης Μπουτάρης, λέγοντας: "Το λέω για ακόμη μια φορά. Ο φασισμός σε αυτή την πόλη δεν θα περάσει. Η ισραηλιτική Κοινότητα είναι και θα παραμείνει ζωντανή για πάντα". Ο αντιδήμαρχος κ. Χασδάι Καπόν στην ομιλία του σημείωσε: «Είναι πολύ σημαντική για μένα η σημερινή ημέρα. Αισθάνομαι συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη για την απόφαση των γονιών μου να μην εγκαταλείψουν τη Θεσσαλονίκη», «Πατέρα σε ευχαριστώ» είπε συγκινημένος απευθυνόμενος στο γέρο Βενιαμίν Καπόν που ήταν ένας από τους τιμώμενους. Την εκδήλωση έκλεισε ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος οποίος επεσήμανε ότι μπορεί να τιμήσατε σήμερα τους επιζήσαντες, αλλά παραμένει ένα μεγάλο ανεξόφλητο χρέος στους χιλιάδες Θεσσαλονικείς Εβραίους που χάθηκαν. Και πρότεινε να ονομαστεί η πλατεία του παλιού Σιδηροδρομικού Σταθμού σε πλατεία «Άουσβιτς» και να μεταφερθεί ένα παλιό βαγόνι για να θυμίζει πάντα τη μεγάλη φυγή. Επιτέλους! Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ανακάλυψε και τίμησε τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Γιώργου Τσαρουχά κι απόψε το Ολοκαύτωμα.
Μια πόλη συμφιλιώνεται με την Ιστορία και το παρελθόν της. G.F. Του Φώτη Κουτσαμπάρη
fkoutsamparis@makthes.gr

“Από την κόλαση, που μόνο ο Δάντης μπορεί να περιγράψει, στην οποία βρέθηκαν 50.000 Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μόνο 1.100 σώθηκαν και γύρισαν στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ. Κάθε στιγμή της ημέρας δοξάζω τον ύψιστο Θεό και Τον ευχαριστώ που μου χάρισε τη δύναμη και την τύχη να παλέψω, να επιμείνω και να επιζήσω”.
Με αυτά τα συγκινητικά λόγια ο Χάιντς Κούνιο, Εβραίος Θεσσαλονικιός, ένας από τους επιζήσαντες από τα γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, άρχισε να περιγράφει χθες το απόγευμα στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης τη φρικτή κατάσταση την οποία βίωσε όταν σε μικρή ηλικία βρέθηκε ανάμεσα στους μελλοθάνατους του στρατοπέδου Άουσβιτς - Μπίρκεναου. Ο ίδιος κατάφερε να επιστρέψει στη γενέτειρα πόλη και να συνεχίσει τη ζωή του, αλλά “δεν ξαναβρήκα όμως ποτέ τα 22 μέλη της οικογένειάς μου και τους καλούς μου φίλους που χάθηκαν για πάντα. Η σκλαβιά μου σ’ αυτή την κόλαση ξεκίνησε από τις 15 Μαρτίου του 1943, όταν δακρυσμένοι, στριμωγμένοι ανά ογδόντα σε κάθε βαγόνι αποχαιρετούσαμε στις γραμμές του βαγονιού τη γενέτειρά μας, τη Θεσσαλονίκη. Στα στρατόπεδα παραμείναμε έως τις 6 Μαΐου 1945”.
Ο κ. Κούνιο είναι ένας από τους σήμερα 30 επιζώντες Εβραίους της Θεσσαλονίκης, τους οποίους τίμησε χθες ο δήμος Θεσσαλονίκης, μαζί με τη Βάσω Σταματίου, ορθόδοξη χριστιανή που βρέθηκε στην ίδια κόλαση των γερμανικών στρατοπέδων. Σε μια συγκινητική εκδήλωση, που ξύπνησε τραγικές μνήμες του Β’ παγκοσμίου πολέμου, απονεμήθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία της Θεσσαλονίκης τιμητικές πλακέτες στους επιζήσαντες, που επέλεξαν να επιστρέψουν στην πόλη τους ενώ “θα μπορούσαν να είχαν πάει στο Ισραήλ ή στις Ηνωμένες Πολιτείες, μακριά δηλαδή από την Ευρώπη που δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να τους προστατέψει, τους ίδιους, την κοινότητά τους και τη φυλή τους”, όπως είπε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης. “Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Με ικανοποιεί ιδιαίτερα ως δήμαρχο Θεσσαλονίκης που τιμούμε αυτούς τους ανθρώπους, και στο πρόσωπό τους τιμούμε και όλους τους επιβιώσαντες των στρατοπέδων, που δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας και που επέλεξαν να επιστρέψουν στη μητέρα-πόλη, τη Θεσσαλονίκη”, υπογράμμισε ο δήμαρχος.

"Πλατεία Άουσβιτς η πλατεία Ν. Σιδηροδρομικού Σταθμού"
Στα ιστορικά γεγονότα της εποχής του πολέμου αναφέρθηκε με ομιλία του ο συγγραφέας Γιώργος Αναστασιάδης, υπογραμμίζοντας ότι “η ιστορία των Εβραίων είναι συνυφασμένη με την ιστορία της Θεσσαλονίκης”, ενώ ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος πρότεινε τη μετονομασία της πλατείας Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού, απ’ όπου αναχωρούσαν τα τρένα για τα στρατόπεδα, σε πλατεία “Άουσβιτς”. Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ υπογράμμισε ότι “η τιμή αυτή υπογραμμίζει τη θυσία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και των 6 εκατ. Εβραίων του κόσμου”.
“Κάθε φορά που βρίσκεστε σε μια τέτοια εκδήλωση είναι σαν να ανάβετε ένα κεράκι στη μνήμη αυτών που κάποιοι αποφάσισαν βάναυσα να εξοντώσουν. Δεν είστε μόνο μάρτυρες αλλά και θεματοφύλακες της ιστορίας μιας ολόκληρης γενιάς”, ανέφερε ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Κωνσταντίνος Γκιουλέκας. “Τα σημάδια της καταπίεσης και του πολέμου είναι μπροστά μας”, είπε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης. “Ποτέ ξανά και πουθενά ξανά σε όλο τον κόσμο να μη συμβούν τέτοια εγκλήματα” ευχήθηκε ο Στέλιος Παπαθεμελής, ενώ ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης υπογράμμισε ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει το 2012 να έχει στην κατοχή της το αρχείο της εβραϊκής κοινότητας που διέσωσε ο σοβιετικός στρατός. Στους αγώνες για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας έκανε αναφορά ο Μάκης Στεργίου, και ο Χρήστος Μάτης θύμισε στον δήμαρχο τη δέσμευσή του να γίνει ολόκληρη η πλατεία Ελευθερίας μνημείο.
Εκτός από τους αναφερόμενους παραπάνω, στη χθεσινή εκδήλωση τιμήθηκαν οι: Ματίκα Αζαρία, Κορίνα Άντελ, Φλώρα Άντζελ, Ραφαήλ Βαρσάνο, Τζίλντα Γιομτώβ, Εύα Καράσσο, Ράσελ Κοέν, Στερίνα Κοέν, Ζωζέτ Κούνιο, Φλώρα Μίχαελ, Μπέλλα Μπαρζιλάι, Νίνα-Λίλη Μπενρουμπή, Ραχήλ Παρέντε, Ισάκ-Ίζη Ρεβάχ, Ράσελ Ρεβάχ, Ρίνα-Ρέινα Ρεβάχ, Άννα Σαατζόγλου, Δάριο Σαλτιέλ, Ρόζυ Σαλτιέλ, Μύριαμ-Αιμιλία Σαούλ, Ραούλ Σαπόρτα, Γράσια Σασσών, Σύλβια Σεβή, Αννέτα Σεβή-Ναχμία, Σουλτάνα Ταραμπουλούς, Κολόμπα Τζιβρέ, Όσκαρ Φλωρεντίν και Σαμουήλ Φρανσές.

“Είμαι ο πρώτος Θεσσαλονικιός Εβραίος που εκλέχτηκε στο δημοτικό συμβούλιο από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και νιώθω ικανοποίηση που οι γονείς μου αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα. Σ’ ευχαριστώ, πατέρα”, δήλωσε βουρκωμένος ο αντιδήμαρχος Οικονομικών Χασδάι Καπόν, απευθυνόμενος στον πατέρα του, Βενιαμίν Καπόν, έναν από τους επιζήσαντες των στρατοπέδων. “Η συλλογική μνήμη αυτής της πόλης όφειλε, έστω και με αδικαιολόγητα μεγάλη καθυστέρηση, αυτή την πράξη τιμής. Και η συλλογική μνήμη θεσμικά εκφράζεται από τη δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο”, τόνισε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Παναγιώτης Αβραμόπουλος.

Δύο βιβλία για την κρίση

Πηγή: http://lesxianagnosis.blogspot.com/

Παρότι η αγορά βιβλίου, στην Ελλάδα και διεθνώς, δοκιμάζεται σκληρά από την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό δοκίμιο φαίνεται να διαφεύγουν του κανόνα, καταγράφοντας το αυξημένο ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού για τα μεγάλα, ανοιχτά προβλήματα του καιρού μας. Ιδιαίτερα τα βιβλία που αναφέρονται στην υπό εξέλιξη κρίση και τις επιπτώσεις της καταγράφουν αξιόλογες πωλήσεις, γεγονός που ενθαρρύνει τους εκδοτικούς οίκους σε ανάλογα εγχειρήματα.
Δύο από τα τις τελευταίες εκδόσεις αυτού του είδους είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Πρόκειται για το δοκίμιο του Μαρκ Ρος «Η Τράπεζα: Πως η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο», σε μετάφραση Αριστέας Κομνηνέλλη (352 σελ., 16.60Ε) και για το έργο του Αλέν Τουρέν «Μετά την κρίση: Από την κυριαρχία των αγορών στην αναγέννηση της κοινωνίας», σε μετάφραση Μαρίας Μαλαφέκα (248 σελ, 13,30Ε). Πολύ διαφορετικά στην οπτική και το ύφος τους- το πρώτο διαβάζεται απνευστί σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, ενώ το δεύτερο αποπνέει τη σοβαρότητα της επιστημονικής ανάλυσης- θίγουν, καθένα με τον τρόπο του, σημαντικά ερωτήματα που σχετίζονται με την τρέχουσα κρίση που αναστατώνει τη ζωή μας, όπως υποδηλώνει και η μεγάλη απήχηση που είχαν στο ευρωπαϊκό, αναγνωστικό κοινό.
"Η Τράπεζα"
Ο Μαρκ Ρος είναι Γάλλος δημοσιογράφος, γεννημένος στις Βρυξέλλες, επί 20 χρόνια ανταποκριτής της Le Monde στη χρηματιστική καρδιά της Ευρώπης, το Σίτι του Λονδίνου. Το τελευταίο του πόνημα, το οποίο απέσπασε το γαλλικό βραβείο οικονομικού βιβλίου το 2010, εστιάζει στη διαβόητη τράπεζα επενδύσεων Goldman Sachs, πολύ γνωστή στην Ελλάδα λόγω του ρόλου που έπαιξε στο επίμαχο δάνειο, επί κυβέρνησης Σημίτη, το οποίο επέτρεψε στη χώρα μας να ενταχθεί στην ΟΝΕ συγκαλύπτοντας (με το αζημίωτο για την πολυεθνική τράπεζα) το μέγεθος του χρέους. Το τελευταίο διάστημα, ο τραπεζικός κολοσσός, που ατενίζει, από τον ουρανοξύστη του, στη Δυτική Λεωφόρο του Μανχάταν, τις πεδιάδες της παγκόσμιας οικονομίας, έχει γίνει αλεξικέραυνο επικρίσεων σε πολλές χώρες του κόσμου, λόγω του ρόλου που παίζει σε επιθετικές εξαγορές στρατηγικής σημασίας εθνικών επιχειρήσεων από το πολυεθνικό κεφάλαιο (όπως, για παράδειγμα, στην εξαγορά της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας Arcelor από τον όμιλο Mittal).
Με τη ζωντανή, δημοσιογραφική γραφή του, ο Ρος μας μεταφέρει στην «άγρια», μετεμφυλιακή Αμερική του 1869, όπου δύο Γερμανοί μετανάστες, ο Σαμουήλ Ζακς και ο Μάρκο Γκόλντμαν ιδρύουν μια τράπεζα, η οποία επρόκειτο να επιβιώσει, παρά τη ρετσινιά της «γερμανοφιλίας» της, δύο παγκοσμίων πολέμων και να γιγαντωθεί στις δύο ιστορικές κρίσεις του 1929 και του 2007, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Τζον Κένεντι ότι «κάθε κρίση είναι ευκαιρία για καινούργιες κατακτήσεις». Μέσα από την ιστορία της εταιρείας, ο συγγραφέας μας προσφέρει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τη μετεξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού από την εποχή της βιομηχανικής ανάπτυξης και του κοινωνικού συμβολαίου στην καινούργια φάση της αχαλίνωτης χρηματιστικής κερδοσκοπίας, με την ολέθρια εναλλαγή ανάμεσα σε φούσκες και κραχ. Το σημείο θέασης που επέλεξε ο Ρος είναι όντως προνομιακό, καθώς ο τραπεζιτικός κολοσσός έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο κραχ της ψηφιακής οικονομίας, το 2000, στη φούσκα της αμερικανικής αγοράς ακινήτων και στην κρίση χρέους πολλών χωρών, από την οποία αποκόμισε τεράστια κέρδη τζογάροντας πάνω στη χρεωκοπία τους.
Το βιβλίο του Ρος μας αποκαλύπτει τα μυστικά ενός ολόκληρου κόσμου, όπου πρωταγωνιστούν οι κοντοκουρεμένοι και φρεσκοξυρισμένοι σαραντάρηδες με τα σκούρα, αυστηρά κοστούμια, τα άσπρα πουκάμισα και τις άχρωμες γραβάτες, που κάνουν έρωτα δίπλα στο Blackberry και περιουσίες δίπλα σε οικονομικά πτώματα επιχειρήσεων και κρατών. Είναι αυτοί οι γιάπηδες- «αξιωματικοί» της Goldman Sachs, οι κατά Ρος «οικονομικοί δολοφόνοι», που παίρνουν τη θέση των πρακτόρων της CIA επί εποχής Μοσαντέκ, Σουκάρνο και Αλιέντε, εξασφαλίζοντας με «ειρηνικά» μέσα το ίδιο αποτέλεσμα με εκείνο που εξασφάλιζαν χθες οι ερπύστριες των τεθωρακισμένων και τα βασανιστήρια των ασφαλιτών- τη χαλιναγώγηση και τη λεηλασία ολόκληρων εθνών.
"Μετά την κρίση"
Ο Αλέν Τουρέν δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Από τους πιο γνωστούς εν ζωή κοινωνιολόγους, κέρδισε διεθνή φήμη ήδη το 1971 με το βιβλίο του «Η μεταβιομηχανική κοινωνία», που καθιέρωσε και τον αντίστοιχο όρο, ενώ τα επόμενα χρόνια ίδρυσε το πρώτο mainstream κέντρο παρακολούθησης και μελέτης των κοινωνικών κινημάτων, δίνοντας έμφαση στη Νέα Αριστερά του Μάη του ’68, στα κινήματα της Λατινικής Αμερικής και στην πολωνική «Αλληλεγγύη».
Το τελευταίο βιβλίο του Γάλλου διανοητή (πρωτότυπη έκδοση από τον οίκο Seuil, 2010) αντιμετωπίζει την κρίση όχι ως στενά οικονομικό, αλλά ως ευρύτερο κοινωνικό συμβάν, όχι ως απλό μηχανισμό αναδιανομής πλούτου, αλλά ως πραγματικό εργαστήριο αλλαγής της όλης κοινωνικής δομής. Προεκτείνοντας παλιότερες αναλύσεις του, ο Τουρέν υποστηρίζει ότι η «κρίση του αιώνα» ωθεί στα άκρα τη διάλυση του μοντέλου κοινωνικής ολοκλήρωσης που είχε διαμορφώσει η εποχή του βιομηχανικού, εθνοκεντρικού καπιταλισμού, προς όφελος της πλήρους εξατομίκευσης των οικονομικών «συντελεστών», στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Ακολουθώντας τη γραμμή ανάλυσης του Πολάνι, υποστηρίζει ότι η χρηματοποίηση του καπιταλισμού οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη απόσπαση της οικονομίας από την κοινωνία, θέτοντας σε κρίση όλες τις παραδοσιακές συλλογικότητες, ιδιαίτερα δε (αλλά όχι μόνο) τις δύο κυριότερες μορφές οργάνωσης και εκπροσώπησης των εργαζόμενων τάξεων, το κόμμα και το συνδικάτο. Από εδώ και ο αμφιλεγόμενος αφορισμός του συγγραφέα «Η κοινωνία δεν υπάρχει πια».
Μακράν του να υιοθετεί μια αντικαπιταλιστική και πολύ περισσότερο μαρξιστική οπτική, ο Τουρέν προσπαθεί, πάντως, να κρατήσει μια κριτική ματιά απέναντι στον νέο «Μεγάλο Μετασχηματισμό» της εποχής μας, σημειώνοντας ότι η αυξανόμενη ανασφάλεια, που αναβλύζει από όλους τους πόρους της καθημερινότητας, διευκολύνει την επιβολή αυταρχικών λύσεων. Κατ’ αυτό τον τρόπο θίγει ένα από τα μείζονα ερωτήματα που θέτει η υπό εξέλιξη κρίση, κατά πόσο δηλαδή η διά βίου λιτότητα και αποδόμηση του κοινωνικού κράτους είναι, τελικά, συμβατή με τη διατήρηση της αστικής δημοκρατίας, στη μορφή που γνωρίσαμε.
Κατά τον Γάλλο κοινωνιολόγο, η κρίση θέτει όλα τα έθνη ενώπιον του ιστορικού διλήμματος: Καταστροφή ή Αναμόρφωση. Ως καταστροφή εννοείται ο αυξανόμενος κοινωνικός αποκλεισμός ολοένα και μεγαλύτερων μερίδων του πληθυσμού, νέες μορφές τυραννίας και παλινδρόμηση σε «πολιτιστικούς πολέμους» με άξονα τη φυλή, το έθνος και τη θρησκεία. Λιγότερο σαφές είναι σε τι συνίσταται η κοινωνική «αναμόρφωση» και από ποιους θα έρθει, αφού ο συγγραφέας μόλις μας έχει παρουσιάσει ως τελεσίδικο τον «θάνατο της κοινωνίας» και των συλλογικοτήτων. Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου του πλανώνται κάποιες αόριστες ιδέες περί κινημάτων «δικαιωμάτων» στη θέση της παραδοσιακής πάλης των τάξεων, ωστόσο τα ερωτήματα μένουν ανοιχτά, περιμένοντας την απάντησή τους όχι τόσο από το «γκρίζο δέντρο της θεωρίας», όσο από το «πράσινο δέντρο της ζωής» (Χέγκελ).

Η φτώχεια είναι η πιο μεγάλη βία

Υπάρχει ένα ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, που το μελοποίησε, μάλιστα, ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Kι αυτό το ποίημα μου φέρνει στο νου, αυτόματα μόλις το διαβάσω, τη σημερινή Ελλάδα: «Μπατιρημένο κουρείο Σάββατο βράδι χωρίς δουλειά, μπατιρημένο κορμί Σάββατο βράδυ χωρίς έρωτα». Και θέλω να πω αμέσως ότι το μπατιρημένο κουρείο με πονάει περισσότερο από το μπατιρημένο κορμί. Γιατί γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια λαϊκή γειτονιά, κάτω από την πλατεία Κυριακού (Βικτωρίας, πια).

Kαι δεν μπορεί να φύγει απ’ το μυαλό μου, απ’ τη ψυχή μου, η εικόνα ενός κουρείου, Φυλής και Φωκαίας, που είχε ελάχιστους πελάτες ακόμη και το Σάββατο και ο φουκαράς ο κουρέας, με την άσπρη ποδιά, κοίταζε απεγνωσμένα από το παράθυρο του μαγαζιού του έξω στο δρόμο, μήπως εμφανισθεί κάποιος πελάτης, έστω για ένα ξύρισμα, έστω για μερικές δραχμούλες…

Χρόνια δύσκολα, της δεκαετίας του ’50. Μόλις τελειώσει ο Εμφύλιος (1949), δεν υπήρχε δουλειά-υπήρχαν, αντίθετα, πιστοποιητικά «κοινωνικών φρονημάτων». Γιατί, όμως, τα γράφω τώρα όλα αυτά; Γιατί είδα, προ ημερών, στο Σύνταγμα, σε ,ία από τις συγκεντρώσεις ων «αγανακτισμένων», ένα σύνθημα. Αυτό: «Η πιο μεγάλη βία είναι η φτώχεια». Ναι. Η πιο μεγάλη βία είναι η φτώχεια. Το απλήρωτο νοίκι, το απλήρωτο γραμμάτιο, η ανεργία. Και θυμάμαι μια συνταρακτική σκηνή, σε θεατρικό έργο: τέσσερις, πέντε άντρες κουβεντιάζουν σε ένα δρόμο. Ξάφνου, εμφανίζεται και ένας έκτος. Αδύνατος. Αξύριστος. Με τριμμένο παντελόνι. Κάποιος από την παρέα, κάνει να τον χαιρετήσει. Και κάποιος άλλος, του λέει αυστηρά: «Μην του μιλάς αυτουνού. Είναι άνεργος»! Δηλαδή, άνεργος ίσον άρρωστος, χανσενικός, χτικιάρης, αποσυνάγωγος.

Παρακολουθώ συστηματικά τις ειδήσεις που αναφέρονται στην ανεργία. Και ο καθηγητής Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής στη ΓΣΕΕ, είναι φίλος μου. Τρελαίνομαι κάθε φορά που βλέπω ότι οι δείκτες της ανεργίας παίρνουν τον ανήφορο. Και τρελαίνομαι περισσότερο, όταν αυτά τα απελπιστικά νούμερα της ανεργίας αφορούν στους νέους. Και τις γυναίκες. Αλήθεια, πώς μπορεί ένα παλικάρι 25 χρόνων, μια κοπελίτσα στα 22, να σχεδιάσουν το μέλλον τους; Πώς μπορούν ν’ ανοίξουν σπιτικό, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, να επιζήσουν, σ’ αυτό τον άθλιο κόσμο, αυτούς του σκουριασμένους, τους ελεεινούς καιρούς;

Διάφοροι, διάφορα λένε και γράφουν για τις λαοσυνάξεις στο Σύνταγμα και αλλού. Για το κίνημα των Αγανακτισμένων. Αναρωτιέμαι, όμως: ένας άνεργος νέος, μια άνεργη νέα, που τα βλέπουν όλα σκοτεινά μπροστά τους, τι θα κάνουν; Θα κάθονται μπρος στην τηλεόραση και θα κλαίνε τη μοίρα τους ή θα χαζογελάνε με τις «λάιφ στάιλ» εκπομπές; Το έδαφος σείεται κάτω από τα πόδια τους. Και σείεται συνεχώς. Ένας σεισμός διαρκείας, που σπάει νεύρα και αντοχές, που εξουθενώνει και διαλύει. Δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να αντιδράσουν; Να βγουν από τα σπίτια τους και να ενώσουν τη φωνή της διαμαρτυρία και της οργής τους με τη φωνή και άλλων που έχουν τα ίδια προβλήματα, γλιστράνε κάθε μέρα και πιο πολύ, στην απόγνωση;

Και να σκεφτεί κανείς, ότι μερικά χρόνια πιο πριν, τίποτα δεν έδειχνε ότι η Ελλάδα θα γκρεμιζόταν στην άβυσσο της ανυποληψίας και της οικονομικής κατάρρευσης. Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας αποδείχτηκαν ανάξιοι των περιστάσεων. Όσο για μας, τους πολίτες, αποχαυνωμένοι από τη ψεύτικη ευμάρεια και τη γκλαμουράτη ηλιθιότητα, δεν βγάζαμε κιχ. Το μόνο που μας ενδιέφερε, στη μέγιστη πλειοψηφία μας, ήταν το «πρώτο τραπέζι πίστα», δυστυχώς…

http://www.aixmi.gr/index.php/ftwxeia-einaih-piomegalh-via/

Να ελέγξουμε τις ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό, του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ

<<Η ελληνική φοροδιαφυγή μπορεί να βρεθεί στην Αυστρία, στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο, δήλωσε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Μήπως θα μπορούσαμε να ζητήσουμε ως ένα πρώτο μέτρο, να μπλοκάρουμε τους ελληνικούς λογαριασμούς σε αυτές τις χώρες και οι τράπεζες αυτών των χωρών να δηλώσουν στην ελληνική κυβέρνηση ποιες είναι οι καταθέσεις των Ελλήνων υπηκόων; Έτσι η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να διαπιστώσει εάν οι φόροι για αυτές τις καταθέσεις έχουν εισπραχθεί ή όχι. Εάν μπλοκάρουμε τους λογαριασμούς του κ. Καντάφι ή άλλων, γιατί να μην μπλοκάραμε και αυτούς τους λογαριασμούς, ώστε να έχουμε διαφάνεια και η ελληνική κυβέρνηση να μπορέσει να ξαναβρεί εν μέρει αυτά που της χρωστάνε;>>

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε χθες, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ αναφέρθηκε «στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει τους φόρους από όλους τους πολίτες εξ αιτίας της φοροδιαφυγής.Γιατί ναι μεν λέμε να σταματήσει η φοροδιαφυγή, αλλά οι τράπεζες στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο και την Αυστρία ζουν από τη φοροδιαφυγή. Πρόκειται λοιπόν για έναν φαύλο κύκλο».

Ο επικεφαλής των Πρασίνων άσκησε έντονη κριτική στη στάση του κ.Γιούνκερ, τόσο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του όσο και απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, επισημαίνοντας ότι η στάση του προέδρου του Eurogroup είναι αμφίσημη. Από τη μια πλευρά λέει ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να λειτουργήσει, αλλά από την άλλη μεριά δεν λέει ότι πρέπει επιτέλους στην Ευρώπη τα κράτη να γίνουν πιο υπεύθυνα απέναντι στο ζήτημα της φοροδιαφυγής. Ως επικεφαλής του Eurogroup τάσσεται υπέρ της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής αλλά ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, λέει "εγώ δεν το εννοούσα έτσι". Πρέπει να αποφασίσει ποιος είναι τελικά. Αυτός που προστατεύει τις τράπεζες τους Λουξεμβούργου ή αυτός που είναι υπέρ του ευρώ και θέλει να δώσει και χρήματα στην Ελλάδα;

Aπαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ελβετικής εφημερίδας, για τον τρόπο υλοποίησης της πρότασης του, δεδομένου «ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες καταθέτες στο εξωτερικό υποχρεωτικά και απατεώνες», ο Κον Μπεντίτ απάντησε: Κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει το "νοικοκυριό" της. Ένας από τους τρόπους είναι να μπορέσει να διαπιστώσει ποιές και πόσες είναι οι καταθέσεις των ελλήνων πολιτών στις τρεις χώρες που προανέφερα. Και μπορούμε εμείς τότε να επαληθεύσουμε εάν αυτές οι καταθέσεις ανταποκρίνονται σε ένα εισόδημα για το οποίο έχει καταβληθεί ο φόρος. Ένας από τους τρόπους να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή είναι να σπάσουμε το τραπεζικό απόρρητο. Από τη μια μεριά δίνουμε λεφτά στο ελληνικό κράτος για να πληρώνει και από την άλλη μεριά επιτρέπουμε τη φοροδιαφυγή.

http://tvxs.gr

Κόκκινος Ντάνι : Βίος και πολιτεία ενός φιλέλληνα

http://remaliaclub.gr/forum/showthread.php?t=6177

Ο Daniel Cohn Bendit γεννήθηκε το 1945 στη Γαλλία από Γερμανοεβραίους γονείς, που είχαν εγκαταλείψει τη Γερμανία το 1933, για να γλιτώσουν από τα νύχια του ναζισμού. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος. Το 1958 επιστρέφει στη Γερμανία, όπου θα διαλέξει τη γερμανική υπηκοότητα, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση.
Το καλοκαίρι του 1961 βρίσκεται στη Σόφια, συμμετέχοντας στις φοιτητικές αναταραχές, όχι όμως όπως θα ήθελε, αφού μαζί με άλλους ακτιβιστές είχαν προγραμματίσει συγκέντρωση κατά των ΗΠΑ έξω από την αμερικανική πρσβεία της Σόφιας, αντ' αυτής όμως στήθηκαν έξω από την Εθνική Τράπεζα κατά λάθος, μπερδεύοντας τα κτίρια και η συγκέντρωση πήγε χαμένη! Ήταν μόνο δεκαέξι ετών!
Το 1966 ξαναγυρίζει στη Γαλλία για να σπουδάσει Κοινωνιολογία, σύντομα όμως προσχωρεί στη μεγαλύτερη αναρχική οργάνωση της εποχής. Οργανώνεται και οργανώνει το φοιτητικό κίνημα σε μια Γαλλία που βράζει, ενώ παράλληλα αρχίζει να φλερτάρει και με τον σοσιαλισμό. Δραστηριοποιείται ιδιαίτερα υπέρ της σεξουαλικής ελευθερίας των φοιτητριών στα Πανεπιστήμια, κάτι που μαζί με τις ανατρεπτικές ιδεολογικές αποκλίσεις του, παραλίγο να του στοιχίσει την αποβολή του από το Πανεπιστήμιο, την οποία απέτρεψε αποχή των φοιτητών.
Στις 3 Μαΐου 1968 ξεσπά το φοιτητικό κίνημα εναντίον της κυβερνήσεως Charles de Gaulle στο Παρίσι, του οποίου ηγείται μεταξύ άλλων και ο "Κόκκινος Ντανί" (Dany le Rouge). Τον αποκαλούσαν έτσι και λόγω της ιδεολογίας του, αλλά και λόγω του χρώματος των μαλλιών του. Οι ταραχές επεκτείνονται, ξεσπά γενική απεργία και τα γεγονότα είναι, λίγο πολύ, γνωστά σε όλους μας. Οι αντίπαλοι του Ντανί, εκμεταλλεύονται την ξένη καταγωγή του για να τον δυσφημίσουν, οι Γάλλοι φοιτητές όμως απαντούν τραγουδώντας: "Είμαστε όλοι Γερμανοεβραίοι"! Ίσως αυτό το σύνθημα να είχε στο μυαλό του ο πρωτεργάτης του Μάη του '68, όταν υποστήριξε πρόσφατα τη χώρα μας και φώναξε με παρρησία: "Είμαστε όλοι Έλληνες"!
Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα πάντως κάθε άλλο παρά υποστήριξε τη φοιτητική εξέγερση, ο δε αρχηγός του, Georges Marchais, είχε αποκαλέσει τον Con Bendit, "Γερμανό αναρχικό" και τους φοιτητές που έλαβαν μέρος, "παιδιά της ανώτερης αστικής τάξης, που σύντομα θα ξεχάσουν την επαναστατική τους φλόγα και θα σπεύσουν να αναλάβουν την επιχείρηση του μπαμπά, όπου θα εκμεταλλεύονται τους εργάτες".
Στο μεταξύ, ο Ντανί, βλέποντας ότι η ομάδα του έχει γίνει κιόλας μειοψηφία και η επιρροή της στην εξέγερση γίνεται ολοένα και μικρότερη, καταφεύγει στο Saint Lazzare, ώσπου οι αντίπαλοί του καταφέρνουν να τον διώξουν από τη Γαλλία, λόγω του γερμανικού διαβατηρίου του.
Επιστρέφοντας στη Γερμανία, ο ανήσυχος πάντα Ντανιέλ, γίνεται ένας από τους ιδρυτές της ομάδας Επαναστατική Πάλη. Η δεκαετία του '70 έχει ξεκινήσει στη Γερμανία και μαζί της η τρομοκρατία μέσω διαφόρων ομάδων, όπως η RAF,Φράξια Κόκκινου Στρατού (Μπάαντερ - Μάινχοφ), όχι μόνο κάνει την εμφάνισή της, αλλά αποκτά και έρεισμα ανάμεσα στη νεολαία. Ο Ντανιέλ κατηγορήθηκε για συνεργασία με την τρομοκρατία και πολλά χρόνια αργότερα παραδέχθηκε ότι αρκετές φορές είχε βοηθήσει τον τρομοκράτη Κlein, όταν τον κυνηγούσε η αστυνομία.
Μελανό σημείο της ιστορίας του Γερμανού πολιτικού, οι κατηγορίες που αντιμετώπισε για παιδοφιλία, όταν διατηρούσε παιδικό σταθμό, τις οποίες δεν φαίνεται να διέψευσε ποτέ και οι οποίες βασίστηκαν σε δικά του γραφόμενα σε βιβλίο που εξέδωσε το 1975. Ο ίδιος ωστόσο αναφέρεται σε μια νέα σεξουαλική προσέγγιση που προσπαθούσε να προσδιορίσει τότε - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για όποιον το ακούει.
Σταδιακά, αρχίζει ολοένα και περισσότερο να ευαισθητοποιείται στα περιβαλλοντικά θέματα και στον πυρηνικό αφοπλισμό, ενώ το 1984 προσχωρεί στο Γερμανικό Πράσινο Κόμμα. Λίγο αργότερα εκλέγεται αντιδήμαρχος της Φρανκφούρτης και το 1994 ευρωβουλευτής. Το 1999 ξαναγυρίζει στη Γαλλία, όπου θα ηγηθεί του Γαλλικού Πράσινου Κόμματος. Το ανήσυχο πνεύμα του ωστόσο, δεν φαίνεται να μπορεί να περιοριστεί σε κομματικά στεγανά κι έτσι φτάνει στο σημείο να κατακρίνεται από μεν τους δεξιούς για τις θέσεις του υπέρ των μεταναστών, για τη νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών και την εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας και από τους αριστερούς για τις απόψεις του υπέρ της φιλελεύθερης αγοράς, υπέρ της παρέμβασης στη Βοσνία και το Αφγανιστάν (!!), καθώς και για τις συνεργασίες του με Κεντρώους.
Ξαναστρέφεται στη Γερμανία, όπου επανεκλέγεται ευρωβουλευτής το 2004, ενώ το 2009 δεν δίστασε να κατακρίνει τον Πάπα Βενέδικτο XVI για τις ανόητες δηλώσεις του, όταν κατά την περιοδεία του στην Αφρική παρότρυνε τον κόσμο να μην χρησιμοποιεί προφυλακτικό.
Το 2009 - ξανά στη Γαλλία - επανεξελέγη στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ ο συνασπισμός "Ευρώπη Οικολογία" που ίδρυσε έγινε η τρίτη δύναμη στη Γαλλία.
Τελικά, περισσότερο κατασταλαγμένος σήμερα παρά ποτέ, ο Cohn Bendit, θεωρείται ένας επιτυχημένος κεντροαριστερός ηγέτης, που ερωτοτροπεί με τον Νεοφιλελευθερισμό μέσω διεθνών θεσμοθετημένων οργάνων. Ένα είναι σίγουρο: ο καλός αυτός άγγελος της Ελλάδας, που στην καριέρα του έχει διανύσει ένα φάσμα αρκετά ευρέως μήκους και πλάτους, έχει την ικανότητα και τη διορατικότητα να προσαρμόζει τις ιδέες του ανάλογα με τα καινούρια δεδομένα που προκύπτουν. Άλλωστε όπως είπε και ο ίδιος: "Το σημερινό πράσινο είναι το κόκκινο του χθες".
Αλήθεια, μήπως αυτό θα έπρεπε να το κατανοήσουν και κάποια δημόσια πρόσωπα με αρτηριοσκληρωτικές ιδέες στη χώρα μας, που, εγκλωβισμένα σε ιδεολογίες και νοοτροπίες παρωχημένων δεκαετιών, αγνοούν ότι το ανοιχτό και ευέλικτο μυαλό αποτελεί χάρισμα για έναν πολιτικό;

Ανταρσία Ανδρουλάκη

Για επιδεικτική αλαζονεία κατηγορεί τον ηγετικό πυρήνα της κυβέρνησης ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης, σε άρθρο του, λέγοντας ότι ξόδεψε πολύτιμο κεφάλαιο εμπιστοσύνης και καταγγέλλει παράλληλα και την ηγεσία της ΝΔ, ότι οδήγησε την χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Ο κ. Ανδρουλάκης, στο άρθρο του, σε ασυνήθιστα αυστηρό τόνο και λίγο πριν τις αποφάσεις για τα νέα μέτρα που επιβάλλει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, κατηγορεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι θέτει εκβιαστικά διλλήματα στην Ελλάδα, και καταγγέλλει ισχυρές ομάδες συμφερόντων στο εσωτερικό, που όπως λέει, επιδιώκουν να διατηρήσουν τα προνόμια που είχαν την εποχή της «φούσκας» των δανεικών.

Αναφερόμενος στο κίνημα των «Αγανακτισμένων» ο κ. Ανδρουλάκης, αναφέρει ότι «σύντομα θα γνωρίζουμε αν οι πλατείες της Ελλάδας που τις χαιρετίζουμε ολόψυχα θα είναι η μαγιά για μια ριζική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού ή απλώς προαναγγέλλουν την τελική πράξη του δράματος μέσα από μια χαρούμενη διονυσιακή γιορτή αυτοκαταστροφής και συλλογικής αυτοκτονίας».

Ελλάς Εγκλωβισμένων Ελλήνων Ευρωπαίων Εκβιαζόμενων Εκβιαστών

Η ηγεσία του πυρήνα της Ευρωζώνης πριν ένα χρόνο μας έθεσε σε τελευταία ανάλυση το εκβιαστικό δίλημμα έναντι των δανείων: Η Ύφεση και Παγίδα του Χρέους ή άμεση στάση πληρωμών, χρεοκοπία και τελικά έξοδος από το ευρώ σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, φτώχειας και χάους. Η δημοσιονομική προσαρμογή με τους προβλεπόμενους εξωπραγματικούς ρυθμούς δίχως πλέον τη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος για γρήγορη ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, δίχως αντισταθμιστικά νομισματικά και επενδυτικά διεγερτικά, δίχως ένα πανευρωπαϊκό αναπτυξιακό «Σχέδιο Μάρσαλ», μοιραία οδηγεί σε βαθιά ύφεση, στην κατάσταση που όσο αγωνίζεσαι να μειώσεις το χρέος αυτό αυξάνει και μεγαλώνει επικίνδυνα το σχίσμα Βορρά – Νότου στην ευρωζώνη.

• Η ΕΚΤ, που κατά τα άλλα υπήρξε μέχρι σήμερα αρκετά υποστηρικτική, έθεσε άλλο εκβιαστικό δίλημμα: ή εγκαταλείπετε τις σκέψεις για μια οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση του χρέους ακόμα και ήπια και συναινετική, ή κόβω την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες με ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα και συνεπώς σας οδηγώ άμεσα σε χρεοκοπία. Άλλωστε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση πρόφτασαν και δαιμονοποίησαν εκ των προτέρων ένα έγκαιρο συνολικό αναπρογραμματισμό του χρέους υπό την ομπρέλα του «Ταμείου Διάσωσης», πριν αυτό προσεγγίσει το κρίσιμο όριο του 150 – 170% του ΑΕΠ.

• Η Ελληνίδα Επίτροπος αποκάλυψε κατά λάθος τον εκβιασμό που κυοφορείται σε ορισμένους τουλάχιστον κύκλους της ευρωκρατίας: ή αποδέχεστε όλους τους όρους των δανειστών ή μεθοδεύουμε την έξοδο σας από το ευρώ. Πράγμα που ενίσχυσε τον αδικαιολόγητο πανικό των καταθετών.

• Τα κοινοβούλια και ίσως και η «αγανακτισμένη» κοινή γνώμη της Γερμανίας, της Φινλανδίας και της Ολλανδίας μας υπαγορεύουν: ή δέχεστε μια εξουθενωτική λιτότητα ή δεν εγκρίνουμε το νέο δάνειο και συνεπώς σας οδηγούμε σύντομα στη χρεοκοπία.

• Ισχυρές ομάδες επιρροής στην Ελλάδα σε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα θέτουν το εκβιαστικό δίλημμα: ή διατηρείτε άθικτα όλα τα δεδομένα και τις συνήθειες της εποχής της «φούσκας» των δανεικών και του χρέους-τέρας Φρανκεστάιν σε βάρος των κορόιδων ή ρισκάρουμε να προκαλέσουμε χάος και την άμεση χρεοκοπία της χώρας. Ενώ ύποπτα κυκλώματα συμφερόντων που μέσα στο χάος θέλουν να αθετήσουν τις υποχρεώσεις τους ή επιδιώκουν να αγοράσουν φθηνά την Ελλάδα της δραχμής, με τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό αστόχαστα πριμοδοτούν τη χρεοκοπία της χώρας.

• Ο ηγετικός πυρήνας της κυβέρνησης που αγνόησε με επιδεικτική αλαζονεία όλες τις έγκαιρες προειδοποιήσεις κινδύνου και ξόδεψε πολύτιμο κεφάλαιο εμπιστοσύνης καθώς και η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης της οποίας η κυβέρνηση οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και τώρα τυχοδιωκτικά νοιάζεται μόνο να κάνει «ταμείο» εν μέσω χρεοκοπίας, αντί να πάρουν από κοινού μια ύστατη καταλυτική αξιόπιστη πρωτοβουλία για τη σωτηρία της χώρας, συνεχίζουν τα γνωστά προσχηματικά και μεταθέτουν το βάρος της ευθύνης των εξελίξεων αποκλειστικά στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: ή υιοθετείτε άκριτα το εκάστοτε τσαπατσούλικο σχέδιο δίχως κανένα λόγο στην ακολουθούμενη διαπραγματευτική τακτική ή στις συνθήκες της ασταθούς ισορροπίας εντός και κυρίως εκτός της χώρας χρεώνεστε κάθε «στραβή», με ή χωρίς εκλογές, που μπορεί να ενεργοποιήσει την αλυσιδωτή αντίδραση της χρεοκοπίας με καταστροφικές συνέπειες για το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, τη γεωπολιτική θέση της χώρας και την αναπόφευκτη βαλκανιοποίηση της.

Πλατείες: τελευταία ευκαιρία ή τελική πράξη του δράματος;

Η αναμενόμενη, απρόβλεπτη για άλλους, απότομη ανάδυση του λαϊκού παράγοντα που κατακλύζει τις πλατείες, πέρα και πάνω από τις παλιές διαχωριστικές γραμμές, δίνει μια τελική ευκαιρία για τη μεταβολή του πολιτικού σκηνικού και αντικειμενικά θέτει το κλασσικό ερώτημα της Σφίγγας της Ιστορίας: υπάρχει μέσα σε αυτή τη σύγχυση και τον πανικό «κάποιος» - μια κυβέρνηση ευρείας εμπιστοσύνης – που να πει όλη την αλήθεια στο λαό; Να τον πείσει ότι στο κακό που μας «βρήκε» υπάρχει ένα πολύ χειρότερο κακό που μπορούμε να το αποφύγουμε όλοι μαζί και πως είναι προτιμότερο με αναλογικότητα και δικαιοσύνη να θυσιάσουμε τώρα κάτι για να μη χάσουμε αύριο τα πολλαπλάσια; Να εμπεδώσει την ασφάλεια στους καταθέτες και τους επενδυτές; Να επαναδιαπραγματευθεί σε κοινή θέα μερικά οριακά αλλά πολύτιμα για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας σημεία της δανειακής συμφωνίας; Να εξασφαλίσει το νέο δάνειο ώστε να αγοράσουμε χρόνο μέχρι να γίνει εφικτός ο οριστικός πολιτικός διακανονισμός του χρέους, η συγκέντρωση και ο αναπρογραμματισμός του υπό την ομπρέλα του νέου «Ταμείου Διάσωσης» με παράλληλη έκδοση εγγυητικού ευρωομολόγου και συνεπώς η πολιτική αναδιάρθρωση του χρέους να σημάνει ταυτόχρονα ένα μεγάλο βήμα στην ίδια την πολιτική αναδιάρθρωση της ευρωζώνης. Υπάρχει; Ένα χρηματοπιστωτικό στοίχημα μπορούμε να το μεταστρέψουμε σε μεγάλο πολιτικό στοίχημα.

Η Ελλάδα θα μείνει τουλάχιστον μια πενταετία ακόμα εκτός των αγορών και συνεπώς πρέπει να δείξει αντοχή και καρτερία στο παιχνίδι της αναβολής και της αναμονής που υιοθέτησε η προβληματική ηγεσία της Ευρωζώνης. Δεν πρέπει, σε αυτό το παιχνίδι, να «σπάσουμε» πρώτοι από αυτοκαταστροφική ανυπομονησία. Η Ελλάδα, εφόσον είναι συνεπής με τις εύλογες υποχρεώσεις της, δεν είναι γυμνή από διαπραγματευτικά μέσα. Συνδέεται με δόγμα της αμοιβαίας «πυρηνικής» καταστροφής με την ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία. Αν την εγκαταλείψουν αβοήθητη, το χρέος της είναι πιο πολύ μεγάλο και η ενδεχόμενη χρεοκοπία της μπορεί να πυροδοτήσει τη «δεύτερη μεγάλη βουτιά» στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία. Αυτός ο υπονοούμενος «εκβιασμός» πρέπει να αιωρείται πάνω από τα διαπραγματευτικά τραπέζια.

Το σενάριο που ίσως φαίνεται να έχει καταλήξει η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης «πρώτα ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ και μετά πολιτικές πρωτοβουλίες» δεν είναι πλέον βιώσιμο. Εδώ και τώρα πρέπει να αναληφθεί καταλυτική πρωτοβουλία και να αφαιρεθούν τα γελοία προσχήματα του Σαμαρά για πέντε μονάδες διαφορά στους φορολογικούς συντελεστές, που μέσα στην κατάσταση της γενικής αβεβαιότητας έχουν ασήμαντη έως μηδενική πρακτική σημασία για την ανάπτυξη, και να αντικατασταθούν οι δεκάδες φορολογικοί νόμοι με ένα σύντομο νόμο το πολύ 20 σελίδων με δέσμευση εφαρμογής του τουλάχιστον για μια δεκαετία. Επιτέλους οι πολιτικές ηγεσίες κάντε κάτι τολμηρό που να ξεπερνά τις πολιτικές πρακτικές των τελευταίων δεκαετιών. Διαφορετικά πάρτε το ρίσκο, εν μέσω κρίσιμων διαπραγματεύσεων στην Ευρωζώνη, ρευστοποίησης και αμορφίας των πολιτικών συσχετισμών, να οδηγήσετε άμεσα τη χώρα σε εκλογές με πραγματικές κι όχι μυθιστορηματικές προγραμματικές ατζέντες για τη σωτηρία και την επανεκκίνηση της χώρας.

Σύντομα θα γνωρίζουμε αν οι πλατείες της Ελλάδας που τις χαιρετίζουμε ολόψυχα θα είναι η μαγιά για μια ριζική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού ή απλώς προαναγγέλλουν την τελική πράξη του δράματος μέσα από μια χαρούμενη διονυσιακή γιορτή αυτοκαταστροφής και συλλογικής αυτοκτονίας. Οι πλατείες γέμιζαν και το 1909-10 της εθνικής αναγέννησης αλλά γνώρισαν την κορύφωση του παραληρηματικού ενθουσιασμού τους και λίγο πριν την Μικρασιατική καταστροφή. Αυτή η τραγωδία έχει παιχτεί κάμποσες φορές στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας.

Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2011, 15:07

Απίστευτο! Πούλησε το νεφρό του για να αγοράσει το iPad 2!

Η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας… και αν αναλογιστούμε την τελευταία απίστευτη είδηση που έκανε το γύρο του κόσμου, ίσως κάποιες φορές να εγκυμονεί κινδύνους!

Ένας 17χρονος λοιπόν Κινέζος σπουδαστής πούλησε το νεφρό του για να μπορέσει να αγοράσει το iPad 2.
Η επιθυμία του για κάτι τέτοιο ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα να έρθει σε επαφή μέσω διαδικτύου με εμπόρους ανθρωπίνων οργάνων, οι οποίοι τον καθοδήγησαν στο πως να κάνει πραγματικότητα το... όνειρό του.

Έτσι συμφώνησε να πουλήσει το νεφρό του έναντι του ποσού των 20.000 γουάν (περίπου 2.300 ευρώ). Οι διαδικασίες προχώρησαν γρήγορα και η επέμβασή αφαίρεσης έγινε στην πόλη Σενζού στις 28 Απριλίου, χωρίς κανείς από την οικογένεια του 17χρονου να πάρει είδηση τι επρόκειτο να κάνει ο νεαρός. Η επέμβαση στέφθηκε από επιτυχία και ο νεαρός πήρε τα χρήματα.

Ωστόσο, αμέσως έπειτα από την έξοδό του από την κλινική, ο 17χρονος δεν απέκτησε τελικά το το iPad 2 που ήταν και η αφορμή για να πουλήσει το νεφρό του, αλλά πήγε και αγόρασε ένα laptop κι ένα iPhone 4. Τα νέα αποκτήματα παραξένεψαν τη μητέρα του, η οποία και τον ρώτησε που βρήκε τα χρήματα γι' αυτά.

Όπως προκύπτει από τις εφημερίδες Global Times και Shanghai News, ο ανήλικος της δήλωσε τελικά την ιστορία.

Το αποτέλεσμα ήταν η μητέρα του, αφού ξεπέρασε το σοκ, να καταφύγει στις αρχές της περιοχής για να καταγγείλει την υπόθεση...

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2011, 05:58

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=323375&cid=5

Δήλωση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!-Οι καλλιτέχνες στο πλάι του εξεγερμένου λαού

Σε προσωπική επικοινωνία που είχα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου μου έκανε την παρακάτω δήλωση και μου δήλωσε την επιθυμία του να προωθηθεί μεσα από τα εναλλακτικά δίκτυα ενημέρωσης.
Η δήλωση του έχει να κάνει -με τι άλλο- με τον καθημερινό ξεσηκωμό στις πλατείες όλων όσων υποφέρουν από τα βάρβαρα μέτρα, το μνημόνιο και την απαξίωση της ζωής μας.

Η δήλωση του Βασίλη είναι η παρακάτω:

"Έχει αποδειχθεί ιστορικά και έχει ειπωθεί με πολύ απλό τρόπο στο γνωστό σύνθημα, πως "Λαός ενωμένος-ποτέ νικημένος".Χαιρετίζω και τάσσομαι έμπρακτα υπέρ των συγκεντρώσεων των εξεγερμένων πλέον πολιτών στις πλατείες.
Εκείνο που πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού είναι η ενότητα και η σύμπραξη όλων των διαφορετικών απόψεων που έχουν έτσι κι αλλιώς κάτι θετικό να προσφέρουν και το έχουν αποδείξει με την αυτοδιάθεσή τους και τον καθημερινό τους αγώνα.
Όπως έκανα πάντα,έτσι και τώρα,είμαι έτοιμος να συμπορευθώ μαζί σας στις ανάγκες αυτού του ενωμένου κινήματος και σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος.
Είμαι και θα είμαι καθημερινά στο πλάι σας, στην Πλατεία, φωνάζοντας στους "νόμιμους" και επίσημους τοκογλύφους-νταβατζήδες: "Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη".
Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

http://giorgossarris.blogspot.com/2011/06/blog-post_7081.html

Destructive Joplin, Missouri EF-5 Tornado

ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΟΥΝ ΠΑΡΟΥΣΑ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ…..

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ, ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜAIL …..ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ……

ΜΠΟΡΕΙ ΗΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΧΘΕΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΔΕΚΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ….
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΟΤΙ ,ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΟΥΝ ΠΑΡΟΥΣΑ, ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ…
ΒΡΕΘΗΚΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΕΛΛΟΝ… ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΛΛΟΝ…ΒΡΕΘΗΚΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ…. ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑ…ΤΟ ΕΝΙΩΘΑ…..ΟΛΟΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΥΜΟ…ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΕΙΣΜΑ…ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΩΝΗ ΜΕ ΕΜΕΝΑ…(ΕΕΕ….ΠΕΡΙΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΝΗ!!!)
ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ…..ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣ…ΜΟΝΟ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΑ ΕΧΘΕΣ….

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΥΣΗΧΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΟΡΟΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΜΑΣ…
ΟΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ,ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΥΣ…..
ΞΕΡΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ, ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ….ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕΡΟΣ ΜΙΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΜΑΖΑΣ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ….ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ… ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΤΑΙΝΕ….
ΙΣΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ……

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΓΙΑ ΟΣΟ ΠΑΕΙ….ΟΛΟΙ ΙΣΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΩΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ ΑΥΤΩΝ……
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΩ ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΚΑΝΩ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ, ΕΣΤΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ, ΟΤΙ ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ….ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ…..ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ….(ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΠΥΡΟ)…ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΣΤΙΣ 6:00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ…

ΣΤΕΛΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΙΛ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΣΤΟΜΑ ΣΕ ΣΤΟΜΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ…

ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΙΧΑΝ ΚΟΨΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑ ΚΙΝΗΤΩΝ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΑΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ….
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ…
ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ…..

ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ….
ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΣΤΟΜΑ….ΜΑΙL ΜΕ ΜΑΙL…ΤΗΛΕΦΩΝΟ ME ΤΗΛΕΦΩΝΟ…
ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ…..
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ 10 ΛΕΠΤΑ…
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ…
ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ..
ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ…
ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΟ…
Η ΦΩΝΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΛΜΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟΣ…
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ….
ΑΠΛΟΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ….
OΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ…

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΑ
ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ….

ΕΤΣΙ….ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!!!!

ΜΕ ΦΙΛΙΚΟΥΣ & ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ (ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΧΡΥΣΑΝΘΗ)
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ….


ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Υπάρχουν λεφτά! ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Τετάρτη, 25 Μαΐου 2011
http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/05/blog-post_25.html

Όλοι θυμόμαστε την προεκλογική διαπίστωση του κ. Γ. Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε για να πείσει ότι δεν χρειάζονται μέτρα λιτότητας και περικοπών σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Μετά τις εκλογές και τα απανωτά μνημόνια, υπήρξαν πολλοί που τον κατηγόρησαν ότι έλεγε ψέματα. Όμως η αλήθεια είναι άλλη. Τα λεφτά πράγματι υπάρχουν και βρίσκονται συσσωρευμένα σε τεράστιες κινητές και ακίνητες ιδιωτικές περιουσίες.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Gredit Suisse, Global Wealth Databook, (Οκτώβριος 2010) οι ιδιωτικές περιουσίες των πιο πλούσιων Ελλήνων αυγαταίνουν διαρκώς και περισσότερο. Στο πίνακα 1 παρατηρούμε την εξέλιξη του συνολικού ιδιωτικού πλούτου στην Ελλάδα (κινητού και ακίνητου) από το 2000 έως και το 2010. Αισίως το 2010 ο συνολικός ιδιωτικός πλούτος στην Ελλάδα ήταν 3 φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της χώρας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα στοιχεία αυτά προέρχονται από τις εταιρείες διαχείρισης ιδιωτικού πλούτου και αφορούν όσους έχουν διαθέσιμο πλούτο τέτοιον που χρειάζονται επαγγελματίες διαχειριστές για να τον αξιοποιήσουν. Αυτό σημαίνει ότι στον πλούτο αυτό δεν περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που έχουν κάποια ομόλογα εν είδη αποταμίευσης, ούτε κάποια ακίνητα εν είδη εξασφάλισης. Τα στοιχεία που παραθέτουμε αφορούν περίπου 60 χιλιάδες Έλληνες κατοίκους και μιλάμε για εγχώρια περιουσία (κινητή και ακίνητη) που δεν εμφανίζεται, ούτε καταγράφεται πουθενά.
Ο κινητός πλούτος, που αποτελείται από μετρητά (ρευστά), χρεόγραφα (μετοχές, ομόλογα, κλπ.) και άλλα (χρυσός, κοσμήματα, κλπ.) ανήλθε για το 2010 σχεδόν σε 340 δις δολ., περίπου όσο το ΑΕΠ της χώρας. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ιδιωτικός κινητός πλούτος δεν φορολογείται στην Ελλάδα, ενώ η διάρθρωσή του καταγράφεται στον πίνακα 2. Να σημειώσουμε επίσης ότι πρόκειται για αποθεματικό πλούτο, δηλαδή για αποθησαυρισμό και δεν χρησιμοποιείται στην οικονομία με την μορφή επενδύσεων. Πρόκειται καθαρά για παρασιτική κερδοσκοπία.
Αν επιβαλλόταν ένας ελάχιστος φόρος της τάξης του 20% στον ιδιωτικό κινητό πλούτο, τότε θα μπορούσε να αποφέρει για το 2010 έσοδα της τάξης των 68 δις δολ., ή 49 δις ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα τακτικά φορολογικά έσοδα του προϋπολογισμού για το 2010 ήταν της τάξης των 50 δις ευρώ, καταλαβαίνει κανείς ότι μόνο με την φορολογία του ιδιωτικού κινητού πλούτου θα μπορούσαν να είχαν διπλασιαστεί σχεδόν τα τακτικά κρατικά έσοδα. Ή έστω θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί οι απανωτές αυξήσεις στο ΦΠΑ και στην άμεση φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Αντί γι’ αυτό η κυβέρνηση και η τρόικα προτίμησε να προσφέρει ασυλία στον παρασιτικό πλουτισμό και να βαθύνει την ύφεση της οικονομίας με τις φοροεπιδρομές.
Ανάλογη εικόνα διαμορφώνει κανείς και με τον ιδιωτικό ακίνητο πλούτο, ο οποίος αφορά σε ακίνητα και γη. Ο συνολικός ιδιωτικός ακίνητος πλούτος το 2010 ξεπέρασε το ΑΕΠ της χώρας σχεδόν 2,5 φορές και ανήλθε στα 736 δις δολ., ή 526 δις ευρώ. Πόσα από αυτά τα ακίνητα φορολογούνται; Ουσιαστικά κανένα, διότι έχουν περάσει κατά κύριο λόγο στην κυριότητα υπεράκτιων εταιρειών (offshore).
Αν υπήρχε η αναγκαία πολιτική βούληση, το καρκίνωμα των υπεράκτιων εταιρειών θα είχε εκλείψει. Οι εταιρείες offshore έχουν μόνο μια χρησιμότητα: να κρύβουν την ταυτότητα των κατόχων του κινητού και ακίνητου πλούτου που βρίσκεται στην κυριότητά τους. Δεν έχουν καμμιά άλλη χρησιμότητα στην οικονομία. Επομένως μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και δεν είναι αιχμάλωτη οικονομικών κυκλωμάτων, θα μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει στα εξής άμεσα μέτρα:
1ο Να απαγορεύσει την λειτουργία των offshore στην Ελληνική επικράτεια.
2ο Να δεσμεύσει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακίνητων) που βρίσκονται στην κυριότητα αυτών των εταιρειών.
3ο Να ζητήσει αποδείξεις κυριότητας και πόθεν έσχες αυτών των περιουσιακών στοιχείων από τα φυσικά πρόσωπα που θα τα διεκδικήσουν. Όποιος αποδείξει ότι είναι δικά του νόμιμα, τότε θα του αποδίδονται αφού φορολογηθούν δεόντως.
4ο Να κατασχέσει υπέρ του δημοσίου όλα τα περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν αποκτηθεί νόμιμα, ή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν νόμιμα.

Με βάση το ξέπλυμα χρήματος και περιουσιών στο οποίο επιδίδονται ντόπια και ξένα κυκλώματα της οικονομίας, της πολιτικής και του εγκλήματος, είναι μάλλον σίγουρο ότι μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν από τις καταργημένες offshore, θα καταλήξουν τελικά υπέρ του δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό μπορούν άμεσα να βρεθούν τα απαραίτητα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει το κράτος στον δανεισμό στις διεθνείς αγορές, ή να προχωρήσει σε μέτρα δραστικής λιτότητας και περικοπών σε αναγκαίες δαπάνες.
Πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα; Καθόλου δύσκολο, απλά χρειάζεται η κατάλληλη πολιτική εξουσία. Μπορεί να προκύψει μια τέτοια εξουσία από το υπάρχων πολιτικό σύστημα; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε καν από την αριστερή αντιπολίτευση, η οποία έχει ξεχάσει και έχει εγκαταλείψει τη σχέση της με τα λαϊκά και εργατικά στρώματα. Με εξαίρεση βέβαια το κυνήγι των ψήφων. Η πολιτική εξουσία που μπορεί να θεμελιώσει μια ριζικά διαφορετική πορεία για τη χώρα είναι μία. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από μια κυβέρνηση που θα εκφράζει την οργανωμένη και ενωμένη σε μέτωπο τύπου ΕΑΜ πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.


ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Κινητός και ακίνητος πλούτος στην Ελλάδα, εκτιμήσεις 2000-2010
ΕΤΟΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΙΝΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΕΗ
(δισ. $) % ΑΕΠ (δισ. $) % ΑΕΠ (δισ. $) % ΑΕΠ (δισ. $) % ΑΕΠ
2000 492,6 392,2% 218,2 173,7% 299,7 238,6% 25,3 20,1%
2001 470,3 359,0% 200,0 152,7% 301,8 230,4% 31,4 24,0%
2002 561,0 380,6% 222,0 150,6% 386,2 262,0% 47,3 32,1%
2003 759,5 392,7% 283,4 146,5% 544,7 281,6% 68,5 35,4%
2004 889,3 385,5% 343,9 149,1% 637,4 276,3% 91,9 39,8%
2005 903,8 372,1% 347,1 142,9% 654,9 269,6% 98,3 40,5%
2006 1.054,7 399,5% 419,4 158,9% 771,5 292,2% 136,2 51,6%
2007 1.224,1 395,0% 493,3 159,2% 914,4 295,1% 183,6 59,2%
2008 1.015,2 289,8% 382,8 109,3% 831,7 237,4% 199,4 56,9%
2009 988,5 299,6% 372,8 113,0% 809,9 245,5% 194,2 58,9%
2010 898,6 299,3% 338,9 112,9% 736,2 245,2% 176,5 58,8%
ΠΗΓΗ: Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010.


ΠΙΝΑΚΑΣ 2: Κινητός Πλούτος στην Ελλάδα (%)
Ρευστά Χρεόγραφα Άλλα
2000 43,4 42,6 14,0
2001 50,6 30,6 18,7
2002 52,5 24,6 22,9
2003 49,7 29,1 21,2
2004 50,9 29,8 19,4
2005 49,3 32,5 18,2
2006 48,7 33,2 18,1
2007 51,1 33,1 15,8
2008 71,6 9,8 18,6
2009 72,1 10,6 17,3
Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010.

«Γιατί να πληρώσουν οι Έλληνες τις αστοχίες των κυβερνώντων τους;».

Η λογοτεχνία, η κρίση και μια συνάντηση συν-ανάγνωσης που σπάει ένα σωρό στεγανά.




Η λαϊκή εφημερίδα Telegraaf στην Ολλανδία στολίζει καθημερινά τους Έλληνες από πάνω μέχρι κάτω με ένα σωρό ευφάνταστες κατηγορίες. Σε χθεσινό της φύλο είχε μια φωτογραφία από ένα καφέ της Αθήνας και η λεζάντα έγραφε: «Οι Έλληνες ξέγνοιαστοι απολαμβάνουν τον καφέ τους ενώ η χώρα τους βουλιάζει». Που να ήξερε η έρημη η Telegraaf ότι στα τραπέζια εκείνα, ή σε κάποια άλλα, θα μπορούσαν να κάθονται και μια παρέα Ολλανδέζων αναγνωστριών, οι οποίες, όχι μόνο δεν σταμάτησαν να πίνουν καφέ λόγω κρίσης, αλλά εξακολουθούν να μαζεύονται συχνά πυκνά και να διαβαζούν ελληνικά βιβλία και να τα συζητούν με Έλληνες αναγνώστες. Ένας από αυτούς τους συν-αναγνώστες είναι και ο συγγραφέας Ιορδάνης Κουμασίδης*, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να γράψει λίγες λέξεις για την διαπολιτιστική αυτή ανταλλαγή σημειώσεων, ιδεών και αναγνωσμάτων.
Η κίτρινη εφημερίδα δεν κατάφερε να κρατήσει μακριά τους δύο λαούς. Η λογοτεχνία βάλσαμο στις σχέσεις τους.






Στην βιβλιοθήκη της Άνω Τούμπας λειτουργεί εδώ και χρόνια μια εξαιρετική λέσχη ανάγνωσης. Και λέω εξαιρετική καθότι διαθέτω μια σχετική εμπειρία από λέσχες ανάγνωσης και κυρίως επειδή είναι πολύ δύσκολο και σπάνιο να εντοπίσει κανείς ικανούς αναγνώστες. Θεωρώ την ανάγνωση μια τέχνη εξίσου δυσχερή και ηδονική με αυτή της γραφής. Η λέσχη λοιπόν, την Τρίτη 17 Μάη, συναντήθηκε – για δεύτερη φορά- με την αντίστοιχη των Ολλανδέζων κυριών, για να συν-αναγνώσουν και να συζητήσουν το βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου «Ν’ ακούω καλά το όνομά σου» το οποίο έχει μεταφραστεί στα Ολλανδικά.

Ένα κλισέ καταρρίφθηκε εξ αρχής: οι κυρίες δεν είναι ξανθιές με πλεξούδες –όπως θέλει το στερεότυπο- είναι μόνο ξανθιές, εξαιρετικές αναγνώστριες και πολίτες. Ένα άλλο όμως κλισέ, ευτυχώς, επιβεβαιώθηκε: η γλώσσα της λογοτεχνίας – και κατ΄ επέκταση της τέχνης- πάντοτε βρίσκει τρόπους να γίνεται κοινή. Λόγω της μορφής του βιβλίου, το οποίο είναι γραμμένο εξ ολοκλήρου σε τοπική διάλεκτο ηπειρώτικων χωριών, η συζήτηση κινήθηκε μεταξύ άλλων στα ιδιώματα και πως αυτά μπορούν να επηρεάσουν τη μεταφορά του ‘κλίματος’ ενός λογοτεχνήματος κατά τη μετάφρασή του. Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε την πληθώρα ιδιωμάτων που ομιλούνται στην Ολλανδία («15 λεπτά με το ποδήλατο και είναι σαν να ακούς άλλη γλώσσα», η χαρακτηριστική ατάκα συν-αναγνώστριας- η έμφαση δική μου).



Αναφορικά με τη δραματουργία του βιβλίου, η συζήτηση κινήθηκε σε θέματα ιστορίας, μνήμης και εγγραμματοσύνης. Αναπόφευκτα κατέληξε και στην περιώνυμη κρίση: οι κυρίες ανησυχούν και επιθυμούν μεταξύ άλλων να αποστείλουν μια επιστολή στις Βρυξέλλες με διατυπωμένο τα ερώτημα «γιατί να πληρώσουν οι Έλληνες τις αστοχίες των κυβερνώντων τους;».

Η τέχνη έχει πάντα απαντήσεις. Κοιτάξτε την προσέλευση στο Art Athina. Κάντε λοιπόν τέχνη: η περίοδος κρίσης και "κρίσης" προσφέρεται.



* Tο αφήγημα του Ιορδάνη Κουμασίδη Ερωτικό Παραλήρημα κυκλοφορεί ήδη, ενώ τον επόμενο χειμώνα προγραμματίζεται να ανέβει το θεατρικό του Στάχτη του Καλοκαιριού. Ο ίδιος έχει εμφανιστεί και ως κριτικογράφος σε θέματα λογοτεχνίας και φιλοσοφίας.


Πηγή: http://www.lifo.gr/blogs/iamsterdam/25056#blogtop

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ

Το μανιφέστο του «Πραγματική Δημοκρατία τώρα»

Στη δημοσιότητα έχει δοθεί το μανιφέστο της κίνησης «Πραγματική Δημοκρατία τώρα» (Democracia Real Ya), που τις τελευταίες ημέρες έχει βρεθεί στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος με τις ογκώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που έχει οργανώσει στη Μαδρίτη και σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Το enet.gr επιχείρησε μια απόδοση του κειμένου στα ελληνικά:

Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.

Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Ολοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Ομως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι:

-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγειή και ευτυχισμένη ζωή.

-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.

-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.

-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.

-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.

-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=276864

Ν' ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΑ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ

ΤΡΙΤΗ 17/5/2011

Ν' ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΑ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ

HET GA JE GOED, DIMITRIS

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

2η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΝΩ ΤΟΥΜΠΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΩΝ ΟΛΛΑΝΔΕΖΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Οι φωτογραφίες υπάρχουν διαθέσιμες εδώ http://community.webshots.com/album/580233110bxEaRv

Ένα 8χρονο παιδί νεκρό και άλλο ένα αγνοείται. Έρχονταν στην Ελλάδα για μια νέα αρχή

Νεκρό ένα 8χρονο παιδί και ένας άνδρας από ανατροπή λέμβου που μετέφερε λαθρομετανάστες. Αγνοείται άλλο ένα παιδάκι μάλλον ο δίδυμος αδερφός του νεκρού παιδιού.

Ένας άνδρας κι ένα 8χρονο αγόρι ανασύρθηκαν νεκροί από τη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Πρέβεζας όπου εντοπίστηκε αναποδογυρισμένη λέμβος που μετέφερε λαθρομετανάστες. Αγνοούμενο είναι κι άλλο ένα παιδί- σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες το δίδυμο αδελφάκι του άτυχου 8χρονου- και βρίσκονται αυτήν την ώρα σε εξέλιξη έρευνες για τον εντοπισμό του.

Στη λέμβο επέβαιναν 24 άνθρωποι.

Τους λαθρομετανάστες περισυνέλεξαν πλωτά σκάφη του λιμενικού σώματος και με λεωφορείο της ελληνικής αστυνομίας θα οδηγηθούν σε κατάλυμα στο παλαιό δημαρχείο Ζαλόγγου.

Συνελήφθη ένας 51χρονος Έλληνας, που είναι ο διακινητής των λαθρομεταναστών.

Κυματισμοί λευκού

El Cielo de Canarias / Canary sky - Tenerife from Daniel López on Vimeo.

Μαρία ευχαριστώ.

Συγκινεί η τελευταία ανάρτηση ενός καρκινοπαθή blogger

http://www.penmachine.com



To blog της συζύγου της

http://talkingtoair.com/

"Ραγίζει καρδιές" η τελευταία ανάρτηση ενός καρκινοπαθή blogger ο οποίος μεταξύ των άλλων αναφέρει πως κόσμος τελικά είναι όμορφος και μπορεί ο καθένας να ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα.

Η οικογένεια του Ντέρεκ Μίλερ, 41 ετών, προσπαθεί να αντιμετωπίσει την απώλεια, μετά από την άνιση μάχη που έδωσε με τον καρκίνο για τέσσερα χρόνια, ενώ το κείμενό του που τιτλοφόρησε "Η Τελευταία Ανάρτηση"...


στο ιστολόγιό του προκάλεσε αίσθηση σε πολλούς αναγνώστες.

"Τώρα είμαι νεκρός. . . αυτή είναι η τελευταία μου ανάρτηση στο ιστολόγιο" έγραψε ο Μίλερ στο (μεταχρονολογημένο) συναισθηματικό αυτό κείμενο.

"Έχω διαπιστώσει πως μπορεί να θρηνώ για ό,τι δεν θα μάθω αλλά δεν μετανιώνω για όσα με έφεραν στο σημείο που βρίσκομαι", ανέφερε. "Ο κόσμος είναι όμορφος, εκπληκτικός , θαυματουργός. Υπάρχουν πάντοτε πράγματα να ανακαλύψεις. Δεν μετανιώνω για τίποτε κι ελπίζω η οικογένειά μου να μπορέσει να πράξει ανάλογα". Αναφέρεται ακόμα "στην αγάπη του για τη σύζυγό του" Έρντρι.

Ο Μίλερ είχε προσελκύσει αρκετούς αναγνώστες στο ιστολόγιό του (http://www.penmachine.com) τα τελευταία δέκα χρόνια. Συγγραφέας και διορθωτής, ο Μίλερ είχε πτυχίο στη θαλάσσια βιολογία, ήταν φωτογράφος κι ειδικός στους υπολογιστές. Αλλά τον τελευταίο καιρό έγραφε κυρίως για την πάλη του με τον καρκίνο.

Ο Μίλερ άρχισε να γράφει την "Τελευταία Ανάρτηση" τον Ιανουάριο κι έκανε μερικές διορθώσεις δύο μέρες πριν το θάνατό του, όπως μετέδωσε το Canadian Press. Κανένας από την οικογένειά του δεν είχε διαβάσει το κείμενο μέχρι την μετά θάνατο δημοσίευσή του από τον καλύτερο του φίλο. Όταν αναρτήθηκε το τελευταίο του κείμενο, το ιστολόγιο του δέχθηκε 6.000 "μοναδικές επισκέψεις" (hits) το λεπτό με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει πρόβλημα ο εξυπηρετητής (server) του.

Οµιλία Δασκάλου στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την 25η Μαρτίου

Aυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης
Μαρτίου

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,

Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,

Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.



Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει

Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα

Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,

Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο

Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού

Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία

Ή και περισσότερα χρόνια,

Θα σου µιλήσω σταράτα

Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.

Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,

Οι µαθητές που δίδαξα φέτος

Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεβάστηκαν,

Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.

Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές

Δε µε σεβάστηκαν, µε προσέβαλαν κατ’ επανάληψη.

Με έργα, µε λόγια, µε ύβρεις,

Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος

Που µε σόκαρε, που µε έβαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει

Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,

Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος

Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά

Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,

Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία

Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,

Των δασκάλων σας και των γονιών σας.

Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε

Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,

Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,

Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,

Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,

Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,

Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµβουλή από ένα δάσκαλο,

Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,

Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,

Για να καταλάβει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια

Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.

Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο

Και έµαθε πέντε κολλυβογράµµατα,

Για να µας πει την ιστορία του βίου του,

Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.

Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,

Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη

Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,

το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,

Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από

Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Γιώργη Καραϊσκάκη.

Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,

Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά µάθαµε σαν µπέσα,

Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.

Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.

Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.

Να αναλαµβάνετε τις ευθύνες σας,

Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,

Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφoßία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του

Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,

του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,

Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του

Κι έπειτα φυλακίστηκε,

Για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,

Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,

Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα

Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει

Από την κυβέρνηση µια πλούσια σύνταξη,

Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείβει πολύ καλά,

Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσβάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.

Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,

Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,

Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα

Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που

Αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαµβάνοµαι

Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,

Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος

των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,

της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,

Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά

Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα

και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους

σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή µας

Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,

Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,

Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,

Μόνο σε εσάς ελπίζω,

Στην ειλικρινή σας διάθεση

να αγωνιστείτε,

να αντισταθείτε,

να πολεµήσετε,

να νικήσετε.

Μη µας απογοητεύσετε.





Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο groub ΡΔΙΟ ΑΓΡΙΟ 17.00@FLASH 96

http://www.facebook.com/home.php?sk=group_80932855449